Uitmuntend Concert van het Sted. Muziekkorps
BUITENLANDS
OVERZICHT
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
530e NED. STAATSLOTERIJ
Een oude Grootzandster Hardrijderij
DE AANSLAG
OP HITLER
Donderdag 9 februari 1956
111e jaargang no. 12
Redacteur; L. KIEZEBRINK
Het overleg tussen Amerikaanse en Engelse staatslieden
Laster I
Benoemd
Chimpansee probeerde te
liften
Redactie-adres
KLEINZAND 7 - Telef. 2872
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en ORIJFHOUTS NIEUWSBLAD
Nieuwe C.A.O. voor
landarbeiders
Sociëteit Ouden v. Dagen
„Met elkaar één”
De valse bankbiljetten
Autobotsing
be-
7807,
8047,
-X-
Wolfgang Preiss als Graf Stauffenberg.
Loonsverhogingen reeds inge-
gaan.
Trekking 2e klas.
Hoge prezen en uitgelote num
mers van te Sneek verkochte
loten.
Verschijnt
MAANDAGS
Administratie
Cnmb. Drijfhout-Kiezebrink Co.
Kantoor GROOTZAND 55
Telefoon 3005 (K 5150)
SNEEKER NIEUWSBLAD
Advertentieprijs 15 ct. per m.m.
Bij contract (handelsadv.) lager.
Abonnementsprijs f 3.- per half
jaar. Franco per post f 3.75 pe>
half jaar.
Giro 50748 ten name van firma
E. J. Drijfhout, Sneek.
MAANDAG 6 FEBRUARI, VIERDE DE ZWOLSE VIERLING ZIJN
DERTIENDE VERJAARDAG
Bij de enorme stapels post, die aan het huis van de fam. Kiffers werden bezorgd,
bevond zich een brief van 10 meter lengte voor de jarige vierling, afkomstig van
een school uit Utrecht. Foto De vierling tijdens het lezen van de brief, die ver
sierd is met talloze kindertekeningc V.l.n.r.Rini, Han, Dorothea en Elly
Kiffers,
Dank zij de milde gaven van de bur
gerij van onze goede stad Sneek heeft
de vorige week gehouden lijstkollekte
een som opgebracht van 1007.86 I
Aan alle gevers hartelijk dankhet
werkcomité kan zijn mooie taak om de
oudjes een paar prettige middagen per
week te bezorgen, voortzetten.
Ook hartelijk dank aan alle kollektan-
ten die trots alle koude en ijzige wind
toch met volharding doorgezet hebben,
zodat wij hierdoor een prachtig resultaat
mochten boeken.
En dan mogen wij zeer zeker niet onze
eigen oudjes vergeten die ook mee ge-
kollekteerd hebben en er waren bij van
boven de 75 jaar Ja daar hebben ze wat
voor over, voor die gezellige middagen
Ze kunnen er niet meer zonder. Belang
stellenden worden vriendelijk uitgeno
digd om eens een kijkje te nemen don-
derdagsmiddags van 24% uur in
nedenzaal Gerechtsgebouw.
Namens het werkcomité
E. B JornaWeert, voorz.
L. SilviusWortelboer, secr.esse.
en DONDERDAGS
De politie is nog steeds op zoek naar
de herkomst van de valse bankbiljetten
van tien gulden. Het onderzoek heeft
tot dusverre nog niets opgeleverd. Wel
is komen vast te staan, dat de omvang
van de falsificaties zulks in tegenstel
ling met hetgeen aanvankelijk werd ge
vreesd niet verontrustend moet wor
den geacht.
Er schijnt reden te zijn om aan te ne
men, dat slechts één man het valse geld
vervaardigt en in omloop brengt. Dit be
moeilijkt uiteraard het onderzoek.
Nog geregeld ontvangt de politie valse
biljetten. Hieruit meent men te kunnen
opmaken, dat de vervalser nog steeds
aan het werk is.
Inmiddels is de circulatiesfeer van de
valse bankbiljetten aanvankelijk
slechts beperkt tot midden- en west-
Nederland uitgebreid tot de overige
delen van het land, zij het niet op een
schaal als aanvankelijk werd gevreesd.
Gezien de snelheid, waarmee geld
pleegt te circuleren, kan uit de plaatsen
waar de valse bankbiljetten weiden aan
getroffen, niets worden afgeleid over het
voornaamste „werkterrein” van de man
die het geld in omloop brengt.
SCHARNEGOUTUM. Woensdagmor
gen 8 februari ongeveer 8 uur kwam de
melkauto van de heer Walinga bij de
wegkruising IJsbrechtumerweg-Eeuwige
Laan in botsing met de auto van de ge-
meentereiniging van Wymbritseradeel.
Noch de inzittenden van de gemeente-
auto, die van de Eeuwige Laan kwam
afrijden, noch de heer Tj. Walinga die
van IJsbrechtum kwam, hadden elkaar
gezien. De hangende mist en de boerde
rij van Huitema belemmerden het uit
zicht. De gemeente-auto werd in de berm
gedrukt en aan de motorkap deerlijk ge
havend. De melkauto van de heer Wa
linga werd licht beschadigd en kon later
op eigen kracht wegrijden. De gemeente-
auto moest worden weggesleept. Geluk
kig waren er geen persoonlijke onge
lukken.
Bij St. Michaels in Engeland stopte
een chauffeur om een lifter op te nemen,
maar plotseling ontdekte hij dat de lif
ter een chimpansee was. Het dier pro
beerde het portier te openen en
chauffeur trachtte uit alle macht dat
portier dicht te houden. In deze toestand
trof een zoekende dame hem aan, die
eigenares van de chimpansee bleek te
zijn. De chimpansee wilde niet toestaan
dat de chauffeur doorreed voor bij deze
een kusje had gegeven,
Als de vorst gisteren niet even plaats
had moeten maken voor een dagje dooi,
zou hier een foto van de 54ste Grootzand
ster Hardrijderij voor jeugdige Sneker
paartjes hebben gestaan. Nu is het een
uit de oude doos van zo’n kleine dertig
jaar geleden. De jeugd was toen al even
entoesiast voor dit ijsfeest als nu, maar
het aantal deelnemers was stellig niet zo
groot als hedenmiddag, toen het geluk
kig door kon gaan, omdat de vorst is
teruggekeerd. Nu kwam er n.l. het re-
cord-aantal van 320 paartjes in de banen.
Al met al heeft het overleg te Wash
ington werkelijk aan practisch resultaat
niet veel opgeleverd, constateren de En
gelse bladen en men troost zich met de
gedachte dat dit eigenlijk ook niet kon
omdat Amerikaanse regeringen in een
presidentsverkiezingsjaar zich nu een
maal graag van grote principiële beslis
singen afzijdig houden èn om een der
beide politieke partijen niet tegen zich
in het harnas te jagen èn om een op
volgende regering niet al te zeer te bin
den. Het klinkt misschien wat rauw,
maar wat het Westen de laatste tijd op
practisch politiek gebied gepresteerd
heeft kan, zoals dezer dagen een blad
schreef, nauwelijks anders samengevat
worden dan onder het motto „wij modde
ren door onder de bescherming van de
H-bom”, waarvan de Amerikaanse ge
leerden er eentje onder handen schijnen
te hebben, waarvan de explosieve kracht
gelijk is aan die van 5ö miljoen ton
T.N.T., d.w.z. 25000 maal krachtiger dan
die op Hirosjima viel. Het bestaan van
dergelijke alles vernietigende wapenen
schept allerwege de overtuiging dat een
grote oorlog tot de onmogelijkheden gaat
behoren, er is een toestand van „vrede
uit vrees” maar men kan niet zeggen
dat het Westen zich binnen de beperkte
ruimte, welke de diplomatie nog ter be
schikking staat nu ze van haar uiterste
middel, de oorlog, moet afzien, met ge
durfd initiatief en doortastende energie
beweegt. In tegenstelling met Rusland,
dat allerlei nieuwe initiatieven nam, o.a.
zijn poging in het Midden Oosten te pe
netreren en zijn nu herhaalde aanbie
ding aan de Ver. Staten om een vriend
schapsverdrag voor de duur van 20 jaar
zeker allereerst Gerard Boedijn gerekend
worden. Zijn werken, waaronder ook
enige in oude stijl (suites, e.d.) zijn ech
ter voor het merendeel modern georiën
teerd, evenals die van de bekende radio-
organist Meindert Boekel, die in dit gen
re belangrijke werken heeft gecompo
neerd.
Hc pleit daarom voor de dirigent, de
heer A. Feenstra van IJlst, dat hij Boe-
kel’s „Introductie-Elegie-Capriccio” op ’t
programma plaatste. Dit opus, dat aan de
uitvoerenden, ook in ritmisch opzicht,
hog- eisen stelt, werd zeer verdienstelijk
uitgevoerd. Bizonder interessant is wel
het laatste deel van dit werk. Over
film, waarvoor twee bij uitstek ingewij
den in de toenmalige gebeurtenissen nl.
Werner Jörg Lüddecke en Günther
Weissenborn het draaiboek schreven. De
regie berust bij Falk Harnack, een neef
van de in verband met de aanslag te
rechtgestelde Ernst Harnack. Van Wolf
gang Preiss, de speler die de rol van
graaf Stauffenberg vertolkt, zei diens
voormalige adjudant, toen hij 11 jaar
na de aanslag enkele opnamen van de
film bijwoonde: „Alsof hij uit het graf is
opgestaan”, waarmee wel bewezen was,
hoezeer deze acteur, die ook in de film
Canaris optrad, in uiterlijk, houding en
gebaar op Stauffenberg leek. De enige
vrouwenrol in de film, die van Hildegard
Klee, de secretaresse bij het hoofdkwar
tier die Stauffenberg krachtig steunt,
wordt gespeeld door Annemarie Dürin-
ger.
Ondanks de ijssport, was er dinsdag
avond veel belangstelling („Amicitia”
telde 600 bezoekers) voor de jaarlijkse
uitvoering.van het Stedelijk- Muziekcorps
Sneek. De voorzitter, de heer T. van
Gorkum, sprak een kort openingswoord.
Hij deelde o.a. mede, dat de ere-dirigent
de heer A. Bouman van Leeuwarden,
wegens ziekte verhinderd was en voorts
dat alle programmanummers door leden
en oud-leden geschonken waren. Deze
offervaardigheid is zeker vermeldens
waard.
Vergelijken wij het gebodene van dins
dagavond met dat van een jaar of vijftien
terug, dan is het verheugend te kunnen
constateren dat het peil van de werken
voor harmonie-orkest sterk gestegen is.
Voor goede harmonie-muziek was men
in het verleden uitsluitend aangewezen
op arrangementen van werken voor sym-
fonie-orkest, of, in het meer lichtere
genre, op composities van Opera- en Ope-
rettecomponisten, e.d. Daarnaast was (en
iser nog steeds een ruime keuze te
maken uit talrijke ouvertures (de meeste
van deze werken hebben qua vorm en
structuur met deze naam niets gemeen)
en fantasieën van bedenkelijk gehalte.
Wij denken hierbij aan de vele nummers
van Franse en Belgische komaf, alle vol
gens hetzelfde recept „bereid” en aan de
markt gebracht.
Gelukkig is de laatste jaren het reper
toire voor de harmonie- en fanfarecorp
sen belangrijk uitgebreid en verbeterd.
Ten onzent maakte de uitgever Molenaar
zich hierin zeer verdienstelijk. Met me
dewerking van vooraanstaande musici
verschenen in zijn fonds verschillende
orginele werken en uitstekende arrange
menten.
Tot de pionier en vernieuwer op het
gebied van de harmonie-muziek moet
,,U denkt, wanneer u de eed hebt af
gelegd voor het vaandel van koning of
vorst, dat u blindelings alles moet doen,
wat hij u gebiedt. Maar dat is niet waar.
Het is de ware soldateneer, dat geweld
noch heerschappij de nobele en vrije man
dwingen kan, het schandelijke en het on
gerechtigde te doen of te helpen doen”.
Deze woorden van Ernst Moritz Arndt
uit zijn „Catechismus voor de soldaat”
werden door een der leden van de sa
menzwering tegen Hitler, welke haar
dramatisch hoogtepunt vond in de aan
slag op de dictator op 20 juli 1944, in
een bijeenkomst der deelnemers voorge
lezen. Zij kunnen als motto dienen voor
de film „De aanslag op Hitler” welke
thans in het Amicitia Theater gaat
draaien en op indrukwekkende wijze een
getrouw beeld geeft van een spannende
sensationele wereldgebeurtenis, en van
de dramatische ontwikkeling in de Duit
se legerleiding en hetgeen zich achter
de coulissen in het hoofdkwartier van de
„Führer” afspeelde. De film is gebaseerd
op zorgvuldige studie van alle authen
tieke gegevens over de aanslag en leidt
ons binnen de kring van officieren, in
tellectuelen en arbeidersleiders, die sinds
lang beseffen dat de oorlog verloren is
en onder leiding van oberst graaf Stauf
fenberg onder de dekmantel van het
„Walkure plan” met medeweten van
Hitler zelf z.g. opgezet om voorbereidin
gen te treffen tegen eventuele binnen
landse onlusten samenzweren om de
enige man, die hun belet hun doel Duits
land weer tot een rechtsstaat te maken,
te bereiken, de „Führer” uit de weg te
ruimen. We zullen de spannende ont
wikkeling van het complot om der
wille van de achtergrond en van het re
lief wordt de al in maart '43 door over
ste van Treskow op Hitler gepleegde
aanslag naar maart ’44 verlegd, maar
dit tast alleen de historische datering,
diet de historische juistheid aan hier
de niet op de voet volgen tot de misluk-
king op 20 juli ’44 en het tragisch einde
der samenzweerders, die moet men gaan
zien op de film zelf. Naast de bomaan
slag in het hoofdkwartier en de omstan
digheden welke er toe leidden, vormen
vooral ook de dramatische uren van de
afloop van „Walküre” de climax in deze,|
Het bezoek van Eden aan Washington
is stellig nuttig geweest. Al was het al
leen maar om de beginselverklaring,
welke het communiqué betreffende de
besprekingen tussen de Engelse en Ame
rikaanse staatslieden vergezelt. Want
in die verklaring wordt nog eens scherp
gesteld wat het principiële verschil tus
sen de Oosteljjke en Westelijke politiek
is, waarom deze zo moeilijk met elkaar
zijn te verzoenen, en waarom, welke
aanmerkingen men soms ook mag heb
ben op de politiek van de grote Weste
lijke mogendheden en welke verlokkin
gen de Oostelijke politiek ook moge bie
den, toch vastberaden dient vastgehou
den aan de grondslagen van de gemeen
schappelijke Westelijke politiek en even
vastberaden die van het Oosten dient
verworpen. In die beginselverklaring
wordt immers gepleit voor het grond
recht van de volkeren op regeringen van
hun eigen keuze, en ter illustratie er op
gewezen dat in de laatste tien jaar 600
millioen mensen in bijna 20 landen met
Amerikaanse en Britse steun zelfstandig
zijn geworden, terwijl in dezelfde periode
„miljoenen mensen van verschillende
afkomst, geloof en tradities met geweld
bij de Sowjetunie zijn ingelijfd”. Boven
dien zijn nog vele miljoenen in feite, zo
niet altijd formeel, door het Russische
blok geabsorbeerd, aldus de verklaring.
We weten dat natuurlijk allen, maar het
is goed dat er steeds aan herinnerd
wordt dat hier het grondverschil tussen
West en Oost ligt; op de vrijheid van
individu en volk is de Westelijke politiek
gebouwd, op de beknotting van beider
rechten de Oostelijke. Het betreurens-
waardige is alleen dat het Westen er nog
steeds niet in geslaagd is op deze grond
principes een systeem van practische
politiek te bouwen dat zowel alle part
ners in de Westelijke samenwerking
hecht aaneensmeedt ter bereiking van
hun gemeenschappelijk doel, als de neu
trale staten wint voor de Westelijke
grondprincipes. Ook de ontmoeting tus
sen Eisenhower en Eden heeft, als men
op het communiqué afgaat, zelfs die een
heid van opvatting niet gebracht tussen
de twee grote partners van het Weste
lijk blok wat betreft de thans meest
dringende vraagstukken. In één bepaald
en zeer belangrijk geval geeft het com
muniqué dit zelfs openlijk toe, nl. ten
opzichte van de positie tegenover Rood
China en de waag of dit land tot de Ver.
Naties dient toegelaten, of men de han
del er mee gemakkelijker zal maken en
of men zal vechten om het bezit van
Quemoy en Matsoe, de eilandjes voor de
Chinese kust, welke strategische be
tekenis hebben. Ook over andere kwes
ties worden weinig meer dan algemeen
heden gezegd, al is Frankrijk uitgeno
digd voor besprekingen over wat de drie
grote Westelijke mogendheden zullen
doen in geval van schending van de Is
raëlischArabische grenzen in 1950
vastgesteld en toen door deze drie gega
randeerd. Het is wel de schraalste ge
noegdoening welke Frankrijk kan krij
gen voor zijn passering bij dit Ameri
kaansEngels politiek overleg, dat het
nu zal mogen meepra' en over deze kwes
tie. Misschien zal dit overigens Israël
ten goede komen, want de Fransen heb
ben niet zulke sterke redenen als de En-
gelsen, die hun invloed in de Arabische
wereld trachten te behouden, om de Ara
bieren, die Frankrijk bij zijn eigen moei
lijkheden in Noord-Afrika zo dwars zit
ten, te sparen, al ziet Parijs wel in dat
het Westen de Arabieren niet vijandig
moet stemmen. Als men echter leest dat
de Amerikaanse regering haar garantie
betreffende de ArabischIsraëlische
grenzen nu zo opvat, dat deze alleen
geldt als Israëliërs en Arabieren een
maal tot overeenstemming over die
grenzen zijn gekomen, krijgt men echter
toch wel de indruk, dat Washington de
Arabische staten wat al te zeer naar de
ogen ziet.
Het college van rijksbemiddelaars
heeft dinsdag de nieuwe kollektieve ar
beidsovereenkomst voor de landarbeiders
goedgekeurd.
Nader vernemen wij, dat deze c.a.o. in
houdt o.a., dat de vaste arbeiders een
loonsverhoging krijgen van vijf cent per
uur; de losse arbeiders een loonsverho
ging van drie en een halve cent per uur.
Deze loonsverhogingen gingen dinsdag
in, op de dag dat de c.a.o. door het col
lege van rijksbemiddelaars werd goed
gekeurd.
Bij de onderhandelingen over de c.a.o.
voor de landarbeiders voor 1956/1957, zo
is bepaald, zullen de lonen van de land
arbeiders niet in beweging komen. Wel
zal dan eventueel over de secundaire ar
beidsvoorwaarden kunnen worden ge
sproken. Wanneer er algemeen, b.v.
door een loonronde, tot loonsverhoging
zou worden overgegaan in dit of in het
komende jaar, dan komen, zoals gebrui
kelijk is, de lonen van de landarbeiders
ook voor verhoging in aanmerking.
aan te gaan. Moskou verklaarde zich nu
ook bereid met andere landen, o.a. met
Frankrijk en Engeland, dergelijke ver
dragen te sluiten; ruim een half jaar ge
leden zegde de Sovjetunie dergelijke be
staande verdragen met Parijs en Londen
op omdat deze Westelijke landen de Pa-
rijse accoorden hadden getekend. Men
ziet: de Russische politiek toont veel
initiatief maar ook veel grilligheid. On
getwijfeld zal Washington het Russische
aanbod weer afwijzen met het argument
dat Moskou eerst maar eens met daden
moet tonen dat het haar ernst is met
haar poging tot toenadering. Van Enge
land kan men hetzelfde standpunt ver
wachten evenals van Frankrijk, ofschoon
allicht van die zijde de afwijzing wat
aarzelender en wat zachtzinniger zal zijn
dan van Amerikaanse en Engelse kant.
Parijs is naar traditie zeer gesteld op
verbondsbanden met de Russen en wenst
altijd een tweede ijzer in het vuur te
hebben tegenover W. Duitsland. Als dat
naar een te overheersende positie in W.
Europa zou streven zal Parijs gaarne
dreigen met toenadering tot Moskou.
Maar op het ogenblik schijnen de Fran
sen geneigd het Amerikaanse voorbeeld
te volgen, zij willen de Russen er op
zachtmoedige wijze op attent maken dat
het beter ware eerst te trachten de voor
naamste problemen tussen Oost en West
op te lossen om dan als bekroning daar
van vriendschapsverdragen te sluiten.
Dat komt zo ongeveer neer op het stand
punt van president Eisenhower die niet
aan werkelijke vriendschap van Rus
sische zijde wil geloven voor Moskou de
Duitse hereniging heeft geaccepteerd en
zijn voorstel tot wederzijdse inspectie
boven eikaars gebied door luchtinspec
tie. Een voorstel dat overigens spoedig
schijnt te zullen worden ingehaald door
de ontwikkeling van de techniek, want
volgens betrouwbare berichten zijn de
Amerikanen nu bezig met plannen
voor een verkenningssatelliet, een grote
broer van de „aard-satelliet”, welke over
5 jaar gereed zou zijn en „losgelaten” in
staat zou zijn beelden naar Amerika over
te brengen van het gehele landgebied
der aarde en alle militaire activiteit ook
in elk communistisch land zou registre
ren, een „kunstspion” op grote schaal
dus. Maar hoe dit zij, wij zien het nog
niet gebeuren dat de Russen hun daden
in overeenstemming met hun vriéndelij
ke woorden zullen brengen. In daden,
liever wandaden, als de massale schen
ding door Russische visserschepen van
de Noorse territoriale, wateren, kan men
/Slechts een poging tot vreesaanjaging
van de kleinere Navolanden zien, welke
allesbehalve bij de Russische vriendelijk
heden behoort, evenmin als het feit dat
de Russen nog altijd via Kominform en
communistisch wereldvakverbond zich
trachten te bemoeien met de interne
aangelegenheden van andere landen.
Waarom de Oostenrijkse regering dan
ook dezer dagen besloot laatstgenoemd
vakverbond, dat zijn hoofdkwartier in
Wenen had sedert het uit Franrijk was
uitgewezen, te ontbinden. Omgekeerd
verwijten de Russen de Amerikanen dat
deze zich inlaten met hun binnenlandse
aangelegenheden via de z.g. propaganda
ballons, welke in W. Duitsland en Tur
kije worden opgelaten, en zij dienden
daartegen protesten bij deze landen en
de Ver. Staten in.
De afgelopen week was een vruchtbare
voor Russische protesten. Want Moskou
richtte zich ook nog eens tot Perzië met
een protestnota het was de derde
tegen de toetreding van dat land tot het
Pact van Bagdad, „dat de mogelijkheid
schept tot het gebruiken van Perzisch
gebied door vijandelijke strijdkrachten
voor aanvallen op de Sowjetunie, waar
tegenover zij niet onverschillig kan blij
ven” zegt de nota. Rusland moet wel
doorgaan met het protesteren tegen dit
verdrag om de antipathie er tegen in de
Arabische landen aan te wakkeren. Ove
rigens is uit de Arabische wereld niet
veel nieuws te melden, zij het dat nu be
vestigd wordt dat Egypte via Tsjecho-
Slowakije werkelijk een aanzienlijk aan
tal oorlogsvliegtuigen van Russische
makelij heeft gekregen. Weer een bewijs
hoe vriendelijk Moskou het Westen ge
zind is, dat zich immers zo verontrust
voelt over de verbreking van het mili
tair evenwicht tussen Israël en de Ara
bische landen. Ook Frankrijk is, we heb
ben het hierboven reeds gezegd, alles
behalve gesticht over de Russische be
langstelling voor de Arabische wereld,
omdat vanuit die hoek de geweldige im
puls tot de Arabieren van Frans Noord
Afrika uitgaat om zich geheel los te
maken van Parijs. Zoals bekend is de
Franse politiek er op gericht die gebie
den gaandeweg zelfbestuur te geven
binnen het raam van een unie met
Frankrijk. Maar de extreem nationalis
tische groepen in die gebieden willen to
tale onafhankelijkheid en daardoor is in
de rijen van de N. Afrikaanse nationalis
ten dan ook al verdeeldheid op te mer
ken. In Tunesië schijnen de Fransen de
regering al toegezegd te hebben dat zij
over haar eigen leger en diplomatie zal
mogen beschikken. Premier Guy Mollet,
in Algerië aangekomen, heeft daar al
zijn eerste zware tegenslag ontmoet
voor zijn vooruitstrevende politiek door
dat de Franse kolonisten zich zo hevig
verzetten tegen de aanstelling van ge
neraal Catroux tot resident-minister, dat
hij deze heeft moeten laten schieten. De
kolonisten zijn blijkbaar blind voor de
.eisen van deze tijd, want als Frankrijk
nog iets van zijn overzees rijk wil red
den zal het zich moeten verzoenen met
het nationalisme. In Engeland bestaat
voor dergelijke verhoudingen beter be
grip, getuige ’t feit dat Londen ook
Malakka binnen zeer korte tijd onafhan
kelijkheid heeft beloofd. Uit het gebeur
de in Algerië blijkt wel dat het Guy
Mollet niet gemakkelijk zal vallen zijn
eerste programmapunt, de oplossing der
Algerijnse kwestie, te verwezenlijken.
En de zwaarbelaste nieuwe premier
wachten ook op ander gebied grote moei
lijkheden daar zijn regering nog deze
maand met de W. Duitse staatslieden
zal moeten onderhandelen over de posi
tie van het Saarland. Die kwestie is
acuut geworden, doordat in de Saarland-
se Landdag een motie is aangenomen,
waarin op zowel economische als politie
ke aansluiting bij W. Duitsland werd
«aangedrongen, zonder dat daarin ook
maar met één woord van de gerecht
vaardigde Franse belangen op econo
misch gebied werd gesproken.
Benoemd tot onderwijzeres aan de
Chr. Comitéschool te IJmuiden mej. G.
Hartman, thans in gelijke betrekking
werkzaam aan de school voor Chr. on
derwijs te IJlst.
denke in dit verband alleen maar
zijn „New-Orleans”. Waarom dan
niet „The Glenn Miller Story” voor een
keer
Ook met de vertolking van de „Mari-
narelle”-ouverture van Fuqik (arr. Stal-
meier) en de „Slavische Rapsodie, no. 1”
van C. Friedemann (arr. Deihaye) wist ’t
Sted. Muziekcorps veel eer in te leggen.
In een unissono-gedeelte in het basregis
ter van laatstgenoemd nummer liet de
zuivarheid echter verstek gaan. Voorts
merkten -zij hier en daar enige oneffen
heden op in het samenspel, doch overi
gens: alle lof. Lof ook voor de wijze
waarop begonnen werd, n.l. met de pri
ma weergave van de ouverture „Fra Dia-
volo ou l’hótel de Terracine” van Da
niël F. E. Auber. Deze prachtige ouver
ture wordt veel te weinig uitgevoerd.
Enkele vlotte marsen completeerden
verder het geheel. Het korps heeft onder
de uitzonderlijke leiding van de heer A.
Feehstra uitmuntend gemusiceerd en de
voorzitter sprak na afloop dan ook te
recht woorden van dank tot de heer
Feenstra. Voor Mevr. Feenstra waren er
bloemen.
Na de pauze traden de „Snitser Unge-
tiders” op met een vrolijk programma,
een en ander onder leiding van confe
rencier Frans IJckhof, waarna de avond
besloten werd met een gezellig bal, met
medewerking van het dansorkest-Schuil.
J.N.
„The Glenn Miller Story”
denkt men verschillend. Hoe het zij, de
uitvoering werd een groot succes, mede
dank zij de fraaie instrumentatie van de
dirigent. Persoonlijk dwepen wij niet
met deze film-jazz-muziek, vast staat
ecnter, dat ’t werk het alszodanig „doet”,
en dat zegt heel wat. Naast enkele „kol-
der”-passages komen er ook fraaie ge
deelten mei prachtige klankeffecten in
voor. Tenslotte staat Boekel’s werk ook
duidelijk onder invloed van de jazz. Men
aan
ook
De Italiaanse oud-generaal Roberto
Bruscagli is tot vier maanden gevange
nisstraf veroordeeld wegens belastering
van barones Maria Pavanello Cornacchia
wier achternaam in onze taal de beteke
nis van roek heeft. In een met de naam
van de barones ondertekende brief had
de generaal aan de Florentijnse telefoon
maatschappij gevraagd haar naam in de
gids te veranderen in Becco Cornacchia,
hetgeen letterlijk betekent roekbek, maar
in het plat Italiaans wordt gebruikt om
er een kletskous mee aan te duiden.
De telefoonmaatschappij moest al
haar gidsen weer intrekken om de aan
stootgevende naam te laten veranderen
door de juiste.
In verband met deze grote deelname
werd er n.l. aan beide zijden van de
Middenbrug gereden. Verleden jaar wa
ren er „maar” 149, zodat de animo nu
wel bijzonder groot was.
30.000.— 16779.
ƒ5000.— 2235.
2000.— 11624.
ƒ1500.—1 2485, 7227.
1000.— 1806, 1974,
16274.
200.— 2572, 2585, 19391.
Eigen geld: 2603, 6497, 7108,
11123, 11138, 19374, 19382, 19415, 19418,
20877.