Jan en Donald de eend
Friesland mint het ijs in de winter
en versmaadt het in de zomer niet
Het schilder- en tekenwerk van Justus Halbertsma
en
IJLST
van
/O
OHicieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL
t Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en DRIJFHOUTS NIEUWSBLAD
4».
l
113e jaargang no. 65
Donderdag 14 aug. 1958
het
-V
Vertrek van Sr. kapitein
F. Zuidema uitgesteld
Redaktie-adre*
Kleinzand 7 Telefoon 2872.
Jubileumprijsvraag
K.F.F.B.
Gelukwensen aan de lopende
band voor de Familie Ozinga
Beperkte openstelling
Postkantoor op Hardzeildag
De Snitser Skotsploech nei
de Expo
Ouden van Dagen naar
Wilhelminapark
Succes in het buitenland
voor ,,J. C. Visser”
Het Skütsjesilen
Geslaagd
Radio-toespraak
Prinses Wilhelmina
Wedstrijden Ned. Elftal
Benoemd
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redakteur: L. KIEZEBRINK
China. Maar het zou nog eeuwen duren,
EEN LAND, DAT BOUWT WERKT AAN ZIJN TOEKOMST
défilé
gezag
Het vertrek van Sr. kapitein F. Zui
dema van het korps Sneek van het Leger
des Heils naar Kampen zal t.z.t. plaats
vinden. De datum is nog niet bekend.
De gelegenheid om afscheid te nemen
zal nog nader bekend worden gemaakt.
Snitsers forline jier
goede óffurdigers
Verschijnt
MAANDAGS en DONDERDAGS
Administratie:
Comb. Drijfhout Klezebrlnk Co
Kantoor: GROOTZAND 55
Telefoon 3005 (K 5150)
as de
sokke
Advertentieprijs 15 et per mm
Bij contract (handelsadv.) lage:
Abonnementsprijs f 1.— per hall
Jaar. Franco per post t 5.75 per
half jaar.
Giro 8 5 0 T 4 8 ten name ru
Sneeker Nieuwsblad.
Van Dokkum tot Lemmer en van Harlingen tot Buitenpost en in vrijwel
plaatsen van meer
Nou ja, het dubbeltje kwam van moe
der, maar het ijsje dankt ze strikt ge
nomen aan Marco Polo. Maar wie denkt
er vandaag de dag aan een man, die al
bijna zes eeuwen dood is
In de, van gemeentewege sinds enke
le jaren in het Stadhuis georganiseerde
reeks van tentoonstellingen, valt tot en
met 23 augustus het werk van de schil
der Just Halbertsma te bezichtigen.
De vacantietjjd is voor onze huisdieren dikwijls niet de prettigste tjjd van hun
leven. Ze moeten uitbesteed worden en al worden ze goed verzorgd, ze zjjn
toch niet „thuis” en missen „hun” mensen. Soms kan een poes of hond best
meegenomen worden, maar konijnen b.v. blijven gewoonlijk in hun hokje achter
en bemummelen wijsgerig de vreemde toestand en de vreemde mens die hen
eten geeft. Als het huisdier een eend is, wordt de zaak nog moeiijjker men
kan onmogelijk een particulier vijverje meenemen In trein of auto en zo’n beestje
kan natuurlijk niet „op het droge” leven. Dat denkt u maar. Donald van Jan de
Lang, die op de Kerkhoflaan woont, kan het wel.
yn
west
alle
dan zeven huizen en een kippenhok, die daartussen liggen,
bloeit momenteel een seizoenbedrijf, dat in de afgelopen halve eeuw ook Fries
lam’ heeft veroverd. Overal plakken ijsverkopers blokjes ijs tussen twee koek
jes. Overal vullen zij hoorntjes met ijs en verkopen zij kartonnen bekertjes
er. overal kan men zeggen, dat in Friesland in de winter geld verdient wordt
op het ijs en in de zomer aan het ijs. Friesland mint het ijs het hele jaar door,
maar aan het zomerse ijsje zit niets typisch Fries, alleen de melk. En de oór-
sprong van het ijsje ligt al evenmin in dit gewest. De ijsco komt uit het verre
oosten en kan bogen op een merkwaardige historie. Het is ook niet zonder
reden, dat menige ijssalon een Italiaanse naam heeft en de heer Talamini, sinds
jaar en dag ijsbereider in Leeuwarden, noemde zijn zaak niet voor niets La Ve
nezia. Want het was de Venetiaanse ont dekkingsreiziger Marco Polo, die ’t eerste
recept voor het ijsje meebracht uit.
voor de ijsco ook in Friesland gemeengoed zou worden.
er vele moderne machines, die het zui
verste en lekkerste ijs maken. De tijd
van de sorbetière, de houten bak, die
ronddraaide in ruw ijs en zout en aldus
ijs leverde, heeft afgedaan. De ijsberei-
ding is geen onderhands zaakje meer,
maar een bedrijf, waarop de keurings
diensten streng toezien, opdat het ijs
niet schaden zal. De heer Talamini, een
geboren Italiaan, die sinds 1934 in Leeu
warden woont en daar de naam van de
Italiaanse ijsbereiders hoog houdt, heeft
ons verteld van dit bedrijf vroeger en nu.
Vroeger had ieder z’n eigen recept, maar
nu is er niet zo bar veel verschil meer.
Melk, suiker en gelatine of andere bind
middelen zijn de voornaamste bestand
delen, maar daarnaast wordt er gewerkt
met eieren, eigeel, eierpoeder, vanille,
cacaopoeder, koffie-extracten, essences,
vruchten en dergelijke. Het lijkt nogal
eenvoudig, dat ijsmaken, maar wij hebben
ontdekt, dat het eten van een chocodip,
waarvan moderne machines er een paar
duizend per uur leveren, of het consu
meren van ijsbombes, ice-cream-soda,
coupe ananas of een cassata, eenvoudi
ger is, dan het produceren. Hoeveel ijs
er in Friesland gegeten wordt is voor
ons helaas een open vraag gebleven. Feit
is, dat de ijsbereiders het nu bar druk
hebben en dat het ijsje ook hier gemeen
goed is geworden. En dan te bedenken,
dat het begon in China en bij Marco
Polo
Anderhalf uur lang en vrijwel onaf
gebroken heeft de familie Ozinga gister
middag tijdens de receptie in Restaurant
Piso de handen moeten drukken van de
honderden belangstellenden die haar
kwamen gelukwensen met het dubbele
jubileum van de pater familias en grond
legger van het automobielbedrijf en zijn
echtgenote die hem in de voorbije 55 jaar
zorgzaam en trouw heeft bijgestaan.
uit Italiaanse ouders te Londen geboren
handelaar, die ijs verkocht én in 1851 be
gon in New York de ijsbereiding op gro
ter schaal. Dat was niet zo eenvoudig,
tot in 1861 de koelmachine uitgevonden
werd. Vanuit Amerika heeft de ijsrage
zich over de wereld uitgebreid. Nu zijn
In de nabijheid van Petten wordt hard gewerkt aan de bouw van een kern
reactor. Nederland heeft bijtijds ingezien, dat het met betrekking tot de kernener
gie niet kan achterblijven. Het is dan ook een verheugend feit de bouw van
het reactorcentrum te zien vorderen.
Foto rechts boven: Een algemeen overzicht van de werkzaamheden. Op de
voorgrond „het hart" van het gigantische object, de kernreactor. Het recht
hoekige gebouw achter de reactor zal als onderkomen dienen voor de
pompinstallaties van het koelwater. Op de achtergrond ziet men de sleuf,
waarin de koelwater-pijpleiding naar zee zal komen te liggen.
Foto links boven: Een gedeelte van de koelwaterleiding, welke uitmondt in zee.
Foto onder: Overzicht van de kernreactor. Arbeiders zijn bezig met het lassen
van aluminiumpijpen, waardoor het koelwater zal circuleren. Over de con
structie heeft men een tentzeil aangebracht, omdat het lassen van alumi
nium geen gemakkelijke opgave is bij de zoute en vochtige atmosfeer.
De KFFB, de Kristlik Fryske Folks-
bibieteek, die weldra 25 jaar bestaat,
heeft een jubileumprijsvraag uitgeschre
ven. In de jury voor deze romanprijs
vraag hebben zitting: mejuffrouw dr.
D. Simonides (Groningen), de heer G.
van der Woude (Dokkum) en de heer
Sch. de Boer (Oppenhuizen).
Er is een bedrag van f 4000 beschik
baar voor prijzen. De verdeling van dit
bedrag is als volgt: f1500 voor een met
de eerste prijs bekroonde roman; f1250
voor de tweede prijswinnaar en f 250.
voor het beste kinderboek.
Het bedrag van de bekroonde roman
wordt verhoogd met een extra-bedrag
van f 1000 als jubileumprijs.
Op woensdag 20 augustus is het post
kantoor slechts beperkt open.
a. Behalve voor de zegelverkoop, de
afgifte van poste-restante stukken en
het afhalen van correspondentie door
busrechthouders wordt het kantoor voor
de postdienst gesloten om 11 uur;
b. de tweede briefpostbestelling komt
te vervallen.
De openstelling voor de telegraaf- en
telefoondienst ondergaat geen wijziging.
ste tijd in Nederland ontstane werk be
treft, hierin lijkt de kunstenaar nog niet
de cadans te hebben gevonden die vooral
zijn Spaanse oeuvre kenmerkt. Het komt
mij voor dat hij de, in dat zuidelijke land
gevonden, stijl eveneens zoekt toe te
passen op eigenheemse landschappen,
maar de kleuren zijn hier in hun har
monisch samenspel over het algemeen
nog niet zo goed getroffen als in de
stukken van het Iberisch Schiereiland.
De, meestal wazige, atmosfeer van ons
land verdoezelt integendeel de contou
ren en het lijkt mij daarom onwaar
schijnlijk dat dezelfde manier van wer
ken kan worden toegepast als in het
schrale Spaanse landschap. Een zekere
geremdheid treft dan ook als wij de ge
zichten op Grouw (nos. 12 en 18) ver
gelijken met het andere werk. Maar ik
twijfel niet of ook hier zal de kunste
naar een compromis weten te vinden,
getuige verschillende tekeningen welke
bij Lier maakte en gezien ook de wijze
waarop hij, in bepaalde gevallen, toch
ook al iets van de hem geëigende stijl
in het Nederlandse schilderwerk heeft
hervonden. In de verwachting dat velen
geïnteresseerd zullen raken in de arbeid
van deze schilder, kan ik een bezoek
aan deze expositie ten zeerste aanbe
velen. B.
En toen kwam de vacantie in zicht.
De familie zou naar Schoorl gaan en nu
kwam het probleem aan de orde: wat
doen we met Donald.
„Meenemen”, smeekte Jan. Hij was zo
van het diertje gaan houden in deze
weken waarin hij het helemaal verzorgd
had. ’s Morgens was zijn eerste gang
naar het eendje, hij nam schoolvriendjes
mee naar huis om Donald te laten zien,
en soms dacht hij ’s nachts gepiep in het
hokje te horen en hij was pas weer ge
rustgesteld als alles weer stil werd.
„Laten we hem meenemen naar
Schoorl”, smeekte Jan, en het mocht
Dit werd dus een eendenvacantie waar
geen eendenvgver bij te pas kwam, van
wege die watervrees van Donald.
Hij werd in een kistje stro gezet, zo
als hij het in zijn hokje gewend is, en
Jan hield het kistje op z(jn knieën. Ook
nu past hij goed op, want op de Afsluit
dijk. waar zulke hobbelstenen zijn, tilde
hij het kistje een beetje op en zorgde
er voor dat het diertje geen onverwach
te duwen en stoten kreeg.
In Schoorl ging het natuurlijk best.
harren oanslute foar it
en fjirder optreden op de
zwemschool. Maar o wee, toen hij thuis
kwam was Donald bijna verdronken
hij kon niet goed zwemmen met zijn ene
pootje en was helemaal scheef gezakt
in het water. Gelukkig gaat Jan, als hij
thuiskomt, altijd eerst naar zijn eend
kijken, anders was het misschien min
der goed afgelopen. Sinds die tijd heeft
Donald wat watervrees; hij vindt het
wel prettig even in een beetje water
rond te scharrelen (wij zouden het een
voetbad noemen) maar dan wordt hij
onrustig en moet Jan hem er uit tillen.
Donalds veren worden ook kletsnat in
het bad, het water loopt er niet af zo
als bij een andere eend dat komt om
dat hij zich niet goed kan „invetten”.
Met vacantie.
Het waren voor een belangrijk deel
zakenrelaties, onder wie de heren J.
Brennan, sales manager voor Nederland
en S. Duinker, roadman in het district
Noord van de Ford Motor Company,
maar daarnaast verscheidene collega’s,
de heren mr IJ. Zeyl en J. Douma Gzn,
als vertegenwoordigers van het Dep.
Sneek der Maatschappij voor Nijverheid
en Handel, de heer W. Riemersma, Rijks-
middenstandsconsulent te Leeuwarden
en verder vele vrienden en kennissen
alsmede de buren uit de Parkstraat
waarin van alle huizen de vlaggen wap
perden ter ere van deze 55-jarige ju
bilea.
Behalve deze persoonlijke gelukwen
sen waren er ook vele schriftelijke en
telegrafische felicitaties binnengekomen,
terwijl een groot aantal bloemstukken,
die de feestelijke stemming in de zaal
nog verhoogden en tal van geschenken
eveneens getuigden van de waardering
en sympathie welke de heer en mevrouw
Ozinga in wijde kring genieten.
Zowel het Stedelijk muziekkorps Sneek
als de chr. muziekver. Harmonie brach
ten het echtpaar Ozinga een serenade.
Jawel, niemand minder dan Marco
Polo, de Venetiaan met bakkebaardjes
en krullend haar, die in de dertiende eeuw
in de stad van de 175 kanalen en de 350
bruggen, Venetië, geboren werd, is aan
sprakelijk voor het wereldbedrijf van de
ijsco, voor het feit, dat uw en onze kin
deren soms zo erbarmelijk kunnen zeu
ren om een dubbeltje, als de bel van de
ijsman nog maar in de verte te horen is.
Het is de vraag, of Venetië toen al
was zoals de stad nu voor ons geestes
oog verschijnt, maar een feit is, dat
Marco Polo het er niet uithield. In 1271,
toen hij 17 jaar was, reisde hij met zijn
vader dwars door het binnenland van
Azië naar China, waar hij later vele
hoge functies vervulde, tot hij in 1295
terugkeerde naar zijn geboortestad. Bij
zijn bagage, waarin ook vele kostbare
zaken verborgen warfen, moet zich een
stukje papier hebben bevonden, dat de
basis was voor de ijsco en voor dit ver
haal, namelijk een papier, waarop re
cepten voor de bereiding van water- en
melkspijs geschreven waren.
Het is echter bepaald niet zo, dat heel
Venetië al aan een ijsje stond te likken,
toen men zich in 1296 hier te lande bezig
hield met het vermoorden van Graaf
Floris V, die toen al uitgevonden had,
wat populariteit bij het gemene volk kon
betekenen, doch daar niet veel profijt
van kon trekken. Want, Marco Polo
deed niet veel met die recepten en dat
had z’n reden. Men kende alleen ijs in
z’n natuurlijke vorm, dat men in diepe
kuilen, overdekt met rieten kappen
lange tijd kon bewaren. Misschien wist
men nog niet eens, dat men door druk
het smeltpunt van ijs kon verlagen en
in elk geval kon men niet kunstmatig
bevriezen.
Hoe men het precies in China deed
weten wij eerlijk gezegd ook niet, want
de dertiende eeuw is al zo lang voorbij.
Sterk gekoelde spijzen en dranken wa
ren echter al voor de jaartelling bekend,
onder meer bij de Grieken en de Romei
nen, maar voor het koelen gebruikte
men sneeuw en ijs van de bergen. Na de
terugkeer van Marco Polo werd bijna
drie eeuwen niets meer over het ijsje
vernomen. En hoe zij eraan kwam is
niet bekend, maar in 1550 bracht Catha
rina de Medici een recept voor de berei
ding van consumptie-ijs uit Italië mee
naar Frankrijk en een jaar later was er
in Parijs een meneer Couteaux, die met
de verkoop van ijs begon. Omstreeks een
eeuw later wist men in Engeland ook
wat consumptie-ijs was. Een Franse kok
van Koning Karel I maakte roomijs, dat
op een banket van de koning veel lof
oogstte. De koning was er zelfs zo wild
van, dat hij zijn kok opslag beloofde als
hij het recept aan niemand zou vertellen.
Het is evenwel jammer voor deze ko
ning, maar het lekte toch uit ën tegen
het eind van de 18e eeuw woonde er in
New York op het Hannover Square een
Het eendje was nu al een lid van het
gezin geworden en als er kaarten ver
stuurd werden stond Donalds naam er
ook op Hij was er als de eenden bij
als er ontbeten werd, en dronk zelfs een
beetje thee uit een kopje. Maar toen
kwam het einde van de vacantie in
Schoorl en Jan mocht met een familie
mee naar Amsterdam. Dat was heerlijk,
maar het afscheid van Donald was toch
erg zwaar.
„Pas goed op hem”, smeekte hij een
vriendinnetje dat mee ging naar Sneek.
„Denk aan de stenen op de Afsluitdijk”.
Ook de reis ging goed en Donald kwam
piepend uit zijn stro toen er even ge
pauzeerd werd en hij merkte dat de
broodtrommel open kwam
Thuis, op de Kerkhoflaan, werd hij
weer in het vertrouwde hokje gezet. Hij
zal wel blij geweest zijn, maar toch kon
je merken dat hij Jan miste. Hij was wat
stil, hij roerde één dag zijn brood niet
aan en het eendenkroos in het bakje
water smaakte hem niet. Hij slobberde
er wel wat in, hij scharrelde ook wel wat
door zijn stro, maar het rechte plezier
was er toch niet.
Jan had wel veel plezier in Amster
dam, maar in een brief naar huis schreef
hij toch: „Hoe gaat het met Donald? Is
hij onwennig of heimwee? Er waren
veel eenden in het Oosterpark, maar
vast niet zo lief alg Donald Nou mam,
zorgen jullie goed voor Donald? Ja hé?”
Natuurlijk is er tijdens Jan’s vacantie
goed voor het eendje gezorgd. Maar hoe
blij ze allebei zijn nu Jan weer terug
is, kunnen we op de foto van het onaf1
scheidelijke tweetal zieji.
Takomme wike sil op de Expo yn
Brussel in Nederianske dei hélden wur-
de, hwerby eltse provinsje üt Nederlan
fortsjinwurdige wurde sil. Foar Frys-
lan geane der hinne fjouwer krompane-
len sjeazen mei Fryske hynders en
pearen yn Fryske klaeijing. De riders
binne üs op dit stuit noch net bikend.
De Fryske fortsjinwurdiging wurdt
kompletearre troch de Snitser Skots
ploech. Moandei sette de Snitsers al óf,
om’t hja moandeitojoun op ütnoeging
fan de V.V.V. to ’s Hertogenbosch dér
dounsje sille. Tiisdei geane hja troch nei
Brussel, hwer’t woansdei de Fryske ri
ders har by
greate
Expo.
Lyk
Wales
hawwe foar Nederlan, sil it nou ek wol
wer goed komme yn Brussel.
Het bestuur van de afd. Sneek van de
Alg. Bond v. Ouden van Dagen heeft
van het Actie-comité Wilhelminapark
bericht ontvangen dat alle ouden van
dagen hier ter plaatse in de leeftijd van
70 jaar en ouder voor wie de entrée
f 1.p. p. te kostbaar is, kosteloos kun
nen genieten van het vele moois wat
in het Wilhelminapark is te horen en te
zien.
Zij moeten zich daartoe in één groep
verenigen bij de hoofdingang van ge
noemd park op vrijdagavond 15 augustus
a.s. des avonds 8 uur.
Namens voomoemd bestuur,
G. Vonk, secretaris.
Een viertal leden met hun dames van
de Motorclub J. C. Visser (M. Troel-
stra, K. Hiemstra, H. Wielinga en ir O.
Wind) heeft deelgenomen aan de rallye
te Hochheim (Duitsland).
Deze rallye werd daar georganiseerd
bij gelegenheid van de wijnfeesten en ter
viering van het 225 jarig bestaan van
deze plaats. De groep behaalde daar de
prijs (een marmeren bureaustandaard)
voor de grootste buitenlandse club.
Maandag vermeldden wij op
van de Sneker Commissie, dat voor de
wedstrijden van vandaag door de Heine-
kens Bierbrouwerij te Amsterdam een
beker beschikbaar was gesteld. Dit was
echter niet juist. Bedoelde beker werd
nl. rangeboden door de heer H. de Jong,
Café-Rest. „De Corner” alhier.
Te Rotterdam slaagde voor het Brevet
voor de Textielhandel afd. Bontartike-
len en Bontkleding onze stadgenoot de
heer H. A. Bos.
Donald is ongeveer acht weken oud
(Jan is tien jaar) en hij is geboren bij
de vijver van het Wilhelminapark. Wat
er i’ zijn eerste levensdagen met hem
gebeurd is, kunnen we niet met zeker
heid zeggen, maar toen Jan hem op een
zondagmorgen vond, scharrelde hij on
handig met twee broertjes of zusjes
door het gras en Jan zag dat hij maar
één pootje had. De kleintjes werden ge
pikt en geplaagd door de grote eenden
en Jan’s medelijden met ’t arme beestje
was groot. Hij vroeg aan zijn vader en
aan mevrouw Schuurmans of hij het
mee mocht nemen het mocht, maar
mevrouw Schuurmans dacht dat de le
venskansen van het eendje maar gering
zouden zijn. Zo kwam Donald bij Jan.
Hij werd in een leeg konijnenhokje ge
zet, lekker in de zon maar toch ook be
schut door een doek en een zak die over
het hokje hingen. Het eendje werd met
brood gevoed, Jan was er altijd mee
bezig bij het eerste piep-pïep stond
hij bij het hokje, waar het eendje onhan
dig, maar erg lief, door het stro schar
relde. Jan’s moeder vond dat wel wat
onnatuurl jk, ze was van mening dat het
beestje ook eens lekker moest zwemmen.
Goed, Jan zette het in een bakje water en
toen Donald het lekker scheen te vin
den, ging hij zelf ook zwemmen in de
H.K.H. Prinses Wilhelmina heeft
maandagavond voor de zenders Hilver
sum I en Hilversum II de volgende toe
spraak gehouden
„Bijzonder erkentelijk voor de harte
lijke wijze, waarop de 100ste geboorte
dag van mijn geliefde moeder herdacht
is, wens ik mijn vreugde daarover langs
deze weg tot uitdrukking te brengen.
De bloemenhulde haar gebracht, de
korte plechtigheid in de Nieuwe Kerk te
Delft waren een schone uiting van de
gevoelens, die bij zovelen voortleven.
Treffend zijn de artikelen door de
grote meerderheid van de pers aan haar
gewijd, evenals de persoonlijke brieven
die ik mocht ontvangen. Zij alle getui
gen van zoveel fijn gevoel en zoveel be
grip en waardering voor haar persoon
lijkheid, voor haar streven, voor het doel
dat zij zich in haar leven gesteld had;
bovenal, van haar liefde voor haar volk.
Wat zij voor mijn man en mij en voor
ons kind geweest is, is niet onder woor
den te brengen. Haar voorbeeld leve nog
lang in ons aller herinnering voort”.
De rede werd voorafgegaan door het
volkslied van Waldeck-Pyrmont, ge
speeld door het Radio Philharmonisch
Orkest; na de rede werd het Wilhelmus
gespeeld.
De schilder lijkt, vooral door zijn be
zoeken aan Spanje, een eigen stijl ge
vonden te hebben. Het werk, daar ge
maakt, spreekt onmiddellijk aan en is
zonder aarzeling neergepenseeld. Ook
de tekeningen welke hij vandaar mee
bracht, zijn van eenzelfde kloeke, forse
direktheid. Men voelt in deze uitingen
het plezier dat de kunstenaar vond in
het, door het felle zonlicht beschenen
f men zou bijna kunnen zeggen, ge
teisterde landschap. Het lineaire, ku-
bistisch-tekenachtige, springt scherp
naar voren en geeft hem aanleiding om
in grote vlakken met stevige contou
ren, zijn expressionistische neigingen tot
uitdrukking te brengen. Mede door dit
strakke, helbelichte geheel komen de
harde kleuren volkomen tot hun recht
(zie de nos. 3, 4, 22, 24 en de tekenin-
ger 25 en 26). Een bijzondere prestatie
van de kunstenaar lijkt me dat hij niet
vervallen is in het gevaar van een on
harmonische bontheid. In verschillende
van zijn portretten, vrijwel alle ontstaan
in België dus in een vroegere perio
de valt al iets van dezelfde spontane
kracht te bespeuren. Ook hier reeds
vaak de originele vlakverdeling en de,
stevig neergeplante, lijnen. Misschien
zullen hier en daar nog enige anato
mische foutjes aan te wijzen zijn, maar
deze zijn in geen geval storend, maar
eerder maatbepalend ten opzichte van
datgene wat de schilder bedoelde te zeg
gen. Het is hem blijkbaar niet in de
eerste plaats begonnen om een „mooi”
portret, maar meer om „de mens achter
de oppervlakte”. De krachtige lijnvoe
ring, ook hier expressief-beeldend, werkt,
zonder dat de kunstenaar een abstracte
vormgeving toepast, aan deze bedoeling
ten sterkste mee. Een mooi voorbeeld
h’ervan is no. 21 „Figuurstudie uit Ant
werpen”. Wat, tenslotte, het in de laat-
Het Nederlands elftal zal in het ko
mende seizoen drie thuiswedstrijden
spelen in Amsterdam en twee in Rotter
dam. De wedstrijden te Amsterdam zijn:
NederlandIsraël op 17 september a.s.,
Nederland-België op 19 april 1959 en
NederlandSchotland op 27 mei 1959.
Te Rotterdam worden gespeeld: Ne
derlandDenemarken op 15 oktober;
NederlandZwitserland op 2 november.
(Vrije'Volk).
Tot concierge in het Stedelijk Gymna
sium alhier is benoemd de heer Joh. Hol-
kema alhier.
Ms
