Diggels lymje
Oudejaarsavond
t
i
Basta™
foundation-specialist:
VAN DER KLEI
Moord
op
i
Restauratie
DEZE WEEK
lierv. kerk Wommels
schitterend voltooid
Weekenddienst
YNTEKENBON (wearde f 2,-)
O
CORSETTERIE
3333
Uw schaal voor de
gezellige avondjes
kristal op verzilverde voet
Forlolchlorhael fan
G. SIKKEMA-VEENSTRA
Kerknieuws
Appelmarkt 3
BOLSWARD
door
FRANK van FALCKENOORT
Plaatselijk nieuws
50
Restauratie
:W
DOKTERS en ZUSTERS
Namme:
vanaf vrijdag ’s avonds 6 uur
Adres:
Wenplak:
(Ynstjüre oan de boekhannel/ütjowerij A. J. Osinga n.v., postbus 5, to Boalsert)
Groene Kruis - Wijkverpleging
WYMBRITSERADEEL
TIPWEDSTRIJD
GARANT-SCHOÉNEN
3
(Wordt vervolgd)
Nou, dit is sa mal as it kin,
de boIHe dy is op ’e rin!
Alle lêzers fan dit blêd krije by ynleverjen of oer-
skriuwen fan dizze yntekenbon f2— reduksje op
it boek „DIGGELS LYMJE” fan G. Sikkema-Veen-
stra dat by ütkommen (allinne by foldwaende bi-
langstelling) f 8,90 komt to kostjen.
Vanaf vrijdagsavonds 6 uur
tot maandagochtend 8 uur
Alleen voor spoedgevallen
t Stadhui*
Bohward
„Zo, Hoolwerf,” begon de chef, „dat is een nare geschie
denis. Het spijt me ontzettend, dat ik je oudejaarsavond
moet bederven, maar het parket in Arnhem is al gewaar
schuwd en men wil, dat we onmiddellijk aan het werk
gaan. De officier zal met een goed uurtje wel hier zijn,
denk ik. En voor die tijd moet jij op de hoogte zijn. Ik be
last je voorlopig met het onderzoek naar de dader of daders
van deze moord.”
Gert knikte. „Als ik eerst dan eens mag weten, wat er
precies gebeurd is?” vroeg hij.
„Dat zal meneer Gillissen u wel het beste kunnen vertel
len. Hij was er namelijk zelf bij, toen het gebeurde,” legde
de inspecteur uit.
Gert draaide een halve slag om en keek de dorpeling on
derzoekend aan. „Begint u dan maar bij het begin, meneer
Gillissen.”
De man zuchtte en ving met toonloze stem aan: „Tante
Anne zou van oud op nieuw bij ons komen logeren, ziet u,
en daarom haalde ik haar vanavond af van de bus. Ze had
geschreven, dat ze om half acht in Doeringen zou zijn.
Wel, ik was cp tijd bij de bus en hielp haar, want ze is
nogal groot van stuk zal ik maar zeggen. Wel, we liepen
toen van de bus naar huis. En op de Haarlanderweg zette
ik even de koffer neer, omdat die zo zwaar was. Ik maakte
er nog een gekheidje over en zei: „Mens, wat heb je al
lemaal meegesleept?” Goed, ik nam mijn andere hand de
Mevr. A. R. BorggreveKeizer
Jongemastraat 29, tel. 2532
Boodschappen van 910 uur
2 uur spreekuur
H. E. STA VERMAN
Marktstraat 14, tel. 2462
Klouwen, Ned. Herv. predikant te Ter-
kapleTerhome en Goiingarijp.
„Wy binne bliid mei hwat ta stan kom
men is. Net allinne as herf. gemeente,
it hiele doarp sjocht foldien dat de aide
tsjerke hjir wer stiet yn nrj» glans, op
it heeehste plak fan Wommels”. De op
merking werd vrijdagmiddag gemaakt
door mr. Kuipers op een korte bijeen
komst, in het kerkgebouw, in verband
met het feit dat de restauratie van het
exterieur, enkele weken terug gereed
kwam. Het was slechts een klein groep
je, meest genodigden dat op dit onge
wone, uur, van belangstelling blijk gaf,
maar de samenkomst beantwoordde ten
volle aan ’t gestelde doel. De leiding be
rustte bij de vorig jaar afgetreden pre
sident kerkvoogd mr. Kuipers, onder
wiens bestuur de restauratie voor een
belangrijk deel tot stand is gekomen.
De heer Kuipers sprak een welkoms-
woord tot de aanwezigen en gaf vervol
gens een boeiende historische beschou
wing over de kerk en haar betekenis.
De kerk, die gebouwd is van in hoofd
zaak gele kloostermoppen, dateert van
kort na 1500. Voordien bezat Wommels
ook reeds een kerk, ronnen uit de 12de
eeuw maken daar melding van en men
neemt aan dat bij een grote brand, die
het dorp in 1492 teisterde ook de vroe
gere kerk is verloren gegaan. Na 31
maart 1580, toen het gebouw bestemd
werd voor de herv. eredienst, onderging
het geheel nogal grondige veranderingen
O.m. zijn toen een aantal ramen in het
koor dichtgemetseld. Ook later vonden
verbouwingen plaats, maar desondanks
bleef het karakter van een laat-gotische
BIJ BRAND:
Voor brandmelding belle men
TANDARTSEN
spreekuur 10.0010.30 uur
Apotheker R. H. TJEERDE
Appelmarkt 8, telef. 2283
Zr. POSTMA
Laag Bolwerk 6, tel. 2413
APOTHEKERS
nacht- en weekenddienst
W. HOOGWATER
Nijland, telef. 05156-232
i
dorpskerk bewaard.
Op nieuwjaarsdag 1868 richtte een bin
nenbrand in ’t gebouw vrij aanzienlij
ke schade aan. Een paar jaar later
(1873) heeft men de kerk aan de bui
tenkant geheel bepleisterd, de aanwe
zige waterlijsten afgehakt en de oude
muur en deuropeningen met het muur
vlak gelijk gemaakt. De ontsierende
pleisterlaag is thans weer verwijderd en
het gehele exterieur in oude stijl her
steld.
De kerkeraad der Ned. Herv. gemeente
van de combinatie ExmorraAllinga-
wier en Gaast-Ferwoude, heeft toezeg
ging van beroep uitgebracht op ds. W.
Telefoon 05157-2426
dtffl.4935
Sportieve troHeur.
Met hooflmedteuze etatmu-nef.
Doorsnede liefst zo’n kleine 20
cm! De schaal is in drieën ver
deeld, zodat u diverse soorten
nootjes, zoutjes enz. apart kunt
indelen.
Een sierlijk stuk gezelligheid
voor 9.95
Underskreaune tekent hjirby yn op de Fryske ro
man „DIGGELS LYMJE” fan G. Sikkema-Veenstra
foar de spesiale yntekenpriis fan f 6,90
Wommelser lidmaten spanden zich er
enthousiast voor. Men was reeds jaren
bezig met het verzamelen van „aide
friezen” die bij de restauratie zouden ge
bruikt. Menigeen heeft om zo te zeggen
letterlijk een steentje bijgedragen aan
de voltooiing van ’t object. Werd hier
of daar een „aide fries” ontdekt. De
vinder dacht alle bytsjes helpe. Vroeg
de wettige eigenaar de steen voor ’t
goede doel te willen afstaan en ver
voerde de schat, na positieve reactie,
soms in fietstas, of autobak naar Wom
mels. Bij het restaureren van ’t kerk-
exterieur kwam naderhand ook nog die
van de toren. Deze, van ouder datum
dan de tegenwoordige kerk, werd in
1862, vrijwel geheel vernieuwd. Het ou
de zadeldak verdween en ervoor in de
plaats kwam (naar de smaak van mid
den vorige eeuw) een spits. Omdat een
toren algemeen dorpsbezit is, zette men
voor deze herstelling een actie „Toer en
Tsjerke” op touw, bewerkte ook de niet
JORWERD. De tipvereniging „Redtsje
Him” heeft zondag j.l. een tip’vedstrijd
gehouden Van haar leden. Het aantal
deelnemers bedroeg 34. De eerste klas
had een lijst van 8 part, en was vrije
samenstelling. In de tweede klas bestand
de lijst uit 9 parturen.
In beide klassen werd in competitiever
band getipt, zodat het een vrij lange
tipmiddag is geworden. De prijzen die uit
luxe voorwerpen bestanden werden als
volgt gewonnen:
le klas: 1. F. v. d. Werff, P. C. de Groot;
2. Tj. Kundersma, R. Ringnalda. Verste
slag: F-, v. d. Werff; 2e klas: 1. A. Rieg-
stra, Tj. Ydema; 2. H. Hallema, Wei-
dum en T. Oosterbos, Mantgum. Verste
slag: J. Mast.
Gert dacht na. „Ja, dat is ook zo.” Hij zuchtte. „Nou,
we gaan eerst maar eens kijken.”
Even later reed een politieauto naar de Haarlanderweg en
Gert behoefde niet te vragen, waar het misdrijf gepleegd
was, want tegenover de villa van de gemeente-ontvanger
Van Rijn stond een menigte volk en langs die kant van
de weg waren verschillende auot’s geparkeerd. Nog voor
ze stopten, zei Gert: „Stegeman, probeer die mensen met
een zacht lijntje naar huis te krijgen. En die wagens moeten
van de berm af. De weg is hier zo al smal genoeg. Het
mankeert er nog maar aan, dat we ook nog een serie aan
rijdingen krijgen.”
Gert stapte uit en liep naar het ontzielde lichaam. De kof
fer stond er nog naast in het gras. Hij groette zijn beide
collega’s, die er de wach bij hielden en wendde zich tot
Gillissen, die achter hem aan kwam. „Waar liep u, toen
u de koffer neerzette?”
De jongeman wees naar een plek, een meter van de berm
af. Gert belichtte de omgeving met een zaklamp en knikte.
Er lag bloed, dus hier was de vrouw, toen het dodelijk
schot gelost werd. Vandaar liep hij naar het lijk, lichtte de
deken op, die er overheen gelegd was en bekeek het hoofd.
De kogeiwond was aan de rechterslaap en aangezien de
vrouw van het busstation kwam, moest het schot gelost
zijn vanuit het park. Hij keek eens rond en zag op drie
meter afstand, een lantaarnpaal. Nadenkend knikte hij. De
dader had zich goed opgesteld en gewacht tot zijn slacht
offer in de onmiddellijke nabijheid van de lichtkring geko
men was. Maar om dan van zo’n afstand hij keek eens
naar het park te schieten... minstens een meter of
twaalf was de dichtsbijzijnde boom. Dat moest óf een
scherpschutter geweest zijn of iemand, die zwaar geluk
had. Als je in dit geval tenminste van geluk kon spreken.
Een verslaggever klampte hem aan. „Kunt u al wat ver
tellen, meneer?”
Hoolwerf keek hem van terzijde aan. „Doe kalm aan, jon
gen. Morgen en overmorgen komen er toch geen kranten
uit. We weten nog net zó weinig als jij, denk ik.”
kaffer weer op en meteen, dat ik dat doe, valt ze op straat
en blijft liggen. Ik dacht, dat ze niet goed was geworden,
dus zette ik de kaffer weer neer en zeg: „Wat scheelt er
aan, tante?” Maar ik krijg heel geen antwoord. Ze ligt
languit op de straat en met al dat verkeer en zo we
liepen wel aan de kant van de weg, maar daar is net een
bocht. Dus ik probeer haar overeind te hielpen. Maar dat
valt niet mee, want ze is zo ontzettend zwaar. Terwijl ik
probeer haar overeind e hijsen met de bedoeling haar meer
naar de kant te brengen, viel er iets nats over m’n handen
en het is ook warm. Ik schrik en leg haar weer neer en
strijk een lucifer aan. Zie 'ik, dat het bloed is. Ik dacht
toen, dat ze ongelukkig terecht gekomen was en zich be
zeerd had. Enfin, er komt een fietser langs en die
vraagt, wat er aan de hand is. Ik vertel, wat er gebeurde
en samen leggen we haar op het gras aan de kant van
de weg. Nou ik vraag die man: rijd jij even naar dokter
Berger, die woont vlakbij. En ik blijf natuurlijk bij tante
Anne. Komt enkele minuten later de dokter met zijn wa
gen en onderzoek haar. En vertelt me dan opeens, dat ze
doodgeschoten is. Een kogel, dwars door haar hoofd. Nou,
toen heb ik het, geloof ik, op m’n zenuwen gekregen en
ben hard weggehold. Naar huis. En daar was ik nog, tot
Stegeman me kwam halen. En dat is het zo ongeveer.”
Hoolwerf had aandachtig geluisterd en knikte. „Die tante
van u... waar woont ze?”
„In Amsterdam, meneer.”
„Is de familie gewaarschuwd?”
Gillissen schudde zijn hoofd. „Ze heeft kind noch kraai in
de wereld. Ik ben haar enige bloedverwant. Een neef. Of
wacht eens.... ze heeft een pleegkind.... een aangenomen
kind, zal ik maar zeggen. Maar die is ergens in Duitsland
op een kostschool.”
„En? Stegeman?” Gert wendde zich naar zijn collega.
„Wat is jouw aandeel in deze affaire?”
„Ik had bureaudienst en kreeg een telefoontje van mijnheer
van Rijn, de ontvanger. Die woont recht tegenover de plek,
waar het gebeurd is. En die stelde me op de hoogte. Ik
ben meteen op de fiets gestapt en vond daar het slacht
offer, alsmede dokter Berger. Hij vertelde, wat hij ont
dekt had en dat meneer Gillissen erbij was, die hard weg-
den in verband met de restauratie ge
presteerd, bovenal mr. Kuipers mag dit
zien als een stuk levenswerk. Ds. Nie-
boer ontving zelf van verschillende zij
de complimentjes en waarderende woor
den, omdat hij zich voor de eerste keer
in ’t openbaar van ’t door hem geleerde
frysk had bediend', ’t Ging hem, geboren
en getogen Groninger, tot zichtbaar ge
noegen van zijn gemeenteleden, ook nog
bijzonder vlot af. Na een kart dank
woord van mr. Kuipers, accentuerend
aller medewerking en de blijdschap over
het feit dat onze kerk nu weer in lust
voor ’t oog is, werd de bijeenkomst ge
sloten. De aanwezigen bezichtigen ge-
zamelijk de restauratieresultaten. Be
gaven zich daarna naar „It Mulhüs"
waar koster T. Fopma de koffie serveer
de.
Hy bigriep hjir neat fan! Net mear thus wenje, net op
keamers Hwat hie Rinskje dochs? De earste kear,
dat hy har sjoen, hie, hie hja bliid west en wie hja net
om in antwurd forlegen. Dizze Rinskje Hie dat oare
dan oplein west? Hja wie doe noch hast in bern, mar hy
hie faek nei har sjen moatten! Har blide dünkere eagen
hiene him forskate kearen oansjoen, ek nei dy kamp-
wike
„Ik ha fan ’s moarn myn keamer opsein. Ik sliepte op in
branótgong en dat fortroude ik net langer. Boppedat: myn
jild is op!” Hja glimke en die harsels hiel flink foar.
Hja hie neat sein, hwat net wier wie en doch hie hja
him dat oare net fortelle hoegd 1 Hifkjend naem Roel
har op. Hjir stiek hwat achter, dat wie wis.
Mar hwat?
De spanning, dy’t maklik fan har gesicht óf to lézen wie,
kaem net fan hwat hja him fortelde
„As ik dy helpe kin: altyd fansels. Dat witst wol, he’n?”
Rinskje knikte fan ja.
„Ik ik woe graech ergens oars op keamers. Net wer
yn ’e hüs Mar hwêr? Hastü net in pear adressen
foar my? Dü wennest hjir dochs ek op keamers
Helpsykjend seach hja him oan. Hy lies eangst en ünrêst
yn har eagen Der wie hwat Né, hja ,moast net
wer allinne sitte Ynienen krige er in ynfal.
„Kinst wol by üs thus komine. Mem sil dy fêst helpe!”
Hy hie der niget oan om to sjen, hoe’t har gesicht op-
kleare!
„Soe dat echt kinne? Ik bedoel
„Ik bedoel dit: Ik bin nou it hüs üt en dus is dér in plak
je frijkommen!” Hy lake.
„Toe, fanke, kop op! De moed tearren net hingje litte, it
kommt allegear wol wer goed.”
Har gesicht krige efkes in noedlike ütdrukking.
lisp, nadat de dokter verteld had, dat de vrouw dood was.
Daarna heb ik de gebruikelijke maatregelen getroffen.
Het lijk ligt er nog en Wilstra en De Vries houden het
publiek op een afstand. De fotodienst is ook gewaar
schuwd.”
Gert Hoolwerf had al die tijd zwijgend geluisterd. Hij
dacht even na en keek toen naar zijn collega en van hem
naar Gillissen. „De dokter zei dus, dat ze gedood was door
een kogel, nietwaar?”
Gillissen knikte en slaakte een diepe zucht. „Dat ze zó
aan haar eindje moest komen...”
„Maar dan moet u het schot toch gehoord hebben?” ver
onderstelde Gert. De ander schudde zijn hoofd. „Gaat u
maar eens kijken bij het park aan de Haarlanderweg. Ze
zijn daar bezig met vuurwerk: rotjes en bommetjes en
gillende keukenmeiden en hoe dat allemaal heet.”
De inspecteur knikte. „Een Dorringse traditie: het oude
jaar wegschieten, noemen ze dat.”
„Nou, dan hebben ze dat wel erg realistisch gedaan van
avond,” meende Gert. „Dus u hebt helemaal niets gehoord?”
„Nee”, antwoordde de jongeman. „Of wacht eens... nu u
het vraagt.... toen ik overeind wilde komen, hoorde ik zo’n
fluitend geluid. Heel kort. Zou dat het geweest kunnen
zijn? Ik dacht, dat het zo’n gillende keukenmeid was....”
Gert stond op. „Nou, we gaan maar eens kijken. Hier ko
men we toch niet verder.”
De agent mi Gillissen liepen naar de gang, maar Gert bleef
nog even bij zijn baas. „Is het de bedoeling, dat ik het
gehele onderzoek op me krijg, meneer?”
Inspecteur Harde knikte. „Ja Hoolwerf. Probeer jij eens,
of je wat kunt vinden, wat kan leiden tot arrestatie van de
dader.”
Gert knikte nadenkend. „Als u het mij vraagt, meneer....
u had het daarnet over die traditie, dat afschieten van
vuurwerk en zo. Dan moet de dader uit deze contreien ko
men en heeft hij handig gebruik gemaakt van het feit,
dat er veel herrie was door de ontploffingen van al dat
vuurwerk.”
„Dat was ook mijn eerste gedachte, Hoolwerf. Maar hoe
pas je dat aan elkaar met het feit, dat het een volslagen
vreemde vrouw is? Ik bedoel: geen ingezetene?”
„Ik wit it net andere hja ünwis. Doe lei syn han
waerm op harres
„Rinskje, der is méar. Untkin it nou net! Hoechst it my
net to fortellen, astü dat net wolste, mar Kin ik dy
oars net helpe?” len eagenblik moeten harren eagen in-
oar Hja skrok fan de frjemde glans, dy't yn sines
lei! Skruten seach hja foar har del, boarte mei it leppel-
tsje, dat by har kopke lei.
„Is in fanke in slet, Roel, as immen har keammerke yh-
slüpt en dingen fan har wol, dy net earbear binne? Sa is
it my forgongen, fannacht Us heit neamde my doe-
tiids in slet, omdat ik mei jonges dounse. Mar as er dit
heart, hwat sil hy dan wol sizze?”
„Dü in slet? Rinskje, hoe komst dêrby! It wie dochs gjin
gefolch fan dat dounsjen, dat immen dyn keammerke yn-
slüpte.”
„Né, mar üs heit is sa alderwetsk! Hy fynt dounsjen ün-
sedich. Foaral, as it mingd dien wurdt En dy kea
mer hie ik better op slot dwaen kinnen
„Hiest dat dan net?” Forheard seach Roel op.
„Né! Dat mocht net, fanwegen eventuele bran
„As dyn heit foartoan hwat better neitocht, dan bisparre
hy dy in bult üngemak! Hwant om him bist dochs it hüs
ütgongen
Rinskje knikte.
Dus, dat wie it, hwêrom hja sa frjemd wie Sa’n loe
der, om dit fanke der ynrinne to litten! En dat alles troch
har heit! Né, hja moast net wer nei hüs. Hwa wit, hwat
foar ellinde dér wer üt fuortkaem
Roel rekkene óf en ferge, oft er efkes skije mocht.
Dat duorre noch al hwat, foun Rinskje. Doch in fijne
fint! Einlings kaem er wer en alles wie al regele, sei er.
Hja koe earst nei hüs ta om de saek to bipraten. As se
it thüs goedfounen, koe hja by syn aldelju yn ’e kost
Rond 1950 begon met etappegewijze met
de verschillende herstellingen. Eerst
werd het interieur grondig onder han
den genomen, waarbij ook vrijwillige
arbeidskrachten zich verdienstelijk
maakten. Later werd 't dak vernieuwd,
en als laatste karwei gold de restaura
tie „fan büten om”. Het totale kosten-
cijfer liep op tot bijna 223.000,-, waar
aan Rijk, provincie en gemeente de
gangbare percentages subsidie hebben
bijgedragen (samen 85%). De kerk
voogdij kon/ zelf niet putten uit reser
ves, maar het resterende bedrag voor
eigen rekening moest met vereende
krachten bij elkaar worden gebracht. De Gerbrandy, voor die
Kerkvoogdijen, de Wommelser
voogden (P. A. Stegenga, Th. Postma,
K. Hannema) geluk. „In bliid barren”
aldus Gerbrandy.
Hij schetste die betekenis van die kerk
als „levenssteun”. Hoopte dat deze nu
vernieuwde kerk nog vele jaren door
God tot een zegen gesteld mag worden.
Aannemer Yde Schakel, die die restau
ratiewerkzaamheden ter hand nam, ge
tuigde mede namens zijn werknemers
van de prettige verhoudingen in prima
eensgezindheid. Alle overleg met de-
kerkvoogden verliep steeds in uitste
kende harmonie, wij bewaren aan Wom
mels dan ook een prettige herinnering.
Ds. Nieboer, de plaatselijke predikant,
tenslotte hield een hartelijk spontaan
toespraakje. Hij vond het een voorrecht
dat de kerk te Wommels nog zo voor
beeldig functioneert. Primair in de be
langstelling voor de eredienst. Hij waar
deerde het vele werk door de kerkvoog-
bij de herv. gemeente aangeslotenen en
bracht zo in totaal 17.000 bij elkaar,
plus enlkele leningen. Ook de toren kan
nu de stormen en de tand des tijds weer
een hete poos trotseren. Om nog even
op de kerk terug te komen, na verwij
dering van de pleisterlaag bleek de toe
stand van ’t muurwerk mee te vallen.
Bovendien zijn er allerlei interessante
historische details ontdekt, waarmee de
nu weer aangebrachte natuurstenen wa
terlijst ook is gemotiveerd.
De boogvensters hebben inplaats van
houten stijlen weer bakstenen trancerin-
gen en fraaie glas-in-lood ramen ge
kregen. Door de sterk genuanceerde ge
le stenen maakt de kerk van buiten ’n
bijzonder levendige en karakteristieke
indruk. Resumerend zei mr. Kuipers, dat
de consolidatie met instemming van
Monumentenzorg een vrijwel volledige
restauratie is geworden. Wat betekent
de kerk voor de gemeenschap vandaag?
Er zijn nogal wat kerken die voor het
landischap en als toeristische trekpleis
ter wel van belang blijven, maar die als
kerk op zich zelf maar amper meer
functioneren. Zo staan de zaken er in
Wommels gelukkig niet voor. Het dorp
breidt zich uit en de zondagse eredien
sten trekken hier nog ’n goede belang
stelling. De morgendiensten over ’t al
gemeen uitstekend. Er komen nog elke
zondag ongeveer 250 mensen bij elkaar
in het kerkgebouw. Spr. vond het wel
wenselijk dat een kerk intensiever dienst
deed, buiten de eigenlijke erediensten,
bv. op sociaal en cultureel terrein.
Noemde in dit verband de Martinikerk
van Franeker. Hier liggen voor wat
Wommels betreft ook zeker mogelijk
heden.
Na een korte pauze, waarin de kerk-or-
ganist Teun Tilstra, zeer verdienstelijk
composities van Cesar Franck en Piet
Post uitvoerde, brachten verschillende
sprekers gelukwensen over.
Burgemeester R. Alta bleek hogelijk in
genomen met de restauratievoltooiing.
Hij ging ook even in op de subsidiebe
dragen die met dergelijke objecten ge-i
moeid gaan. Wommels, Oosterend',
Edens, Spannum en nu Waaksens weer.
„It moat hast ris ophalde mei al dy al- j
de tsjerken, hat de rie sein”. Hij voeg-
de mr. Kuipers toe: „As Jo der net west i
hiene dan hiene wy ’t nooit sa rédden”.
Repliek van de gewezen kerkvoogd: „As
ik der net west hie dan hie in oaren ’t
wol dien”. Verder wenste de heer G. M.
Vereniging van
kerk-
KONINGIN WILHELMINA FONDS
ARUM. 26 sept. De ledenwinactie van
het K.W.F. kankerbestrijding was in
Arum Ï59 en Kimswerd 105; er waren
in Arum 89 en Kimswerd 51 giften dus
met elkaar 140. De opbrengst was in
Arum 1176,50 en Kimswerd 719,75,
gezamelijk 1896,25.
