bossbs! If ÏH 11 II N EN 9H ÏN J. inoQ L t f i rs A.R •MM«® er ns L* i R- ;en zijn igd. ar t il5 l l.fAt -A A A’z i *-■l z. T -• - - Leefbaarheid voor onze kinderen Laat je (Foto: Dralon) niet kisten B er 'erg Trudy Pouw CMM» :inder- In deze bedbank zijn een heleboel nut tige laden weggewerkt. Heerlijk om veel speelgoed in op te bergen. Een paar eenvoudige plankjes geven ruimte om wat leuke aanwinsten, boeken en aller lei kleine dingetjes uit te stallen. Ook voor tieners zijn er leuke slaap- kamerkombinaties. Met deze meubeltjes (van Auping) is hier een echte woon- slaapkamer voor tieners gemaakt. Ook in een kleinere kamer doen deze meu beltjes het goed immers zo’n kastje valt al, evenals de schrijftafel in een vrij kleine ruimte te plaatsen. Voor een tie ner is een echte bedbank zoals deze „het einde”. Het voordeel van deze een voudige meubelen is, dat ze nog ge noeg ruimte laten voor wat eigen fan tasie bij het inrichten van de kamer. (Foto: Auping, Deventer) Er wordt de laatste jaren meer over „Het Kind" gepraat, dan er ooit ge daan is. Het Kind met hoofdletters, om dat een kind belangrijk is en ook de moete waard is om over te praten. We praten over z’n mogelijkheden, z’n moeilijkheden, z’n karakterstructuur en hoe we al deze dingen in goede banen kunnen en moeten leiden. De bron van dit alles ligt voor een groot deel bij ons, bij de ouders en niet bij psychologen en onderwijzers, hoewel hun hulp vaak onmisbaar lijkt te zijn. We moeten in de eerste plaats zorgen voor leefbaar heid in ons gezin, in ons huis. Een kind heeft dat net zo goed nodig als wij volwassenen die vaak denken, dat on ze problemen veel groter en moeilijker zijn dan van een kind. Eigenlijk moe ten we in de schoenen van onze kinde ren gaan staan om precies hun wensen en verlangens te kennen, om ons te her inneren, wat onze wensen en verlangens waren, twintig of dertig jaar geleden. Eén van die wensen was toch onge twijfeld de mogelijkheid om ons een te rug te kunnen trekken in onze eigen ruimte, waar we ons ongestoord konden overgeven aan schelden op de hele we reld en aan grootste fantasieën die nooit zijn uitgekomen Gek hè, maar dat kind van negen of veertien jaar wil weer precies hetzelfde! Ben eigen ruimte, een eigen kamer: leefbaarheid! Hebben we een huis, waar in we onze kinderen hun eigen kamer kunnen geven, dan is het heerlijk en het begin van onze genoemde „leef baarheid”. De ervaring leert echter dat als de omstandigheden de kinderen ei gen kamers biedt, dat deze vertrekken meestal worden ingericht met het hoogst noodzakelijkste en dan liefst zo goed koop mogelijk. Soms kan dit niet an ders, maar in veel gevallen beseffen de ouders niet, dat het belangrijk is, dat een kind leert wonen. Het is een bezig heid, die we ons hele leven moeten vol houden! Allereerst het bed. Vroeger was het op- klapbed de meest begeerde oplossing (de kamer was overdag zo lekker ruim) Maar of het wel zo gezellig stond? Te genwoordig wordt dit bed vaak vervan gen door een moderne divan- of bank bed. Een smal bankbedje kan overdag dienst doen als zitbank, wat heel ge zellig staat en tevens weer enkele zit plaatsen biedt, die we anders met een serie stoelen zouden moeten zien te krij gen. Willen we het bed op deze manier benutten, dan moeten we een type kie zen met een houten bodem of een ver sterkte spiraal, die weinig inzakt. Hier op leggen we dan een polyether- lof schuimmatras. Matras en dekens kun nen we afdekken met een leuke lap meubelstof, die goed wasbaar is. Of even tueel dezelfde stof als de gordijnen, wat een leuk effect kan geven. Op het bed Heel belangrijk is dat we de kinderen zelf mee laten beslissen, vooral wat kleu ren betreft. Heeft uw zoon een voorlief de voor rood, gun hem dan ook dat rood, al staat u er zelf huiverig tegenover. Het is zijn kamer, hij moet er zich ge lukkig voelen. Gaat het om de kamers van kleinere kinderen, onderzoek dan of er geen ge vaarlijke dingen aanwezig zijn, zoals stopcontacten, die op grijphoogte zijn geplaatst. Er zijn plaatjes in de han del, waarmee een stopcontact kan wor den afgeschermd. Ook de eventuele warmtebron mag geen gevaar opleveren, geen open straalkacheltjes dus! Voor de kleinsten liever geèn kasten en laden, dat is ook niet helemaal onge vaarlijk. Een paar leuke lampjes (dit geldt weer meer voor de wat oudere kinder en) zul len allicht de sfeer verhogen. Op deze eenvoudige wijze kunnen we van een kin- derslaapkamer een leefruimte maken, waar ze graag willen wonen. Het is echt niet onze bedoeling om van de kinde ren „holbewoners” te maken, die zich altijd maar afzonderen, maar elk kind heeft op gezette tijden behoefte aan al- leen-zijn, aan „overdenkingen” en wel ke ruimte is daar beter geschikt voor dan een eigen kamer? met z’n tweeën. Het kon redelijk wor den ingericht. Over sinaasappelen heb ben we toen maar niet gepraat, laat staan over kisten. Maar Wim later wel. De kist als zodanig is hem blijven in trigeren. Hij kan er hele verhandelin gen overhouden; weet er dan ook het een en ander van. Volgens Wlm, gra fisch ontwerper, is de oerdegelijke vorm van de kist absoluut „het einde”. Hij geeft toe dat het niet helemaal reëel en beredeneerd is,, maar kan er voor zichzelf niet „vanaf”. Helemaal wild is hij bijv, van een echte oude deken kist. Zo’n brok eiekehout, met een dui delijk karakter. In ons land, weet hij te vertellen zijn kisten tot in de late Barok zeer belangrijke meubelstukken geweest. Ze werden vaak versierd met ornamenten. Bij ons dienden dergelijke kisten voornamelijk voor dekens en kle dingstukken. Men zette ze neer in het slaapvertrek of op zolder. Wanneer iemand op het ogenblik zo ge lukkig is om in het bezit te komen van zo’n antiquiteit wordt het meubel uiter aard te pronk gezet en voor de sier gebruikt. Onze vriend Wim kan zich tot die ge lukkigen rekenen. Via een bevriende „mogendheid” kreeg hij de gelegenheid een fraaie dekenkist te kopen van een alleraardigst bejaard echtpaar op het platteland, dat zelf geen of althans naar verhouding weinig waarde aan ’t meu bel hechtte. Deze aanwinst (drie jaar geleden geloof ik), een enorm zwaar geval kreeg bij Lia en Wim een ere plaats in de ruime hal van het nog niet zo lang geleden betrokken huis. En het sté.at er geweldig. Denk nu niet, is dat alles. Want Wim heeft nog veel meer kist in huis. Ik vertelde over de si naasappelenkisten in de slaapkamer. Wim zett, er drie op elkaar, spijker de ze vast en beschilderde de kisten met Dekenkisten, versierd met fraai hout snijwerk, of helemaal glad worden nog steeds gemaakt en zijn vaak niet op het oog van „oud” te onderscheiden. leggen we een paar sierkussens, zodat het echt gezellig wordt. Moeten er twee kinderen op de kamer slapen, neem dan twee bankbedjes, als de kamer ruim ge noeg is. Een stapelbed wordt eigenlijk alleen maar geprefereerd door de klei nere kinderen en dan moet u weer uw hart vasthouden, dat de „bovenllgger” er in een wilde bui niet uitduikelt! We kunnen de muur achter het bed be schermen door er plasticleer op te plak ken of gebruik te maken van hardboard, triplex, een leuke lap of een paar baan tjes Hollywood. Hebben onze kindeken een eigen kamer, dan kunnen we ook van hen eisen, dat ze daar hun huiswerk maken en hun knutselarijen botvieren. Blijven ze in de woonkamer, dan wordt het toch tersluiks t.v.-kijken of gesprek ken meeluisteren! We moeten daarom zorgen voor een klein bureautje of een tafel met hoge stoel. Is de kamer wat aan de kleine kant, dan kunnen we vol staan met een schrijfklep, die eventueel neergeklapt kan worden. Voor knutse lende jongens is een stevige beukenta- fel meer geschikt dan een elegant bu reautje. We moeten eigenlijk al heel vroeg be ginnen met de kinderen dingen voor hun kamer te geven, al dan niet op verjaar dagen en met andere feestelijke gelegen heden. Dan zullen zij het in later ja ren vanzelfsprekend vinden, dat een stoel of een wandrekje een gewaardeerd ca deau is en niet een noodzakelijkheid, die er buiten een feestelijke dag ook wel gekomen zou zijn! We kunnen van de slaapkamer een zitslaapkamer ma ken door er een gezellig zitje te plaat sen, in de vorm van een paar rotan schelpjes of tenen kuipjes. Ook de goed kopere vlinderstoelen zullen een gretige aftrek vinden, omdat je er zo lekker nonchalant in kunt „hangen”, en de uit- neembare „safari” stoel is ook een ge wild model en in allerlei vrolijke kleuren verkrijgbaar. Linoleum is een van de bes te materialen als vloerbedekking voor kamers van kinderen. Mits goed gelegd is het praktisch onverslijtbaar, er zijn vrijwel geen vloeistoffen, die linoleum aantasten. Een goede schoonmaakbeurt en het ziet er weer uit als nieuw. Voor de gezelligheid kunnen we er een leuk kleedje op leggen. Zoals we al zeiden, moeten we tijdig beginnen aan de inrichting van de ka mers van onze kinderen. Niet alleen omdat het goed is voor de kinderen, maar ook omdat wij op deze manier de onkosten zodanig kunnen spreiden, dat we er nauwelijks iets van merken. Een peuter van drie jaar heeft nog geen boekenkast nodig, maar wel een speelgoedkastje. Fauteuiltjes hebben pas zin als de kinderen een jaar of tien zijn geworden. We moeten bij deze in richting steeds vooruit denken, want kin deren zijn snel groot! een wit verfje. Zo ontstond een fijne kast voor peuter Marieke. In de jon genskamer een andere variatie. Hier werden kisten van spaanplaat op elkaar geplaatst. Enkele hing Wim aan de muur zodat er samen met de staande kist jes een bijzonder aparte wand werd ge creëerd. Toen Lia en Wim naar een oplossing van het berg-probleem in de jongens kamer zochten, kwamen zij in de win kel onder meer de toch wel iets fraai ere plastic „kisten” tegen. In twee mo dellen, vierkant en rechthoekig, in di verse felle kleuren. Ontzettend leuk, maar naar hun smaak net iets te kost baar. Daarom toen toch het spaanplaat en het werd een bijzonder groot succes. Ik zal het u maar bekennen, door dat kisterige gedoe van Wim en Lia zijn wij ook een beetje aangestoken. Ik be trap mezelf er steeds op dat ik in eta lages en brochures zo onwillekeurig mijn oog op kisten laat vallen. Mijn man en ik hebben al over een eventu ele aanschaf gepraat. Een kist bijvoor beeld voor dekens en kleren is natuur lijk ideaal. Een legertje motteballen er bij en pfoem, klaar zijn we voor de „overzomering”. Voor mij hoeft het echt geen antieke te zijn Er zijn nu eenmaal niet zoveel boerderijen meer, waar men ze voor een prikkie wegdoet. En bovendien worden er ook nu nog veel fraaie exemplaren gemaakt. Men is in ons land en elders het vak nog steeds niet verleerd. Getuige, de gladde ei ken kist die ik zag naar een oud model vervaardigd, erg mooi, door de fanta sierijke motieven van Zwitserse oor sprong, die erop waren geschilderd. Die kist zou ik nu best in onze slaapkamer Willen hebben. Een plaats ervoor heb ik zó gevonden „Als ik nog eens een keer tegen de juiste vrouw aanloop, wil ik ook on middellijk met haar trouwen. Geen ge zeur van eerst verloven enz. Dan maar niet zulke sjieke meubelen in ons huis. Voor mij zijn sinaasappelkisten al mooi genoeg Er waren toendertijd mensen die Wim sesieus namen wanneer hij deze wijs heid: zijn „principe” weer eens,verkon digde. In ieder geval meende hij zelf toen inderdaad bloedernstig wat hij be weerde. Toen, dat is zo’n zes jaar gele den. Nu is Wim inmiddels „keurig” ge trouwd, woont in een gezellig huis, dat met smaak is ingericht, weliswaar stond alles er niet in één keer, maar met si naasappelkisten heeft hij zich toch ook niet hoeven te behelpen. O, ja, in de kinderkamer staan er een paar, als bergruimte voor speelgoed van de kleinste. Daar blijft het dan bij. Hij is overigens wel een fervent voor stander, „aanhanger” zo u wilt, ge bleven van de kist als meubelstuk. Wim dateert al van een lange tijd her. Ik bedoel vpor ons, als „relatie”. In onze vrijgezellentijd trokken we veel met elkaar op. Hij was altijd een ge zellige feestganger en betrok ons graag in het gewoel. Dat van die kisten heb ben we heel wat keren moeten aanho ren, vooral in de tijd dat we verke ring hadden en tenslotte toen we ons eigen home-sweet-home betrokken. Hij, de vrijgezel, vond het allemaal vrese lijk overdreven. Nou, ja we lieten hem maar zo. Ondanks alles kon hij zich toch zichtbaar tot rust komen in onze fauteuils, zakte hij met duidelijk be hagen weg in onze „luie stoel”. Totdat hij inderdaad „de vrouw van zijn leven" ontmoette. Lia had altijd „braaf” gespaard, zodat we spoedig (ge tuige) konden zijn van hun bruiloft. Er werd een flatje gevonden, net fijn voor 4M •x

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1970 | | pagina 21