1860.
drie
7 Januari)
Donderdag’
Ja
hem die
Bolswardsghe Courant.
De Uitgave dezer Courint, die eiken Don
derdag het licht ziet, geschiedt door
B. C f P'E II U S Az. te Bolsward wien men
alles dit Blad betreffende uiterlijk tot IFoens-
dag-morgen 12 ure, franco gelieve toe te zen
den. Alle briefporten komen op rekening der
inzenders.
De Abonnemeuts-prijs is 0,80 per
maanden franco per post f 0,95.
De prijs der Adverten tien s van 16
regels 40 Cts., behalve 35 Cts. voor het A d-
vertentiezegel; elke regel meer kost
10 Cts. Groote letters worden naar plaats
ruimte berekend.
K 1^’ ACHTSTE .JAABCiAXi.
No. 1.
BOLSWABDSCHE COURANT
vernomen
dag heeft
wenschen
winst terug,
des jaars niet bereiken; ik moest wachten tot heden, 't Zal
er niet minder om zijnze gingen nu althans niet in den
maalstroom van die vele anderen verloren.
Heil werd u gewenscht, heil wensch ook ik U. Dat 's gemak-
kelijk gezegd Zonder er bij te denken kan men ’t uitspreken;
Gij hebt het wel zoo uitgesproken en ook wel zoo aangehoord.
Zoo moest het nu met ons eens niet zijn. Wat wij zeg
gen te wenschenmoeten we ook willen dat vervuld
worde; wat ons toegewenscht wordt, willen we ook aan
nemen als opgekomen te zijn uit het hart van
wenscht.
Heil wensch ik U toe. Meen nu niet dat ik daarmee
bedoel, dat gij verschoond zult blijven van stormen, die
de pannen van uw dak meênemen (Gij kondt immers eens
pannebakker zijn)dat Gij nooit last zult krijgen van de
anderdaagsche koorts (hoe zou ik vrede houden met uw
doctor en apotheker); dat de prijs van de boter in uw be
lang zoo hoog zal blijven (want bij stemming kreeg ik ze
ker de meerderheid tegen mij dat maar genoegtot
zoodanige dingen bepaalt zich mijn wenschen niet; zelfs
begrijp ik er niet eens onder een lang of kort leven. Ja
ik weet het welwij blijven gaarne bevrijd van wat wij
ramp en druk en tegenspoed noemenmaar allen weten
wij ook weldat het niet altijd heil mag heeten wan
neer we er van bevrijd blijven en dat we er met wenschen
al bitter weinig aan doen kunnen; Ik heb eens gelezen
dat het dwaas iszulke wenschen te doen welker ver
vulling we zelf niet in onze magt hebben. Als ik U dus
heil wensch dan is het alleen dat heilwat Ge U zelf
met de middelen die U ten dienste staan, kunt verschaffen.
In de eerste plaats wensch ik dan een groote dosis
tevredenheid toe. Niet van die soortdie den neus optrek
kende zegt»Ik moet wel tevreden zijnwant ik kan er
niets aarvdoen”maar van die andere, die dankt voor
het bescheiden deeldie weet dat dit deel eene Vadergave
is en die dus wortelt in eenswillendheid met God.
daar moet het heen en al ben ik maar eene Courant
mijn tweede wensch is; Dat Gij eenswillend met God
moogt zijn.
Zie eens rondom Uoveral vindt Gij schepselen Gods
en zij weten U te zeggenwat Hij wil. Zij spreken U
van orde, vlijt, reinheid, mildheid, spaarzaamheid van
zorgzaamheid zonder bezorgdheidvan maar ik noem
alleen dit eene nog: liefde. Welnu, wees ordelijk, vlij
tig rein mildspaarzaam zorgzaam maar niet bezorgd,
en bovenal heb lief en de eenswillendheid met God zal
wel komen. Is dat geen heildat Gij zelf kunt bewer
ken Is de wensch daarnaar niet redelijk? Ja, er zijn,
die zeggen dat zij niets zijn en mets kunnenmaar als
dat zoo is kunnen ze ook niet eens wenschen.
In mijn tweeden wensch ligt zeker al alles opgesloten
«Want in dat eene woordde liefde
«Wordt de geheele wet volbragt.”
Maar ik wil nog op eene enkele bijzonderheid wijzen.
Ziet Gij rondom Uen doet Gij dit met wat opmerkzaam
heid dan zal het U niet veel moeite kosten tot de over
tuiging te komen dat het bestaan van het een noodz.ake-
lyk is voor ’t geluk van 't ander. Denk maar eens terug
aan den zomer van t vorige jaar. Gebrek aan water deed
weide en akker kwijnenhet vee had op de dorre weide
een kommerlijk bestaan en dat kommerlijk bestaan van
toen werkt nog heden nadeelig op velerlei. Waar we dus
elkander heil toewenschenlaat ons daar ook elkander be
hulpzaam zijn om dien wensch te verwezenlijken. Ieder
kan dat niet op dezelfde wijze. Het water kan niet direct
het vee voeden het kan niet eens op zich zelf het gras
doen ontspruiten; het helpt daartoe maar nuê. Zoo hebben
wij ook elk zijne krachten en middelen om elkander te
helpen. Men schrijft tegenwoordig aan een dagblad nogal
wat kracht toe; ik ben onder mijne zusters zeker eene wei
nig beteekenendemaar met goeden moed wensch ik weer
te doen, wat mijne middelen mij veroorloven. Lezer, wijs
mijne hulp niet af, waar zij tt baten kan, en meent Gij
soms, dat mijne hulp uw doel weerstreeft, help mij dan
uw doel te begrijpen zamenwerking in eendragt en liefde
tot heil der maatschappij dat zal zijn het streven en de
wensch der
Heil den. Lezers!
Hoe geheel anders voel ik mij thans gestemddan op
den laatsten dag van ’t verloopen jaar. Reeds terstond het
raooije weer op den nieuwjaarsdag had een gunstigen in
vloed op mij. Ik zette er mij toe, om niet langer te
denken aan het oudeik wilde moedig in de toekomst
zien en moedig die toekomst tegengaan. Waarom ook
niet? Ik verlangde naar den eersten handdruk van U,
lezer! ik hunkerde naar toogenblik, dat eene lezeres naar
mij de hand zou uitsteken. Was dat sentimenteel Wel
mogelijkwel nu eene Courant mag toch ook wel eens
sentimenteel zijn? Ik ontvang graag vele handdrukken;
ik wil ze wel bij herhaling van denzelfden persoon. Maar,
wat praat ik daar weer veel van mij zelf. Veel wenschen
op den nieuwjaarsdag? Ongetwijfeld. Op dien
men niet anders te doen dan onbekrompen met
om te gaanmen ontvangt ze toch wel met
Mijne wenschen konden u den eersten dag
