Leven van een Speelman,
GEMENGD NIEUWS,
DRIE DAGEN
4
SPOORDIENST (1 Juni 1891).
Deewwarden—Sneek—Stavoren—Enkhuizen—Amsterdam.
DE MEISJESMOORDENAAR
LU
7,30
Van
ca
De
vrouwen
zijnde 2, 4, 8.
A
CC
uj
5,30
6,45
9,30
10,15
GO u
SS 8 bl
8.21
9.49
10.13
11.04
11.16
11.27
11.48
12.27
12.39
5’30
6,45
a.
v.
6,30
7,15
Tram
6.15
6.33
7.27
8.02
9.20
9.44
10.14
10.47
10.20
10.33
11.08
11.32
12.51
1.06
1.25
1.49
3.04
3.23
4.19
4.55
6.19
6.47
7.17
7.50
6.—
6.14
6.59
7.23
8.40
8.55
9.15
9.38
1,30
2,15
1,45
1,10* 2’45
1,50 3,30
12,10
2,—
3,15
4-
5,15
6
7,15
8-
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56’
57
58
59
60
61
62
63
9,45
11,—
11,45
9,30
10,15
5,15
6
2,—
2,45
4-
6,-
v.
1
3
5
7
9
11
13
15
17
19
21
23
25
27
29
31
33
35
37
39
41
43
45
47
49
51
53
55
57
59
61
63
v.
9.— 11.30 3.05 6
9.25 12.05 3.40 6.28
9.43 12.30 4.05 6.48
10.— 12.55 4.32 7.07
2.13 5.55 8.30
2.48 6.31 8.51
3.43 7.25 9.28
3.57 7.39 9.40
v. 6,30
7,15
4
5
6
7
12
i- 13
i 14
15
20
21
22
23
28
29
30
31
36
37
38
39
44
45
46
47
52
53
54
55
60
61
62
63
9 i
10 i
11 i
12
13 i
14 i
15 i
24 i
25 i
26
27
28 i
29 i
30
31
40 i
41 i
42
43
44
45
46
47
56
57
58
59
60
61
62
63
5. Eerste dag.
Als hij haar vertelde wat hij gezien en gehoord
had, als hij bij het verhaal van zijn eigen lotge
vallen uit den dichterlijken schat, welke hij had
opgezameld, haar op eene beschrijving van
schitterende feesten, van tournooien en allerlei
ridderlijke avonturen onthaalde, vooral als hij aan
zijne harp tonen ontlokte, die welluidend haar
tot in de ziel drongen, dan schenen weder zijne
kunst en zijne kennis haar verbijsterend bewon-
derenswaardig toe. Dan achtte zij zelf het be
lachelijk om aan de helderheid en de scherpte
van zijn verstandelijk doorzicht te twijfelen. Ook
hoe vreemd het haar zelf toescheen, maar de
gedachte, dat hij jegens haar onverschillig zou
zijn, kon niet aïs eene ernstige, bekommerende
vrees haar hart beangstigen. Even onnatuurlijk
als zij het zou genoemd hebben, indien zij had
hooren beweren, dat de zon geen licht en geene
warmte geeft, even on mogelijk, even onnatuurlijk
achtte zij het, dat Johan en zij zich niet door
onverstoorbare genegenheid aan elkander zouden
verbonden gevoelen.
Zij was nog zeer jong en onschuldig het kwam
niet bij haar op eene liefdesverklaring van hem
uit te lokken. Hij ook, hij maakte haar niet*
het hof; hij beijverde zich niet, als een jongman
toch wel doen kan en mag, om in hartstochtelijke
verliefdheid voor het beminde meisje de teederste
en vleiendste woorden te vinden, maar hij deed
eigenlijk veel meer; hij schonk haar geheel zijn
vertrouwen en zij beantwoordde dat met het op
rechtste geduld. Zij zat bij hem te luisteren,
telkens weer en uren lang dikwerf, hoewel zij
van al wat hij vertelde, weinig of niets begreep.
Slechts van tijd tot tijd maakte zij eene opmer
king, die hem uit zijn dichterlijke droomen naar
de werkelijkheid terugvoerde. Zij zou hem daarbij
menigmaal gekrenkt hebben, indien zij niet juist
tegelijk zijn dichterlijk gemoed getroffen had door
dien liefdevollen eenvoud, welke haar op de ak
kers en in de bosschen van haar geboorteland en
in de woning van haar vader alles deed vinden
wat zij voor haar levensgeluk noodig had, zoolang
hij, Johan, maar aan hare zijde bleef. Toch ge-
Stoomdrukkerij Firma B. Ouperus Az.,
Bolsward.
4,— 6,30 9,30
5,45 7,15 10,15
7,--
4-
Sophia Grunsberg, het 21 jarige meisje dat
de ziel was der jongste samenzwering tegen den
Russischen Czaar, heeft zich thans in hare ge
vangenis in de vesting Schlusselberg van het
leven beroofd met eene oude schaar, welke zij
zich wist te verschaffen. Zij werd door een krijgs
raad ter dood veroordeeld, maar ingevolge de
talrijke verzoekschriften om gratie uit Rusland
en daar buiten, vooral uit Amerika en Engeland,
werd haar vonnis veranderd in gevangenisstraf.
Volgens het Engelsche blad Free Russia heeft
het rijkbegaafde en fijn gevoelige meisje „een
dier zielen geschapen voor werken der liefde,
maar gedwongen hare krachten te wijden aan
werken der vernieling” zich voor een vriend
opgeofferd. Men wendde namelijk allerlei midde
len aan, om haar een geheim af te persen dat
zij alleen wist, den naam van een aanzienlijk man
die, op haar verzoek, de revolutionaire proclama
tie schreef, welke het eenige bewijsstuk vormde
in haar proces. Zij weigerde dien man te noemen.
Maar zij was bang, dat zij in een oogenblik van
zwakheid, in ziekte of in den slaap, er toe komen
zou, zijn naam te verraden, en om dat te voor
komen doodde zij zich, opdat haar geheim met
haar begraven zou worden. Tot zoo iets is alleen
eene vrouw in staat.
O zoo! Hij glimlachte. Woudt gij mij wijs
maken, dat gij niet van mij houdt
Dat weet gij wel beter, was haar oprecht ant
woord.
Maar dan gaat gij immers mee Gij weet wel
wat het leven is voor eene eerzame boerin, maar
gij weet niet, hoe heerlijk het leven is vap een ge
vierd speelman Gij gaat dan meeriep hij vroolijk
uit.
Nooit! herhaalde zij.
Maar hij bleef glimlachend haar aanzien zij
zou zich wel bedenken, als het zoover kwam
Inderdaad, het scheen ook in de laatste dagen
voor zijn vertrek, dat zij zich wonderwel in het
onvermijdelijke wist te schikken. Zij wendde
geene poging aan, om hem te bewegen, dat hij
zou te huis blijven, zij zinspeelde met geen enkel
woord zelfs op den tegenzin, welken zijne plannen
haar inboezemden. Het scheen, dat zij hem on
gehinderd wilde laten vertrekken om bij zijne
terugkomst aan zijn verlangen te kunnen voldoen.
Eerst toen Johan van haar afscheid nam, bleek
het hem, wat haar zooveel rust en kalmte gaf.
Tot weerziens! zeide hij. Ik hoop spoedig mijn
fortuin te vinden en hier terug te komen om mijn
woord gestand te doen.
Ik denk, dat gij spoedig zult terugkomen, ant
woordde zij; en vergeet maar niet: uw fortuin
ligt hier
Hier Op de boerderij Hoe bedoelt gij dat
Hij begreep haar niet recht. Als zij meende, dat
beurde het bij zulk eene gelegenheid, dat het
tusschen hen tot eene verklaring kwam, die
zonder dat zij zelf het nog konden vermoeden,
voor geheel hun leven beslissend was, daar zij
beiden uitspraken hoe innig zij zich aan elkan
der verbonden gevoelden en tevens welk een on
overkomelijk bezwaar aan hunne gelukkige ver-
eeniging zou in den weg staan.
Johan zat weder te redeneeren en Geertrui
naast hem te luisteren. Spoedig na zijne terug
komst had hij de vriendschap met den jonker van
Hackfort hernieuwd. Gelijk vroeger, gingen zij
weer samen uit jagen en visschen en brachten
menig uur in elkanders bijzijn door. De jeugdige
speelman had ook aan den nog jongeren edelman
zijne plannen medegedeeld en het had hem einde
lijk niet weinig verrast, toen jonker Barend hem
op zekeren dag zijn voornemen te kennen gaf,
hem te vergezellen en ook er op uit te gaan, om
zijn geluk te beproeven. Het bleek ook weldra,
dat, hoewel bij hen de beweegredenen tot zulk
een besluit van zeer verschillenden aard waren,
zij toch beiden dat besluit on herroepelijk hadden
vastgesteld. De tijd om er uitvoering aan te
geven, was eindelijk gekomen Johan achtte
zijne studie genoegzaam gevorderd en jonker
Barend had redenen in overvloed, die hem drin
gend deden verlangen dat ouderlijk huis te ver
laten, waar geene moeder hem terughieldzij
was hem een jaar of wat geleden door den dood
ontrukt; maar waar een grillig vaderlijk gezag
hem het leven verbitterde. Zij hadden den dag
voor hunne afreis bepaald.
Geertrui wist dat Johan en Barend vrienden
waren; meermalen, hoewel de jonker slechts een
enkelen keet op de boerderij aankwam en zij
zich dan een weinig schuw achterafhield, had
zij hen toch samen gezien. Zij kon er zich dus
niet over verwonderen, dat de vrienden ook
samen over hunne toekomstige loopbaan gespro
ken hadden. Het bevreemdde haar echter in
hooge mate, dat de jonker van Hackfort het
ouderlijk huis wilde ontvluchten, maar daarbij
bij de verdeeldheid van gevoelen tusschen vader
en zoon over de Bourgondische overmacht, al
vertelde Johan haar er iets van, stond zij met
hare gedachten niet lang stil. Johan zou ver
trekken de dag was bepaald, dat tijdstip, waar
van zij eigenlijk gemeend had, dat het nooit zou
aanbreken, dat zij steeds nog beschouwd had als
een deel van zijne dichterlijke droomen, die toch
nimmer konden verwezenlijkt worden De tranen
welden in hare oogen op, terwijl zij vroegHoe
gemerkte
aan.
De uren van vertrek en aankomst worden geregeld naar den Amsterdamschen tijd.
Amsterdam
Zaandam
Hoorn
Enkhuizen (boot)
Stavoren
Workum
Sneek
Leeuwarden
gemerkte Trein stopt aan de tusschenstations en te Warns.
in de 2e, 3e, 4e en 5e kolom aangetroffen. Men
16 en men krijgt tot antwoord
Zie hier de tafel.
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
Annazus.
telt de eerste cijfers dier kolommen bij elkaar.
3, r
het verlangde cijfer 30.
2
3
6
7
10
11
14
15
18
19
22
23
26
27
30
31
34
35
38
39
42
43
46
47
50
51
54
55
58
59
62
63
Leeuwarden v. 7.—*
Sneek 7.32
Workum
Stavoren (boot)
Enkhuizen
Hoorn
Zaandam
Amsterdam
De met een
I"*3
.Pi a-”
-p
touw tusschen de tanden in de bruischende zee.
Op korten afstand van de rots ontglipte het touw
hem echter, zoodat hij onverrichter zake terug
moest keeren, uitgeput en bebloed. Thans was
alleen redding mogelijk, zoo de zusters zich in
zee wierpen en zich aan den vloed toevertrouw
den. Op de herhaalde kreten van de menigte
waagden zij dit eindelijk en waren weldra be
houden, maar bewusteloos, weer op vasten grond.
De moeder der drie meisjes behoorde tot de ge
tuigen van dit tooneel.
Kousen van eigen haar vervaardigd. In
Manchester woont een zekere Hopkins, die kou
sen draagt van zijn eigen haar. Deze zijn zoo
sterk, dat hij reeds eenige jaren achtereen het
zelfde paar aan heeft, zonder dat zij merkbaar
slijten.
Ook de Chineesche visschers dragen over hunne
wollen sokken, haren kousen als Tiet beste voor
behoedmiddel tegen het krijgen van natte voeten.
Menschelijk haar is trouwens een zeer winst
gevend handelsartikel in China, want behalve de
groote hoeveelheid, welke men van daar naar
Europa zendt ter versiering der dameshoofden,
wordt de grofste soort gebruikt om de rijstvel
den te bemesten.
De rijstmolens St. Jozef van de firma We-
gimont en Co. te Antwerpen zijn afgebrand. Door
een zwaren ijzeren poort, die van de fabriek in
het magazijn voert, bleef dit laatste behouden.
In weerwil van den grooten afstand was de
brandweer binnen tien minuten ter plaatse en tien
waterstralen trachtten het woedende element wel
dra te keeren. Het geld en de kasboeken waren
door de politie gered. Om eene ontploffing te
voorkomen waren de veiligheidskleppen derstoom-
ketels geopend. Na twee uren was men den brand
meester. De schade bedraagt 80,000 frc. Alles
verzekerd.
Barones Vetsera, de moeder van de onge
lukkige Maria Vetsera, de schoone jonge gravin,
die met Kroonprins Rudolph stierf, heeft om aan
alle onjuiste voorstellingen van het veelbesproken
Meyerling-drama een einde te maken, een ge
schrift samengesteld, waarin alle bijzonderheden
te vinden zijn over de wijze, waarop zich de lief
desroman ontsponnen en ontwikkeld heeft, vijftig
exemplaren werden daarvan gedrukt en uitslui
tend in de hofkringen rondgedeeld, maar terstond,
op hooger bevel, in beslag genomen en vernie
tigd. Toch is er een of meer van behouden ge
bleven en zoo is een uittreksel er van versche
nen in de Liverpool Post. Het blijkt, dat Marie 17
jaren oud was toen zij in Januari 1879 kennis
maakte met den Kroonprins. Hun liefde werd al
4,-
5,45
7,—
7,30
8,45 Z’Z
9,25
12.55 van Bolsward en
W EENE N.
Eenigen tijd geleden was Weenen onder den
indruk eener gebeurtenis, zoo gruwelijk, zoo
menschonteerend, dat de Leidsche giftmengster
bjjna een kind mag genoemd worden in verge
lijking van het paar, dat de misdrijven heeft be
gaan, welke onlangs aan het licht zijn gekomen.
Het echtpaar Schneider legde zich toe op ’t ver
moorden van dienstmeisjes. Hoeveel er vermoord
zijn, ligt nog in ’t duister, doch zeker kan men
rekenen dat negen of tien ongelukkigen het
slachtoffer zijn geworden der hebzucht van dit
middeneeuwsch paar. Want hebzucht moet het
motief der moorden zijn geweestgeen ander
was te vinden.
Onder voorwendsel haar eene goede betrekking
te verschaffen, wist Schneider de meisjes tot
zich te lokken, hij voerde haar, nu eens als
koetsier van een baron, die de nieuwe dienstbode
moest afhalen, dan weer als tuinman, die de
zelfde boodschap had te volbrengen naar een
bosch waar ze werden vermoord. Het geld dat zij
bezaten werd meegenomende kleeren werden
bewaard en ’t lijk ergens verborgen. Hoe’t werd
aangelegd, blijkt uit ’t gebeurde met Marie Hott-
wagner, waarvan ’t volgende verhaal wordt ge
daan
Den 2den Juli verscheen in ’t verhuurkantoor
van Meixnen op ’t Franciskanerplein Marie Hott-
wagner, om zich aan te melden voor een betrek
king. Terwijl zij ingeschreven werd, trad een
vrouwspersoon ’t lokaal binnen, die met ’t meisje
een gesprek aanknoopte en haar mededeelde, dat
zij huishoudster was, de vrouw van den tuinman
op de villa Hausen te Rekawinkel, waar zij een
loonende betrekking kon krijgen. De onbekende,
het was vrouw Schneider, vroeg Hottwagner te
gelijker tijd om haar effecten en wilde haar over
halen den koffer maar mede te nemen en dadelijk
naar Rekawinkel te gaan. Marie Hottwagner ver
klaarde, dat zij den haar aangeboden dienst gaarne
aannam, doch zij kon niet weten, of hij haar be
viel, waarom zij voorbands* haar koffer "maar hier
wilde laten, en zij verzocht de vrouw met haar
naar hare woning te gaan om eenig geld bij zich
te steken. De vrouw ging met het meisje naar
hare woning. Hottwagner verliet haar weer met
Rosalia Schneider en sedert heeft men haar niet
terug gezien.
Haar lijk werd 2 Augustus in het „Dreiföhren-
wald” gevonden.
Op bijna gelijke wijze zijn alle moorden ge
schied. Er werd geïnformeerd waar de meisjes
haar geld hadden, zij werden dan in ’t bosch ge
lokt en vermoord.
Schneider is een man van ongeveer 35 jaar;
zijn gelaat is afstootend, de kleur van zijn haar
is rood. Herhaaldelijk is hij reeds veroordeeld
het vonnis dat hem nu wacht, zal echter wel het
laatste zijn. De koelbloedigheid van den moorde
naar gaat alle beschrijving te boven en karakteris
tiek is zijne bewering bij zijne inhechtenisneming:
„De beul zal niets met mij te maken hebben”.
Van Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsw. a'
Te Sneek
dadelijk hartstochtelijk en jarenlang gingen beiden
met de gedachte rond om samen te sterven. Een
waarzegster had de baronesse voorspeld, dat zij
zelfmoord zou begaan. Uit al haar nagelaten brie
ven blijkt, dat zij zich gelukkig gevoelde door de
gedachte vereenigd te zijn in den dood met hem,
wien zij in ’t leven niet geheel kon toebehooren.
Zij verzocht als laatste gunst op het kerkhof
van Alland naast Rudolph te worden begraven
en haar zuster verzocht zij eiken 13en Januari
een gardenia op haar graf te plaatsen.
Uit de onderstaande tafel van cijfers kan
men opmaken hoe oud iemand is, als deze slechts
aangeeft in welke kolom of kolommen de cijfers
van zijn leeftijd staan. Men behoeft daartoe
slechts de eerste cijfers van de aangewezen ko
lommen bij elkaar te tellen en men weet den
leeftijd. Iemand is bijv. 30 jaar. Dat getal wordt
Toen de Nederlandsche leeuwen in de Dier
gaarde te Rotterdam verleden jaar een welpje
hadden gekregen, ontdekte men kort daarna dat
de moeder haar jong had opgegeten. Om een
herhaling daarvan te voorkomen, nam men nu
in het laatst van Juni, toen de leeuwin weer
een dochter ter wereld bracht, de jonggeborene
van de moeder weg en gaf haar ter verpleging
aan een hond, welke„ canis” aan de kleine „felis”
al haar zorgen wijdde. Sedert vertoeft het jonge
leeuwinnetje met het hondje in hetzelfde hok.
De hond zoogt haar pleegkind trouw en tusschen
voedster en zuigeling bestaat de beste verstand
houding. Tot voer weinige dagen vertoefde in
hetzelfde hok ook een tweede hond, in welken
de jonge leeuwin een speelkameraadje vond,
maar voorzichtigheidshalve heeft men dezen nu
weggenomen.
Zaterdagavond was bij eene zitting van
Sequah in het Verkooplokaal te Rotterdam de
toeloop van nieuwsgierigen zóó groot, dat te 8
uren de politie de deur moest doen sluiten.
Aan Sequah werd een verzoekschrift aangebo
den, om a.s. Maandag nog niet te vertrekken.
Hij bleef hierop het antwoord schuldig.
Na de zitting werd den zoogenaamden won
derdokter door eene schare van mannen, vrouwen
en kinderen eene soort van ovatie gebracht voor
het Hotel Coomans, waardoor de passage belem
merd werd. Ongeregeldheden vielen er echter
niet voor.
Een Engelsch weekblad schreef een paar
weken geleden een prijsvraag uit en beloofde
twee guinjes voor de beste definitie van „geld.”
Er zijn honderden definities ontvangen. De prijs
is toegekend voor de volgende
„Geld is een artikel dat overal toegang toe
verleent, behalve tot den Hemel en dat in staat
stelt zich alles aan te schaffen, behalve Geluk.”
Onder de beste antwoorden komen voor
Geld is datgene, wat bijna ieder noodig
heeft te leenen en vergeet terug te betalen.
Geld heeft arendsvleugelen, maar kan toch
niet zoo hoog voeren als de wenschen van een
sterveling rijzen.
Mannen moeten het verdienen,
moeten het uitgeven.
De stoom van de groote machine van het
leven.
Geld is datgene wat wij verlangen als wij
het niet hebbenwat wij meer verlangen als wij
het hebbenen dat ons hoe langer hoe onge
lukkiger en ontevredener maakt, hoe meer wij
het krijgen, enz. enz.
Vermoedelijk is de laatste definitie van een
deskundigen niet-bezitter.
Meermalen gebeurt het, dat personen zich
verschuilen aan boord van schepen, die weldra
een verre reis zullen doen, om op die wijze een
vrijen overtocht te krijgen. Onlangs hebben dit
weer twee broeders White gedaan op het stoom
schip Colina dat van Glasgow naar Quebec voer.
Na twee dagen varens werd een der twee ont
dekt en aan het werk gezet. Na eene reis van
twaalf dagen werd pas de ander gevonden. Hij
was niet veel meer dan een geraamte dat tusschen
balen hooi lag, het eenige voedsel dat de onge
lukkige man in die twaalf dagen had kunnen
nuttigen. Hij kon niet spreken en men vreest
dat hij zijn verstand voor goed kwijt is.
Drie jonge dames, zusters, waren te Trevone
(Cornwalles) op een afgelegen plek gaan baden
en bereikten op eenigen afstand van de kust oen
rots, waar zij een oogenblik wilden uitrusten. In-
tusschen kwam de vloed opzetten. Te laat be
merkten de zusters, dat het water reeds te hoog
stond en dat terugkeer onmogelijk was. Op haar
hulpgeschrei verzamelden zich weldra een menigte
menschen aan het strand, die pogingen tot redding
aanwendden. Tevergeefs beproefden eenige heeren
zwemmende de rots te bereiken, zij werden door
de branding teruggeworpen. Daarop trachtte men
met ladders en touwen den zusters te hulp te
komen, hetgeen evenmin gelukte. Steeds woester
en woester beukten de golven de rots en sloegen
meermalen over den top heen, zoodat de arme
meisjes zich slechts met moeite staande konden
houden. Toen waagde een timmerman uit Tre
vone een laatste poging en wierp zich met een
lang denkt gij weg te blijven
Dat weet ik niet juistgaf hij ten antwoord,
maar gij moogt niet bedroefd zijn Ik ga onder
geheel andere omstandigheden heen dan den
eersten keer, met veel meer recht om op eene
goede uitkomst te hopen.
Misschien! zeide zij zuchtend. Wat zoekt gij
toch, wat begeert gij
1 Roem en voordeelbekende hij, voor u zoowel
als voor mij zelf.
Voor mij hernam zij. Dat is niet noodig.
Omerkte hjj aan. Dat zegt ge nu, maar als
ik terugkom en ik ben geslaagd, gelukkig geslaagd
dan zult ge wel anders oordeelen
Hoe dan
Wel, dan kom ik u af halen.
Mij afhalen? Waartoe?
Wel, dan wordt gij mijn vrouwtje en dan wonen
wij bijvoorbeeld in Arnhem, en als ik dan naar
Brabant of Holland op reis ga, dan gaat gij ook
mee
Nooit! verzekerde zij.
O zoo! Hij glimlachte. Woudt gij mij wijs
maken, dat gij niet van mij houdt
woord.
Snetdi-Bolsward- II arling-en.
Op 11 erkdagen
7,40 9,30 12,10
8,20 11,— 2
9.30 12,15 3,15
7 9,45 12,30
8,15
8.30 11,—
9,15 11,45
Op Zondagen:
7,40
8,20
9,30
7,—
8,15
8,30
9,15
vertrekt Dinsdags om
zij zijn schat was, dan had zij in zekeren zin
gelijk, maar anders
Ik heb met onzen pastoor over u gesproken,
zeide zij. Hij is het met mij eens gij komt
spoedig terug.
Waarom
Hij heeft mij er mede getroost. Hij gelooft niet,
dat gij met uwe kunstopvatting slagen zult. Dat
is heerlijk
Geertrui! Gij zijt wreed! riep Johan klagend
uit. Hij bedacht niet, of zij de medelijdende
woorden van den priester ook verkeerd opgevat
en in haar voordeel kon uitgelegd hebben.
Ga nu maar! vermaande zij. Vergeet ons niet
en kom spoedig terug! Zij wenkte met de hand
en liet hem alleen staan op de werf, waarheen
zij hem uitgeleide had gedaan.
Barend van Hackfort stond op den weg Johan
af te wachten. Voort gingen zij, eerst nog vol
moed, maar de droevige voorspelling van Geertrui,
dezelfde welke Johan ook van den pastoor, schoon
in minder ronde woorden, had moeten hooren,
en welke hij voor zijn makker ook niet verzwijgen
kon, werd 'bewaarheid. Zij werden in hunne
verwachting grievend teleurgesteld en Johan
mocht blij zijn, dat hem op de boerderij onder
Steenderen een toevluchtsoord tegen miskenning
en armoede openstond.
Daar kwam hij thans aan en stapte de werf
op. Hij opende behoedzaam de deur en bleef
als een arm zondaar, als een bedelaar op den
drempel staan. Maar Geertrui, die met eenig
huishoudelijk werk bezig was, zag hem nauwe
lijks, of zij vloog met een luiden vreugdekreet
hem tegemoet en bezegelde haar vriendelijk wel
kom met een hartelijken kus.
En toen kwam zijn pleegvader en reikte hem
gul de hand. Vele vragen werden niet tot hem
gericht. Hij was teruggekomen en hij zou thans
wel weten, dat geen leven boven het stille, rus
tige, Jiefelijke leven op de boerderij te verkiezen
was. Als Johan maar zijne dichteifyke droomen
vergeten wou en zich aan geregelden arbeid
gewennen, ochmen zou niet het uiterste van
hem eischen.
Langzamerhand zou het met hem op de boerderij
wel gaan. Hij begon zelf ook te begrijpen, dat
hem niets anders overbleefhij was ook bereid
zich aan de beschikkingen, welke voor hem ge
maakt werden, te onderwerpen. Wordt vervolgd.
gi R55
8,45 g g 2,20
9,25 3,—
S s
O o
mm2
pC3 3
Q
W a a
ow
tdDW bf)
Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsw.
Te Sneek
met een
komt 1,30 te Sneek
t
n
i
"’’qq
UIT HET
n
v
n
w
55
w
a.
■n
a.
8
UVZ.VLUUAVU V» Ij
Sui C3
a
TE
p- -
3 c
3 o
C5
O
c
£3 O r©
OJ S-»
bf)
O (S
3 m M
c3 -SS
LU
Q Q
03
J F3 af)
45 ^5 a
