NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD o l s ARO ESC WONSER AfiEEL 1892. Een en dertigste Jaargang. No. 14. BINNENLAND- BÜITENLAND. DONDERDAG 31 MAART. VOOR ar- ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. $XXXXX IKXCXCXC^ KXXXXXXXX$ Is het dan verkeerd, naar het grootste, naar het volmaaktste te streven Volstrekt niet. Iedereen moet zich zooveel mo gelijk inspannen, om het te verkrijgenmaar iedereen moet ook, als het minder volmaakte zijn deel wordt, zich daarmee tevreden kannen stellen. Teleurstelling wekt veelal ontevredenheid, en ontevredenheid verleidt dikwijls tot onredelijkheid. Een onderwijzer had zijnen leerlingen schriftelijk werk opgegeven. Toen hij dacht, dat het door allen gedaan was, wilde hij het met hen bespreken. „Jan, lees den eersten zin eens.” „’k Heb ’t uitgeveegd,” meester. „Waarom „Piet zei ’t, meester.” De man is teleurgesteld, wordt ontevreden en zegt: „veegt allen ’t werk maar uit; half werk zie ’k niet na Zouden de leerlingen nu ook meer reden tot ontevredenheid hebben dan de meester? Voor de noodllidenden te Heets werd in de laatste weken eene som van ongeveer f17000,— vele kleedingstukken en wollen dekens gezonden. De Commissie, op wier aanvraag dat alles werd bijeengebracht, verzekert, dat alles wel degelijk zal worden besteed tot leniging van de nooddruft dier ongelukkigen (Men zou kunnen vragenwaartoe die verzekeringDat spreekt immers van zelf!) maar velen zijn teleurge steld in hunne verwachtingen. Waarom Omdat die Commissie niet volgens den regel van drieën is te werk gegaan; aldus: Voor twee honderd huisgezinnen is bijeengebracht 1 17000, - hoeveel moet ieder huisgezin nu ontvangen? „De Commissie houdt de gelden onder zich” werd beweerdde noodlijdenden zijn erg in hunne verwachtingen „teleurgesteld.” Zou er werkelijk reden zijn voor die teleurstel ling? Moest dadelijk aan ieder gezin f80 zijn uitbetaald En zou op die wijze op den duur in den nood van die beklagenswaardigen voorzien zijn Is het billijk, een zestal mannen, die uit drukkelijk verklaren, in ’t belang der noodlijden den te willen handelen, verdacht te maken, alleen omdat ze niet als door een tooverslag alle ellende kunnen wegnemen Of zou wellicht ook hier het spreekwoord„de beste stuurlui staan aan wal,” van toepassing zijn? In ’t belang van de arme huisgezinnen en om de eer der Commissie moge het blijken, dat teleur stelling hier aanleiding gaf tot onredelijke on tevredenheid. Er is wel eens reden, om door teleurstelling tot tevredenheid te komen. zulk een meester is, antwoordde Richter, terwijl men siste, schreeuwde en op stoelen en tafels sloeg waartegen Richter zeer goed bestand is. Parijs is in opschudding. De dynamietaan- slagen verspreiden alom schrik. Tot zelfs den portiers slaat de schrik om ’t hart en zij verga deren, om elkaar goed op het geweten te druk ken hoe groot hun verantwoordelijkheid is. Dan zijn ’t de Kamerleden, die meegesleept worden door de consternatie van ’t oogenblik, zenuw achtig hun zetels in de Kamer innemen en on middellijk de ministers ter verantwoording roe pen. Toen de kazerne op ’t plein-Lobau bijna in de lucht was gevlogen, had de minister beloofd, dat er nu een einde zou komen aan die ontplof- fings-manie, dat hij de misdadigers zou grijpen, enenkele dagen daarna weer een ontplof fing en nog geen misdadiger gegrepen. De re- geering heeft dus niets gedaan. Wanneer nu weer de daders niet gegrepen worden, wat denkt de regeering dan te doen vroeg de afgevaardigde Berger. Natuurlijk allereerst de justitie haar gang laten gaan, in welken gang zij door de pers zoo eindeloos bemoeilijkt wordt, volgens minister Loubet. Vervolgens werd aangenomen een voor stel om den Code penal in dien zin te wijzigen, dat tot de doodstraf worden veroordeeld de anar chisten, die zich schuldig hebben gemaakt aan een ontploffing wanneer men hen eerst ge grepen heeft. Er was eens een jongen, die, toen hij op twaalf jarigen leeftijd bij zijn oom in de leer was gedaan, er sterk naar verlangde, een horloge te bezitten. Toen het tegen Kersttijd liep, ontdekte hij tot zijne groote vreugde, dat zijn verlangen stellig zou worden bevredigdwant op een avond de kamer binnen komende, waarin zich zijne ouders bevon den, hoorde hij zijn vader zacht zeggen „berg weg het gouden repetitie-horlogedaar komt de jongen aan!” De lang verbeide feestavond brak aan. En zoo waar, daar lag op de tafel onder den kerst boom een horloge, maar een zilverenEn o jammer, nog wel een zonder slagwerk. Vree- selijke ontdekkingDe jongen was dan ook zoo teleurgesteld, dat hij begon te schreien en zich op een zolderkamertje opsloot. Zijne moeder wist hem echter te beduiden, dat hij ongelijk had, omdat men ook tevreden moet zijn met minder, dan men verwacht heeft. Ofschoon de teleurstel ling nog wel eens even terug kwam, leerde onze knaap zich schikken in ’t geval, en was later zelfs heel blij met zijn eenvoudig zilveren horloge. Deze geschiedenis, ontleend aan een werk van Auerbach, is velen onzer bekend uit een onzer schoolboeken. Zooals het dien knaap ging, gaat het voortdu rend zeer velen. Nu eens ontmoeten we menschen, die niet te vreden zijn met hetgeen ze hebben, omdat ande ren zooveel meer hebben dan zij. Dan weer ge beurt het, dat eene zaak, waaraan iemand met inspanning van al zijne krachten is bezig geweest, niet lukken wil, zoodat de uitslag geheel anders en veel minder is, dan hij zich dien had voor gesteld. Ook is ’t geene zeldzaamheid, dat iemand, die al zijn best heeft gedaan, tot eer en aanzien te geraken, zijn doel maar niet bereiken kan en eindelijk den moed opgeeft, inwendig verterende van wrevel, omdat hij zijn leven in een lageren stand moet slijten Ook hoort men gedurig, dat velen teleurgesteld worden in hunne verwachtingen omtrent hetgeen door anderen zou worden tot stand gebracht. In al die gevallen gaat het de menschen als die knaapmen krijgt een simpel zilveren hor loge, waar men op een gouden repetitie-horloge gehoopt had. Ooststellingwerf. Op aanraden van des kundigen zijn de landbouwers hier in de laatste jaren er mede begonnen om kalkstoffen op de roggeakkers te gebruiken. De ondervinding leerde dat de rogge op vele landen niet welig meer tierde. Ze werd in het najaar dicht genoeg gezaaid en toch stond zij zomers dikwijls te dun, een bewijs, dat er iets haperde. Nu men evenwel het zoogenaamde „keisel” of kalkpuin begint te gebruiken, is er in het roggeverbouw eene be langrijke verbetering gekomen. De gemaakte onkosten zijn in een paar jaren weer vergoed en zelfs na verloop van 10 jaren kan men nog zien aan de rogge, op welke akkers kalk is gebracht. Door de schippers wordt hier dan ook veel kalk puin aangevoerd. Sommige kooplieden in deze gemeente brengen thans de opgekochte varkens te Leeu warden inplaats van te Assen aan de markt. Ze kunnen daar met de beste soorten beter terecht, doordat zij er hooger prijzen kunnen bedingen. Dit laatste is een gevolg van meer vrijen handel te Leeuwarden. Te Assen toch beheerscht de export-slachterij bijna geheel den varkenshandel. Hennaarderadeel. Wordt van Utingera- deel als eene bijzonderheid gemeld, dat van de 45 lotelingen voor de Nationale Militie aldaar, no. 19 nog een vrij nummer is, van hier kan eveneens als eene zeldzaamheid worden medege deeld, dat van de 38 lotelingen no.,13 het hoogste dienstplichtig nummer is. Men schrijft uit den Haag „Eenige dagen na de zitting van den kan tonrechter, waarin werd uitgemaakt, dat vruchten op brandewijn niet gerekend moeten worden te behooren tot de dranken, voor wier verkoop men vergunning noodig heeft, adverteerde een winke- lier°op de Hoefkade alhier, dat bij hem per plas verkrijgbaar waren morellen op brandewijn, af komstig uit den winkel van „Eigen Hulp.” De politie moet den winkelier bekeurd hebben, zoodat de kantonrechter nogmaals uitspraak zal hebben te doen en, in verband met zijne vorige conclusie, moeilijk den man veroordeelen kan. Het eerste nummer, dat, na bovengemelde zitting, van het orgaan Recht voor Allen verscheen, werd door de colporteurs gevent met de aanbe veling„koopt en leest het sociaal-democratische blad Recht voor Allen, het eenige blad, waarvan de verkoop door den burgemeester verboden is en dat tocb verkocht wordt.” Reuter seint uit New-York, dat de heer Bakker, gezagvoerder van de Obdam der Ned. Amerik. Stoomvaartmaatschappij, onlangs wegens het dooden van den stoker Blom, door de Rot- terdamsche rechtbank tot één jaar gevangenis straf veroordeeld, bij zijn terugkeer in Nederland zich aan het vonnis zal onderwerpen en niet in appèl wil gaan. Ter herdenking van het 75-jarig bestaan der „Vereeniging ter bevordering van de belan gen des boekhandels” zal in het Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam een internationale ten toonstelling gehouden worden. Deze tentoon stelling schijnt schitterend te zullen slagen en reeds nu zijn uit het buitenland talrijke toe zeggingen ontvangen. Groote buitenlandsche machinefabrieken hebben de groote zaal bijna geheel besproken, de „Cercle de la librairie frangaise” zal haar schatten in de bjjzalen ten toonstellen en van de „Cercle de la presse pério- dique” komt een zeer belangrijke inzending op ’t gebied der journalistiek. Ook de Nederlandsche boekhandel blijft niet achter. De Nederlandsche uitgeversbond besloot tot een collectieve inzending, terwijl van andere zijde mede veel wordt verwacht. Het is het plan om als herinnering aan deze eerste tentoonstelling een catalogus uit te geven, die op zichzelf een tentoonstelling zal zijn van Een rijk heer verloor eene portefeuille met on geveer f 500 aan geldswaardig papier. Toen de „eerlijke vinder,” een arm man, het verlorene terugbracht, werd hem als belooning voor zijne eerlijkheid aangebodeneen dubbeltje! Dat was eene teleurstelling! De vader had gedacht„misschien krijg ik wel tien gulden Was die verwachting onbillijk En had de arme man ongelijk, toen hij het dubbeltje weigerde Had de heer het niet verdiend, dat hem werd toege voegd „behoud dat dubbeltje, meneer; als ge Zondag naar de kerk gaat, kunt ge er de diakens blij mee maken Als die man later weer eens iets van waarde heeft gevonden on ’t behouden heeft, kwam een deel van zijn misdrijf op de rekening van den gierigen rijkaard. De cursus 1891—92 van de Herhalings school te llolsward eindigt vandaag. Voor dien cursus waren ingeschreven twaalf jongens en zeven meisjes. Ëerste teleurstelling In onze stad zijn toch zeker veel meer, die „in de termen vallen” om nog eens op de schoolbanken plaats te nemen, nadat ze de lagere school hebben doorloopen. Een jongen en een meisje vertrokken al spoedig wegens verhuizingtwee meisjes bleven eenvou dig weg reden onbekend Er werd gedurende 93 schooltijden les gegeven. En hoe werd hiervan gebruik gemaakt door de overgeblevenen Het aantal verzuimde lessen bedroeg 3910 11-14 -18—21 -24 —36—38 —39—43—50 —52. Tweede teleurstelling! ’t Is zeker geen wonder, dat de negen onder wijzers allen teleurgesteld zijn. Ze kunnen ’t maar niet gelooven, dat dit ontzettend groot verzuim der lessen tot de noodzakelijkheden behoort. „Maar,” zal men vragen, „hebben de leerlingen lust en ijver getoond Hier komt de derde teleurstelling! Op verzoek van het hoofd der school zonden alle onderwijzers een rapport in, omtrent het ge drag en de vorderingen der leerlingen. Hier volgt eene korte distel-lezing daaruit. „De leerlingen leggen zich weinig op hun werk toede meesten zitten onverschillig in de ruimte te starenanderen maken ’t zoo bont, dat ze weggestuurd moeten wordende meisjes en een paar jongens gedroegen zich goed. „Andere leerlingen toonden zich steeds zoo on verschillig mogelijk en wilden niet de minste moeite doen, zich eens flink in te spannen. Wat er van mijne zijde ook beproefd werd, om hunne belangstelling op te wekken, ’t was steeds vergeefsche moeite.” „Het gebrek aan toewijding van de zijde der leerlingen in verband met het enorme verzuim der lessen wettigt het vermoeden, dat de resul taten van mijn onderwijs hoogst twijfelachtig zul len zijn.” „Mijn indruk van eene Herhalingsschool, die een voorbeeld mag heeten van uitstekende regeling. Een zaaier ging uit om te zaaien, doch het zaad viel op rotsen. Volhardende in zijn moei zaam streven, zocht hij echter van het minste spleetje in den onvruchtbaren bodem partij te trekken, om de goede kiemen te doen wortelen, ten einde toch iets te doen worden in dit land der steenen. Maar zelfs het uitlezen der meest geschikte zaden en een voortdurende wisselbouw misten hier in Espirito petraea deserta hunne uit werking een enkele distel, een looze halm zelfs, maar verder steenen, niets dan steenen. En de zaaier overzag de puinhoopen zijns beids en er was droefheid en weemoed in zijn harte, waar hij, de woestijn overziende, dacht „wijs mij de plaats, waar ik gezaaid heb.” II. GROENIER Wz. al wat de papierfabriek, de drukkunst en de boekbinding kan leveren. Hij wordt uitgegeven in kwarto formaat en in 2500 exemplaren ge drukt. Alle papierhandelaren en fabrikanten zijn uitgenoodigd om als proeven van ’t geen door hen geleverd kan worden, het papier te leveren. De verschillende boekdrukkers zullen een of meer vellen met advertentiën drukken en alle boekbinders zullen een gedeelte van de oplaag binden. De commissie voor dezen catalogus bestaat uit de heeren R. W. P. de Vries, N. G. van Kampen en K. Groesbeek. De Haagsche correspondent van de N. Gr, Ct. schrijft „Sequah heeft zijn verblijf hier ter stede nog een week verlengdde handige Engelschman, wiens portretten men in tal van winkels ziet ge- etaleerd, tot zelfs in sigaren-magazijnen op kistjes van zijn fac-simile voorzien, maakt hier goede zaken. Vooral in de laatste weken is ’t deftig publiek in massa naar zijn seances getogen en ’t zijn in het bijzonder de dames van onze „high life,” die den wonderdokter op de wijze van een opera-zanger van weleer, Lherie vergo denom zijne geneeswijze, zijn wrijfmethode Misschien meer om zijn aardigheid in ’t babbe len, zijn galanterie en zijn sprekende oogen en mooie tanden. De dames noemen hem een „mooi ventje” en dat is de beste reclame voor hem. Ik voeg er echter bij, dat Sequah een man van ze- delijken levenswandel schijnt te zijn, zoodat vele dames, die hem in haar strikken zoeken te van gen, bedrogen uitkumen. Hij profiteert trouwens van de liefde, die ’t schoone geslacht hem op dringt, ten behoeve van de armen en weldadige instellingen. Eiken dag worden de entrée’s der séances en van een collecte, die hij bovendien houdt, voor ’t een of ander liefdadig doel be stemd hij begint dan steeds met zelf f 50 of meer te offeren en de dames helpen hem collec- teerendat legt geen windeieren bovendien ver koopt hij zijn portret en zet er, a 25 cents, zijn handteekening op ook dat brengt aardig wat op. Deze week deed zich een incident voor, dat ver melding verdient. Sequah kondigde aan, dat hij voor ’t kinder ziekenhuis wilde collecteerendaar riep een stem uit ’t publiek, dat die stichting geen gift van hem zou aannemen. O, zei Sequah, is die ver eeniging zoo rijk, dat ze aangeboden bijdragen mag weigeren Dan raad ik ’t publiek aan voortaan, als de bestuurders komen vragen, ook eens van zijn kant te weigeren. Hij wilde echter, I geen winst maken en in plaats van f50 gaf hij I nu f100 van zijn kant voor de collecte, die ten I bate van de slachtoffers van Anderlues zou strek ken. Kort daarop traden een paar zeer deftige I dames, ik geloof zelfs bestuurderessen van ’t I Kinderziekenhuis, op het platform en verzekerden I dat de inrichting, wel verre van te weigeren, I zeer gaarne de haar toegedachte bijdrage aan- vaarden zou en zij verzochten Sequah op zijn I besluit terug te komen. Dat deed hij niet. Dien I dag was ’t geld voor Anderlues bestemd en dat I moest zoo blijven; maar den volgenden dag col- I lecteerde hij voor het kinderziekenhuis, dat zeker I wel iedere week zoo’n Sequah-bijdrage zou willen I ontvangen.” Het vertrouwen dat een vrouw in iets stelt, I kent geen palen. Uit opgaven van dr. B. Carsten, voorkomende I in het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunde betref- I fende de sterfte en de geboorten in eenige groote I gemeenten in het jaar 1891, blijkt, dat te Am- I sterdam het totaal overledenen (met levenloos I aangegevenen) heeft bedragen 10066 of 24.11 per I mille inwoners en het totaal geboren (met leven- I loos aangegeven) 15134. Onderscheidenlijk waren die cijfers voor Arn- I hem 1099 overl. of 21.9 p. m. en 1750 geb. I Dordrecht 760 overl. of 23 p. m. en 1243 geb. I ’s Gravenhage 3382 overl. of 21 p. m. en 5671 I geb.; Groningen 1192 of 21.1 p. m. en 1720 I geb.Haarlem 1084 of 21 p. m. en 1849 geb. I ’s-Hertogenbosch 964 of 35.3 p. m. en 1076 geb. I Leeuwarden 611 of 19.9 p. m. en 870geb Leiden I 1031 of 24.3 p. m. en 1574 geb.Maastricht 932 I of 28.9 p. m. en 1190 geb.; Rotterdam 4896 of I 23.4 p. m. en 8172 geb.; en Utrecht 2033 overl. I of 23.6 p. m. en 3284 geb. De grootste sterfte was beneden het jaar en I van 1 tot 5 jaar; de geringste tusschen 5 en20 I jaar, lichaamszwakte en tering, acute ziekte der I ademhalingsorganen en keel- en longtering waren I de ziekten die het meeste slachtoffers vergden. I Aan pokken stierven in al die gemeenten slechts I 3 personen te Amsterdam. I De Engelsche consul te Amsterdam waar- I schuwt in de Engelsche bladen tegen de prak- I tijken eener oplichtersbende, welke aan hande- I laars in Engeland groote verliezen berokkent I zij doet belangrijke bestellingen zonder het be- I stelde ooit te betalen. De consul ontvangt let- I terlijk wekelijks klachten der slachtoffershij I informeerde de Amsterdamsche politie hierom- I trentmaar dit baatte niet, aangezien de Ne- I derlandsche wetgeving geen middel tegen derge- I lijke praktijken aan de hand geeft. Daarom roept I het consulaat de hulp der pers in. Te Enkhuizen heeft men pogingen aange- I wend om de haringvisscherij te bevorderen door I het in de vaart brengen van tien loggers. De be- I langstelling daarvoor is echter zoo gering, dat I men ’t al goed zal achten, zoo er slechts twee van die vaartuigen kunnen worden uitgezonden. Dat een Franschman iemand geen drie woorden kan laten zeggen, zonder er minstens vijf tusschen in te hebben gegooid, daarover is men ’t nog al tamelijk eens. Maar dat in een oogenblik van opgewondenheid ook de Duitschers uit den band springen, hebben ze bewezen in de zitting van den Rijksdag van Zaterdag. Richter had Liebknecht verweten, dat deze een daad van landverraad had gepleegd, toen hij in 1870 tegen de oorlogsbegrooting stemde. Zij, die voor deze begroeting hadden gestemd, achtte Liebknecht landverraders en de annexatie van Elzas Lotharingen noemde hij niet alleen een misdaad, maar ook een politieke fout. Men siste, men lachte, toen Liebknecht beweerde: „Wij, socialisten, weten dat alleen onze koers de juiste is,” tot eindelijk de president von Levetzow inviel met de woorden „Ik zie uit het stenographisch verslag, dat de heer Liebknecht de inlijving van Elzas-Lotharin- gen eene misdaad en eene staatkundige fout heeft genoemdeene handeling welke de Duitsche Keizer gemeenschappelijk met de verbonden re- geeringen onder goedkeuring van den Rijksdag en onder den bijval van het volk heeft volvoerd, mag hier niet worden aangeduid als eene mis daad. Ik roep den spreker dus op de meest nadrukkelijke wijze tot de orde.” Op zijn gewone spottende manier, waarin hij Bolswardsche Courant

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1892 | | pagina 1