DE OUD-WORKUMER
„flUSO"
TWEEDE BLAD
1 1
-all
Z/Z
w
Vrijdag 17 januari 1964
a.
heeft bijzondere
belangstelling voor het
nieuws uit haar directe en
vertrouwde omgeving.
De advertentie-pagina
van het PLAATSELIJK
BLAD is voor haar een
belangrijke berichtenbron
Ook Uw advertentie hier
in wordt intensief gelezen.
Leida. Suze
Slot volgt
de
Evenals voorgaande keren volgen hier
de berichten uit de Oud-Workumer zoals
die onlangs aan alle leden is toegezonden
zodat ook de niet leden op de hoogte zijn
van datgene wat er in die vereniging om
gaat.
vele
van
DANKBETUIGING
Hiermede betuigen wij allen onze har
telijke dank die ons ter gelegenheid van
ons gouden huwelijksfeest, tot een onver
gefelijke dag hebben gemaakt. Dank voor
de vele gelukwensen; dank aan de Ver.
van Oud Workumers voor de bloemen.
Hijlaard, november 1963.
J. v/d Veer
M. v/d Veer-Abbring Hingst.
Ja, nei oanlieding fan hwat hjir boppe
stiet moat ik ek noch hwat sizze. Hwant
doe ’t wy, üs foarsitter", fjouwer fan üs
trouwe leden en ik op de 7e nov. op de
byelkoar sieten, yn Bellevue to Ljouwert,
sei Teake: ,Tink er om Feitze der moat
in stik je oer yn it kr ants je hear’ ,Ja, en as
de foarsitter soks seit, dan hat de sikreta-
ris dat mar to dwaen. Hwant de foars. is
en bliuwt it heechste gesach.
Ik moat dus oer dy resepsje skriuwe
en dat doch ik graech hwant it hat foar
üs mei-iens in reünie yn it lyts west. Wier
Wy hawwe der mei in aerdich ploechje
aid Warkumers om in tafeltsje sitten. En
stof ta praten hiene wy genóch en de müle
is üs ek net droech wurden der hawwe üs
gasthear en gastfrou foar soarge. Net dat
hja üs seis bitsjinje koene, mar hja hiene
personiel genóch om it de gasten oan neat
üntbrekke to litten. En as ik hjir nou for-
tel dat der sa tusken de 120 en de 130
minsken op de resepsje wiene, dan is dat
wol in biwiis fan de greate bilangstelling
foar dit gouden pear. En hja moatte har
op dy dei wol bysünder ryk fielt hawwe
om mei de bérn en bérnsbern en de fier
dere famylje safolle minsken om har hin-
ne to sjen.
Nou sil der miskien frege wurde, (hwant
der binne altyd nijsgjirrige minsken) hwa
wiene dy fjouwer leden? Dat wiene fjou
wer Ljouwerter-ald Warkumers, en wol:
Mefrou M. de Boer-de Vries, Mefr. R. Gi-
liam-Meijer, Mefr A. Boersma-Swart en
Mefr. S. Mulder-Swart. (Mar foar üs, sa
sa ’t wy der dy middei byelkoar sieten
it: Marie de Vries. Ruurdtsje Meijer, Lijda
en Süze Swart.)
In gesellige pear ure en ik soe sa sizze
wolle, (en der sille de oaren it wol iens
mei wéze,) as der hjir of der wer soks
hwat is, halde wy üs: beleefd aanbevolen.
Ta bislüt üs tank oan Jan v/d Veer en
de frou foar de hertlike üntfangst.
Feitze
VERSLAG VAN DE PENNINGMEESTER
Hieronder volgt een opgaaf van de be
dragen die ik tijdens en na onze verga
dering in augustus, in dank heb mogen
ontvangen, t/m 15 december 1963.
Van de dames: K.S. te H. 10; L.S. de Z
te S; ƒ2,50; G. v/d H-S teL ƒ6; R. G-M
te L ƒ3; J-P te USA 1; G. v D-V te
W 2,50; T. T-W te L 2,50; G. K-L te U
3,50.
Van de heren: S. d V. te D 5; S. L. te D
ƒ3,50; IJ. R. te L ƒ3,50; J. H. te R ƒ4;
S. V. te L ƒ4; J. K. te B ƒ4; B. V. te S
ƒ4; U. Z. te H ƒ5; J. de H. te W ƒ5;
A. v/d K te B 2,50; F. W. te D 5; J. de
H. te Gv ƒ4,50; G. L. te USA ƒ5; H. B.
te USA ƒ2,50 G. V. te H ƒ3; G. S. te A
ƒ10; J. v/d A. USA $3; U. de W. te E
ƒ2.50; R. O. te Z ƒ2,50
In het contactblaadje van oktober j.l.
schreef ik dat er nog 15 leden waren die
hun contrib. over ’t lopende verenigings
jaar ’63 nog niet aan mij hadden overge
maakt en verzocht ik hun dit te willen
doen vóór 1 nov. Het spijt mij echter, dat
slechts enkelen aan mijn verzoek hebben
voldaan, want van 10 leden heb ik niets
gehoord. Ik hoop dat zij alsnog hun bij
drage willen zenden. U bent toch zeker
van plan om lid te blijven van onze ver
eniging? In dat geval verzoek ik u met
uw contributie over 1964 iets extra’s te
Zoals bekend loopt nu het verenigings-
jaar over een volledig kalender-jaar. Dus
van 1 jan t/m 31 december.
Daar onze reunie valt in de maand au
gustus, had ik gaarne dat alle leden hun
contributie of extra bijdragen willen zen
den vóór 1 juli 1964. Nu overal de lonen
stijgen zullen zeer zeker ook de onkosten
van onze vereniging hoger worden. Wilt
u daarmede, zo mogelijk rekening hou
den?
Verder maak ik van deze gelegenheid
gebruik om alle Workumers en oud Wor
kumers in alle opzichten een gelukkig
1964 toe te wensen.
Met vriendelijke groeten,
Uw penningmeester: P. Gras.
BRIEF UIT SEXBIERUM
Gelukkig de Sinterklaasdrukte is weer
voorbij. Was het een gedwongen meedoer
met dit algemeen jaarlijks festijn? Eer
lijk gezegd nee, het was een genot. ,Weest>
blijde met de blijden’ zegt het oude Bij
belwoord. Blij met de kinderen als de
pakjes werden uitgepakt; en met de oude
ren als die een verrassing kregen, waar zë
in ’t minst niet aan hadden gedacht. Maai
het kan ook anders: Toen ik een pakje op
het postkantoor bracht voor verzending
hoorde ik dit gesprek van twee vrouwen
die bij het loket stonden: ,Wat een drukte
met die Sinterklaas niet?’ zei de eene. De
andere: ,Ja, maar het is wel mooi om mee
te doen. Och ja, ik deed het vroeger ook
graag, maar mijn man voelt er niets voor,
die zegt altijd: ,als je iets wilt hebben
koop je het maar.’
Ik gevoelde de leegte in dit antwoord en
het wijst op een stukje armoede in dit
huiselijk leven.
Nu vind ik, om wat een aardig rijmpje
te maken valt niet mee, ofschoon wat
kreupelrijm het zo met sinterklaas wel
doet. Maar om nu terug te komen op de
Sinterklaasviering in onze jonge tijd. Mijn
schoolkameraad Doede, uit de eerste klad
kwam uit een groot gezin, waar Sinter
klaas niet over de vloer kwam. Toch wou
hij zo graag ook eens iets in zijn kous
hebben. Op een avond bracht hij zijn kous
bij ons. Ik schreef het volgende briefje:
.Sinterklaas dit is de hoos van Doede.’
En prompt vond Doede de andere morgen
een suikerbeestje in zijn ,hoos.’ Maar wat
heb ik nog vaak moeten horen’ de hoos
van Doede. ,En ik denk er nog altijd aan
als ik Doede in Harlingen tegen kom.
Ja, wat was het op sinterklaasavond
toch altijd gezellig druk in Workum.
Sjoelen bij de bakkers, waar het vaak ru
moerig toeging.
Nu zitten we in de donkere dagen voor
Kerstmis. Het begint te winteren. 10 de
cember de eerste hardrijderij in Terhorne.
Maar niet op de korte baan, een lange-
baanwedstrijd, nog nooit gebeurd in
Friesland. Geen geldprijzen meer, ’t mooie
is er af. Een oude Friese sport is aan het
verdwijnen. Wat de kleding betreft was
er bij de kortebaan rijderij al heel wat
veranderd. Ja, wij hebben ze zien rijden
op de Hollemeer of Djippe Dolte, Holst
uit Amsterdam. Baarda uit Bussum. (De
harddraver.) En Arend Poepjes van de
Lemmer. Enkele in rood baaien hemd,
korte gestreepte onderbroek met bandjes
onder de knie, zoals Sies Bangma ze ’s zo
mers droeg als hij bij Oosterhoff, de over
dekte steeg kwam uit draven. Zo was het
toen wij jongens waren. We komen nu
niet meer op schaatsen, dat laten we aan
onze .pakesizzers’ over. Nu moeten wij
die zien rijden. We moeten meeleven met
de jeugd, dat is nodig, dan leven we nog
en worden niet geleefd.
Komt dit ook niet vaak uit op onze bij
eenkomsten als oud Workumers? Worden
velen er echt niet wat jonger door. Ik
geloof het wel.
Nog enkele weken en het jaar is weer
voorbij. Was het een goed jaar? Of mis
schien minder goed? Ik ben overtuigd dat
wij allen dankbaar kunnen zijn.
Maar eerst komt het Kerstfeest! Niet al
leen maar een feest van stemming, van
groen en kaarsen. Het zegt ons Emanuel,
God met ons.’
Dat wens ik u allen toe in 1964.
Sexbierum, december 1963.
T. A. de Jong
H.H. pijprokers. In het Sint Jozefge-
bouw is na afloop van onze reunië een
tabakspijp gevonden. De eigenaar kan
deze dus daar terug krijgen.
deuren open gingen en wij verrukt waren
over de prachtige kerstboom, vol flikke
rende kaarsen, mooie gekleurde ballen,
schitterende sterren, engelenfiguren enz.
Wat zongen we vol overgave onze kerst
liederen; wat smulden we van de ,süke-
lademolke’ en de koekjes. En hoe intens
genoten wij van de mooie verhalen. En
tot slot kregen we dan een sinaasappel,
(wat in die tijd een reuze tractatie was,)
en een boek. Wat herinner ik ze mij nog
best, al die meesters en juffrouwen’, o.a.
D. Faber, R. F. de Boer, De Hobma’s, va
der en 2 zoons, Mej. E. Kroese. Onze voor
zitter T. A. de Jong, en niet te vergeten
F. Tiesma die zo prachtig mooi vertel
len kon. Nog herinner ik mij brokstuk
ken uit de laatste vertelling die ik van
hem hoorde en die zo’n diepe indruk op
mij maakte.
Ja, dat was de oude tijd.
Er is in de bijna 46 jaar sinds ik Wor
kum verlaten heb, ook hierin wel iets
veranderd. Toen zag men b.v. geen kerst
bomen in de huiskamers; ook hoorde men
niet van Kerstbals’, of van Kerstdiners
bij kaarslicht. Ook de .Kerstwij dingen’
waren nog geen mode.
Nu ik dit briefje schrijf is het tussen
sinterklaas en de Kerstdagen. We'zeggen
wel vaak dat de tijd zo vlug gaat, maar ik
vind dat juist de maand december nog
veel vlugger om is dan de andere maan
den. Dat komt natuurlijk ook, dat het bij
ons in de zaak zoveel drukker is. De laat
ste dagen van november en begin decem
ber is het altijd druk in de winkel. Mijn
vader noemde deze tijd altijd onze ,ünge-
tiid’ en daar heeft het inderdaad wel iets
van, al zweten wij er niet zo van als de
boeren.
Het is nu eerst nog wat stilletjes maar
tegen Kerstmis begint meest de drukte
opnieuw en dan vliegen de dagen om.
Voor ons gezin zijn de Kerstdagen al
tijd mooie en rustige dagen. Niet alleen
omdat wij wat bekomen van al de drukte
en een paar vrije dagen hebben, maar we
trachten er van te maken wat ’t toch ei
genlijk is: Christusfeest, ’t vieren van de
geboorte van onze Heiland. Dus geen da
gen van uitbundige vrolijkheid, doch
van blijdschap.
En na de Kerstdagen is ’t dan al spoe
dig Oud- en Nieuwjaar, is er weer een
jaar afgesloten. Op de stemmige oude
jaarsavond laten we ’t afgelopen jaar nog
eens de revue passeren, mooie en minder
mooie dingen komen in onze gedachten,
we denken aan hen die zijn heen gegaan,
we zien onze fouten en tekortkomingen.
Maar ook, we proberen vooruit te zien,
een blik in de toekomst te werpen. We
maken onze plannen, we hebben onze ver
wachtingen en vragen ons af: Wat zal er
van terecht komen? Wat zal het nieuwe
jaar ons brengen en ook, vooral nu we
ouder worden; zullen we nog een nieuw
jaar beleven? Allemaal vragen waarop we
’t antwoord niet weten.
Ik wens jullie allemaal een recht ge
lukkig en voorspoedig jaar toe en hoop
dat wij elkaar in augustus in Workum
weer mogen ontmoetten.
Men schreef vroeger voor een jaartal
vaak A. D., Anno Domini, jaar onzes He
ren. A. D. 1964.
1964 een jaar onzes Heren dan is ’t al
tijd goed
Met hartelijke groeten,
S. Lameris
Drachten, december 1963
BRIEF UIT DRACHTEN
In mijn jeugd vond ik december altijd
een mooie maand. Vooral natuurlijk om
Sinterklaas. Eerst al de voorpret, de win
kels langs en dan vragen: ,Meije wy de
sinteklazetafel sjen?’ O, ’t aanschouwen
van al die mooie en heerlijke dingen was
alreeds een feest op zich zelf. En dan het
verlanglijstje opmaken: dit zou ik wel
graag willen hebben en dat en dat is zo
mooi.
Na nog een paar dagen van: ,Vol ver
wachting klopt ons hart,’ werd net ein
delijk 5 december en mochten wij ’s
avonds ,op zetten’. De andere morgen, 6
december voor dag en dauw wakker en
vroeg uit bed om ,to siikjen.’ Met gejuich
brachten we onze mandjes, ,belaan met
rijke buit’ naar de woonkamer en natuur
lijk moest alles, vóór wij naar school gin
gen, worden uitgepakt. Dan op een holle
tje naar school en elkaar vertellen was je
gekregen had. En nog maar nauwelijks
waren wij van de grote gebeurtenissen
van het Sint Nicolaasfeest bekomen, of het
werd Kerstvakantie en Kerstfeest. Wat
zagen we daar verlangend naar uit! Al
weken tevoren hadden we in Rehoboth
kerstliederen geleerd. En dan eindelijk op
de 2e Kerstdag was het zover. Reeds lang
te voren drongen we voor de deur samen
om toch maar niet het laatste binnen te
ONZE REIS NAAR AMERIKA
(vervolg)
Om 11 uur kwam ons nog een echt
paar opzoeken van Holl. afkomst. Van
hun Hollands wisten ze niet zo heel veel
meer af en ’t was voor hun zoeken naar
de juiste woorden om zich verstaanbaar
te maken. Maar ’t was voor hun schijn
baar toch leuk geweest.
Alweer na 12 uur gingen wij naar bed
en hadden die dag met heel wat fami
lie en vrienden van Jo kennis gemaakt.
Hun aller hartelijkheid had ons erg ge
troffen.
De 2e Pinksterdag meenden wij zon
dag te hebben, maar mis hoor, dat ken
nen ze in Amerika niet. Daar is het ’t
land van werken en ’t leven is er zo
rustig niet als bij ons. Om 9 uur break
fast, met z’n vijfen in de keuken, jus d’
orange, koffie, cornflakes, geroosterd
brood, brood met gebakken eieren en tot
slot heerlijke koekjes. Onder de hand
kleed in witte en rose avondtoiletten,
kwam er weer een famililid en die bleef
ook maar tot na het dinner. De dame van
de courant kwam ook nog weer om te
vertellen dat de foto goed gelukt was. Ze
wilde nog meer over Holland weten, o.a.
hoe duur de koffie was; welke prijs wij
voor de schoenen moesten betalen, hoe
veel kinderen we hadden; over onze
mannen; wat we van de Amer. bevol
king dachten enz. Ik zei maar: ,Very,
very kindly.’
We gingen later de stad in en ’t begon
al warm te worden, maar we genoten
van mooie winkels en etalages. Op de
hoek van de straat, als je over moet
steken staat een bordje waarop staat:
,do not leaf the curb’, dan gaat ’t licht
uit achter ,do not’ en dan is ,leaf the
BRIEF UIT BAARN
Beste Oud Workumers.
Zo zal ik maar beginnen, ofschoon ik
heel niet weet of jullie allemaal wel zo
best zijn als ik meen; maar ons blaadje is
immers een familie-blaadje waarin men
zich wel wat mag permiteren.
Er zijn al weer drie maanden voorbij
gegaan sedert de laatste uitgaaf van de
,Oud Workumer’, en zover wij er nog
zijn, kunnen wij ons gelukkig prijzen en
dankbaar zijn. Ook St. Nicolaas is weer
voorbij, en voor de hoeveelste maal al? En
waren jullie blij met de goede gaven van
Sint? Mag ik eens raden? Ik denk van
niet zó blij als vroeger met een taaiman-
netje en een reepje chocola en misschien.
misschien ook nog een boterletter van
een dubbeltje. Alle mensen, en vooral
kinderen, waren vroeger met een beetje
blij, meer blij dan tegenwoordig in de
welvaartstaat. In die zuinige tijd waren
er, die in principe tegen het sint nicolaas
feest waren. Ze noemden het verspilling.
En zelfs mijn vader, die toch bij de voor
naamste belanghebbenden gerekend kon
worden, was tégen die snoeperij rond
Sint Nicolaas; hij zeide, mensen die haast
geen brood kunnen kopen, (een rogge
brood van 5 pond kostte 16 of 18 cent)
verspillen hun geld aan snoeperij.’
Het moest een kinderfeest blijven en de
kinderen waren in die tijd met een beet
je blij.
De gedachten gaan dus weer eens terug
naar het oude Workum, waar in die da
gen, reeds ver vóór 5 december,
vrouwen met manden vol lekkers
huis tot huis gingen om wat te verkopen.
Het was dikwijls een gedwongen’ nering,
waarbij medelijden dikwijls een grote
rol speelde; en daar het niet mogelijk was
om van ieder te kopen werden er vaak
een paar centen gegeven.
Neen, met alle respect voor die goede
oude tijd, stond daar toch een schrijnende
armoede tegenover. Die tijd is gelukkig
voorbij, en wij beleven de grote tegen
stelling; maar zou een groot deel van de
mensen wel zo tevreden zijn als toen? Wij
zien veel schoolkinderen snoepend langs
de straat of in een z.g. automatiek rond
hangen; en de jeugd-gevangenissen en
der gelijke inrichtingen zitten vol jonge
mensen, waarvan de meesten de kans
op een goede toekomst, voor hun leven
hebben verspeeld. Ik denk wel eens aan
het klassieke spreekwoord: Snoepen leidt
tot stelen.
Nóg eens terugdenken aan Workum:
Wat moesten de meesten toen alles tot
op een halve cent uitrekenen om rond te
kunnen komen; maar op de gemeente-be-
grotingen b.v. zag men nooit een lager
bedrag dan V2 cent. Maar in de tegenwoor
dige welvaartstaat, laat men ons door
geleerde koppen, cijfers voor oogen draai
en van b.v. 7/9; 2.93 of 0.5421 enz. alsof
de Pietlutten het wél zo zuinig doen.
Maar laat ik nu aan dit droge betoog een
einde maken en besluiten met jullie al
lemaal van harte een voorspoedig nieuw
jaar te wensen, zonder noodzakelijke zui
nigheid op halve centjes, maar een pret
tig uitgeven om er in dankbaarheid van te
genieten. Noodzakelijke zuinigheid is een
deugd, maar niet noodzakelijk is een on
deugd. Ten slotte nog een verzoek: Stuur
nu allemaal in ’t nieuwe jaar eens een
stukje voor ons Familieblaadje, want er
moet copy in voorraad zijn, anders kan de
redacteur niet klaar komen. Ik kan n.l.
niet beloven dat ik met tikken door kan
gaan, daar de toetsen dicht bij elkaar lig
gen en ik nu al met beide handen een
glaasje moet vasthouden.
Met de beste wensen en tot ziens
H. Glastra Sr.
Baarn, december 1963
UT HAARLEM
’k Haw earst de oare bistjürsleden mar
ütprate litten en sadwaende bin ik dan
de hikkeslüter. En as ik dan nochris troch-
lés hwat de oare mannen sein hawwe,
nou dan bin ik gau ütpraet. Fansels, ik soe
hjir ek noch wol hiel hwat skriuwe km-
ne, doch dat liket my net nedich. En dan
de copy moat nei Warkum oars komme de
krantsjes fiersto let klear, en dat is ek
net aerdich.
Us Eare foars. skriuwt: Stuur nu alle
maal in ’t nieuwe jaar eens een stukje
voor ons Familieblaadje. ,Ik hoopje tige
dat jimme dat dwaen sille, hwant
measte kearen moatte wy as bistjür mar
soargje dat der hwat yn it kr ants je komt.
Ik ha hjir in brief fan ien fan üs leden
üt Amearika foar my lizzen. Hy en syn
frou wiene yn Warkum doe ’t wy as aid
Warkumers, der foar de earste kear by
elkoar wiene. Hy skriuwt nou ü.m.: ,Ik
zeg wel eens dat krantje moest wat gro
ter zijn, zodat je wat meer hoorde. ,Nou
wy as bistjür wolle wol, mar dan moatte
jimme üs helpe. Siz nou net: ,Ik kin net
skriuwe’. hwant nei üs reis nei Amster
dam yn oktober 1962, reinde it süver stik-
jes foar it kr ants je.
Derom minsken klim ris yn ’e pinne en
stjür üs dat.
Ta bislüt winskje ik jimme allegearre
in goed en lokkich 1964 ta.
mei hertlike groeten,
Feitze
curb’. S. Falls is een mooie stad met
machtige gebouwen. We genoten en
kwamen ogen te kort om alles in ons op
te nemen.
’s Avonds gingen we naar beneden naar
de grote zaal waar een memoriam her-
denkjng was van de leden der (lodge
v.d. Old Fellow. De dames waren ge-
de heren in gewone pakken, alleen de
Grand Matriarch was gekleed in geel sa
tijn zijden hemd. Er werd bij gezongenen
ieder zette voor de overledene een kaars
bij en toen de namen afgeroepen wer
den, doofden ze om de beurt de kaars
weer uit. Toen werd de Am. vlag afge
haald door 3 heren in uniform, ’t ge
heel was erg plechtig.
Na afloop werden we weer in een
andere zaal verwacht, Jenny stelde ons
voor als de Holl. zusters van haar man,
die elkaar in geen 52 jaar hadden ge
zien, algemeen handgeklap, en daarna
werden we bestormd; de een sprak Duits
een ander half Duits en half Engels, dat
wij kregen het erg warm om iedereen te
antwoorden.
Ze verwonderden er zich over dat wij
net zo gekleed waren als daar, dezelfde
kapsels, schoenen, japonnen. Ze denken
natuurlijk dat hier alles op klompen
loopt. We kregen weer bloemen en om 12
uur naar bed. Jo kwam nog met ice
cream en na een gezellig praatje gingen
we eindelijk slapen. Wat een pracht dag
was het voor ons geweest.
Volgende morgen 9 uur aan ’t break
fast. Wat huishoudelijk werk gedaan
en toen voor de piano en Friese liederen
gezongen, ’t Was ontroerend als Jo stond
te zingen: O Gód forjit myn Fryslan
net. ,Na dinner gingen we per auto naar
die Friese mevrouw Schaefer, een mooie
tocht, beeldige houten huizen, in de kleu
ren roze, lichtblauw en die doen het
hier zo goed in de zonneschijn, zo vro
lijk.
Na lang zoeken kwamen we bij die da
me, mooi huis, de deur ging open en
daar stond ze met krulspelden in ’t haar,
we keken wat vreemd op en vroegen:
Binne wy miskien to bitjiid? Ze ver
stond ons en zei: Né, mar we hawwe
te morrow een famylje partij.’ Dus moest
ze dan extra mooi zijn en voor ons kwam
’t er zeker niet op aan. We kregen de
thee geserveerd op een blaadje wat je
op de schoot zette, alles van glas, vorkje
voor de cake en gebak erbij. Tafeltjes ge
bruiken ze h;ier niet, ajlle stoelen en
banken staan langs de muur. Marie, had
de pop meegenomen die ze van ons ge
kregen had, in fries costuum en dat vond
de gastvrouw ontzettend leuk. We spra
ken Hollands, Fries en Engels alles door
elkaar maar ’t was erg gezellig. Jo kwam
ons 5 uur halen en bracht ons naar zijn
dochter Marion, waar een begrafenis
maal was van een oom. Ook dat moesten
we mee maken vond Jo. Weer aan de
koffie met cake en ice cream.
Na hun huis te hebben bezichtigd ver
trokken we weer in Jo zijn auto. Hij heeft
een brede auto, smalle wagens zie je hier
niet.
We hebben nog een mooi ritje gemaakt
en om 6 uur supper. Toen weer in de
auto naar ’t vliegveld waai' een kennis
naar Californië vertrok, ’s Avonds weer
naar beneden, dames in lange gewaden
verwelkomden ons, weer aan de koffie
met aardbeien gebak, en 11 uur naar bed.
Alweer een mooie dag.
Publicatie van de Nederlandsche
Nieuwsblad Pers
