Achttiende J a a r g a n g. k 1 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD 1I0I.SWAÏH) W0NSER ABEEL No. 17. 1879. I BKKETOMAEEK6. VOOR BUITENLANDSCH OVERZIGT. A I DONDERDAG 24 APRIL. -L. i rd- 1 idaan. r vei- aan door te van 'e ho- •oken. e al- HOARDS» CUBA t van Maar het vee was reeds ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte B anten hon- B van feest- iklagt ie het eesch onins iite niblik gheiil r den je het was. riegei' itand- dit te w ten ver re bo- srman t ook n on- jn om togen klank les in )d de n tijd dagen snier, orloos uitge- igters sof ite en nog 0 per- ig ge ruim ligden ;$AC AC AC AC ACACACACAOCAC AC XACACACAC AC^ De Burgemeester van Wonseradeel brengt^ ter voldoening aan het bepaalde in art. 41 der gemeentewet, ter algemeene kennis, dat door hem op Zaturdag den 26 April 1879 des voormiddags om 11 uur, in het gemeen tehuis te Bolswardvergadering van den gemeenteraad is belegd, ten einde te be raadslagen en besluiten over de hieronder vermelde punten. Bolsward, 17 April 1879. De Burgemeester voornoemd L. BRITZEL. 1. Notulen der vorige vergadering. 2. Reclames bij Ged. Staten ingediend tegen aanslagen in den hoofd, omslag. 3. Staat van tot de openbare dienst be stemde waterstaatswerken. II De BURGEMEESTER van WONSE RADEEL, maakt bekend dat de Koemarkt te Witmarsum zal gehouden worden op Dingsdag den 6 Mei 1879. Bolsward den 22 Mei 1879. De Burgemeester voornoemd L. BRITZEL. toch waarschijnlijk nagenoeg de helft van alle koloniale warenzoowel grondstoffen als artikelen van verbruik die Duitschland noodig heeft. Alles, of nagenoeg alles, wat Nederland en Belgie aan commissie, werk loon, scheeps- en spoorwegvracht op dien aanvoer verdienenkan door middel van een regt op indirecten aan voer in Duitsch land zelf verdiend worden. Nederland en Belgie hebben binnen hun eigen grenzen geen groot verbruiksgebied. De kooplieden te AmsterdamRotterdam en Antwerpen moeten van Duitschland leven, en dat we ten zij ook zeer goed. Men kan volstrekt niet aannemen dat eenig gedeelte Duitschland het loon van arbeid en ver voer, uit Duitschland verlangt en ook dus moet betalen, liever aan Nederland en Bel gie zou voldoen dan aan duitsche zeeplaat sen, die buitendien, met weinig uitzonde ring, ook bij het zuidwestelijk gedeelte van Duitschland nagenoeg even na liggen als die landen. Daarentegen kan met regt worden aangenomen, dat het gedeelte van Duitschland, hetwelk veel nader bij Neder land en Belgie dan bij de Noordzeehavens ligt, zich eene onbeduidende vermeerdering van aanvoerkosten zal laten welgevallen en wel vooreerst omdat door de uitbreiding der Noordzeemarkten de goederen goedkooper wordenen vooral ook omdatten tweede juist voor dat gedeelte van Duitschland in meer dan toereikende mate wordt gezorgd door beschermende regten, zooals die thans door den Bondsraad worden voorgesteld En verder: „Tot nog toe heeft alleen Duitschland afgezien van pogingen om den groeten zegen, den rijken oogst, die de di recte handel in overzeesche producten op levert voor zoover Duitschlands aandeel in de comsumptie betreftaan de rijke in gezetenen van Nederland en Belgie, Enge land en Denemarken te onttrekken. Duitsch land heeft het wel niet zonder afgunst maar toch wei keloos aangezienhoe die landen zich ten zijnen koste vetmesten. Hoe waar dit is, zal ten duidelijkste blij ken uit den noodkreet, welke uit die lan den zal opgaan. Dat Duitschland zulk een maatregel tot nu toe niet nam, ligt alleen hieraan, dat ons volk het tijdens zijne lang durige verbrokkeling niet doen Kon. En ook hieraan, dat Duitschland door de lang durige inwendige verdeeldheden den moed voor zulke groote nationale maatregelen heeft verloren. Het vreesde althans de onderling tegenstrijdige zienswijzen der groepen van belanghebbenden niet te kun nen vereenigen en tot nu toe heeft het ge aarzeld dien troef uit te spelen, niettegen staande het dagelijks zag dat onze nabu ren, en bij name de Nederlanders, ons juist wegens dat gemis van moedwegens die ontbrekende kracht tot verdediging, op het ons door hen ontrukte veld der econo mie met zulk een minachting behandelden.” ’t Kon eens zijndat Duitschlandop aansporing van mijnheer Mosle, zijn troe ven bij elkander zocht en ging beproeven of het spel kon gewonnen worden. Dat zou zeer zeker voor Nederland de kans geringer maken. MORAVIË. Naar de Schlesische Presse verhaalt, heeft zich onlangs in eene moravische grens stad een hoogst eigenaardig geval toege dragen. Op zekeren dag zou eene door hare schoonheid en aanvalligheid uitste kende dochter eener welgezeten Israëlitische familie in het huwelijk treden. Alles was daartoe gereed, toen op eens eene oude boerin de feestzaal binnendrong en ver klaarde het huwelijk te verbieden. Eerst meende men met eene krankzinnige te doen te hebbenmaar de oude vrouw bleef op haar stuk staan. Zij deed zich herkennen neren ndeis irden. groot .rnclil iami'- n toom- nlhein wa C’ ts lij r fri et in- ■meen n kn- 1 znl- deri- liailc- nrni'i- l'Ü- dcn cilin- es de aan schilt jring n re- aldus ittin. n d<' e be au n, oor net.-i- etten dant- lelijk ver- itanil voor- n zij n de nier- otten de me- nehts aatj, van ie in chcn heid. na if en zuur taal- men ui dit iden j gc- jn. men bijna alle voorzorgen van waakzaam heid te hebben nagelaten. De Intombe- rivier, die zij overtrekken moesten om van Derby naar Luneberg te komenwas zeer gezwollen. Luitenant Harwood was ech ter met 34 man en eenige wagens reeds aan de overzijde gekomen. Aan de an dere zijde warenofschoon men daar al een paar dagen vertoefd hadgeene be hoorlijke verdedigingsmaatregelen genomen en toen op 11 Maart de ossendrijvers meld den dat de vijand zich vlak bij het kamp begon bijeen te trekkenwerd er maar een schild wacht op eenigen afstand van het kamp uitgezet. Den volgenden morgen ten half zes deden de Zwazi’s onder be gunstiging van een dikken mist den aan val en verrasten de soldaten in hunne ten ten. Aan tien man van de zeventig ge lukte hetde rivier over te zwemmen, on der bescherming van het vuur van luite nant. Harwooddie daarop terstond naar Luneberg ijlde. Eene voldoende magt werd van daar haastig naar het tooneel van de ramp gezondendie de kannonnengewe ren en ammunitie van het convooi nog aan trof en meênam. Maar het vee was reeds weggedreven. Het heeft zich bewaarheid, dat de aan voerder Umbeiini van den vijanddie 12 Maart de Engelschen overrompelde en een 60tal hunner doodde, geen eigenlijke Zoe loe ismaar een Zwazi en tot een stam behoort die meestal in vijandschap met de de Zoeloes leeft. Umbeiini moest ten ge volge van een twist over het koningschap met zijn aanhangers uit zijn land vlugten en kreeg van Cetawayo verlof om zich in een grensdistrict bij de Transvaal te ves tigen. Sir Bartie Frere eischte van Ceta wayo zijn uitlevering, daar hij zich gesta dig aan roof- en strooptogten schuldig maakte. Cetawayo was daartoe echter niet in staat, zelfs niet als hij het gewild had. Sedert het uitbreken van den oor log met Engeland voert Umbeiini dien ook op eigen hand ennaar men zegtzonder met de Zoeloe’s in eenige verbinding te staan. De kolonne die uitgezonden werd om EkowO te ontzetten, vertrok den 28 Maart en was zamengesteld uit 6000 man bene vens artillerie. Pearson gaf door signalen te kennen dat hij het hoofd der kolonne zag en deelde op dezelfde wijze mede, dat den 27sten 35,000 Zoeloe’s de'kolonne wach ten. Kolonel Wood tastte de vesting van Umbeiini den 28sten aan en maakte het vee buit 20.000 Zoeloe’s slaagden er in het weder te vermeesteren. Des anderen daags deden zij een aanval op het kamp van Woodmaar werden na een gevecht van vier uren teruggedreven. De Engelschen verloren echter aan dooden 7 officieren en 70 soldaten. DUITSCHLAND. Het wetsvoorstel tot het heffen van in- voerregtenwaarvan von Bismarck voor deel schijnt te verwachten voor Duitsch lands handel en nijverheidvindt geen on- onverdeelden bijval. In eene conferentie van 42 afgevaardigden uit 23 havenplaat sen werd met algemeene stemmen besloten, om een protest in te dienen tegen het in voeren van regten bij wijze van represaille en tegen invoerregten op graanijzer en hout. De vergadering betuigde echter, geen bezwaar te hebben tegen fiscale regten op thee, koffij, mout, spek en petroleum, hoe wel zij de voorgestelde cijfers te hoog acht. Niet van belang ontbloot is het memo randum, dat de heer Mosleafgevaardigde van Bremen in den duitschen rijksraad, den rijkskanselier aanbood. Men leest hier- ïn o. a.: „Over Nederland, Belgie en Havre komt naar Duitschland, zoo niet alles, dan RUSLAND. De reus krijgt alweer de eerste plaats. Niet om zijn 'voortreffelijkheid, maar omdat zijn toestand bekommering baart. Bij hem toch openbaren zich thans de verschijnse len der ziekte, waaraan een groot deel van Europa reeds geruimen tijd leedin zorg wekkende mate. Die ziekte heet ontevre denheid met de inrigting der maatschappij en heeft ten gevolge het aanwenden van onmenschelijke middelen, om die inrigting te veranderen, zoo ’t heet, te verbeteren. Wat de telegraaf ons meldde van den aanslag op ’s keizers levengepleegd den tweeden paaschmorgen, is weer een bewijs te meer, dat er bij het russische volk een booze geest rondwaarteen geest vari ge welddadig verzet tegen overheid en wet een geest, die geheim schrift en moordtuig verkiest, boven het open woord en het wa pen der overtuiging. Maar ’t gebruik van dat woord en dat wapen werd ook in Rusland niet toegela ten en ’t is er verre af dat dit heden het geval zou zijn. Reeds toen Nikolaas keizer werd, hoorde men den wensch om een grond wet uitspreken en ging die wensch ook wel gepaard met bedreigingen, maar de ijzeren vuist van den czaar deed zich gevoelen en de stem werd gesmoord. Van Alexander was beter verwachting. Door hem werd zelfs in 1863 feitelijk de lijfeigenschap afgeschaft en die perzik der vrijheid smaakte naar meer. Ook bij den Rus ontwikkelde het gevoel van eigenwaar de en in het „pleit van dwang en vrijheid” won het verlangen naar de laatste steeds moer veld terwijl de eerste zich met kracht trachtte te handhaven. De toon der onte vredenen werd steeds stouter, en deed zich in ’t vorige jaar aldus hooren„Daar wij langs wettigen weg niets kunnen verkrijgen, wijl in Rusland niet de keizermaar de omgeving des keizers regeertzullen wij voor ’t gevaldat onze wenschen niet be vredigd worden, den niet wettigen weg betreden en van nu af schietensteken en vermoordentotdat aan onze eiechen vol daan en de camarilla van den aardbodem verdwenen is.” De regering antwoordde door krachtige maatregelen en het schieten, steken en ver moorden begon. Op den dag der vermoor ding van Mesenzof, verscheen het orgaan der ontevredenende Semla i Stvaboda. {Land en vrijheid), geïllustreerd en bevat te het artikel: „Gevonnisd door het natio naal revolutionair comitéviel generaal Mesenzof, chef van de derde afdeeling der geheime kanselary des keizers. Hij trad het regt met voetenmartelde zijn gevan genen, vervolgde onschuldigen en vermoord de deels door barbaarsche behandeling honger, dorst en slagen, deels door zijne geregtsdienaren de volgende personen hier volgden de namen, de redenen der ge vangenneming en de wijze van sterven. Zijn maat was vol. Wij hebben hem ge- waarsenwd,” enz. Voor de ontdekking van Mesenzofs moor denaar was een prijs van 50,000 roebels uitgeloofd, maar niemand deed zich op, om dien prijs te erlangen. Na den aanslag te gen Krapotkin werd het dubbele geboden en nu kwam iemand de politie bekend ma ken met de plaats, waar zich twee geheime drukkerijen bevonden. Na drie dagen las men in de Semla i Swaboda: „Den 9 Maart werd de verrader Reinsteineen poolsche joodin het hotel Momontrof te Moskou teregtgesteld. Hij verried aan de derde af deeling de plaats onzer drukkerijendaar voor doodden wij hem De regering be hoeft overigens geen onnoodige uitgaven te doen zij heeft bij de huiszoeking niets van eenige waarde gevonden. Alleen is het niet pleiz.ierig voor onsdat de porte feuille der redactie in handen der speur honden gevallen is. Daar wij echter nooit een artikel onderteekenenheeft dit ook niet veel te betcekenen. Met geld zal men bij ons geen verraders lokken; wij beschik ken over zoo groote sommen, dat onze lie den de ‘verleiding van het goud kunnen weerstaan; Reinstein was enkel agent, col porteur.” De politie arresteerde circa 300 personen, maar geen schuldigen en de revolutionaire pers maakte zich vrolijk over den blinden ijver der vervolgers. Genoeg van de taal dor nihilisten om te doen zienmet welk een stoutheid zij op treden. Er zal veranderinger zal verbe tering in ’t bestuur moeten komen maar moeite zal ’t kosten om de verlangens te bevredigen en de losgelaten hartstogt we der te beteugelen Wel is er door de pe- tersburgsche bevolking gejuicht en geïllu mineerd over ’t mislukken van den aanslag, maar tot den adel zeide de czaar „Niet voor mij zelven, maar voor de maatschappij, voor Rusland, zal ik, mijns ondanks, ver- pligt zijn, buitengewone maatregelen te ne men voor de veiligheid van allen.” Welke maatregelen zullen dit zijn! Van nog meer aanslagen tegen het leven van andere personen wordt uit Rusland ge schreven, maar op een meer of minder komt het nu niet aan, evenmin als op de mede- deeling van alle bijzonderhedenwaardoor zij gekenmerkt zijn. „Nu gaan wc nog’t is wel wat wijd „Eens Afrika beschouwen.” Daar heeft het volk, dat reeds van ouds in zijn magna charta een grondwet en in zijn parlement een waarborg tegen wille keur zijner koningen hadeen lastige af faire. Enkele nagekomen bijzonderheden om trent de tweede nederlaag op 12 Maart der Engelschen bij de Imtombe-rivier doen ten duidelijkste uitkomen, hoe onbegrijpe lijk achteloos de troepen zich ten opzichte van den vijand gedragen hebben. Zoowel de sterkte van het escorte van het convooi die te zwak wasals men in aanmer king neemt, dat reeds vroeger dezelfde troe pen wegens onveiligheid van die streek waren teruggetrokken als wat de wacht, door het escorte gehouden, aangaat, schijnt

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1879 | | pagina 1