Utrikking Joast Halbertsmapriis
Bikroaning nei in dreech kerwei
NIJE UTJEFTEN
LYTSE BALLADE
Pijn
maakt ouder!
Wy hawwe praet meimysels
In brief fan Hylkje oan Jetske
"WITTE KRUIS
IB’
Iepening Fryske Boekewike
Late hooibroei
Een reuze-snoek
FINZEN EIN FRIJ
SANAPIRIN jaagt kou
en pijn uit Uw body
Opbrengst collecte
Hwa wonnen de Joast Hatbertsma*priis 1954
Bridge
Chr. Begrafenisver. D.E.L.
BIJ VERKOUDHEID
VAL DA
PASTILLES
of VAlIDAMILD
Advertoötte LM.
D. A. TAMMINGA.
cliché Friesch Landbouwblad.
ABE BROUWER.
De
der
der
Advertentie LM
ABE BROUWER
SNITS, Oktober 1954.
Béste Jetske,
Advertentie I.M.
Advertentie l.M
Sjoerd Spanning a.
J. J. Spahr v. d. Hoek
Tige lêsber en learsum.
Undertusken is it boek sa skreaun dat
hat gelyk krige en is it wenliken ek net
sa gien mei üs litteratuer?
Yn dy tiden noch Selskipsskriften noch
tiidwurkjes, mar nou, sjoch de rige yn
jou boskekast en by jou boekhannel
It Fryske Boek Earste Keur I
De visserman J. Poepjes te Oosterzee
ving in de Lemster Brekken een snoek
van maar eventjes 33 pond.
En lêzers, is dit wenlik ek net it gefal
mei it boek? Mei üs Fryske boek? Tink
om e takomst. seit de büterkeurder, en
dit seit ek de Fryske ütjower, dy’t hoe
den wêze moat hwat er ütjowt, dit hat
ek de kritikus foar eagen dy’t de ütjeften
nei eare en gewisse hifket en dêrom as
jo achte lêzer, it boek, it Fryske boek, yn
hannen krije, dan hat dat de „Keur” dy’t
it fortsjinnet! En litte wy hoopje: Earste
keur!
De büterkeurder yn 1854, dy’t de büter
bisjocht en seit
„O. dou êld Fryslans rom en tagelyk
syn noed
Mei dyn kleur as fan it ealste goud
Wêz hoeden, hwant op dy, nei
it bittere hjoed
Wurdt lenris Frysléns takomst boud”
sinearjend fynjet foar.
Dit boek is in lokwlnsk wurdich.
Dêr leit er dan, de hampelman,
dat bonkerak fol leuzen,
in hopeleas stik ünforstdn,
mar warber as de geuzen.
Hoewol, hy wie ek op syn tiid
in skriklik loaije miter,
dan fregen froulju al syn piid,
fortsjinne hy gjin fiter.
Fan party minsken sei er Bah I
Dy jildwolven, dat naesje
en stjürde har in heiling ta,
sa rekke’r üt ’e graesje.
Hy hie ünbidich fantasije,
mar ivich brek oan sinten,
jongfammen mocht er tige lije,
syn spegelnet die rinten.
Lykwols, hy woe himselme trouwe,
en dat foldie har min,
doe lieten se de fint mar sjowwe,
en krige hy syn sin.
Nei boeken hat er amper taeld,
dy koed er seis wol skrimwe,
krityk dêr hat er net om maeld,
dan koe men lêbjen bliuwe.
Hy hie in stjüch en koppich aard,
en joech oan nimmen bod,
de frijheit roun er fier mei fuort,
mar minder fier mei God.
Dy skoep de wrald him al to bryk,
en ek in bytsje wreed,
hy socht syn tr east yn de muzyk,
dat myldere syn leed.
Leafst makke’r him fan alles ou,
en liet de rein mar reine,
mar mei in skilderjacht en figetou
koe men him altyd heine.
Hy hold net fan de kafferkrael,
it kreauwen en gesnetter,
mar o, de marren en har tael,
syn hert dreau op it wetter.
Mids tuorrebout en plomjend reid,
en ’t gounzjen fan de miggen,
as simmertwirren soms pagaeid’
of boarten l&ns de iggen.
Gjin sé, dy’t him net widze hie,
Ahoy 1 foar 't sêlte skaei,
oant ’t Needlot op de falreep stie;
bye bye, Popeye, bye bye
Hy wie foar alle wurk to stom,
en teach nei eltse merke,
dit libben is mar brüs en skom,
sa learde him de tsjerke.
Hy hat op alle boargers spuid,
ütsein de bodder Job,
de oaren hat er jiske oer struid,
syn tank dat wie in skop.
lepening fan de Fryske
Boekewike.
26%
22
21%
19%
16%
14
25%
22
17
17
16%
15%
12%
36
36
35%
32%
30
28%
28%
25
Met dank aan collectanten en allen, die
bijdragen gaven, bericht de commissie
Vrouwelijke Hulpverlening dat haar col
lecte hier ter stede heeft opgebracht
67G.12.
De beide priiswinners tanken elts op
syn eigen wize foar dizze priis, hwernei
de hear M. Wiegersma spriek üt namme
van de Fryske Akademy, Fryske Biwe-
gingsrie en Frysk Kunstnersboun.
De oanwêzigen der wiene nou nést
de foaroansteande minsken üt de kunst-
nerswrald, ek hiel hwat üt boereformid-
dens opkommen joegen troch gol
hantsjeklappen bliken fan meistimmen.
In goede middei en alwer, hoe nedich
binne dizze byienkomsten, hweryn men
ienriedich byinoar wêze kin.
In skerp Ijocht.
Hwerom boppesteand sitaet? Wel, it
smyt in aerdich skerp Ijocht op ien fan
de skriuwers fan niisneamd boek, de
hear Jan Jacob Spahr van der Hoek. Mei
dr O. Postma, dy’t de earste fjouwer
haedstikken fan dizze breed opsette lan-
bouskiednis skreaun hat, is „Spahr”, lyk
as er yn e wanling neamd wurdt, ien
fan de priiswinners 1954. Hwat litte syn
wurden yn dy oanhael üs sjen? Alder-
earst de selskrityk, dêr’t de echte witten-
skiplike wurker net sünder kin. Twad in
hieltyd opdükend gefoel foar smoute hu
mor, ek as er ütliz docht fan dingen, dy’t
de droege en toarre kant neist binne.
Fiif jier lang hat de hear Spahr van
sa ienfêldich is.
It nije pakje fan Haitze is tige ynoar-
der en Joh. Mulders teikene der in fak-
Us Fryske pagina by de iepening fan
de Boekewike hat hwat in ütsünderlike
namme. Dit sit yn forban mei it his-
toarysk taferieltsje dat Woansdeitomid-
dei spile is foar de Waech ünder it
Boalserter stêdhüs. Sa op 't earste ge-
sicht is der gjin oerienkomst tusken dit
taferiel en it Fryske Boek en dochs is der
oerienkomst.
Yn it taferiel giet it om üs büter. In
büterkeurder wiist in boer dy’t bisiket
him om to keapjen (hy hie in ryksdael-
der oan 'e binnenkant fan it lid spikere)
tobek en wegert dizze büter to keuren.
Yn in nochal heftich petear dêroer seit
de keurder:
„It giet om üs takomst boer. Wy
hawwe beide bern en hwat tochten
Jo dat dizze bern sizze sille as hja
great binne en sjogge dat wy harren
in ünhuer sté neilitten hawwe? Dêr
om, foar jo en oaren jildt: Eerste
Keur is gjin eask. Eask is: Keur dy’t
fortsjinne is
„Net alle haedstikken fan dit boek
binne sa skreaun as it wêze moatten
hie. Binammen de léste trije binne,
meidat ik net gendch tiid hie, hwat
suniger ütfallen as it doel wie. Soks
leit him yn ’e regel net oan de lju,
mar oan de kalinder; men kin dy
wol it hiele jier op Jannewaris stean
litte, mar hy hat syn streken ynder-
lik: de tiid haldt gjin skoft, is it
sizzen".
Matchpnt.
45
38%
34%
29%
29%
28
25%
21%
„Nou, ik siet alsaleaf yn Feanwalden,
dat is tichte by, en dêr wennet tominsten
in Frysk skriuwster”, antwurde ik.
„Krekt, Ypk fan der Fear”, wisten wy.
Mar wy tochten dat it in slüchslim ünt-
wiken fan üs fraech wie, en fregen dêr
om düdliker:
„En hwat tinkt Jo fan it tydskrift
„Quatrebras”?”
„Twa skonken is altyd better as fjou
wer earms”. sei ik, „as se tominsten beide
stevich op ’e groun steane”. Wy moatte
earlik sizze, wy koene dizze filosofy net
alhiel neikomme, mar dat lei grif oan üs.
„En nou hawwe wy noch in léste
fraech”, seine wy.
„Ik bin oars noch lang net ütpraet”,
sei ik.
„Nou né, mar wy hawwe gjin fragen
mear bitinke kinnen”, seine wy. „Dat it
moat sa mar goed wêze. Hjir is er:
Hwat tinkt Jo fan de Fryske journalis
ten?”
It hat my twa pypfollen tabak koste. It
waerd al skimerich. Wy hiene al in pear
kear sein: „It driuwt net, hear, de jonge
fan de setterij kin it antwurd moarn wol
efkes helje”. Mar lang om let kaem it
dochs:
„Dat hja to folie fraechpetearen skriu-
we”, sei ik.
Doe’t wy de klink fan ’e doar optilden,
hawwe wy bisletten, dat dit üs léste
fraechpetear wêze soe. Ik liet üs üt en
tocht: „Dit hat de léste kear west”. De
earste ek, nammers.
Anne Wadman.
It Boek foar de Fryske Bern, troch Tiny
SudemaMulder en Jant Visser
Bakker. Mei printsjes fan Diet Hu
ber. Drukkerij Laverman N.V.,
Drachten. Priis f 7.90.
Twa minsken misten wy, de Kommis-
saris fan de Keninginne en de lieder fan
de „jounen”, notaris Tuinstra. Mar doe’t
wy nei it wolkomstwurd fan de hear
Brandenburgh foarsitter fan de Stifting
„It Fryske Boek”, de „forfangers” hear-
den doe wiene wy tofreden. Mr D. Okma
spriek nammens de Kommissaris, mar hy
liet wol in tige eigen en „nij” lüd hearre,
en hy sei krekt hwer’t it op stie. Syn rede
hweryn men in min of mear „swiere
mütse” hearde oer hwat der op ’t heden
ütkaem, joech dochs ek in hope op bet
ter-: jierren, ja wiisde min of mear de
wei oan hwerlans neffens mr Okma de
Fryske litteratuer en de krityk hawwe to
gean.
En nei dizze „iepening" hearden we
dan de oare forfanger Dr W. Kok en nou,
dizze Akademyfoarsitter wit syn sprekje
ek wol to dwa n. Men koe skoan fornim-
me en bigripe dat dit de eartiids sa for-
neamde „Koarstekoekebakker” wie.
Nei it, lyk as alle jierren al weroan
tige forsoarge kofjemiel, koene de lju
har efkes fortraepje, en om 8.45 kaem
men wer yn ’e Doeleseal om to harkjen
nei de „Tetmannen”, dy’t in aparte
wurklist spilen foar dizze en oare jounen
ta de propaganda foar it Fryske Boek.
Dizze wurklist hie by oare jierren hiel
hwat foar, en it allerfornaemste wie de
koartens. Nou wie de joun om alve üre
glêdwei dien!
It wurk seis foei der wol yn, ’t iene
hwat better as ’t oare fansels, mar in
goede joun grif. Ynset en slot en de skets
fan Geert Jonkman wiene poerbêst.
wiis wurd fan in wiis
hwant in wike duorret
oars is it gjin wike mear.
„Hwat tinkt Jo fan Jan Wybenga?”
fregen wy drystwei.
„Dy is oars as oars”, forklearre ik. Wy
skreauwen.
„En hwat tinkt Jo fan „Quatrebras”?”
fregen wy fierder.
Witte Kruispoeders
verdrijven direct en
afdoende hoofd en kiespijn,
zenuw- of rheumatische pijnen
en houden U daardoor jong
en monter!
Ze zijn onschadelijk voor de
maag! Houdt ze steeds bij de
hand I
Ook in tablet- en cachet-vorm.
Vraagt Uw Apotheker
k of Drogist!
A. De prestatie van de avond was de
geweldige overwinning van het koppel
Brandsmamevr. Dubois, waardoor ze.
zich toch nog bij de kopgroep hebben
aangesloten!
B. Eindelijk is het lang verwachte of
fensief van Bronv. d. Ley begonnen,
better let dan net! Maar ook de presta
tie van het koppel mevr. RuiterVeld
man verdient de aandacht. Het is hier
eigenlijk zo, dat iedereen nog kans
maakt op de bovenste of onderste plaats,
alleen BootBraak lopen er even uit.
C. HettemaPoiesz aan de kop en op
een halve punt na ook in het eindklasse
ment. Dat kan met de dames Japenga
Velleman een aardige strijd worden.
D. EringaTropap voelen blijkbaar
niets voor de onderste plaats en kwa
men ditmaal fraai als nummer één aan.
De nieuwelingen, het echtpaar v.d. Berg,
bewezen, dat ze het wedstrjjd-bridge
goed verstaan. Omtrent de onderste
plaats valt nog niets te voorspellen.
Uitslagen:
A
BrandsmaMevr. Dubois
MonsmaRouffaer
VisZandstra
Braamv. d. Veen
UbbinkVelleman
v. BruggenPosthuma Mantje
Echtpaar Vrolijk
Dames UbbinkVeldman
B
Mevr. RuiterVeldman
Bronv. d. Ley
BootBraak
Echtpaar Ringnalda
Echtpaar Boersma
v. Bruggen—Hanewald
KleinjanZandstra
JedeloLichthart
C:
HettemaPoiesz
Dames AbelnBrandsma
Dames JapengaVelleman
RuiterVisser
Echtpaar Looper
Dames BerendsSluyter
D
EringaTromp
Echtpaar v. d. Berg
Mevr. BronSlager
Echtpaar Tromp
Dames Miedemav. d. Veen
Echtpaar v. d. Kallen
Dames KrookSchreuder
de VriesDam niet gespeeld.
In ütjefte der’t de bern, mar ek de alders
tige biiid mei wêze sille. De forhalen (wy
hawwe 't yn 'e praktyk ünderfoun) dog-
ge it tige goed, se binne net mjitsk en
swier, mar hawwe oan 'e öare kant ge-
nóch spanning en fantasije. It great for-
skaet makket dat der in nijsgjirrige
langstme troch it hiele boek rint.
Der stiet fan alles yn: ferskes, riedlin-
gen, bemetoanielstikje, dat men kin
alle kanten mei üt.
De printsjes, al moatte de bern
efkes oan wenne, binne suggestyf.
De ütjefte is tige kreas forsoarge en it
sil jierren neitiid noch in skoander boek
bliuwe.
Tige oantrune om dit oan to tügjen.
De Ban. Lesboek foar de Middelklassen
yn Fryslan. He dieltsje. Laverman,
Drachten, 1.75.
Provinsiale Underwiisrie
yn Fryslên.
Yn it Foarwurd skriuwt de Rie ü.o.:
It earste dieltsje is goed üntfongen en
om’t it forlet fan goede lêsstof dêr net
mei üt 'e wei is, folget hjir dan it twadde
bondeltsje. It is wer yn haedsaek troch
de lju fan de „proefskoallen” seis
skreaun.... Dit dieltsje is ornearre foar
de ein fan klasse 3 en foar klasse 4.
Aardige forhaeltsjes en ferskes steane
der yn. Forwünderlik is it hoe goed dat
ütderwiis en psychology hjir inoar de
Ik moat dy even skriuwe nei oanlie-
ding fan de Boekewike. Dou silst der ek
al wol fan heard hawwe en miskien hast
ek suchte, sa fan: dat se nou nea wizer
wurde.,.. Neffens my koe in skriuwer
mar better syn pin dellizze en wils wur
de en by de boer gean: dan fortsjinne er
tominsten in büssint. In skriuwster wol
ik it net iens oer hawwe, lit dy har talin-
ten jaen oan man en bern, har hüshal-
ding, fynst ek net?
Lêstou wol ris in boek? Nou, ik net.
Deagewoan, ik kom der net oan ta. Kop
pen yn ’e krante lés .k èn de adfer-
tinsjes. Ik bigryp ienfêldich net, hoe’t se
noch fan üs forwachtsje kinne, dat wy
üs skoandere tiid jowe oan boeken, dou?
’t Is fansels sa, by dy froulju, dy’t altyd
mei in boek op ’e skoat sitte, moatst net
komme en sjoch ünder ’e bédden!
Yn dizze tiid, dêr’t alles yn sa’n tempo
giet, gau, gau, lést men ommers net. Wy
sitte ek net yngewlkkelde patroantsjes üt
to breidzjen, mei streepkes en rêndtsjes
en sa, wy hélde ommers fan rjochtüt,
rjochtoan, effen, punt. Us Beppen en
Memmen haekten spreijen en gerdinen
dat kinne wy ommers net mear? Wy
moatte aveseare, hurd, hurd.
Moandeis fleane wy troch üs wask hin-
ne, yn in ommesjoch stiet üs skütelwask
skjin en wol yn ’e kast, wy stean net
mear üren yn ’e keuken efter petroalje-
stellen, wy dogge it mei pressure-cookers,
iiskasten, mixers, griente-üt-blikjes. plat-
du-jours (dêr’t fan alles en noch hwat yn
sit). Sop écht sop hawwe wy yn
fiif minuten klear: priuwst de kyp, rükst
de farske griente! en gean sa mar
troch. stofsügers, bromfytsen, sneltreinen,
non-stopprogramma’s.
Boppesteand eintsje is oemommen üt
in boek. Net samar ris in boek, mar in
dreech en mansk boek, dat bistiet üt
twa grouwe dielen dy’t elkmis mear as
sawnhündert bledsiden bislagge. In boek
dat der typografysk mei syn hünderten
foto’s en tekeningen tige ryk en for
soarge ütsjocht en dat skreaun is net yn
’e tael dêr’t dizze oanhelling (üt it Nei-
skrift) yn to boek stiet, mar yn it Ne-
derlênsk.
Jo bigripe it fansels al lang, wy haw
we op it each it foarse stüdzjewurk „Ge
schiedenis van de Friese Landbouw”, de
jubileumütjefte fan de Friesche Maat
schappij van Landbouw doe’t dy yn 1952
hündert jier bistien hie. It wurk dat fan
’t jier bikroand wurden is mei de priis
dy’t Deputearre Steaten fan Fryslan nei
de oarloch ynsteld hawwe foar wurken
op Frysk-wittenskiplik gebiet en dy’t
neamd is nei de taelkundige sneuper en
Fryske skriuwer üt ’e foarige ieu, ds.
Joast Halbertsma. Dizze Joast Halbert-
sma-priis moat dus wol ünderskaet wur
de fan de Gysbert Japicx-priis, dy’t foar
litterair wurk ornearre is.
it foar brede rigen fan lêzers tagonklik
is. Dat komt troch de ienf&ldige, popu
laire trant fan skriuwen, mar ek troch de
oersichtlike oardering fan de stoffe. It is
dus net allinne in wurk dat inkeld or-
nearre is foar deskundigen en l&nbou-
spesialisten, mar ek de gewoane man mei
hwat bilangstelling foar forrin en skied-
nis fan it boerebidriuw sil der in tige
lêsber en learsum boek oan hawwe.
Dizze „Geschiedenis van de Friese
Landbouw” is in foarbyld fan in stüdzje-
boek, dat de middenwei giet tusken wit-
tenskiplik forantwurde wezen oan de
iene kant en populairens oan de oare.
It pleitet foar de kommisje dy’t Depu-
tearren advys jaen moast, dat hja de
greate bits jutting fan dit wurk ynsjoen
hat en it foardroegen hat foar de Joast
Halbertsma-priis 1954. Doe’t dy priis
Woansdei 27 Oktober op it Boalserter
stedshüs oan dr Postma en de hear Spahr
van der Hoek ütrikt waerd, sil der grif
nimmen west hawwe, dy’t it mei dizze
ka en bislissing net iens wie.
Boek en priis binne beide in lokwinsk
wurdich oan it adres fan twa witten-
skiplike wurkers, dy’t sa êld en sa jong
as hja binne, Fryslên mei dizze stüdzje
in greaten deugd dien hawwe.
Sünde jan Haitze Holwerda. U. van
Houten. 6e printinge. Drukkerij La
verman N.V., Drachten. Priis ƒ4.50.
Dizze 6e printinge forskynt yn in oar
habyt en by in oare ütjower Men nimt It
wer yn hannen en men lést it wer
trochSeldsom dochs, sa’n ienfêldich
opset forhael, men kin 't binei net iens in
roman neame, dat jin dochs sa fêsthêldt.
Hwerom? Om de „Sünde”? Om de „Bildt-
kers”? Om de.... Né, net ien fan dy
it is allinne it seldsom fyne en suvere
forteltalint fan de skriuwer dy’t in „fan
heit heard forhael” op boude ta in roman
fan hega litteraire wearde krekt om’t it
sitiven byinoar to hélden yn dizze jach
tige tiid, dat bist wol mei my iens,
Jetske nou? En soms moat in boek noch
foar de nècht üt, dus: de oare deis gjin
mins wêze.
En dan Jetske: boeken kostje sinten.
Jim hawwe se net, wy likemin. Ast boe
ken lienst, moatst se ek wer werom brin-
ge al sa n gesanik: kin men dêr wer
mei stean Ik sjoch wol ris froulju nei
de lêsseal gean en dan tink ik wol ris:
mins, brük jou tiid dochs better as jt
nou dogge. Óch ju, dou kinst dat soarte
fan froulju ek wol.
Jetske, wy kinne üssels lokkieh
priizgje, dat wy üs tiid net fordogge mei
boeken-lêzen. Ik kin dy ek noch fortelle
dat boeken ek noch in forkearde
ynfloed op ’e minsken hawwe kinne,
witstou dat wol? En it forkearde wol de
minsken altyd wol oan: ligen en stellen
en kweasprekken en sa. En dêr komt
noch wer by, dat inkelde froulju sa
eigenwiis fan boeken-lêzen wurde en
sünder dat se itsels yn ’e gaten hawwe,
dy stakkerts.
Om dy skriuwers nou oan ’t forstên to
bringen, dat lézen üt ’e moade is, woe ik
in klub oprjochtsje of in kommisje of sa
Ik haw it al sa’n bytsje yn ’e holle hoe
en hwat, mar dêr skriuw ik dy noch wol
oer, hear. Mar omdat dy kommisje of
klub der noch net is en dy earme stum-
perts fan skriuwers dochs libje moatte
(stumperts binne it, Jetske, leau my) soe
ik oanriede, lit üs mar wer in boek
keapje: wy moatte mei inoar troch de
tiid (wy jowe ek altyd oan kollektes is
it net sa?). Tiid ohi to lézen hawwe wy
wol net, wy binne modern, nou Jetske?
mar in plakje om i» del to lizzen hawwe
wy dochs noch krekt yn üs hüske.
Flerders is alles bést bij üs, by jimme
ek?
der Hoek oan dit boek arbeide. Om’t er
op dit gebiet net folie foun, dat al oar-
dere en birêdden wie, hat er help fan dr
Postma krige, dy’t de Boëreskiednis fan
de Midsieuwen foar syn rekken nommen
hat, in terrein dêr’t de skriuwer fan „De
Friesche Kleihoeve” en fan noch oare
publikaesjes op dit mêd tige op thüs
wie.
Dat de Fryske Maetskippij mei dizze
beide wurkers in tige fortünlike kar dien
hat, docht oan dit boek sèls slach op
slach bliken. Net allinnich dat men as
lêzer in yndruk kriget fan greate kun-
dichheit en wittenskiplike forantwurd-
likheit, ek de styl fan dit wurk is oer it
algemien libben en helder, mei sin foèr
haedsaken en bykomstichheden skreaun.
De hear Spahr van der Hoek is in
Drachtster fan komóf, dy’t yn syn berte-
plak de H.B.S. öfroun en dêrnei nei Am
sterdam oan 'e Stedsuniversiteit rjochten
studearre mei as byfak kunstskiednis. It
léste lei him lykwols better as wetboek
en artikel-safolle, dat doe’t nei de oarloch
it kolleezjerinnen wer oangean koe, hy
wie noch net öfstudearre, doe loek him
de sosiology. De opdracht fan de Fryske
Mij hat de studint lykwols fiif jier lang
fan e kolleezjebanken êfhêlden. Op dit
stuit wennet de hear Spahr yn it
Streeksintrum „De Wélden” to Olterterp.
Hy hat dêr in stüdzje-opdracht <’an de
Fryske Akademy om it ündersiik op
aldeihande gebiet fan de Wélden to lie
den. It is sa regele dat de hear Spahr dér
heale dagen mei bisteld is, dat der bliuwt
foar him noch tiid oer om de kolleezjes
yn sosiology by prof. Bouman yn Grins
to folgjen.
Sa hat, nochs gjin fjirtich jier êld
Spahr van der Hoek al in hiele karrière
efter de rêch as skriuwer en wittenskip-
lik wurker, wylst er tagelyk noch studint
en learling is.
It boek dat er skreaun hat, wol in
kompleet oersjuch jaen fan alles hwat
der troch de ieuwen hinne op agrarysk
gebiet yn üs Fryslên omhear gien is. Men
kin fan tinken wol hawwe, dat soks mear
is as in lyts bytsje en dat dizze stüdzje
fiif jier yn bislach nommen hat, sil nim
men nij dwaen.
Bovengenoemde ver. heeft Maandag
avond haar jaarvergadering gehouden
onder voorzitterschap van de heer F.
Rienstra. Na de gebruikelijke opening
las de heer R. Faber de notulen, welke
onveranderd werden goedgekeurd. De
zelfde functionaris las daarop het jaar
verslag, dat getuigde van een zeer gezon-
Wy liezen de nammebuorden oan ’e
huzen. Trije greate sakelju, twa spesia-
listen en in pensioenearre learares. Tige
by tige in strjitte om sokke wichtige
lju to herbergjen as de man dy’t wy in
terview je moasten. Doe’t wy by him oan-
skillen, briek it sintsje troch wetterige
wolkens en sette de huzen yn in feale,
ünwêzentlike gloede. Sadwaende bigou-
nen,wy üs fraechpetear mei in praetsje
oer it waer. „Hwat tinkt jo”, fregen wy,
nei’t wy üs yn djippe fauteuils mei
kreakjende yngewanten delflijd hiene.
oan mysels, „hat it waer ynfloed op it
wurk fan de Fryske skriuwer? Of sjog
ge jo alhiel gjin forbên?” Ik siet in bytsje
mei dy frage, hwant al is it wol bikend,
dat skriuwers ornaris it measte fan ’e
Maitiid en de Hjerst skansearre wurde,
lyk as nammers oare lju ek, men wol
dochs net al to folie mei jins ütsünderlik-
heit to keap rinne. Dat ik sei: „Dat hinget
der alhiel fan óf”. En wy koene net oars
as my alhiel meistimme, dat sa rekke it
petear op gong. Wy fregen mar op ’e
man óf:
„Hwat tinkt Jo fan de nije Fryske boe
ken dy’t yntkoart, mei de Boekewike, üt-
komms sille?”
„Ik ha der gjin idé fan”, sei ik.
„Dat is tominsten in iepen antwurd”,
mompelen wy en skreauwen. „It moat
earst ek hwat bisinke”.
„Sa is it” sei ik, „wy moatte distansje
nimme en yn ’e tiid sjen”.
„Presiis" seine wy, al skriuwende, „de
tiid. dêr draeit alles om”.
Ik knikte, en skau it tabaksfetsje oer
it tafelswilk Wy pypken oan. Ik ek. Doe
forfetten wy üs fragelist:
„Hwat tinkt Jo fan de Fryske roman
hjoed de dei?”
Ik tocht djip nei en sei, wylst ik in
atoompoddestoel troch de keamer blaes-
de:
„Yn ’e earste pleats, dat dy skreaun
wurde moat’ Doe wie it in skoft stil
Wy skreauwen myn skerpsinnige opmer
king op en wachten binijd op it „yn ’e
twadde pleats” Dat kaem lykwols net
en wierliken wie mei dat iene djipdol-
lende wurd ek alles sein, dêr hoegde gjin
wurd meat by.
„En dan seine wy. „hawwe Jo ek in
oardiel oer de STAF?”
Wer djip neitinken.
„Hy soe it faeks mei hwat minder
strieljagers dwaen kinne”, sei ik. „Sokke
ministers binne my to rij”
Wy fielden, dat hjir of dêr in misfor-
stên stiek, mar kunstners binne nou ien-
ris wolris hwat ófwêzich. Dat wy fregen
mar fierder:
„Hawwe Jo seis op dit stuit ek boeken
op priemmen?”
„Ja knikte ik. En jitris: „Ja!”
It kaem der fikswëi üt, dat wy hawwe
dit wurd mei blidens üt de müle fan üs
jonge skriuwer opheind. De Fryske litte
ratuer libbet dus noch as in hart.
„En hwat is Jou bitinken oer de
Fryske Boekewike?” fregen wy, de aktu
aliteit yn acht nimmende.
„Yn ’e earste pleats, dat dy iepene
wurde moat”, sei ik.
„Enneseine wy, hwant wy fiel
den wol, dat ik krekt oer dit wichtich
ünderwerp wichtige dingen sizze soe.
„Enne. Jo bidoele: Hwat dan fier
der?” sei ik.
„Just, krekt", bifêstigen wy.
„Nou”, lei ik üt, „dat is net yn twa trije
wurden to sizzen, mar wol yn fiif seis
Dat er ek wer tichtdien wurde moat”. In
man, tochten wy
mar in wike en
UITWELLINGERGA. Bij de veehouder
G. Faber in de buren te Uitwellingerga
brak Dinsdagmiddag door hooibroei
brand uit in een blok hooi, dat vlak te
gen het huis stond. De plaatselijke
brandweer slaagde er in woning en vee-
stalling te behouden. Het hooi ging vrij
wel geheel verloren.
hén rikke. Tige gaedlik ek foar oaren orr
üt foar to lézen
It is alle jierren wer in kostlik byin-
oarwêzen der yn de êlde riedseale to
Boalsert. Der sprekt sa njonkelytsen in
tradysje en om de manske balken, de
byldhoude stuollen hweryn fortsjinwur-
digers fan Regear, Steaten en Stêd se-
telje, hinget sa’n middei in sfear fan
sêfte blidens. Alwer in jier om, o ja,
mar ek, alwer in hichtepunt yn ’e skied-
nis fan Fryslan.
Dizze dei sieten der in êlde en in jonge
man. Dr O. Postma de grize dichter, mar
ek de bodder J. J. Spahr v. d. Hoek.
En nei in treflik wolkomstwurd fan
Boargemaster Bruinsma, in rede fan mr
D. Okma nammens de Steaten en de
Kommissaris fan de Keninginne en in
wurdearringswurd fan prof. Dr B. H.
Slicher van Bath to Grins, lid fan de ad-
vyskommisje, rikte mr Okma de Dr Joast
Halbertsmapriis üt oan Dr Postma en J.
J. Spahr v. d. Hoek, foar harren treflik
wurk oer de Geschiedenis van de Land
bouw in Friesland.
de groei der vereniging, welke zich nog
steeds voortzet. Bijna 9000 zielen staan
ingeschreven. Over de uitvoering van be
grafenissen was men zeer tevreden, ge
tuige talrijke dankbetuigingen van ge
troffen families. Ook aan de verstrek
kingen was weer enige uitbreiding ge
geven Het jaarverslag werd onder dank
aan de samensteller vastgesteld. Uit het
financieel verslag van de penningmees
ter, de heer J. de Wilde, bleek dat de
financiële positie goed is te noemen. De
J’7
uitbrengt, noemde de toestand der geld
middelen gezond. De commissie voor de
contróle der boeken, bestaande uit de
h.h. Boeijenga, Wietsma en Modderman,
stelde na onderzoek voor de penning
meester décharge te verlenen, waartoe
de vergadering onder dank besloot. Bij
de bestuursverkiezing werd de heer T
Postma herkozen; in de plaats van d<
heer J. Hernaamt, die bedankte, werd
gekozen de heer Th. v. d. Wal. Bij de
rondvraag werden enige vragen gesteld
die door de voorzitter werden beant
woord. Deze dankte de heer Hernaamt
voor zijn jarenlange werkzaamheid als
bestuurslid, waarna hij de vergadering
sloot
ek net oerstom as se oankomme mei in
boek: dit moatte jo ris léze: al dy lytse
wurdtsjes léze, opnimme, bigripe hoe’n
tiid giet dêr net mei hinne?
En dan Jetske, wy hawwe üs proble
men al. Dêr binne de bern, dou hast
fjouwer, wy twa, dy moatte op ’e tiid ite
en drinke, se moatte nei skoalle ta, wer
nei hüs, se moatte skuon hawwe of in
jaske, net to djür fansels, dus: alle moog-
like winkels óffleane. Dêr binne üs man
nen mar lit üs dêr hjoed ris oer swije.
En sa’n boek, Jetske, hat ek syn pro
blemen. Dat, sil men dan einliks en to-
lêsten ris op bêd, dan krüpe dy proble
men fan sa n boek jin op ’e lea. Wy haw
we dochs üs sliep wol nedich om üs po-
MQnhardt's Zenuwtablettee
rterken en kalmeren Uw zenuwen.
HYLKJE WADMAN—GOINGA.
Moatst der wol gau by wêze fan-
P.S.
seis, oars binne de minsken-mei-jild dy
foar! h
