JU
Do nd er dasr
30 December.
Buitenlandsch O v e r z i g t.
IVIet Januari) a. s. zal de Uols-
wardsche Courant in vergroot
formaat, zonder prijsver-
hooging, verschijnen.
De Uitgever.
ACHTSTE .JAAHXiAlXG.
o. 53.
1869
BOLSWARDSCHE COURANT
te
De Uitgave dezer Courant, die eiken Don-
der da g het licht zietgeschiedt door
I» C U PE II U S Az. te Bolswardwien men
alles dit Blad betreffende uiterlijk tot Woens
dag-morgen 12 ure, franco gelieve toe te zen
en. Alle briefporten komen op rekening der
inzenders.
De Abonnements-prijs is 0,8U per drie
maanden; franco per post f 0,95.
De prijs der A dv er ten tien is van 17
regels 50 Ctselke regel meer kost 10 Cts.
Groote letters worden naar plaatsruimte
berekend.
Men zegt dat de Dalmaiiërs honger krijgen en honger
maakt wel wilde dieren tam. De Oostenrijkers kunnen hem
nu ook beschouwen als bondgenoot, die de harde nekken
der Dalmatiërs buigzaam maakt. Er wordt gesproken van
onderhandelen.
De werklieden te Weenen hebben geen honger; zij hebben
werk en goed loon en toch zijn ze niet tevreden. In een
bierhalle kwam een tweehonderdtal hunner bijeen om elkan
der te vertellen, hoe 't eigenlijk in de wereld wezen moest.
Natuurlijk ligt de schuld van al het verkeerde bij de rege
ring. Een der sprekers maakte dat voor zijne hoorders zoo
duidelijk, dat er wel geen twijfel meer overblijven kon.
Zoo zeide hij Even als God, toen Hij Adam in het para
dijs plaatste, hem verbood van den boom der kennis te eten,
zoo verbiedt het ministerie ons de beschaving en verlichting.
God heeft van Abraham verlangd dat hij zijn éémgen zoon
Hem zou offeren dit ministerie verlangt van ons 800,000
zonen en gaat dus veel verder dan God is gegaan.
«Abraham voerde de besnijdenis in, maar alléén voor het
mannelijk geslacht; ons ministerie bekommert zich niet om
het geslachtzoowel het regt van vereenigen en vergaderen
als de vrijheid, alles wordt besneden, besnoeid, beknot.
«Mozes bragt een driedaagsche duisternis over Egypte, op
dat de Israëlieten Egypte zouden kunnen plunderen ons
ministerie wil eeuwige duisternis opdat het ook het volk
kunne verarmen.”
Een ander bulderde >>800.000 bajonetten zijn tegen ons
gerigtontplofbare kogels, die in den oorlog verboden zijn,
gebruikt men tegen ons. Wij moeten voor de toekomst
zorgen, voor de tweede herschepping
Men ziet hetde arbeiders wachten verbetering van de
uitbreiding van het regt van vereeniging en van de afschaf-
uitbreiding van het regt
fing der staande legers.
Op den dag na die bijeenkomst deden de werklieden een
togt door de stad. In de meeste groote fabrieken en werk
plaatsen stond de arbeid stil. Te 12 uur waren op het
exercitieplein 15000 menschen bijeen. Eenige mannen wer
den gekozen om met een vroeger opgesteld adres naar den
minister Taaffe te gaan. Deze ontving ze vriendelijk en
liet drie hunner binnen komen. Op zijne vraag wat zij
wilden antwoordden zij dat de «volksvergadering” hen
gezonden had om de wenschen des «volks” aan het mini
sterie bekend te maken. Graaf Taaffe las hun geschrift
oplettend doormaar dat was den «volksafgevaardigden”
niet genoeg. Een hunnerBaudisch verzocht zijne Ext;,
om een bepaald antwoord wantzeide hij »wij moeten
aan de volksvergadering verslag uitbrengen en verlangen
dus te weten wat het ministerie ons wil toestaan.” De
minister hernamdat hij hun adres bij de regering ter
sprake zou brengen en hun verzocht niet weer zulke op-
loopen te doen plaats hebben. De drie mannen traden af
en bragten hunne boodschap over, maar 'tvolk zei, dat
dit niet genoeg was.
Regt van vereeniging en ’s lands middelen van |verdedi-
ging zijn twee dingen waarover een gezelschap arbeiders
juist kan oordeelen. Intusschen is zoo'n oploop wel wat
in strijd met de oostenrijksche wet en de arbeiders mogen
zich gelukkig achten dat de minister-president niet in een
booze luim was, maar door zijne bedaardheid en gema
tigdheid toonde, dat hij er slag van heeft, arbeiders te
ontvangen en het volk geen kwaad hart toedraagt.
De storm heeft de vergadering der afgevaardigden
Berlijn uit elkander gejaagd, door een stuk van een schoor
steen op het glazen dak van de zittingzaal te slingeren
en te Leer werden 4 personen gedood en 35 gewond door
het neervallen van drie schoorsteenen eener ijzerfabriek.
Door de waakzaamheid van de politie is’t gelukt te Qua-
rignon (Belgie) een gruwelijke misdaad te voorkomen. In
die gemeente, bij den grenspaal van Wasmes, ligt een een
zame hoeve, bewoond door de wed. Gobertomstreeks 80
jaren oud en hare 70jarige zusterbenevens een ruim 50-
jarigen idiotischen zoon, en een knecht die elke week van
Zaterdagavond tot Maandagmorgen afwezig is. De familie
Gobert is niet onbemiddeld. Een complot was gemaakt
met het doel het huisje van Gobert te plunderen doch
het plan werd ontdekt, en aan de politie van Wasmes en
Qttarinon waren de personen aangewezen waarop men
verdenking had agenten uit die beide gemeenten hadden
dus sedert dien tijd des nachts in den omtrek in hinder
laag post gevat. Eenige dagen geleden nu werd 's avonds
omstreeks 7 uur aan de deur der woning van vrouw Go
bert geklopt, en naauwelijks had zij geopend of zij werd
overrompeld, terwijl zij nog even tijd had om hulp te kun
nen roepen. Op haar geschrei snelden de commissaris van
politie van Qnarignonde brigadier der gendarmes van
Boussu en de veldwachters van Wasmes en van eerstge
noemde plaats die zich op eenigen afstand hadden schuil
gehouden, naar het huis, en toen volgde een strijd met
de misdadigers. Deze ofschoon verrastverdedigden zich
niettemin als wanhopigen; doch het gelukte der politie zich
van de dieven meester te maken. De bende bestond uit
een man en twee vrouwen, waarvan eene, van meer dan
mannelijke grootte, reeds verscheidene malen met de politie
in aanraking was geweest. Zij had een zwartgemaakt ge-
zigt met mannelijke trekken en was met een bijl gewapend.
De andere was eveneens vermomd en gewapend. Men veron
derstelt dat de medepligtigen die buiten waren gebleven
de vlugt hebben kunnen nemen.
Men verneemt later nog dat eene derde vrouw is gear
resteerd ongetwijfeld schijnt het misdadige plan door vrou
wen te zijn gevormd.
De geneesheer James Constantin die van eene reis uit
Egypte in zijn vaderland was teruggekeerd (reeds 20 jaren
lang had hij alle deelen der wereld bezocht), had te Mar
seille plaats genomen in een rijtuig, eerste klasse, dat ge
heel ten zijnen behoeve was afgehuurd. Vermoeid als hij
was, legde hij zich spoedig te slapen; maar toen de trein
Rognac, het eerste station na Marseille, had verlaten, werd
hij plotseling wakker. Op dat station was namelijk iemand
in zijn rijtuig geklommen, had het portier vervolgens goed
gesloten en zich toen op het kussen tegenover den doctor
geworpen. Door deze beweging werd de heer Constantin
wakker. Verwonderd zag hij den vreemdeling aan, die zich
in zijn rijtuig gedrongen had maar hij bepaalde er zich
toe. hem slechts te vragen of hij naar Parijs dacht te reizen.
«Slechts tot Arles”, was het antwoord. Daar dit station
