Circus speelt nog ’n rol in Nederland
Waterpoort- krabbels
Een portret zonder foto
IJLST
W YM BRITS ER A DEEL
BUITENLANDS
OVERZICHT
door Speurder
en
van
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK,
116e jaargang no. 48
Donderdag 15 juni 1961
DRIJFHOUTS NIEUWSBLAD
Seizoen in volle gang
Het K.N.G.V.-turnfeest
Kerknieuws
R. Middelbare Landbouw
school alhier wcrdt
Christelijke school
Loonvoorstellen Klein-
Metaal
MAANDAGS en DON
DERDAGS
Een nieuwe nationale
(zeil) klasse
Eindexamens Chr. Kweek
school Sneek
Hei Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en
Ijlst heeft volgende week een honderdjarige
Berlijn: „Visgraat in de keel van Rusland’
SNEEKER NIEUWSBLAD
(handela-
i
jt
Belasting
Pessimisme In Evian
Zestien overlijdensberichten
dat
Laos
derdjarige moet-nu eenmaal in de krant cies zoals ze zich die voor zichzelf wenst.
Geen foto
Van haar kant is het gesprek geëin
digd, er moet nu gegeten worden.
Dan waag ik het te praten over een
foto die toch bij haar levensveha^l moet.
Maar nu is ze onverzettelijk.
„Geen foto. En ook geen verhaal in de
krant.”
Dat laatste is noodzakelijk. Een hon-
Naar het Friesch Dagblad dinsdag wist
te melden, heeft de minister van Land
bouw zich bereid verklaard per 1 au
gustus a.s. de Rijks Middelbare Land
bouwschool alhier over te dragen aan de
Vereniging voor Christelijk Middelbaar
Landbouwonderwijs hier ter stede.
OUDEGA-W. Kandidaat H. Weymans
te Amsterdam heeft voor het beroep
naar de Geref. Gemeente alhier bedankt.
Het is een feit dat ratten de grootste
vijanden zijn van pas geboren eende-
kuikens. Telkens als ze de kans zien
gedeelte van
heistelling
toen
Verschijnt
Zevenhonderd jaren later bestaat het
circus nog steeds. Maar toch schijnt
langzamerhand het eind in zicht te ko
men van deze oude, romantische vorm
van vermaak. In mei van dit jaar trok
het internationale circus Belli Amster
dam binnen. Op 5 april was deze pas
gevormde groep een Nederlandse tour
nee begonnen in Veenendaal. Voorstel
lingen volgden in Tiel, Amersfoort,
Apeldoorn, Amstelveen en Hilversum.
Voor de buitenwereld leek alles goed,
ja zelfs voortreffelijk te gaan. Tot
plotseling op 9 mei directeur Harry
Belli zijn artiesten bij elkaar riep
een half uur voor de avondvoorstelling
zou beginnen en hun verkondigde,
dat het circus was opgeheven. De oor
zaak van de opheffing was, zo zei hij,
een scheur in het tentdak, die niet
meer was te repareren. Geld voor een
nieuw onderkomen was er niet. Na
een maand en enkele dagen te hebben
bestaan, was het circus Belli verleden
tijd.
Door een modern beleid slaagt Bol-
tini er in volle tenten te trekken. In
1960 draaide hij met uitverkochte hui
zen, dit jaar hoopt hij hetzelfde te
doen. In Den Haag, een stad die echt
niet circusminded is, begon zijn tour
nee al veelbelovend. Maar daar onder
vond Boltini al direct de eisen, die een
maatschappij stelt aan het vermaak.
Financiële eisen. De gemeente Den
Haag vroeg voor de drie weken, dat
Boltini op het Malieveld stond, 3000.
Aan vermakelijkheidsbelasting moest
12.000 worden betaald. „Dan kun je
wel met een volle tent zitten”, zegt
Boltini, „maar je beurs blijft leeg”.
Niet, dat hij rijk wil worden aan het
circus. Daarvoor is het teveel zijn le
venswerk. Maar, zijn bedrijf moet
draaien. "Een verlaging van de verma
kelijkheidsbelasting tot vijf procent,
zou al veel goed doen.
Circusmensen zijn onverwoestbaar.
De vergelijking is eens gemaakt met
poliepen, die men immers ook nooit
kan verdrijven. Maar dat is per slot
van rekening een wat al te lelijk
woord. Want wie zou het romantische
wereldje van tent, clown en „hoogge
ëerd publiek” willen missen? In het
Zuiden van Nederland is inmiddels
nog een tweede circus, van Duitse na
tionaliteit, aan een rondreis begonnen.
Het staat onder leiding van een vrouw.
meentehuis en zondags komt het kerk
volk voorbij, dat geeft ook vertier.”
„U komt niet meer in de kerk?”
„Allang niet meer. Maar ik heb de
bandrecorder en de radio natuurlijk.”
Men vertelt ons, dat ze op deze ma
nier steeds naai' preken luistert en zo'n
goed geheugen heeft, dat ze precies kan
zeggen wat deze en gene dominee heeft
gezegd, terwijl ze feilloos de juiste bij
belteksten citeert.
„Ik ben geboren en getogen in Wouds-
end. Heit was daar zeilmaker. We waren
met z’n zessen, en hadden zulke beste
ouders. Heit is 92 geworden, de laatste
jaren van zijn leven woondè hij bij mij.
Mijn zuster leeft ook nog; in Gauw,ze
is 97 en komt hier met mijn verjaardag.
Ik was van ’t voorjaar bij haar toen ze
jarig was.”
Vroeger
Ze wil nu wel iets over „vroeger” ver
tellen - uit de tijd toen ze nog in het
ouderlijk huis woonde.
Naar De Golfslag meldt, is er een
nieuwe nationale klasse*bijgekomen: de
Schakelklasse, waartoe de Algemene
Vergadering van de KNVWV in april
1959 opdracht heeft gegeven.
De nieuwe boot is een tweemans-mid-
denz waar dj acht je, geschikt voor jonge
lui die de jeugdklasse ontgroeid zijn. De
lengte is 4.75 m, de breedte 1.70 m. Het
grootzeil is 7.75 m2, de fok 4.10 m2.
Volgens Lex Pranger is het een ele
gant jachtje met goede zeileigenschap
pen en al had hij wat de zwaardcon-
structie betreft graag de mogelijkheid
tot verstellen gezien, zoals bij de Top
klasse, meerit hij toch dat het aan het
gestelde doel zal beantwoorden.
Maandag, dinsdag en woensdag slaag
den de dames J. W. v. d. Pas, R. de
Boer, E. Trenning, allen te Sneek; J. S.
de Vries en D. Visser, Wist; J. Kok Has-
kerhorne; D. Bijlsma, Witmarsum; A.
Boers, Bent; Y. v. d. Laan, St. Nicolaas-
ga en de heren P. Kalteren, Emmeloord,
W. Gaastra, Oppenhuizen; K. de Haan,
Wijckel en K. Horjus, Makkum.
Kantoor voor admini
stratie en redaktie:
GEDEMPTE POL 6
Telefoon: 3005 (0 5150)
b.g.g. 4091.
Advertentieprijs 15 ct
per mm.
Bij contract
adv.) lager.
Abonnementsprijs t 3,
per half jaar. Franco p.
post 3,75 per half jaar.
Giro 850748 ten name
van Sneeker Nieuwsblad
Het optimisme, dat na Wenen ten aan
zien van Laos werd getoond, heeft zijn
rechtvaardiging nog niet gevonden. En
kele dagen na Wenen veroverden de
troepen van de communistische Pathet
Lao een steunpunt van de regerings
troepen, ondanks het officiële staken
van het vuren. De controlecommissie
wacht nog steeds op nieuwe instructies,
die er meer dan een brievenbus van
klachten van zullen maken en het ge
sprek, dat Gromiko met Harriman heeft
gehad, heeft niet tot resultaten geleid.
Naar aanleiding van het gemelde inci
dent weigerden de Westelijke mogend
heden de zittingen van de conferentie
bij te wonen, maar afgebroken was de
conferentie toch niet. Maandag was er
zelfs weer een zitting. Men heeft nu zijn
hoop gesteld op het overleg van de lei
ders van de drie Laotiaanse groepen, de
communistische, de neutrale en de pro-
Westelijke, die elkaar zaterdag in J?ü-
rieh zullen ontmoeten om te kijken of
zij het eens zullen worden over de vor
ming van een gemeenschappelijke rege-
grijpen ze zo’n donsje. Doch niet al
leen de ratten azen op de jongen.
Zo zag Speurder een ekster op een
eendje duiken, dat met zijn moeder
en vier broertjes en zusjes in een
^eiland rondscharrelde en voordat
moeder-eend kon ingrijpen was de
rover al met haar jong verdwenen, en
deed hij 'verderop zijn maal met het
diertje.
De bomen langs de Gaiamagracht in
Ijlst waaien onstuimig heen en weer en
het tengere oude vrouwtje dat tegenover
me op een rechte stoel aan de ronde
tafel zit, kijkt naar de donkere lucht
die boven het gemeentehuis hangt.
„Wat is het koud,” zegt ze, „ze zeggen
dat ik de kachel weer aan moet zetten
maar dat is me nog nooit gebeurd na het
schoonmaken. Het is trouwens al juni
en bijna de langste dag.”
Haar mond trekt een besliste lijn in
het nog fiere gezicht, nadat ze een kopje
thee voor me heeft gehaald uit de keu
ken, gaat ze zitten breien aan een ge
blokte baan van een wit katoenen sprei.
„Voor een beppesizzer”, vertelt ze. De
open banen zijn klaar, dit is de laatste
dichte, dan haak ik ze. aan elkaar. Mooi
werk, je kan ook niet altied werken.”
Daarbij ziet ze haar brandschone kamer
rond. Zoals ze daar zit te breien, een wit
gehaakte muts op het hoofd, de ogen nog
scherp oplettend achter de brilleglazen,
lijkt ze niet ouder dan 75 jaar - ze hoopt
echter volgende week woensdag 21 juni
haar honderdste verjaardag te vieren!
Weduwe R. Pruiksma-Bakker, die na
het overlijden van haar eerste man de
heer Wassenaar nog getrouwd geweest
is met de heer Pruiksma, wil niets weten
van een gesprek met krantenmensen
over de komende grote dag, die ze maar
liefst ongemerkt voorbij wil laten gaan.
„Maar daar willen de beppesizzers niks
van weten,” zegt ze. „Ze houden veel
van me. Het zal nu wel een hele drukte
worden.”
Dat zal het zeker. De aanstaande jarige
heeft drie zonen, in IJlst, Oudega-W en
Soest, en zo’n dikke honderd klein-, ach
ter- en achter-achterkleinkinderen.
„We hebben tien kinderen gehad,” zegt
ze, wat stug afwerend. „Ik heb er zeven
van verloren. Dat is erg. Daar praat je
niet over. Daar heeft een ander niks mee
te maken.”
Ze zit te breien, haar gezicht is ge
sloten. Ongetwijfeld denkt ze nu aan de
enige dochter die ze ook heeft moeten
wegbrengen en we begrijpen zo goed dat
ze al dit leed niet meer op wil rakelen.
„Ik heb hard moeten werken, maar
dat is nou voorbij - daar praten we niet
meer over.” „Maar het was toch ook een
rijk gezegend leven,”, zeggen we. Ze
knikt. „Dat was het. Maar dat is een
zaak tussen de Heer en mij.”
Ze staat op om nog een kopje thee
voor me te halen. Sinds ze op zeven-en-
tachtigjarige leeftijd gevallen is loopt ze
met een stok, maar het gaat aardig vlug
en vanuit de keuken, een behoorlijk gro
te afstand, zet ze het gesprek gewoon
voort. Nee, hardhorend is ze zeker niet.
„Het is een zegen dat ik alles nog alleen
kan bescharrelen. Ja, koken doe ik na
tuurlijk ook zelf. Ik eet altijd in de keu
ken, maar ’s middags zit ik gezellig voor
het raam in de kamer. Mooi vrij gezicht
hè? Dat is de stadsschool naast het ge-
„Tante Carola”, oftewel mevrouw Ca-
rola Williams-Althoff, een lid van een
van de oudste circusdynastieën ter
wereld. Met dat rijke woord dynastie
wordt een circusfamilie aangeduid,
waarvan al generaties lang van vader
op zoon het werkterrein de piste is
geweest. Boltini komt ook uit zo’n ge
slacht. Nederland heeft er meer. Denk
aan de Strassburgers, de Althoffs. Mo
gen zij nooit uitsterven.
De federatie van werkgeversorganisa
ties in de kleine metaalnijverheid heeft
in een telegram aan de staatssekretaris
van Sociale Zaken en Volksgezondheid
gewaarschuwd, dat onder de huidige
omstandigheden een loonsverhoging in
de metaalindustrie ernstige spanningen
zal oproepen in andere bedrijfstakken.
Met name zal dit het geval zijn, aldus
het telegram voor de kleine metaalnij
verheid, die dan in een dwangpositie
wordt gebracht.
In de kring van werkgeversorganisa
ties in de metaalindustrie is met veront
waardiging kennis genomen van het te
legram van de federatie van werkgevers
organisaties in de kleine metaalnijver
heid. Men beschouwt dit als onverant
woorde inmenging.
In Evian overheerst ook het pessimis
me. De onderhandelingen van de Franse
regering en de leiding van de Algerijnse
opstand komen maar niet van de grond.
Zo eisen de Algerijnen het gebied van de
Sahara voor zich op, 'terwijl de Fran
sen er andere bedoelingen mee hebben.
Wanneer de Algerijnen, op het punt van
de toekomst van de Europese bevolking,
bereid zijn tot een overgangsperiode en
persoonlijke garanties, dan is dat voor
de Fransen niet voldoende, omdat zij de
Franse gemeenschap als zodanig een
uitzonderingspositie willen geven. En
dan strijden de beide delegaties over de
Algerijnse Natie. Deze bestaat volgens
de Algerijnen al lang en het referen
dum, dat de uitdrukking zal zijn van het
zelfbeschikkingsrecht, is het bevestigen
van de onafhankelijkheid. Volgens de
Fransen zal de Algerijnse Natie pas ont
staan als het referendum gehouden is en
dat referendum zal de vorm van de na
tie bepalen. Vandaar ook de keus tus
sen afscheiding, associatie met Frank
rijk of geheel opgaan in Frankrijk. Dit
woordengevecht krijgt pas enige zin als
men weet, dat Frankrijk gesteld is op
een uitslag ten gunste van de associa
tie en de rebellen daarentegen onafhan
kelijkheid wensen. Deze verschillende
uitgangspunten spelen een rol bij de be
paling van de wijze, waarop het refe
rendum gehouden zal worden, waarmee
erkend wordt, dat druk, van welke zijde
ook, aan de uitslag niet vreemd zal zijn.
Waar de wieg van het circus heeft
gestaan is moeilijk na te gaan. Bekend
is, dat in de Middeleeuwen (in Neder
land mag men daaronder de jaren 1200
-1300 rekenen) narren en minstrelen,
goochelaars en jongleurs langs de kas
stelen trokken om jonkvrouw en rid
der tijdens de lange, saaie winter
avonden weer in een fleurige stem
ming te brengen. Vooral in Frankrijk
en Italië moet de kunst van wat wij
tegenwoordig „entertainment” zouden
noemen, zich sterk hebben ontwikkeld.
Al gauw kwamen er mensen met
een ingeworteld gevoel voor zakelijk
heid, die er wel een aardige brood
winning in zagen om al wat rondtrok
ten behage van de ridders om zich
heen te verzamelen. De ridder was
dan wel zo goed om niet de spelers
maar hem te bedanken met een gulle
beloning voor de gebrachte ontspan
ning. Het vermaak is al zo oud als de
wereld zelf. Het instituut van het cir
cus, inclusief directeur, ontstond in de
Middeleeuwen.
Veel is het overigens niet - „het jong
volk was altied thuus. Met het veerschip
werd er eens een reis naar „utens” on
dernomen en als de wind tegen was, dan
was je vaak een nacht onderweg. Ja, dat
gaat tegenwoordig wel wat haastiger. De
nieuwe tijd heeft z’n na- maar ook z’n
voordelen. Een voordeel vindt deze kras
se honderdjarige het, dat er niet meer
zo'n grote armoede is en er voor de we
duwen en de oude mensen gezorgd
wordt. „Wat een ellende was er vroeger
wel,” zegt ze. „We hoorden er veel van
in de groentewinkel, die mijn man en
ik in Woudsend hadden.”
Op negentienjarige leeftijd is ze ge
trouwd. „Ik droeg het breed gouden oor
ijzer, dat ik gekregen heb toen ik zeven
tien was. Dat heb ik nou nog, ik draag
het nog elke zondag, de enige hier in
IJlst. Op mijn verjaardag zet ik het na
tuurlijk ook op.”
Er komt zowaar een klein lachje om
haar mond. Ze legt haar breiwerk neer
en schuift ook de zwarte sok opzij waar
aan ze bezig is. Het is bijna etenstijd.
Buiten lopen wat mensen voorbij. „Ik
heb gelukkig veel aanloop,” zegt de a.s.
honderdjarige. „Ik houd er niet van als
het zo stil om me heen is. Als mijn zoon
en schoondochter, die hier naast wonen
eens weg zijn, vind ik het ook maar ver
velend, dat ik de geluiden niet meer
hoor.”
Chroestsjow en Kennedy hebben in ring.
Wenen inderdaad gesproken over Ber
lijn, hoewel de zegslieden van beiden
weigerden dit te bevestigen. Zij hebben
niet alleen gesproken, maar elkaar ook
op schrift hun standpunten in deze
kwestie voorgelegd. De Russen hebben
dit weekeinde zelfs de stap genomen
hun memorandum te publiceren. Hier
uit blijkt, dat het Russische standpunt,
waarover ai enige tijd wat gissingen
de ronde deden, in niets is veranderd.
Rusland beschouwt Berlijn als een bran
dend probleem; het is, in de woorden
van Chroestsjow tijdens een ontvangst:
„Een visgraat in de keel van Rusland”.
Eind mei richtte de „Vereniging voor
de Belangen van Nederlandse Circus
sen” een schrijven tot alle Nederiahd-
se gemeenten. De inhoud daarvan
kwam ongeveer op het volgende neer.
„Wij achten de Nederlandse gemeente
besturen verantwoordelijk voor het
verder bestaan van het Nederlandse
circus. Wij doen een beroep op de ge
meenten om mee te helpen de enorme
lasten van de circusonderneming te
verlichten. Zestiqn circussen zijn in de
afgelopen jaren in Nederland over de
kop gegaan. Dit is een laatste oproep
tot behoud van het laatste Nederland
se circus”.
De man, die dit schrijven opstelde,
weet waarover hij praat. Het is de
„laatste der Mohieanen”, de directeur
van het laatste Nederlandse circus,
Toni Boltini. In tachtig Nederlandse
plaatsen brengt deze pionier op cir-
cusgebied dit seizoen een keur van
artiesten. Wie hem ontmoet, krijgt de
indruk te doen te hebben met een in
dustrieel, een fabrikant van televisie
toestellen of boormachines. Hij praat
met het staccato van de man, die
haast heeft. Zakenman is hij beslist.
Dat kan ook niet anders, wil men een
circus overeind houden in een tijd,
waarin de televisie iedere avond ont
spanning biedt en waarin de kermis
vervallen is tot een grote gokgelegen
heid. De 39-jarige Toni Boltini heeft
van zijn circus een manifestatie van
volharding en doorzettingsvermogen
gemaakt. Hij heeft tevens geprobeerd
zijn programma aan te passen aan de
eisen van de tijd.
Zo verschijnt hij bijvoorbeeld plot
seling met een aantal knetterende
racemonsters in zijn tent. Skelters, die
snelheden behalen van zo’n tachtig of
honderd "kilometer per uur. Vrijwilli
gers uit het publiek mogen het opne
men tegen zijn personeel. In Den Haag
riep Boltini een aantal journalisten
bijeen en stopte hen, voorzien van val
helm en stofbril, in de lawaaierige ap
paraten. Het publiek juichte, terwijl
de verslaggevers doodsangsten uitston
den, maar manmoedig volhielden tot
het bittere einde.
Misschien is het een wat ruwe sen
satie, maar het grijpt in ieder geval
aan.
De werkzaamheden bij de Ooster-
poortsbrug vorderen gestaag. Men is
reeds bezig geweest met een kraan
om de modder weg te halen, maar
maandag gebeurde er iets, dat tragi
sche gevolgen had kunnen hebben
voor een de werklieden aldaar,
de heer J. v d. Leest uit Bozum. Eén
van de kabels van de bak schoot toen
nl. los en deze viel vlak achter
de man. Dinsdagmorgen om 11 uur
was hij weer bij ‘n ongeval betrok
ken. Samen met een collega wilde hij
een
een
verplaatsen,
plotseling de grote
bok ging wanke
len en omviel. De
heer V. d. Leest
werd rondgeslin
gerd, doch wist zich stevig vast te
houden, waardoor hij voorkwam dat
hij onder de zware stellage terecht
kwam.
Nu deze brug in de belangstelling
staat, herinnerde een oude Sneker, de
74-jarige heer A. Schurer, zich een
ongeval dat zich in het jaar 1907 te
Winschoten voordeed, en waarbij ook
de Oosterpoortsbrug in het nieuws
kwam. De brug en de leuningen wer
den gemaakt in Winschoten en deze
zouden vervoerd worden met de boot
„Stad Winschoten”, waarvan de heer
Harke Molenaar kapitein was en de
heer Schurer’s vader machinist. Eén
der leuningen zou aan boord worden
gehesen en de heer Schurer waar
schuwde zijn kapitein, die tussen de
leuning en de wal stond en dus op
een of andere manier bekneld zou
kunnen raken, een veiliger plaats op
te zoeken. De heer Molenaar wilde
deze raad opvolgen en kroop onder
de leuning door, die reeds in een ta
kel was opgehangen. Maar plotseling
schoten twee langs elkaar zittende
schalmen uiteen en de schok, die
hierop volgde was te veel voor de
kettingen. De leuning stortte naar be
neden op de heer Molenaar, die op
slag gedood werd.
8
Het Russische memorandum begint
met de vaststelling, dat West-Duitsland
een gevaarlijke broeikas van conflikten
dreigt te worden en het afsluiten van
een vredesverdrag met Duitsland daar
aan een einde moet maken. Het wil door
het vredesverdrag de toestand, zoals die
na de oorlog is ontstaan, rechtens vast
leggen, waarbij voorop staat de onwrik
baarheid van de Duitse grenzen, met an
dere woorden, van de Oder-Neisse-grens,
die nu tussen Oost-Duitsland en Polen
bestaat. Rusland stelt voor een vredes
conferentie samen te roepen. Is het Wes
ten daartoe niet bereid, dan moeten de
vier bézettende mogendheden beide
Duitslanden uitnodigen, tot overeen
stemming te komen over vredesverdrag
£i) hereniging.
Leidt dat ook tot niets (Rusland stelt
hiervoor een termijn van zes maanden),
dan zal Rusland een afzonderlijk vre
desverdrag met Oost-Duitsland sluiten.
Aangezien men mag aannemen, dat
er van een algemeen vredesverdrag
niets zal komen en de hereniging ook
niet voor de deur staat, moet men wel
besluiten, dat Rusland nu de weg van
het afzonderlijke vredesverdrag zal op
gaan. Dit zou op zichzelf niet zo belang
rijk zijn, als er niet de kwestie-Berlijn
was. Berlijn ligt ver in Oostduits ge
bied en volgëns de communistische visie
ligt het zelfs op Oostduits grondgebied.
De Westelijke mogendheden zijn in West
-Berlijn op grond van hun rechten als
bezettende mogendheid en hun toegang
to* de stad is geregeld met de medebe-
zetter Rusland. Deze rechten stelt
Chroestsjow vervallen als Rusland het
afzonderlijke vredesverdrag met Oost-
Duitsland sluit. Voor Berlijn moet een
andere oplossing gekozen worden. Het
behoeft niet bij Oost-Duitsland te ko
men, het mag een gedemilitariseerde
vrije stad worden. Dat was ook het
voorstel van Rusland in november 1958.
Rusland wil garanties voor een absolute
neutraliteit van West-Berlijn. Een ma
nier is symbolische contingenten Ame
rikaanse, Engelse, Franse en Russische
troepen, een andere, het stationeren van
neutrale troepen onder auspiciën van de
Verenigde Naties.
Afgezien nog van het feit, dat Rus
land onder neutraliteit gewoonlijk wat
anders verstaat dan het Westen, het
geen tot voortdurende schermutselingen
aanleiding zou kunnen geven, betekenei
beide oplossingen een aantasting van de
Westelijke rechten in West-Berlijn en
herhaaldelijk hebben de Westelijke mo
gendheden verklaard, dat niet te nemen.
Ook Kennedy heeft dit in Wenen onom
wonden aan Chroestsjow verteld.
Aangezien men mag aannemen,
geen van beide staatslieden bereid is tot
een grote oorlog (Chroestsjow is er,
meent men, van overtuigd, dat hij zijn
doelen zonder oorlog wel bereiken kan)
kan men veronderstellen, dat de zaken
niet al te zeer op de spits gedreven wor
den. Het gevaar schuilt echter in de
kans, dat ieder van beiden meent, ver
der te kunnen gaan dan de ander zal
tolereren. Men neemt voorlopig aan, dat
Rusland voorzichtig zal optreden en zal
trachten stapje voor stapje zijn doel te
bereiken zonder ergens voor het Westen
een aanleiding tot militair optreden te
geven.
vermeld worden. Goed - maar geen foto.
„Stok bij de deur,” zegt ze „dl ligt hij
dan nu over de stoel.” En weer met die
glimp van humor om haar mond kijkt ze
naar haar stok die dwaas over een leun
stoel ligt.
„Stok bij de deur, zo is het mijn hele
leven geweest.” Ze gaat me voor naar
de keuken en daar kijken we samen nog
even naar een prachtig schilderijtje, dat
tussen twee teksten hangt.
Het is een geborduurd schip dat op
geborduurde golven vaart en het is ge
maakt door een van haar overleden
zoons. En hier spreekt mem over met
zóveel trotse innigheid in haar stem, dat
ik de echte Friese huismoeder herken
die al haar liefde en trouw voor haar
nageslacht zorgvuldig in haar hart bergt
en het niet tentoonstelt voor onbeschei
den blikken.
Wij wensen deze karaktervolle moe
der en beppe een mooie verjaardag, pre-
Het programma voor het Turnfeest
van het £NGV, dat hier zaterdag en
zondag a.s. in het Sportpark wordt ge
houden, luidt als volgt:
Zaterdag: ’s middags van 3-5 uur wed
strijden; 5-6 uur optocht met vaandel-
voordracht voor het stadhuis.
Route optocht: Sportpark, lepenlaan,
Meidoornlaan, Kapelstraat, Priorstraat,
Schoolstraat, Looxmagracht, Koningin-
nebrug, Gedempte Pol, Wijde Burgstraat,
Kruizebroederstraat, Kleine Kerkstraat,
Marktstraat, Oud Kerkhof, Oude Koe
markt, Hoogend n.z., Singel, Gedempte
Poortezijlen, Oosterdijk, Leeuwarderweg.
’s Avonds Cabaretavond in „Ons Ge
bouw” met een keur van artisten, aan-
vang half negen.
Zondag: 9-1 uur wedstrijden; ’s mid
dags 2 uur optocht.
Route: Leeuwarderweg, Oosterdijk,
Wijde Burgstraat, Nauwe Burgstraat,
Schaapmarktplein, Grootzand w.z., Hoog
end n.z., Singel, Gedempte Poortezijlen,
Oosterdijk, Leeuwarderweg, Sportpark.
3 uur Openluchtuitvoering.
We blijven nog even in de dieren
wereld en dan
'X komt Speurder op
nieuw bij ’n geval
terecht waar het
ene dier het ande
re tracht te ver
schalken. Zo werd
verleden week een
jonge haas door een roek aangevallen
en het zag er niet best uit voor lang
oor. Toevallig echter passeerde de
heer De Boer, dir. van Gemeentewer
ken die, na de vogel verjaagd te heb
ben, het haasje, dat al een wond ach
ter de kop had, mee naar huis nam.
Het dier maakt het op ’t ogenblik
uitstekend en voelt zich helemaal
thuis in zijn nieuwe home.
Eenzaam staat de heer P. Kramer uit
Langweer te. graven langs de Frane-
kervaart. Sinds vrijdag is hij bezig
met het aanleggen van 175 meter
voetpad, waardoor de bewoners van
de arken die hier komen te liggen,
gemakkelijker hun schip kunnen be
reiken. Er zal een rij van vier tegels
naast elkaar worden gelegd, bene
vens aan elke kant een steenrij van
vijf centimeter. Tevens heeft de heer
Kramer voor melkboer Sj. Stilma een
miniatuur parkeerplaats aangelegd,
zodat deze zijn wagentje straks be
hoorlijk kan draaien.
De Galigastraat ondergaat momenteel
een gehele verbetering. Sinds dins
dagmorgen zijn werklieden daar be
zig met het weghalen van de stenen,
die plaats gaan maken voor 6i/j cm
dikke tegels. Het trottoir zal aan
stonds op gelijke hoogte met de rest
van de straat komen, waardoor de
straat indirekt een verbreding onder
gaat. Men hoopt a.s. dinsdag met het
werk gereed te komen.
En dat is dan de kwestie, waar vol
gens de woorden van Kennedy de beste
kans op overleg bestaat. Is dit niet mo
gelijk, dan is het nergens mogelijk. Dat
klopt wel ongeveer met een artikel in
de New York Herald Tribune, waarin
aangegeven wordt, dat Chroestsjow in
Wenen Kennedy ronduit heeft verteld
geen enkel groot probleem te zien,
waarover beide landen het eens zouden
kunnen worden. Waarom zou Chroest
sjow het ook met Amerika eens willen
worden? In de visie van de Russische
leider zal het communisme zonder veel
moeite de gehele wereld gaan beheer
sen. Het is dus meer een kwestie van
afwachten dan van overleg.
