BERIGT.
I
ACHTSTE .JyVyVItCVTViXCJ.
1869.
IXo. 37.
Julij.
Donderdag
13 iiitenlandso 11 O verzi<2ft.
•tS»
IJe prijs der Ad ver ten tien is
t hans voor 17/ regels 5<> Cents.
dl<e regel meer 1O Cents.
Oroote letters naar ruimte.
Bij overeenkomst voor een be
paald getal Advertentiën rabat.
Uitgever.
BOLSWABDSCHE COURANT
Bij deze Courant wordt een bijvoegsel
uitgegeven.
De Uitgave dezer Courant, die eiken Don
derdag het licht zietgeschiedt door
B. CUP E KUS Az. te Bolswardwien men
alles dit Blad betreffendeuiterlijk tot Woens
dag-morgen 12 ure, franco gelieve toe te zen
den. Alle briefporten komen op rekening der
inzenders.
De Abonnements-prijs is 0,80 per drie
maanden; franco per post f 0,95.
De prijs der A d v e r t e n t i e n is van 17
regels 50 Cts elke regel meer kost 10 Cts.
Groote letters worden naar plaatsruimte
berekend.
van den rus
wie ’t niet is
over in de Allgem. Zeil. Dat de politie
j
rnogelijkmaar hij meentdat het niet noodig is, iemand
..LL... Ook gelooft hij dat de politic zich wel
gewacht hebhen, een Amerikaan of Engelschman zulke
Hij dringt er op aandat de mo
gendheden maatregelen nemen, opdat alleen de onderdanen
tpoleon III in ’t vervolg door de fransche politie wor
den behandeld als Franschenen de buitenlanders als
menschen.
Morin, onderwijzer van Saint Martin d’Auxy, een fransch
prachtexemplaarwerd bij de verkiezingen in Mei door
den mairedie zelf ter naauwernood kan lezen en schrij
ven belast met het stellen der verschillende stukken en
ook met de stemopneming. Hoewel nu de wet zegtdat
er assessors bij dat werk tegenwoordig moeten zijn be
greep men te St. Martin d’Auxij dat dit niet noodig was,
en meester nam de stembus mee naar huis. Hier opende
hij die, zag de stembriefjes eens na en vond er 16, waarop
de naam van een liberalen kandidaat was geschreven. Dat
was hem niet naar den zin maar gelukkig met geringe
moeite te verhelpen. Hij had nog wel stembriefjes en
maakte daarvan gebruik om de 16 te verwisselen met zoo-
Wie vrijwillig of gedwongen onderdaan
sischen keizer ismoet een Rus zijn en
moet het worden. Dat ondervinden de Polen en de be
woners van de Oostzeeprovinciënwaaronder een aanzien
lijk deel Duitschers zijn ondervinden dat ook. Boeken
tijdschriften en dagbladen die daar verschijnenmoeten
opgezonden worden naar Riga om er beoordeeld te wor
den. De ambtenarendaarmee belastzijn echte Russen
en van geloof goed orthodox-grieksch. Zonder hunne goed
keuring mag geen geschrift worden uitgegeven. Zij heb
ben te bepalen welke boeken enz. voor het kerkgebruik
der Lutherschen geschikt zijn; zij moeten uitmaken, hoe
ver de in sommige kerkboeken voorkomende aanvallen te
gen Luther en zijne leerstellingen gaan mogen. Dat is
wel wat hard en lastig tevensomdat die beoordeeling
zich uitstrekt over alles en niet alle uitgevers in Riga wo
nen. De spoorwegen zijn in dit gedeelte van Rusland bo
vendien nog niet talrijken zoo gaat er veel tijd voor de
uitgevers buiten Riga verloren. Wat misschien nog leely-
ker is, voortaan zullen de heeren te Riga te beslissen heb
ben welke boeken gebruikt zullen worden aan de hooge-
school te Dorpathet regt om zelf boeken te kiezen bezit
die akademie anders reeds 67 jaar. Een en ander wordt
te hatelijkerals men bedenktdat de russische pers te
Petersburg en Moskow de duitsche en poolsche onderdanen
naar hartelust en ongestraft beschimpt.
In Zweden hebben de spoorweg-beambten en wachters
in last gekregende lessen bij te wonen in de beginselen
der chirurgie. Men zal daar dan in’t vervolgals men
met den trein reistmet meer gerustheid armen en boe
nen kunnen breken; heelmeesters zijn dadelijk bij de hand.
Den bisschop van Linz worden uit verschillende oorden
adressen toegezonden, om zich flink te houden, namelijk
om in zijn eigen en in aller belang te doen wat behoort
te weten de constitutie te eerbiedigen. Een dezer luidde:
»In het belang onzer H. Kerk in het belang der vrijheid,
in het belang uwer hooge waardigheid en in het belang
van uw dioceseverzoeken wij u alle confhkten met de
regeringwaardoor onze gemoederen ontrust en bedroefd
worden, zooveel rnogelijk te vermijden. Wij geven u dit
vrijmoedig te kennen opdat wij in het volle vertrouwen
op onzen geestelijken herder, het niet willen verbergen,
hoe dierbaar ons de constitutionele regten zijn die door
de grondwet aan iederen oostenrijkschen staatsburger wor
den gewaarborgd”. 1
Volgens geruchten zou het fransche leger Rome eerlang
verlaten en de pruissische regering genegen zijn, den paus
eene militaire wacht te verschaffen. Fransche bladen ach
ten dit laatste niet zoo onnatuurhjk. Thans reeds geeft
de koning van Pruissen onbepaald verlof om in ’s pausen
dienst te treden en laat hij werfdépóts op zijn grondgebied
toe. Zelfs zou hij voorgesteld hebben Keulen te kiezen
als plaats voor het te houden algemeen conciliewanneer
Rome daarvoor niet veilig genoeg mogt geacht worden.
En waarom stelt zich de protestantsche koning zoo op den
voorgrond? Staatkunde, alweer staatkunde. Oostenrijk is
niet meer het bij uitsluiting roomsche Oostenrijker is
Pruissen nog al wat aan gelegen, de katholieken te vriende
te hebben. Pruissen is nog nietwaar het wezen wil en
behalve vele van zijne eigen onderdanen zijn ook de staten
van Zuid-Duitschland katholiek. Dezen van Oostenrijk te
vervreemden en naauwer te hechten aan Pruissen neen
het is niet onregtvaardig en wel in ’t belang van dezen
staatmaar ’t zou toch nog al wat verbazing wekken, een
telg van het Brandenburgsche vorstenhuis het vaticaan te
zien bewaken en pruissische schildwachten voor de deur
van het concilie I
Te Heidelberg is het beginsel der gemengde school aan
genomen door de roorasch-katholieken met 492 tegen 160
stemmen. Deze heugelijke uitslag is gevierd met vreugde
schoten uitsteken der vlaggenklokluiden en optogt met
fakkellicht.
Von Bismarck is weinig te vreden over den ontvangst
gedurende zijne reis met den koning. Hij is zeer verbit
terd geworden op de liberalen en beraamt middelen om
hen te straffen.
Bij de massadie gedurende de oproerigheden te Parijs
werd gevangen gemaaktbevond zich een jong duitsch ge
leerdedie te Parijs was om wetenschappelijke onderzoe
kingen te doen en op weg naar zijn logies door de politie
gegrepen en meegevoerd werd. Behalve een plaatsje in de
gevangenis kreeg hij ook zijn deel van de mishandelingen,
die de politie zich op die avonden veroorloofde. De beijer-
sche gezant was er mee bekend maar heeft er zich niet
mee bemoeid. Dat doet prof. Cornelius te München zeer.
Hij schreef er over in de Allgem. Zeil. Dat de politie
zich vergist en een onschuldige gevangen neemtacht hij
rnogelijkmaar hij meentdat het niet noodig is, iemand
te mishandelen. Ook gelooft hij dat de politie zich wel
zou g
gruwelen aan te doen.
van Napoleon III in ’t vervol:
