NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
o l s
ARO ESC WONSER AfiEEL
1892.
Een en dertigste Jaargang.
No. 14.
BINNENLAND-
BÜITENLAND.
DONDERDAG 31 MAART.
VOOR
ar-
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
$XXXXX IKXCXCXC^
KXXXXXXXX$
Is het dan verkeerd, naar het grootste, naar
het volmaaktste te streven
Volstrekt niet. Iedereen moet zich zooveel mo
gelijk inspannen, om het te verkrijgenmaar
iedereen moet ook, als het minder volmaakte zijn
deel wordt, zich daarmee tevreden kannen stellen.
Teleurstelling wekt veelal ontevredenheid, en
ontevredenheid verleidt dikwijls tot onredelijkheid.
Een onderwijzer had zijnen leerlingen schriftelijk
werk opgegeven. Toen hij dacht, dat het door
allen gedaan was, wilde hij het met hen bespreken.
„Jan, lees den eersten zin eens.”
„’k Heb ’t uitgeveegd,” meester.
„Waarom
„Piet zei ’t, meester.”
De man is teleurgesteld, wordt ontevreden en
zegt: „veegt allen ’t werk maar uit; half werk
zie ’k niet na
Zouden de leerlingen nu ook meer reden tot
ontevredenheid hebben dan de meester?
Voor de noodllidenden te Heets
werd in de laatste weken eene som van ongeveer
f17000,— vele kleedingstukken en wollen dekens
gezonden. De Commissie, op wier aanvraag dat
alles werd bijeengebracht, verzekert, dat alles wel
degelijk zal worden besteed tot leniging van de
nooddruft dier ongelukkigen (Men zou kunnen
vragenwaartoe die verzekeringDat spreekt
immers van zelf!) maar velen zijn teleurge
steld in hunne verwachtingen. Waarom Omdat
die Commissie niet volgens den regel van drieën
is te werk gegaan; aldus: Voor twee honderd
huisgezinnen is bijeengebracht 1 17000, - hoeveel
moet ieder huisgezin nu ontvangen?
„De Commissie houdt de gelden onder zich”
werd beweerdde noodlijdenden zijn erg in hunne
verwachtingen „teleurgesteld.”
Zou er werkelijk reden zijn voor die teleurstel
ling? Moest dadelijk aan ieder gezin f80 zijn
uitbetaald En zou op die wijze op den duur in
den nood van die beklagenswaardigen voorzien
zijn Is het billijk, een zestal mannen, die uit
drukkelijk verklaren, in ’t belang der noodlijden
den te willen handelen, verdacht te maken, alleen
omdat ze niet als door een tooverslag alle ellende
kunnen wegnemen
Of zou wellicht ook hier het spreekwoord„de
beste stuurlui staan aan wal,” van toepassing zijn?
In ’t belang van de arme huisgezinnen en om
de eer der Commissie moge het blijken, dat teleur
stelling hier aanleiding gaf tot onredelijke on
tevredenheid.
Er is wel eens reden, om door teleurstelling tot
tevredenheid te komen.
zulk een meester is, antwoordde Richter, terwijl
men siste, schreeuwde en op stoelen en tafels
sloeg waartegen Richter zeer goed bestand is.
Parijs is in opschudding. De dynamietaan-
slagen verspreiden alom schrik. Tot zelfs den
portiers slaat de schrik om ’t hart en zij verga
deren, om elkaar goed op het geweten te druk
ken hoe groot hun verantwoordelijkheid is. Dan
zijn ’t de Kamerleden, die meegesleept worden
door de consternatie van ’t oogenblik, zenuw
achtig hun zetels in de Kamer innemen en on
middellijk de ministers ter verantwoording roe
pen. Toen de kazerne op ’t plein-Lobau bijna in
de lucht was gevlogen, had de minister beloofd,
dat er nu een einde zou komen aan die ontplof-
fings-manie, dat hij de misdadigers zou grijpen,
enenkele dagen daarna weer een ontplof
fing en nog geen misdadiger gegrepen. De re-
geering heeft dus niets gedaan. Wanneer nu
weer de daders niet gegrepen worden, wat denkt
de regeering dan te doen vroeg de afgevaardigde
Berger. Natuurlijk allereerst de justitie haar gang
laten gaan, in welken gang zij door de pers zoo
eindeloos bemoeilijkt wordt, volgens minister
Loubet. Vervolgens werd aangenomen een voor
stel om den Code penal in dien zin te wijzigen,
dat tot de doodstraf worden veroordeeld de anar
chisten, die zich schuldig hebben gemaakt aan
een ontploffing wanneer men hen eerst ge
grepen heeft.
Er was eens een jongen, die, toen hij op twaalf
jarigen leeftijd bij zijn oom in de leer was gedaan,
er sterk naar verlangde, een horloge te bezitten.
Toen het tegen Kersttijd liep, ontdekte hij tot zijne
groote vreugde, dat zijn verlangen stellig zou
worden bevredigdwant op een avond de kamer
binnen komende, waarin zich zijne ouders bevon
den, hoorde hij zijn vader zacht zeggen „berg
weg het gouden repetitie-horlogedaar komt de
jongen aan!”
De lang verbeide feestavond brak aan. En zoo
waar, daar lag op de tafel onder den kerst
boom een horloge, maar een zilverenEn o
jammer, nog wel een zonder slagwerk. Vree-
selijke ontdekkingDe jongen was dan ook zoo
teleurgesteld, dat hij begon te schreien en zich op
een zolderkamertje opsloot. Zijne moeder wist
hem echter te beduiden, dat hij ongelijk had,
omdat men ook tevreden moet zijn met minder,
dan men verwacht heeft. Ofschoon de teleurstel
ling nog wel eens even terug kwam, leerde onze
knaap zich schikken in ’t geval, en was later zelfs
heel blij met zijn eenvoudig zilveren horloge.
Deze geschiedenis, ontleend aan een werk van
Auerbach, is velen onzer bekend uit een onzer
schoolboeken.
Zooals het dien knaap ging, gaat het voortdu
rend zeer velen.
Nu eens ontmoeten we menschen, die niet te
vreden zijn met hetgeen ze hebben, omdat ande
ren zooveel meer hebben dan zij. Dan weer ge
beurt het, dat eene zaak, waaraan iemand met
inspanning van al zijne krachten is bezig geweest,
niet lukken wil, zoodat de uitslag geheel anders
en veel minder is, dan hij zich dien had voor
gesteld.
Ook is ’t geene zeldzaamheid, dat iemand, die
al zijn best heeft gedaan, tot eer en aanzien te
geraken, zijn doel maar niet bereiken kan en
eindelijk den moed opgeeft, inwendig verterende
van wrevel, omdat hij zijn leven in een lageren
stand moet slijten
Ook hoort men gedurig, dat velen teleurgesteld
worden in hunne verwachtingen omtrent hetgeen
door anderen zou worden tot stand gebracht.
In al die gevallen gaat het de menschen als
die knaapmen krijgt een simpel zilveren hor
loge, waar men op een gouden repetitie-horloge
gehoopt had.
Ooststellingwerf. Op aanraden van des
kundigen zijn de landbouwers hier in de laatste
jaren er mede begonnen om kalkstoffen op de
roggeakkers te gebruiken. De ondervinding
leerde dat de rogge op vele landen niet welig
meer tierde. Ze werd in het najaar dicht genoeg
gezaaid en toch stond zij zomers dikwijls te dun,
een bewijs, dat er iets haperde. Nu men evenwel
het zoogenaamde „keisel” of kalkpuin begint te
gebruiken, is er in het roggeverbouw eene be
langrijke verbetering gekomen. De gemaakte
onkosten zijn in een paar jaren weer vergoed en
zelfs na verloop van 10 jaren kan men nog zien
aan de rogge, op welke akkers kalk is gebracht.
Door de schippers wordt hier dan ook veel kalk
puin aangevoerd.
Sommige kooplieden in deze gemeente
brengen thans de opgekochte varkens te Leeu
warden inplaats van te Assen aan de markt.
Ze kunnen daar met de beste soorten beter terecht,
doordat zij er hooger prijzen kunnen bedingen.
Dit laatste is een gevolg van meer vrijen handel
te Leeuwarden.
Te Assen toch beheerscht de export-slachterij
bijna geheel den varkenshandel.
Hennaarderadeel. Wordt van Utingera-
deel als eene bijzonderheid gemeld, dat van de
45 lotelingen voor de Nationale Militie aldaar,
no. 19 nog een vrij nummer is, van hier kan
eveneens als eene zeldzaamheid worden medege
deeld, dat van de 38 lotelingen no.,13 het hoogste
dienstplichtig nummer is.
Men schrijft uit den Haag
„Eenige dagen na de zitting van den kan
tonrechter, waarin werd uitgemaakt, dat vruchten
op brandewijn niet gerekend moeten worden te
behooren tot de dranken, voor wier verkoop men
vergunning noodig heeft, adverteerde een winke-
lier°op de Hoefkade alhier, dat bij hem per plas
verkrijgbaar waren morellen op brandewijn, af
komstig uit den winkel van „Eigen Hulp.”
De politie moet den winkelier bekeurd hebben,
zoodat de kantonrechter nogmaals uitspraak zal
hebben te doen en, in verband met zijne vorige
conclusie, moeilijk den man veroordeelen kan.
Het eerste nummer, dat, na bovengemelde
zitting, van het orgaan Recht voor Allen verscheen,
werd door de colporteurs gevent met de aanbe
veling„koopt en leest het sociaal-democratische
blad Recht voor Allen, het eenige blad, waarvan
de verkoop door den burgemeester verboden is
en dat tocb verkocht wordt.”
Reuter seint uit New-York, dat de heer
Bakker, gezagvoerder van de Obdam der Ned.
Amerik. Stoomvaartmaatschappij, onlangs wegens
het dooden van den stoker Blom, door de Rot-
terdamsche rechtbank tot één jaar gevangenis
straf veroordeeld, bij zijn terugkeer in Nederland
zich aan het vonnis zal onderwerpen en niet in
appèl wil gaan.
Ter herdenking van het 75-jarig bestaan
der „Vereeniging ter bevordering van de belan
gen des boekhandels” zal in het Paleis voor
Volksvlijt te Amsterdam een internationale ten
toonstelling gehouden worden. Deze tentoon
stelling schijnt schitterend te zullen slagen
en reeds nu zijn uit het buitenland talrijke toe
zeggingen ontvangen. Groote buitenlandsche
machinefabrieken hebben de groote zaal bijna
geheel besproken, de „Cercle de la librairie
frangaise” zal haar schatten in de bjjzalen ten
toonstellen en van de „Cercle de la presse pério-
dique” komt een zeer belangrijke inzending op
’t gebied der journalistiek.
Ook de Nederlandsche boekhandel blijft niet
achter. De Nederlandsche uitgeversbond besloot
tot een collectieve inzending, terwijl van andere
zijde mede veel wordt verwacht.
Het is het plan om als herinnering aan deze
eerste tentoonstelling een catalogus uit te geven,
die op zichzelf een tentoonstelling zal zijn van
Een rijk heer verloor eene portefeuille met on
geveer f 500 aan geldswaardig papier. Toen de
„eerlijke vinder,” een arm man, het verlorene
terugbracht, werd hem als belooning voor zijne
eerlijkheid aangebodeneen dubbeltje!
Dat was eene teleurstelling! De vader had
gedacht„misschien krijg ik wel tien gulden
Was die verwachting onbillijk En had de arme
man ongelijk, toen hij het dubbeltje weigerde Had
de heer het niet verdiend, dat hem werd toege
voegd „behoud dat dubbeltje, meneer; als ge
Zondag naar de kerk gaat, kunt ge er de diakens
blij mee maken
Als die man later weer eens iets van waarde
heeft gevonden on ’t behouden heeft, kwam een
deel van zijn misdrijf op de rekening van den
gierigen rijkaard.
De cursus 1891—92 van de Herhalings
school te llolsward eindigt vandaag.
Voor dien cursus waren ingeschreven twaalf
jongens en zeven meisjes.
Ëerste teleurstelling
In onze stad zijn toch zeker veel meer,
die „in de termen vallen” om nog eens op
de schoolbanken plaats te nemen, nadat
ze de lagere school hebben doorloopen.
Een jongen en een meisje vertrokken al spoedig
wegens verhuizingtwee meisjes bleven eenvou
dig weg reden onbekend
Er werd gedurende 93 schooltijden les gegeven.
En hoe werd hiervan gebruik gemaakt door de
overgeblevenen
Het aantal verzuimde lessen bedroeg 3910
11-14 -18—21 -24 —36—38 —39—43—50 —52.
Tweede teleurstelling!
’t Is zeker geen wonder, dat de negen onder
wijzers allen teleurgesteld zijn. Ze kunnen ’t maar
niet gelooven, dat dit ontzettend groot verzuim der
lessen tot de noodzakelijkheden behoort.
„Maar,” zal men vragen, „hebben de leerlingen
lust en ijver getoond
Hier komt de derde teleurstelling!
Op verzoek van het hoofd der school zonden
alle onderwijzers een rapport in, omtrent het ge
drag en de vorderingen der leerlingen.
Hier volgt eene korte distel-lezing daaruit.
„De leerlingen leggen zich weinig op hun werk
toede meesten zitten onverschillig in de ruimte
te starenanderen maken ’t zoo bont, dat ze
weggestuurd moeten wordende meisjes en een
paar jongens gedroegen zich goed.
„Andere leerlingen toonden zich steeds zoo on
verschillig mogelijk en wilden niet de minste
moeite doen, zich eens flink in te spannen. Wat
er van mijne zijde ook beproefd werd, om hunne
belangstelling op te wekken, ’t was steeds
vergeefsche moeite.”
„Het gebrek aan toewijding van de zijde der
leerlingen in verband met het enorme verzuim
der lessen wettigt het vermoeden, dat de resul
taten van mijn onderwijs hoogst twijfelachtig zul
len zijn.”
„Mijn indruk van eene Herhalingsschool, die een
voorbeeld mag heeten van uitstekende regeling.
Een zaaier ging uit om te zaaien, doch het
zaad viel op rotsen. Volhardende in zijn moei
zaam streven, zocht hij echter van het minste
spleetje in den onvruchtbaren bodem partij te
trekken, om de goede kiemen te doen wortelen,
ten einde toch iets te doen worden in dit land
der steenen. Maar zelfs het uitlezen der meest
geschikte zaden en een voortdurende wisselbouw
misten hier in Espirito petraea deserta hunne uit
werking een enkele distel, een looze halm zelfs,
maar verder steenen, niets dan steenen.
En de zaaier overzag de puinhoopen zijns
beids en er was droefheid en weemoed in zijn
harte, waar hij, de woestijn overziende, dacht
„wijs mij de plaats, waar ik gezaaid heb.”
II. GROENIER Wz.
al wat de papierfabriek, de drukkunst en de
boekbinding kan leveren. Hij wordt uitgegeven
in kwarto formaat en in 2500 exemplaren ge
drukt. Alle papierhandelaren en fabrikanten zijn
uitgenoodigd om als proeven van ’t geen door
hen geleverd kan worden, het papier te leveren.
De verschillende boekdrukkers zullen een of
meer vellen met advertentiën drukken en alle
boekbinders zullen een gedeelte van de oplaag
binden.
De commissie voor dezen catalogus bestaat uit
de heeren R. W. P. de Vries, N. G. van Kampen
en K. Groesbeek.
De Haagsche correspondent van de N. Gr,
Ct. schrijft
„Sequah heeft zijn verblijf hier ter stede nog
een week verlengdde handige Engelschman,
wiens portretten men in tal van winkels ziet ge-
etaleerd, tot zelfs in sigaren-magazijnen op kistjes
van zijn fac-simile voorzien, maakt hier goede
zaken. Vooral in de laatste weken is ’t deftig
publiek in massa naar zijn seances getogen en
’t zijn in het bijzonder de dames van onze „high
life,” die den wonderdokter op de wijze van
een opera-zanger van weleer, Lherie vergo
denom zijne geneeswijze, zijn wrijfmethode
Misschien meer om zijn aardigheid in ’t babbe
len, zijn galanterie en zijn sprekende oogen en
mooie tanden. De dames noemen hem een „mooi
ventje” en dat is de beste reclame voor hem. Ik
voeg er echter bij, dat Sequah een man van ze-
delijken levenswandel schijnt te zijn, zoodat vele
dames, die hem in haar strikken zoeken te van
gen, bedrogen uitkumen. Hij profiteert trouwens
van de liefde, die ’t schoone geslacht hem op
dringt, ten behoeve van de armen en weldadige
instellingen. Eiken dag worden de entrée’s der
séances en van een collecte, die hij bovendien
houdt, voor ’t een of ander liefdadig doel be
stemd hij begint dan steeds met zelf f 50 of
meer te offeren en de dames helpen hem collec-
teerendat legt geen windeieren bovendien ver
koopt hij zijn portret en zet er, a 25 cents, zijn
handteekening op ook dat brengt aardig wat op.
Deze week deed zich een incident voor, dat ver
melding verdient.
Sequah kondigde aan, dat hij voor ’t kinder
ziekenhuis wilde collecteerendaar riep een stem
uit ’t publiek, dat die stichting geen gift van
hem zou aannemen. O, zei Sequah, is die ver
eeniging zoo rijk, dat ze aangeboden bijdragen
mag weigeren Dan raad ik ’t publiek aan
voortaan, als de bestuurders komen vragen, ook
eens van zijn kant te weigeren. Hij wilde echter,
I geen winst maken en in plaats van f50 gaf hij
I nu f100 van zijn kant voor de collecte, die ten
I bate van de slachtoffers van Anderlues zou strek
ken. Kort daarop traden een paar zeer deftige
I dames, ik geloof zelfs bestuurderessen van ’t
I Kinderziekenhuis, op het platform en verzekerden
I dat de inrichting, wel verre van te weigeren,
I zeer gaarne de haar toegedachte bijdrage aan-
vaarden zou en zij verzochten Sequah op zijn
I besluit terug te komen. Dat deed hij niet. Dien
I dag was ’t geld voor Anderlues bestemd en dat
I moest zoo blijven; maar den volgenden dag col-
I lecteerde hij voor het kinderziekenhuis, dat zeker
I wel iedere week zoo’n Sequah-bijdrage zou willen
I ontvangen.”
Het vertrouwen dat een vrouw in iets stelt,
I kent geen palen.
Uit opgaven van dr. B. Carsten, voorkomende
I in het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunde betref-
I fende de sterfte en de geboorten in eenige groote
I gemeenten in het jaar 1891, blijkt, dat te Am-
I sterdam het totaal overledenen (met levenloos
I aangegevenen) heeft bedragen 10066 of 24.11 per
I mille inwoners en het totaal geboren (met leven-
I loos aangegeven) 15134.
Onderscheidenlijk waren die cijfers voor Arn-
I hem 1099 overl. of 21.9 p. m. en 1750 geb.
I Dordrecht 760 overl. of 23 p. m. en 1243 geb.
I ’s Gravenhage 3382 overl. of 21 p. m. en 5671
I geb.; Groningen 1192 of 21.1 p. m. en 1720
I geb.Haarlem 1084 of 21 p. m. en 1849 geb.
I ’s-Hertogenbosch 964 of 35.3 p. m. en 1076 geb.
I Leeuwarden 611 of 19.9 p. m. en 870geb Leiden
I 1031 of 24.3 p. m. en 1574 geb.Maastricht 932
I of 28.9 p. m. en 1190 geb.; Rotterdam 4896 of
I 23.4 p. m. en 8172 geb.; en Utrecht 2033 overl.
I of 23.6 p. m. en 3284 geb.
De grootste sterfte was beneden het jaar en
I van 1 tot 5 jaar; de geringste tusschen 5 en20
I jaar, lichaamszwakte en tering, acute ziekte der
I ademhalingsorganen en keel- en longtering waren
I de ziekten die het meeste slachtoffers vergden.
I Aan pokken stierven in al die gemeenten slechts
I 3 personen te Amsterdam.
I De Engelsche consul te Amsterdam waar-
I schuwt in de Engelsche bladen tegen de prak-
I tijken eener oplichtersbende, welke aan hande-
I laars in Engeland groote verliezen berokkent
I zij doet belangrijke bestellingen zonder het be-
I stelde ooit te betalen. De consul ontvangt let-
I terlijk wekelijks klachten der slachtoffershij
I informeerde de Amsterdamsche politie hierom-
I trentmaar dit baatte niet, aangezien de Ne-
I derlandsche wetgeving geen middel tegen derge-
I lijke praktijken aan de hand geeft. Daarom roept
I het consulaat de hulp der pers in.
Te Enkhuizen heeft men pogingen aange-
I wend om de haringvisscherij te bevorderen door
I het in de vaart brengen van tien loggers. De be-
I langstelling daarvoor is echter zoo gering, dat
I men ’t al goed zal achten, zoo er slechts twee
van die vaartuigen kunnen worden uitgezonden.
Dat een Franschman iemand geen drie woorden
kan laten zeggen, zonder er minstens vijf tusschen
in te hebben gegooid, daarover is men ’t nog al
tamelijk eens. Maar dat in een oogenblik van
opgewondenheid ook de Duitschers uit den band
springen, hebben ze bewezen in de zitting van den
Rijksdag van Zaterdag.
Richter had Liebknecht verweten, dat deze een
daad van landverraad had gepleegd, toen hij in
1870 tegen de oorlogsbegrooting stemde. Zij, die
voor deze begroeting hadden gestemd, achtte
Liebknecht landverraders en de annexatie van
Elzas Lotharingen noemde hij niet alleen een
misdaad, maar ook een politieke fout. Men siste,
men lachte, toen Liebknecht beweerde: „Wij,
socialisten, weten dat alleen onze koers de juiste
is,” tot eindelijk de president von Levetzow inviel
met de woorden
„Ik zie uit het stenographisch verslag, dat de
heer Liebknecht de inlijving van Elzas-Lotharin-
gen eene misdaad en eene staatkundige fout heeft
genoemdeene handeling welke de Duitsche
Keizer gemeenschappelijk met de verbonden re-
geeringen onder goedkeuring van den Rijksdag
en onder den bijval van het volk heeft volvoerd,
mag hier niet worden aangeduid als eene mis
daad. Ik roep den spreker dus op de meest
nadrukkelijke wijze tot de orde.”
Op zijn gewone spottende manier, waarin hij
Bolswardsche Courant
