Uitmuntend Concert van het Sted. Muziekkorps BUITENLANDS OVERZICHT Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST 530e NED. STAATSLOTERIJ Een oude Grootzandster Hardrijderij DE AANSLAG OP HITLER Donderdag 9 februari 1956 111e jaargang no. 12 Redacteur; L. KIEZEBRINK Het overleg tussen Amerikaanse en Engelse staatslieden Laster I Benoemd Chimpansee probeerde te liften Redactie-adres KLEINZAND 7 - Telef. 2872 Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en ORIJFHOUTS NIEUWSBLAD Nieuwe C.A.O. voor landarbeiders Sociëteit Ouden v. Dagen „Met elkaar één” De valse bankbiljetten Autobotsing be- 7807, 8047, -X- Wolfgang Preiss als Graf Stauffenberg. Loonsverhogingen reeds inge- gaan. Trekking 2e klas. Hoge prezen en uitgelote num mers van te Sneek verkochte loten. Verschijnt MAANDAGS Administratie Cnmb. Drijfhout-Kiezebrink Co. Kantoor GROOTZAND 55 Telefoon 3005 (K 5150) SNEEKER NIEUWSBLAD Advertentieprijs 15 ct. per m.m. Bij contract (handelsadv.) lager. Abonnementsprijs f 3.- per half jaar. Franco per post f 3.75 pe> half jaar. Giro 50748 ten name van firma E. J. Drijfhout, Sneek. MAANDAG 6 FEBRUARI, VIERDE DE ZWOLSE VIERLING ZIJN DERTIENDE VERJAARDAG Bij de enorme stapels post, die aan het huis van de fam. Kiffers werden bezorgd, bevond zich een brief van 10 meter lengte voor de jarige vierling, afkomstig van een school uit Utrecht. Foto De vierling tijdens het lezen van de brief, die ver sierd is met talloze kindertekeningc V.l.n.r.Rini, Han, Dorothea en Elly Kiffers, Dank zij de milde gaven van de bur gerij van onze goede stad Sneek heeft de vorige week gehouden lijstkollekte een som opgebracht van 1007.86 I Aan alle gevers hartelijk dankhet werkcomité kan zijn mooie taak om de oudjes een paar prettige middagen per week te bezorgen, voortzetten. Ook hartelijk dank aan alle kollektan- ten die trots alle koude en ijzige wind toch met volharding doorgezet hebben, zodat wij hierdoor een prachtig resultaat mochten boeken. En dan mogen wij zeer zeker niet onze eigen oudjes vergeten die ook mee ge- kollekteerd hebben en er waren bij van boven de 75 jaar Ja daar hebben ze wat voor over, voor die gezellige middagen Ze kunnen er niet meer zonder. Belang stellenden worden vriendelijk uitgeno digd om eens een kijkje te nemen don- derdagsmiddags van 24% uur in nedenzaal Gerechtsgebouw. Namens het werkcomité E. B JornaWeert, voorz. L. SilviusWortelboer, secr.esse. en DONDERDAGS De politie is nog steeds op zoek naar de herkomst van de valse bankbiljetten van tien gulden. Het onderzoek heeft tot dusverre nog niets opgeleverd. Wel is komen vast te staan, dat de omvang van de falsificaties zulks in tegenstel ling met hetgeen aanvankelijk werd ge vreesd niet verontrustend moet wor den geacht. Er schijnt reden te zijn om aan te ne men, dat slechts één man het valse geld vervaardigt en in omloop brengt. Dit be moeilijkt uiteraard het onderzoek. Nog geregeld ontvangt de politie valse biljetten. Hieruit meent men te kunnen opmaken, dat de vervalser nog steeds aan het werk is. Inmiddels is de circulatiesfeer van de valse bankbiljetten aanvankelijk slechts beperkt tot midden- en west- Nederland uitgebreid tot de overige delen van het land, zij het niet op een schaal als aanvankelijk werd gevreesd. Gezien de snelheid, waarmee geld pleegt te circuleren, kan uit de plaatsen waar de valse bankbiljetten weiden aan getroffen, niets worden afgeleid over het voornaamste „werkterrein” van de man die het geld in omloop brengt. SCHARNEGOUTUM. Woensdagmor gen 8 februari ongeveer 8 uur kwam de melkauto van de heer Walinga bij de wegkruising IJsbrechtumerweg-Eeuwige Laan in botsing met de auto van de ge- meentereiniging van Wymbritseradeel. Noch de inzittenden van de gemeente- auto, die van de Eeuwige Laan kwam afrijden, noch de heer Tj. Walinga die van IJsbrechtum kwam, hadden elkaar gezien. De hangende mist en de boerde rij van Huitema belemmerden het uit zicht. De gemeente-auto werd in de berm gedrukt en aan de motorkap deerlijk ge havend. De melkauto van de heer Wa linga werd licht beschadigd en kon later op eigen kracht wegrijden. De gemeente- auto moest worden weggesleept. Geluk kig waren er geen persoonlijke onge lukken. Bij St. Michaels in Engeland stopte een chauffeur om een lifter op te nemen, maar plotseling ontdekte hij dat de lif ter een chimpansee was. Het dier pro beerde het portier te openen en chauffeur trachtte uit alle macht dat portier dicht te houden. In deze toestand trof een zoekende dame hem aan, die eigenares van de chimpansee bleek te zijn. De chimpansee wilde niet toestaan dat de chauffeur doorreed voor bij deze een kusje had gegeven, Als de vorst gisteren niet even plaats had moeten maken voor een dagje dooi, zou hier een foto van de 54ste Grootzand ster Hardrijderij voor jeugdige Sneker paartjes hebben gestaan. Nu is het een uit de oude doos van zo’n kleine dertig jaar geleden. De jeugd was toen al even entoesiast voor dit ijsfeest als nu, maar het aantal deelnemers was stellig niet zo groot als hedenmiddag, toen het geluk kig door kon gaan, omdat de vorst is teruggekeerd. Nu kwam er n.l. het re- cord-aantal van 320 paartjes in de banen. Al met al heeft het overleg te Wash ington werkelijk aan practisch resultaat niet veel opgeleverd, constateren de En gelse bladen en men troost zich met de gedachte dat dit eigenlijk ook niet kon omdat Amerikaanse regeringen in een presidentsverkiezingsjaar zich nu een maal graag van grote principiële beslis singen afzijdig houden èn om een der beide politieke partijen niet tegen zich in het harnas te jagen èn om een op volgende regering niet al te zeer te bin den. Het klinkt misschien wat rauw, maar wat het Westen de laatste tijd op practisch politiek gebied gepresteerd heeft kan, zoals dezer dagen een blad schreef, nauwelijks anders samengevat worden dan onder het motto „wij modde ren door onder de bescherming van de H-bom”, waarvan de Amerikaanse ge leerden er eentje onder handen schijnen te hebben, waarvan de explosieve kracht gelijk is aan die van 5ö miljoen ton T.N.T., d.w.z. 25000 maal krachtiger dan die op Hirosjima viel. Het bestaan van dergelijke alles vernietigende wapenen schept allerwege de overtuiging dat een grote oorlog tot de onmogelijkheden gaat behoren, er is een toestand van „vrede uit vrees” maar men kan niet zeggen dat het Westen zich binnen de beperkte ruimte, welke de diplomatie nog ter be schikking staat nu ze van haar uiterste middel, de oorlog, moet afzien, met ge durfd initiatief en doortastende energie beweegt. In tegenstelling met Rusland, dat allerlei nieuwe initiatieven nam, o.a. zijn poging in het Midden Oosten te pe netreren en zijn nu herhaalde aanbie ding aan de Ver. Staten om een vriend schapsverdrag voor de duur van 20 jaar zeker allereerst Gerard Boedijn gerekend worden. Zijn werken, waaronder ook enige in oude stijl (suites, e.d.) zijn ech ter voor het merendeel modern georiën teerd, evenals die van de bekende radio- organist Meindert Boekel, die in dit gen re belangrijke werken heeft gecompo neerd. Hc pleit daarom voor de dirigent, de heer A. Feenstra van IJlst, dat hij Boe- kel’s „Introductie-Elegie-Capriccio” op ’t programma plaatste. Dit opus, dat aan de uitvoerenden, ook in ritmisch opzicht, hog- eisen stelt, werd zeer verdienstelijk uitgevoerd. Bizonder interessant is wel het laatste deel van dit werk. Over film, waarvoor twee bij uitstek ingewij den in de toenmalige gebeurtenissen nl. Werner Jörg Lüddecke en Günther Weissenborn het draaiboek schreven. De regie berust bij Falk Harnack, een neef van de in verband met de aanslag te rechtgestelde Ernst Harnack. Van Wolf gang Preiss, de speler die de rol van graaf Stauffenberg vertolkt, zei diens voormalige adjudant, toen hij 11 jaar na de aanslag enkele opnamen van de film bijwoonde: „Alsof hij uit het graf is opgestaan”, waarmee wel bewezen was, hoezeer deze acteur, die ook in de film Canaris optrad, in uiterlijk, houding en gebaar op Stauffenberg leek. De enige vrouwenrol in de film, die van Hildegard Klee, de secretaresse bij het hoofdkwar tier die Stauffenberg krachtig steunt, wordt gespeeld door Annemarie Dürin- ger. Ondanks de ijssport, was er dinsdag avond veel belangstelling („Amicitia” telde 600 bezoekers) voor de jaarlijkse uitvoering.van het Stedelijk- Muziekcorps Sneek. De voorzitter, de heer T. van Gorkum, sprak een kort openingswoord. Hij deelde o.a. mede, dat de ere-dirigent de heer A. Bouman van Leeuwarden, wegens ziekte verhinderd was en voorts dat alle programmanummers door leden en oud-leden geschonken waren. Deze offervaardigheid is zeker vermeldens waard. Vergelijken wij het gebodene van dins dagavond met dat van een jaar of vijftien terug, dan is het verheugend te kunnen constateren dat het peil van de werken voor harmonie-orkest sterk gestegen is. Voor goede harmonie-muziek was men in het verleden uitsluitend aangewezen op arrangementen van werken voor sym- fonie-orkest, of, in het meer lichtere genre, op composities van Opera- en Ope- rettecomponisten, e.d. Daarnaast was (en iser nog steeds een ruime keuze te maken uit talrijke ouvertures (de meeste van deze werken hebben qua vorm en structuur met deze naam niets gemeen) en fantasieën van bedenkelijk gehalte. Wij denken hierbij aan de vele nummers van Franse en Belgische komaf, alle vol gens hetzelfde recept „bereid” en aan de markt gebracht. Gelukkig is de laatste jaren het reper toire voor de harmonie- en fanfarecorp sen belangrijk uitgebreid en verbeterd. Ten onzent maakte de uitgever Molenaar zich hierin zeer verdienstelijk. Met me dewerking van vooraanstaande musici verschenen in zijn fonds verschillende orginele werken en uitstekende arrange menten. Tot de pionier en vernieuwer op het gebied van de harmonie-muziek moet ,,U denkt, wanneer u de eed hebt af gelegd voor het vaandel van koning of vorst, dat u blindelings alles moet doen, wat hij u gebiedt. Maar dat is niet waar. Het is de ware soldateneer, dat geweld noch heerschappij de nobele en vrije man dwingen kan, het schandelijke en het on gerechtigde te doen of te helpen doen”. Deze woorden van Ernst Moritz Arndt uit zijn „Catechismus voor de soldaat” werden door een der leden van de sa menzwering tegen Hitler, welke haar dramatisch hoogtepunt vond in de aan slag op de dictator op 20 juli 1944, in een bijeenkomst der deelnemers voorge lezen. Zij kunnen als motto dienen voor de film „De aanslag op Hitler” welke thans in het Amicitia Theater gaat draaien en op indrukwekkende wijze een getrouw beeld geeft van een spannende sensationele wereldgebeurtenis, en van de dramatische ontwikkeling in de Duit se legerleiding en hetgeen zich achter de coulissen in het hoofdkwartier van de „Führer” afspeelde. De film is gebaseerd op zorgvuldige studie van alle authen tieke gegevens over de aanslag en leidt ons binnen de kring van officieren, in tellectuelen en arbeidersleiders, die sinds lang beseffen dat de oorlog verloren is en onder leiding van oberst graaf Stauf fenberg onder de dekmantel van het „Walkure plan” met medeweten van Hitler zelf z.g. opgezet om voorbereidin gen te treffen tegen eventuele binnen landse onlusten samenzweren om de enige man, die hun belet hun doel Duits land weer tot een rechtsstaat te maken, te bereiken, de „Führer” uit de weg te ruimen. We zullen de spannende ont wikkeling van het complot om der wille van de achtergrond en van het re lief wordt de al in maart '43 door over ste van Treskow op Hitler gepleegde aanslag naar maart ’44 verlegd, maar dit tast alleen de historische datering, diet de historische juistheid aan hier de niet op de voet volgen tot de misluk- king op 20 juli ’44 en het tragisch einde der samenzweerders, die moet men gaan zien op de film zelf. Naast de bomaan slag in het hoofdkwartier en de omstan digheden welke er toe leidden, vormen vooral ook de dramatische uren van de afloop van „Walküre” de climax in deze,| Het bezoek van Eden aan Washington is stellig nuttig geweest. Al was het al leen maar om de beginselverklaring, welke het communiqué betreffende de besprekingen tussen de Engelse en Ame rikaanse staatslieden vergezelt. Want in die verklaring wordt nog eens scherp gesteld wat het principiële verschil tus sen de Oosteljjke en Westelijke politiek is, waarom deze zo moeilijk met elkaar zijn te verzoenen, en waarom, welke aanmerkingen men soms ook mag heb ben op de politiek van de grote Weste lijke mogendheden en welke verlokkin gen de Oostelijke politiek ook moge bie den, toch vastberaden dient vastgehou den aan de grondslagen van de gemeen schappelijke Westelijke politiek en even vastberaden die van het Oosten dient verworpen. In die beginselverklaring wordt immers gepleit voor het grond recht van de volkeren op regeringen van hun eigen keuze, en ter illustratie er op gewezen dat in de laatste tien jaar 600 millioen mensen in bijna 20 landen met Amerikaanse en Britse steun zelfstandig zijn geworden, terwijl in dezelfde periode „miljoenen mensen van verschillende afkomst, geloof en tradities met geweld bij de Sowjetunie zijn ingelijfd”. Boven dien zijn nog vele miljoenen in feite, zo niet altijd formeel, door het Russische blok geabsorbeerd, aldus de verklaring. We weten dat natuurlijk allen, maar het is goed dat er steeds aan herinnerd wordt dat hier het grondverschil tussen West en Oost ligt; op de vrijheid van individu en volk is de Westelijke politiek gebouwd, op de beknotting van beider rechten de Oostelijke. Het betreurens- waardige is alleen dat het Westen er nog steeds niet in geslaagd is op deze grond principes een systeem van practische politiek te bouwen dat zowel alle part ners in de Westelijke samenwerking hecht aaneensmeedt ter bereiking van hun gemeenschappelijk doel, als de neu trale staten wint voor de Westelijke grondprincipes. Ook de ontmoeting tus sen Eisenhower en Eden heeft, als men op het communiqué afgaat, zelfs die een heid van opvatting niet gebracht tussen de twee grote partners van het Weste lijk blok wat betreft de thans meest dringende vraagstukken. In één bepaald en zeer belangrijk geval geeft het com muniqué dit zelfs openlijk toe, nl. ten opzichte van de positie tegenover Rood China en de waag of dit land tot de Ver. Naties dient toegelaten, of men de han del er mee gemakkelijker zal maken en of men zal vechten om het bezit van Quemoy en Matsoe, de eilandjes voor de Chinese kust, welke strategische be tekenis hebben. Ook over andere kwes ties worden weinig meer dan algemeen heden gezegd, al is Frankrijk uitgeno digd voor besprekingen over wat de drie grote Westelijke mogendheden zullen doen in geval van schending van de Is raëlischArabische grenzen in 1950 vastgesteld en toen door deze drie gega randeerd. Het is wel de schraalste ge noegdoening welke Frankrijk kan krij gen voor zijn passering bij dit Ameri kaansEngels politiek overleg, dat het nu zal mogen meepra' en over deze kwes tie. Misschien zal dit overigens Israël ten goede komen, want de Fransen heb ben niet zulke sterke redenen als de En- gelsen, die hun invloed in de Arabische wereld trachten te behouden, om de Ara bieren, die Frankrijk bij zijn eigen moei lijkheden in Noord-Afrika zo dwars zit ten, te sparen, al ziet Parijs wel in dat het Westen de Arabieren niet vijandig moet stemmen. Als men echter leest dat de Amerikaanse regering haar garantie betreffende de ArabischIsraëlische grenzen nu zo opvat, dat deze alleen geldt als Israëliërs en Arabieren een maal tot overeenstemming over die grenzen zijn gekomen, krijgt men echter toch wel de indruk, dat Washington de Arabische staten wat al te zeer naar de ogen ziet. Het college van rijksbemiddelaars heeft dinsdag de nieuwe kollektieve ar beidsovereenkomst voor de landarbeiders goedgekeurd. Nader vernemen wij, dat deze c.a.o. in houdt o.a., dat de vaste arbeiders een loonsverhoging krijgen van vijf cent per uur; de losse arbeiders een loonsverho ging van drie en een halve cent per uur. Deze loonsverhogingen gingen dinsdag in, op de dag dat de c.a.o. door het col lege van rijksbemiddelaars werd goed gekeurd. Bij de onderhandelingen over de c.a.o. voor de landarbeiders voor 1956/1957, zo is bepaald, zullen de lonen van de land arbeiders niet in beweging komen. Wel zal dan eventueel over de secundaire ar beidsvoorwaarden kunnen worden ge sproken. Wanneer er algemeen, b.v. door een loonronde, tot loonsverhoging zou worden overgegaan in dit of in het komende jaar, dan komen, zoals gebrui kelijk is, de lonen van de landarbeiders ook voor verhoging in aanmerking. aan te gaan. Moskou verklaarde zich nu ook bereid met andere landen, o.a. met Frankrijk en Engeland, dergelijke ver dragen te sluiten; ruim een half jaar ge leden zegde de Sovjetunie dergelijke be staande verdragen met Parijs en Londen op omdat deze Westelijke landen de Pa- rijse accoorden hadden getekend. Men ziet: de Russische politiek toont veel initiatief maar ook veel grilligheid. On getwijfeld zal Washington het Russische aanbod weer afwijzen met het argument dat Moskou eerst maar eens met daden moet tonen dat het haar ernst is met haar poging tot toenadering. Van Enge land kan men hetzelfde standpunt ver wachten evenals van Frankrijk, ofschoon allicht van die zijde de afwijzing wat aarzelender en wat zachtzinniger zal zijn dan van Amerikaanse en Engelse kant. Parijs is naar traditie zeer gesteld op verbondsbanden met de Russen en wenst altijd een tweede ijzer in het vuur te hebben tegenover W. Duitsland. Als dat naar een te overheersende positie in W. Europa zou streven zal Parijs gaarne dreigen met toenadering tot Moskou. Maar op het ogenblik schijnen de Fran sen geneigd het Amerikaanse voorbeeld te volgen, zij willen de Russen er op zachtmoedige wijze op attent maken dat het beter ware eerst te trachten de voor naamste problemen tussen Oost en West op te lossen om dan als bekroning daar van vriendschapsverdragen te sluiten. Dat komt zo ongeveer neer op het stand punt van president Eisenhower die niet aan werkelijke vriendschap van Rus sische zijde wil geloven voor Moskou de Duitse hereniging heeft geaccepteerd en zijn voorstel tot wederzijdse inspectie boven eikaars gebied door luchtinspec tie. Een voorstel dat overigens spoedig schijnt te zullen worden ingehaald door de ontwikkeling van de techniek, want volgens betrouwbare berichten zijn de Amerikanen nu bezig met plannen voor een verkenningssatelliet, een grote broer van de „aard-satelliet”, welke over 5 jaar gereed zou zijn en „losgelaten” in staat zou zijn beelden naar Amerika over te brengen van het gehele landgebied der aarde en alle militaire activiteit ook in elk communistisch land zou registre ren, een „kunstspion” op grote schaal dus. Maar hoe dit zij, wij zien het nog niet gebeuren dat de Russen hun daden in overeenstemming met hun vriéndelij ke woorden zullen brengen. In daden, liever wandaden, als de massale schen ding door Russische visserschepen van de Noorse territoriale, wateren, kan men /Slechts een poging tot vreesaanjaging van de kleinere Navolanden zien, welke allesbehalve bij de Russische vriendelijk heden behoort, evenmin als het feit dat de Russen nog altijd via Kominform en communistisch wereldvakverbond zich trachten te bemoeien met de interne aangelegenheden van andere landen. Waarom de Oostenrijkse regering dan ook dezer dagen besloot laatstgenoemd vakverbond, dat zijn hoofdkwartier in Wenen had sedert het uit Franrijk was uitgewezen, te ontbinden. Omgekeerd verwijten de Russen de Amerikanen dat deze zich inlaten met hun binnenlandse aangelegenheden via de z.g. propaganda ballons, welke in W. Duitsland en Tur kije worden opgelaten, en zij dienden daartegen protesten bij deze landen en de Ver. Staten in. De afgelopen week was een vruchtbare voor Russische protesten. Want Moskou richtte zich ook nog eens tot Perzië met een protestnota het was de derde tegen de toetreding van dat land tot het Pact van Bagdad, „dat de mogelijkheid schept tot het gebruiken van Perzisch gebied door vijandelijke strijdkrachten voor aanvallen op de Sowjetunie, waar tegenover zij niet onverschillig kan blij ven” zegt de nota. Rusland moet wel doorgaan met het protesteren tegen dit verdrag om de antipathie er tegen in de Arabische landen aan te wakkeren. Ove rigens is uit de Arabische wereld niet veel nieuws te melden, zij het dat nu be vestigd wordt dat Egypte via Tsjecho- Slowakije werkelijk een aanzienlijk aan tal oorlogsvliegtuigen van Russische makelij heeft gekregen. Weer een bewijs hoe vriendelijk Moskou het Westen ge zind is, dat zich immers zo verontrust voelt over de verbreking van het mili tair evenwicht tussen Israël en de Ara bische landen. Ook Frankrijk is, we heb ben het hierboven reeds gezegd, alles behalve gesticht over de Russische be langstelling voor de Arabische wereld, omdat vanuit die hoek de geweldige im puls tot de Arabieren van Frans Noord Afrika uitgaat om zich geheel los te maken van Parijs. Zoals bekend is de Franse politiek er op gericht die gebie den gaandeweg zelfbestuur te geven binnen het raam van een unie met Frankrijk. Maar de extreem nationalis tische groepen in die gebieden willen to tale onafhankelijkheid en daardoor is in de rijen van de N. Afrikaanse nationalis ten dan ook al verdeeldheid op te mer ken. In Tunesië schijnen de Fransen de regering al toegezegd te hebben dat zij over haar eigen leger en diplomatie zal mogen beschikken. Premier Guy Mollet, in Algerië aangekomen, heeft daar al zijn eerste zware tegenslag ontmoet voor zijn vooruitstrevende politiek door dat de Franse kolonisten zich zo hevig verzetten tegen de aanstelling van ge neraal Catroux tot resident-minister, dat hij deze heeft moeten laten schieten. De kolonisten zijn blijkbaar blind voor de .eisen van deze tijd, want als Frankrijk nog iets van zijn overzees rijk wil red den zal het zich moeten verzoenen met het nationalisme. In Engeland bestaat voor dergelijke verhoudingen beter be grip, getuige ’t feit dat Londen ook Malakka binnen zeer korte tijd onafhan kelijkheid heeft beloofd. Uit het gebeur de in Algerië blijkt wel dat het Guy Mollet niet gemakkelijk zal vallen zijn eerste programmapunt, de oplossing der Algerijnse kwestie, te verwezenlijken. En de zwaarbelaste nieuwe premier wachten ook op ander gebied grote moei lijkheden daar zijn regering nog deze maand met de W. Duitse staatslieden zal moeten onderhandelen over de posi tie van het Saarland. Die kwestie is acuut geworden, doordat in de Saarland- se Landdag een motie is aangenomen, waarin op zowel economische als politie ke aansluiting bij W. Duitsland werd «aangedrongen, zonder dat daarin ook maar met één woord van de gerecht vaardigde Franse belangen op econo misch gebied werd gesproken. Benoemd tot onderwijzeres aan de Chr. Comitéschool te IJmuiden mej. G. Hartman, thans in gelijke betrekking werkzaam aan de school voor Chr. on derwijs te IJlst. denke in dit verband alleen maar zijn „New-Orleans”. Waarom dan niet „The Glenn Miller Story” voor een keer Ook met de vertolking van de „Mari- narelle”-ouverture van Fuqik (arr. Stal- meier) en de „Slavische Rapsodie, no. 1” van C. Friedemann (arr. Deihaye) wist ’t Sted. Muziekcorps veel eer in te leggen. In een unissono-gedeelte in het basregis ter van laatstgenoemd nummer liet de zuivarheid echter verstek gaan. Voorts merkten -zij hier en daar enige oneffen heden op in het samenspel, doch overi gens: alle lof. Lof ook voor de wijze waarop begonnen werd, n.l. met de pri ma weergave van de ouverture „Fra Dia- volo ou l’hótel de Terracine” van Da niël F. E. Auber. Deze prachtige ouver ture wordt veel te weinig uitgevoerd. Enkele vlotte marsen completeerden verder het geheel. Het korps heeft onder de uitzonderlijke leiding van de heer A. Feehstra uitmuntend gemusiceerd en de voorzitter sprak na afloop dan ook te recht woorden van dank tot de heer Feenstra. Voor Mevr. Feenstra waren er bloemen. Na de pauze traden de „Snitser Unge- tiders” op met een vrolijk programma, een en ander onder leiding van confe rencier Frans IJckhof, waarna de avond besloten werd met een gezellig bal, met medewerking van het dansorkest-Schuil. J.N. „The Glenn Miller Story” denkt men verschillend. Hoe het zij, de uitvoering werd een groot succes, mede dank zij de fraaie instrumentatie van de dirigent. Persoonlijk dwepen wij niet met deze film-jazz-muziek, vast staat ecnter, dat ’t werk het alszodanig „doet”, en dat zegt heel wat. Naast enkele „kol- der”-passages komen er ook fraaie ge deelten mei prachtige klankeffecten in voor. Tenslotte staat Boekel’s werk ook duidelijk onder invloed van de jazz. Men aan ook De Italiaanse oud-generaal Roberto Bruscagli is tot vier maanden gevange nisstraf veroordeeld wegens belastering van barones Maria Pavanello Cornacchia wier achternaam in onze taal de beteke nis van roek heeft. In een met de naam van de barones ondertekende brief had de generaal aan de Florentijnse telefoon maatschappij gevraagd haar naam in de gids te veranderen in Becco Cornacchia, hetgeen letterlijk betekent roekbek, maar in het plat Italiaans wordt gebruikt om er een kletskous mee aan te duiden. De telefoonmaatschappij moest al haar gidsen weer intrekken om de aan stootgevende naam te laten veranderen door de juiste. In verband met deze grote deelname werd er n.l. aan beide zijden van de Middenbrug gereden. Verleden jaar wa ren er „maar” 149, zodat de animo nu wel bijzonder groot was. 30.000.— 16779. ƒ5000.— 2235. 2000.— 11624. ƒ1500.—1 2485, 7227. 1000.— 1806, 1974, 16274. 200.— 2572, 2585, 19391. Eigen geld: 2603, 6497, 7108, 11123, 11138, 19374, 19382, 19415, 19418, 20877.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1956 | | pagina 1