KOKEN:
KAPPIE EN HET MISTEILAND
YN IT LI J
FAN ’E DYK
1
f
po
29.50
BB'
9.90
STICHTING KUNST
32.50
59.50
EEN
KLOKLUIDER
VERLIEFD
I
I
ill
u-
Stichting Kunst Bols-art organiseert
tijdens Pinksterweekend ekspositie
in sociaal kultureel centrum Vannu
27.90
Kunstenaars kijken naar lucht
ipw KEKSHHa..
28.50
b
t'"
..•JgZ
15.-
15.50
9.90
29.50
10.90
?il
BOEKHANDEL
A. J. OSINGA B.V.
14.90
Pagina 2
I
WOENSDAG 21 MEI 1980
BOLSWARDS NIEUWSBLAD
42
(Wurdt fuortset)
E. S. de Jong
10
Hoofdstuk 2
DE KLEINE ILKE
(Wordt
De ekspositie zal plaats vinden in Vannu.
Zondagmorgen elf uur zal het gebouw
voor het publiek toegankelijk zijn, ’s
Middags om 15.00 uur zal de officiële
opening plaats vinden. De voorzitter van
de stichting, de heer Sjoerd Zijlstra zal
Spectrum Kruiden- en
Specerijenatlas
Gezond en lekker koken
met de römertopf
Het vegetarisch
alternatief
Kinderkookboek
Het doe-het-zelf
slankboek
Recepten van
Moeder Aarde
Salades
ïi
Mar Dat dy Brand en Namke no op dat spultsje sieten
en dy aide Riemer by harres op ’e pöle wenne, dêr koe
Baaie net genóch oer üt tsjin har hüsgenoaten. Hie men -
en dêr bedoelde se har seis mei - dan altyd fergees jins
bést dien, om nea ris wat foarüt te kommen? En sa’n felite
boer - want dat wie er murk se gauris smeulsk op - palme
samar sa’n kreas bedriuwke yn. En hja snaude tsjin Hille
en Eade - dy’t noch stiller omgong as syn heit - en poer yn
har ünmacht - want dy twa soene no. nea wat ündemimme!
- ferwinske hja de pöle, dêr’t se op wennen en de hiele
z omkrite der by. Ut goederbêstens skikte Hille it dan
wolris wat mei it lezen en keas dêrta in gaadlik wurd foar
Baaie, mar de man wie wer net belezen genöch dêryn om
foar syn oare helte altyd it juste wurd te finen. Wol wie er
syn hiele libben lans by it Boek opfied mar it moast in
snediger lêzer wêze as Hille, om sokke tiden daalks by de
han te hawwen ,wat Baaie ta in besonken neitinken bringe
koe. Sa net, by syn oerkalm bestean bekaam hja ornaris
ek wol stadichoan.
vervolgd)
Fokke en Tieteke waren deze dag te vol van emoties dan
dat deze woorden stuk voor stuk indruk op hen maakten, maar
de gemeente luisterde met gespannen aandacht. Zou dominee
een ieder, die openlijk of bedektelijk dit echtpaar gelasterd
De tiid gie syn gong en op in moaie, lette neimiddei yn it
lest fan maart siet Baaie noch wat te sintsjen foar it
sydfinster mei in pear stikkene fuotsokken fan Hille op ’e
skurte, en siker, it stopjen woe net rjocht flotte, om’t
hja knikkebolle en koe de sliep mar net üt ’e eagen
halde Sje dêr! It wie har seis te mal. Mar dochs. It siet
ek sa moai foar it finster yn ’e waarmte fan de sakjende
sinne.
Hè! Hja stoarre de wei üt. Noch efkes en de sinne soe
efter de krün fan ’e hege seedyk weisakje. Ja, hja moast ek
nedich oerein en dochs joech hja har noch efkes oer oan ’e
behaachlikens fan ’e oanhaldende sliepperigens.
Ferheard skrille hja tewekker.
„Folk?” sei se.
Hè, no just immen by de doar. Feralterearre skeat hja foar
de spegel, taaste op it hier en beseach har eagen en
wangen. It wie har fierstemal. ’t Wie klear te sjen dat hja
slüge hie en under it wriuwen oer har wangen skripte se
nei de doar
Dit thema is gekozen omdat de organi
satoren vermoeden dat de deelnemers
aan de elfstedentocht meer letten op het
achterwiel van de voor hen fietsende
tenners dan op de prachtige lucht die
hen omringt. De tentoonstelling is ove
rigens niet aleen bedoeld voor deel
nemers en hun aanhang. Ook de Bols-
warder bevolking mag naar het oordeel
van Bols-art best eens gewezen worden
op al het schoons dat hen dagelijks
„boven het hoofd hangt”. Aan de ten
toonstelling zal worden deelgenomen
door tal van bekende en minder bekende
kunstenaars. Onder anderen zullen er
werken te zien zijn vanWilco Berga,
Leen Huisman, Jan Kok, Fred Lands
man,, Scipio, Marianne van Steenhuizen,
en Gerrit Soethout. Ook zullen de Bols-
warder kunstenaars Age Boschma, Jaap
Halma en Hiske Galama hun mede
werking verlenen.
een inleidend woordje houden, waarna
de van de televisie bekende sneltekenaar
Dik Bruynestein de opening zal ver
richten. Het geheel zal muzikaal worden
omlijst door het uit Groningen afkom
stige Alan Laurillard Kwartet, een groep
die in oktober 1978 is opgericht en eigen
komposities in de stijl van hedendaagse
Europese en Amerikaanse geïmprovi
seerde muziek speelt en bestaat uit Alan
Laurillard, saxofoon, Be Meiborg, piano,
Gerard Ammerlaan, bas en Bert Kleijn,
drums en perkussie. De opening zal,
evenals de ekspositie zelf, gratis voor het
publiek toegankelijk zijn. Wel zal er bij
de uitgang een bus staan waar eventueel
een vrijwillige bijdrage in gedeponeerd
kan worden ter bestrijding van de on
kosten. (In eerste instantie draaien de
organisatoren voor die onkosten op,
maar er wordt gehoopt op gemeentelijke
subsidie).
Naast de schilderijen, aquarellen en
gouaches zullen er dia’s van luchten te
zien zijn. Ook zal er een informatiestand
zijn, waar het publiek de nodige in
lichtingen kan inwinnen.
Vliegermiddag
Woensdag 28 mei zal er om2 uur op het
sportveldenkomplex Het Bolwerk een
vliegermiddag voor kinderen georgani
seerd worden. Het is de bedoeling dat de
kinderen zelf hun eigen vliegers mee
nemen. Deelnemen kost één gulden. In
ruil voor die gulden ontvangen de kinde
ren een lotnummer. Aan het eind van de
middag worden er een aantal lootjes uit
getrokken. De kinderen die in het bezit
zijn van die nummers ontvangen een
prachtige vlieger die speciaal voor dit
doel gekocht zijn in de Haagse vlieger
winkel: vlieger op.
Openingstijden ekspositie:
Zondag 25 mei 11 tot 21 uur; officiële
opening 15 uur.
Maandag 26 mei 9.30 tot 21 uur.
Dinsdag 27 mei 11 tot 21 uur
Woensdag 28 mei 11 tot 18 uur.
„Dat ’s Heren zegen op
Zijn gunst uit Zion u
BOLSWARD - De onlangs opgerichte Stichting Kunst Bols-art gaat
tijdens het komende pinksterweekend haar eerste aktiviteit ont
plooien. In samenwerking met sociaal cultureel centrum Vannu orga
niseert Bols-art een ekspositie met als thema: Kunstenaars kijken
naar lucht.
Het Gouden bakboek
Geertje Gort:
Oma’s huis-, tuin- en
keukenboek
Koken in een kasserol
ROMAN FAN HOATSE DE JONG
had, ook nog een lik uit de pan geven? Zou dominee ook
al was het dan slechts met een enkel woord iets laten
blijken van het leed en lijden in eigen gezin? Had dominees
vrouw niet juist voor de tweede maal haar hoop op nieuw
leven zien te loor gaan? Het dorp leefde intens met deze din
gen mee, ook, ja juist, als het de pastorie gold.
Waren baren, huwen en sterven niet de belangrijkste ge
beurtenissen op dit ondermaanse?
Onder de preek zaten Fokke en Tiet tussen het gewone kerk
volk en voelden ze zich onwennig. Voor deze gelegenheid was
er namelijk een plaatsvervanger als deurwaarder opgetreden.
Het was de eerste keer sedert de ziekte en het overlijden van
zijn vader, dat Fokke niet op zijn ejgen plaats zat, in de be
kende kostersbank, uitgezonderd natuurlijk toen in zijn eigen
trouwdienst.
Wat kan men zich al aan zo’n plaats gaan hechtenhet leek
bijna dezelfde kerk niet meer. En telkens werden de gedach
ten van Fokke afgeleid.
Dit wie wol it léste wat Baaie ferwachtsje koe. Twa
frjemde froulju. Hja seach it daalks, in pear poerfrjemden
en it koene wol stêdlju wêze. Wat dy
Har „daach” en it koele knikje gyngen besibbe fan in
swier smügjen djip üt it boarst wei ophelle. Hja slute de
lippen opinoar en seach de beide froulju oan mei in pear
eagen, dy’t seine: No, sis it dan mar.
En se seine it. Dat is te sizzen, de aldste fan de beide
frege it: „Woont hier een zekere Dijkstra, juffrouw?”
It klonk Baaie knap dryst yn ’e earen.
Hja knikte. Werom ek net. Mar de oare ferfette op dat
knikje frij bits: „Dan zijn wij goed ingelicht”.
Baaie eagen skeaten fjoer. Wat deale!Goed ynljoch-
te En: „Weroer!” barstte se mei alle geweld üt, sette
har beide knüsten op ’e heupen en knikte ütdaagjend tsjin
it frommes. Lykwols, dy wie ek net foar in bytsje ferfeard,
mar dochs andere hja hiel kalm: „Juffrouw, wij verstaan
de taal van de mensen hier niet, maar mogen wij mijnheer
Dijkstra misschien even spreken?”
„Wat!Myn man!Minske mar jo fersteane my
ommers net,” en Baaie begun, mei in gesicht as in üle, har
foaroer te jaan nei it minske yn ’e doar en begun lêbbich:
„Wat miene jo
Mar dy oare, nei alle freegjen én sykjen dat se dy deis han
hiene om hjir oan ’e seedyk te kommen, fjurre daalks bits
werom: „En ik vraag of wij - en dêrby wees se op de
jongste dy’t neist har stie - de heer Dijkstra mogen
spreken.” En doe mei in tige betsjutting: ,,’t Is niet voor
mij, juffrouw, maar voor me kind,” en wiisde nochris op
wa’t no har dochter blykte te wêzen; in hiel himmel
frommiske, oer waans postuer gjin twivel hoegde te
bestean. Baaie har eagen spjalten waachwiid iepen. Hja
naam it jong frommes foar it each goed op en begriep
In pynlik swijen dêr oan ’e doar.
Doe sette Baaie, suver plechtich, beide hannen oan ’e
holle, die in gjalp, het har op in stoel yn it efterhüske
delsakje, begun, de holle yn ’e nekke, mei de eagen te
knipperjen dat it wyt der aaklik fan flikkere, lei de hannen
gear foar it liif lans en raasde in pear kear sa lüd, dat alle
buorlju it skoan hearre koene.
En se hearden it.
Brandte Namke seach krekt de wei üt, doe’t ien fan Baaie’
buorfroulju har seach en twingend wonk. Och hearink.
Namke skripte nei de pölle dêr’t hja mei it jongere
buorwyfke Baaie as in folslein minskewrak op in stoel yn it
efterhüs by twa frjemde froulju oantroffen.
62 Het zeeroverschip van Oude Kobbe verdween langzaam
onder de waterspiegel en zonk statig naar de zeebodem. Dat
was zo’n verrassend gezicht, dat de maat en Hendrik Stoffels
hun meningsverschil helemaal vergaten en broederlijk naast
elkaar over de verschansing hingen te kijken.
„Daar gaat hij!” mompelde de maat. „Kijk - nu zinkt hij niet
verder! Alleen de masttop kan je nog zien! Wat een
luchtbellen! Het lijkt wel op het sopje dat ik altijd voor m’n
baard maak!”
„Enorm veel luchtbellen!” beaamde de ander. „Dat
herinnert me aan het schuim-ijs, dat we vroeger altijd
thuis Wel drommels! Wat sta iksta jij hier te kletsen?
I
Handboek voor kreatief
koken
Amsterdam’s Huishoud
school Kookboek
Ike, ik doop u in de naam des Vaders en des Zoons en
des Heilige Geestes. Amen
Terwijl dominee De Kempenaer zijn hand zegenend over
het kind uitstrekte, zong de ganse gemeente staande, na
de inzet van het orgel, het aloude en zinvolle
Fokke likes stond intussen ietwat onhandig met het kind in
zijn armen en gaf het toen aan zijn vrouw Tiet en die
oude ceremonie aan Klaske-kraamheinster, die, zoals reeds
zo menigmaal, ook thans de eer te beurt viel het doopkind
te mogen in- en uitdragen.
Slechts uiterst zelden hield de predikant na de doopbediening
een toespraakje. Het was nu eenmaal zijn gewoonte zich
strikt aan het formulier te houden, maar ditmaal maakte hij
toch een uitzondering.
Was het werk van deze plichtsgetrouwe functionaris niet zeer
na verwant aan dat van de dominee zelf?
Wie luidde de klok, opdat het volk des Heren uit het dorp
en verre omgeving werd opgeroepen tot de dienst aan God?
Wie opende en sloot het ijzeren hek, dat als een wachter stond
rondom het heiligdom? Wie droeg de sleutel van de deur
der kerk? Wie schreef de psalmen en gezangen op de tekst-
borden en wie hield kerk en kerkhof rein? Wie bezorgde de
overledenen de laatste rustplaats en wie zette de tafel des
Heren Avondmaal gereed? De dienst des dorpelwachters
mocht dan in de ogen van velen nietig zijn, God wilde ook
dit eenvoudige werk in zijn wijngaard aanzien, als het ge
schiedde uit liefde tot Hem en tot Zijn eer.
Bij de intrede van de nieuwe of het afscheid van de scheiden
de predikant werd het werk van de koster gewoonlijk als
laatst genoemde in de rij der kerkdienaars, veelal met slechts
een paar woorden gewaardeerd. Juist om die reden wilde de
predikant nu de hem geboden gelegenheid aangrijpen om het
werk van deze dienstknecht eens in het volle licht te plaatsen.
wMoest men niet blijde zijn met de blijden, nu God ook in
het kostersgezin op vergevorderde leeftijd het jonge leven nog
wilde laten opbloeien? v
Bleek als een wassen beeld, maar met een inniggelukkige
glimlach over het vermoeide gelaat, lag Tieteke, behaaglijk
weggezakt in het zachte dons van het roodgebloemde kussen.
Naast haar, door haar veilig behoed en beschut, lag het teer
ste van wat ooit op aarde teer kan zijneen klein, zacht kin
derkopje, de kleine like Fokkes, de nieuwe loot aan de aloude
stam.
„Blij, kind!” Dat was alles, wat Fokke op dit moment kon
uiten.
Hij boog zich behoedzaam voorover om het kind, zijn kind,
te kunnen zien en Tieteke voelde een warme traan vallen
in haar blanke hals. Nooit had ze geweten, wat ze nu ervoer:
dat een man kan schreien van enkel geluk.
„Dank je!” fluisterde ze. „Dank je!”
Des anderen morgens luidde de klok weer als van ouds.
Ja, voor ie oren had om te horen, lag daar in de klokkeklank
iets van jubel en dank.
’s Avonds kwam er onverwacht bezoek in het doodgravers-
huisje. Wat zeer zelden gebeurde en misschien wel in strijd
met de dorpszede geschieddedominee en mevrouw De Kem
penaer kwamen samen op bezoek om het gelukkige ouder
paar te feliciteren met deze bijzondere dag.
Dominee en mevrouw waren in het geheel geen „vlotte” typen.
Zeker, de predikant betoonde zich een goed zieleherder te zijn,
maar zijn bezoeken bij de gemeenteleden bleven strikt ambte
lijk. Mevrouw had zich slechts moeilijk aan de dorpsmenta-
liteit kunnen aanpassen en verkoos het eenzame leven in de
pastorie boven het meedoen aan het geroddel en het houden
van alledaagse kletspraatjes. Wanneer er ernstige zieken wa
ren, was ze echter onbetaalbaarze leefde zich dan geheel uit,
was verpleegster, ziekentroostster en soms kinderjuffrouw
meteen. Ze was gul in het geven van liefde, maar verspilde
nimmer haar gaven van hoofd en hart, waar deze niet werden
gewaardeerd of naar waarde geschat.
Je neemt me alweer in het ootje! Maar dit is de laatste keer -
dat beloof ik je! Vooruit - ga de sleeptros kappen! En daarna
zal ik je mores leren!”
„Ik w-wil helemaal geen m-mores leren!” piepte de maat,
geschrokken aan het werk slaand. „Ik n-neem g-geen ootjes!”
Hij was niet de enige die het moeilijk had. Want in de
stuurhut van de Kraak stond Kappie geschrokken in de loop
van een revolver te staren.
„Mijn schip is naar de haaien!” sprak Oude Kobbe schor.
„En daarom neem ik nu deze sleepboot in bezit! Met een
beetje ombouwen maken we er wel een aardige piratenboot
van! Maar je begrijpt, dat we jou daar verder niet bij nodig
hebben - daarom ga ik je nu opruimen!”
Eten van Moeder Aarde
u daal’,
bestraal’
jl_>' brioe-
ï-
I
Jutta Kramer:
Vic Sussman:
Ingeborg Becker:
I:
D. Harris:
E. Buchman Ewald:
nieuwe eiwitrijke, vege
tarische recepten
kleurrijk, lekker en
gezond
MARKTSTRAAT 12-13 - BOLSWARD
TELEFOON 05157-2044*
E
ART
gebak - koek - taart -
brood
Hugh Jans:
meer dan 1000 recepten
C. J. Wanneé:
F. M. Lappé:
kookboek voor voedings-
bewuste mensen I U.OU
CJ
“to i
