(MFI ,W EI HET MfflSSffilT SU LK.
Het M ill iet 01Ö Bnw WBBStllis.
c
No. 27.
Z E S-E N-D ERTIGSTE JAARGANG.
1881.
Bijks-Postspaarbank.
WELKOM.
3.
Ja,
Wat goeds door haar is gewrocht, hoeveel schoons
Na ’t zingen van dit nummer trad de heer Mr. D.
Alma, president van de feestcommissie op en hield
Deze COURANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden ƒ1.franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
in te zenden.
feestelijk samenzijn op den gedenkwaardigen
avond van 29 Maart 1881 niet alleen getuigd
heeft van vreugde en opgewektheid, maar dat
op dien avond de grondtoon van aller hart is
geweest: Vooruit is de weg van het leven!
Hier ook bloeit met groenend loover
Eene spruit van ’d eed’le plant
Menschenliefde, vrucht van godsdienst
Sieraad van het Vaderland.
Ja, zij bracht drie honderd zomers
Hier de schoonste vruchten voort.
Heil ons, dat geen storm of onweer
Haar in haren groei verstoort
1.
Welkom zij U toegezongen,
’t Is ons goed U hier te zien,
En u in het lied der vreugde
Onzen heilgroet aan te biên;
U, die steeds met goede zorgen
Onzer aller schreden leidt,
U ook danken wij deez’ feestdag,
Ons zoo liefdevol bereid.
2.
Daarom is het, dat wij blijde
Hoogtijd vieren op deez’ dag
Die drie honderd jaar geleden,
’t Teeder spruitje planten zag
O, dat ieder dankbaar deele
In de vreugde van ons feest
Dat het rein genot moog’ schenken,
Naar het hart en naar den geest.
geefsche wandeling.
De Directeur voornoemd,
ENGELHART.
VERGADERING
van den Gemeenteraad van Sneek,
op Zaterdag 2April 1881, ’s voormiddags 12 uur.
Punten van behandeling:
1. Resumtie der Notulen.
2. Medcdoelingen van goedgekeurde raadsbe
sluiten, ingekomen stukken enz.
3. Behandeling van reclames tegen den
Hoofdelijken Omslag, dienst 1881bij Gedepu
teerde Staten ingediend.
We behoeven niet te vermelden, welken in
druk deze schoone rede maakte, ’t 'Was een
woord, met zooveel gevoel en opgewektheid uit
gesproken, dat de redenaar in het applaus bet
krachtigste bewijs vond, dat hij uit het hart tot
het hart gesproken had, en wel verdiend waren
de woorden van dank, door onzen waardigen
Burgemeester geuit, waar hij den heer Alma zijne
hulde betuigde voor zij ne toespraak, in het bij zonder,
waar hij de belangen der stichting aan de wel
willende zorg van het gemeentebestuur had aan
bevolen. Hij van zijn kant gaf de verzekering,
dat de bloei van het Old Burger Weeshuis vu
rig door hem werd gewenscht en zou worden
bevorderd.
Een tweetal liederen volgde hierop, die met
smaak en gevoel voorgedragen werden.
Sneek gebeneficieerden geworden.
Thans troont hier de ware verdraagzaamheid
en openbaart zich de liefdadigheid in baar heer-
lijksten vorm. Aan alle kinderen zonder on
derscheid wordt zooveel mogelijk het gemis van
hunne ouders Verzacht en vergoed. Dat gelijk
recht is de hoeksteen van het gesticht en kan
niet nalaten de heerlijkste vruchten af te werpen.
Een gevoel van dankbaarheid moet daarom
de harten der verpleegden bezielen, voor wie
zooveel gedaan, is en nog gedaan wordt door
Voogden en Voogdessen, door Vader en Moeder,
door Leermeestersdie allen hunne beste krachten
inspannen voor het heil van die allen, aan wier
ontwikkeling en vorming zij werken. En die
taak, zij is niet gemakkelijk, waar kinderen van
zoo verschillend karakter, zoo verschillend van
jaren en afkomst samen zijn.
Maar al is die taak zwaar, toch wordt ze
licht, waar men zich het heerlijke doelvoor
oogen stelt, om aan de kinderen het gemis hun
ner ouders te vergoeden. Blijft, zegt 8., hen
vermanen en op voeden met kalmte, hartelijke
liefde en verstandige gestrengheid, zoo zullen
eenmaal de namen van vader en moeder en on
derwijzers met dankbare herinnering door het
nageslacht in de gedenkboeken van dit gesticht
worden gelezen.
Hierop richtte de S. zich meer bepaald tot de'’ gekoesterd; dan zal de toekomst leeren, dat het
verpleegden zei ven. Hun voegde een juichtoon,
voor hen moet de 29 Maart 1581 onuitwisch-
baar in het geheugen zijn geprent, als de dag
waarop voor het eerst het toevluchtsoord werd
geopend, waar ze tot deugd, tot godsvrucht, tot
waarachtig geluk worden opgeleid. Hun voegde
die innige overtuiging, dat alles, wat gedaan werd,
strekte om hen later in de maatschappij als nut
tige leden te doen optreden. Die overtuiging
moest hen aarisporen tot tevredenheid in hun
lot, tot dankbare erkenning van al de moeiten,
die aan hen werden besteed, van al de voor
rechten, die zij bezaten, boven zoovele andere
gestichten. En al mocht op het feest geen wan
klank worden gehoord, toch eischte de waarheid
te vermelden, dat niet allen altijd even dank
baar die zegeningen waardeerden, altijd spraken
van hun recht. Die gedachte, zegt 8., leidt tot
onverschilligheid, eenzijdigheid en eigenwijsheid
en levert eene bijdrage tot de allertreurigste
levensbeschouwingen, en daarbij wordt vergeten,
dat tegenover rechten ook verplichtingen bestaan.
Van geen van allen verlangde S. een woord van
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents,
voor eiken regel meer 7 */2 Cents. Bij abonnement is de prijs be
langrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij den
Uitgever.
Ter voorkoming van nutteloos tijdverlies, neemt
de Directeur van het Postkantoor de vrijheid,
aan diegene, welke voor het eerst inlegger der
Spaarbank wenscht te worden, vóóraf een for
mulier in blanco, ’t welk door den belangheb
bende ingevuld en onderteekend moet worden,
van het kantoor te doen af halen; het niet be
kend zijn met het nommer van het huis en de
straat, altemaal zoowel in het Stamregister,
als in het uit te reiken spaarboekje in te schrij
ven, veroorzaakt den inleggers steeds een ver
dank, maar wel verlangde hij, dat de dankbaar
heid zich openbaarde in daden. Met een krach
tige opwekking tot liefde en eensgezindheid, tot
gehoorzaamheid aan Vader en Moeder, tot dank
baarheid aan God, besloot de redenaar zijne aan
spraak tot de kinderen, èn richtte zich daarop
tot het Edel Achtbaar Bestuur der gemeente;
dankende voor diens gewaardeerde mede
werking, vragende voortdurend vertrouwen, waar
de voogden zich met het beheer der stichting
belast zagen. Mochten dan ook soms inzichten
en meeningen verschillen, de grondtoon van
beider streven zal daarom toch dezelfde zijn,-
waar ieder voor zich het waarachtig belang van
het gesticht voor oogen heeft.
Ook de gemeente Sneek noemde de redenaar
driewerf gelukkig met eene stichting als het Old
Burger Weeshuis. Haar wenschte hij toe, dat
die grootsche stichting voortdurend de belang
stelling en waardeering mocht ondervinden van
allen, wien het lot der weezen ter harte gaat.
De Bestuurders zullen steeds naar meerdere vol
making streven. En daartoe is er gelegenheid
te over. Do zaak der weezenverpleging is in den
laatsten tijd een voorwerp van nauwgezette be
schouwing geworden. Overal doen zich stem
men hooren, die de weezen terug willen ge
ven aan het huisgezin, waar ze een vriendelijk
en gezellig „tehuis" zullen vinden, waar zij hun
ne jeugd genieten kunnen en het hart zich vrij
uitstorten kan. Dat is een grootsche taak, dat
is een edel doel, dat is een heerlijk streven.
Voogden en Voogdessen noemt Spr. gelukkig,
die in zulk een richting des tijds leven.
Thans het woord tot Vader en Moeder rich
tende, vraagt hij van hen die hulp en dien
steun om te trachten dit Gesticht meer en meer
te doen beantwoorden aan wat het bij mogelijk
heid voor de verpleegden zijn kan. Ook den
wakkeren Secretaris-Boekhoudor en den onder
wijzers werden die belangen krachtig aanbevolen.
Zoo was deSpreker aan het einde zijner rede
gekomen.
Was hij begonnen met te vermelden, wat op
29 Maart 1581 was voorgevallen, hij hoopte,
dat allen de Eendracht der Vaderen zouden na
volgen met waardeering van elkanders ziens
wijze, meeningen en levensrichtingen. Dan kon
den allen niet slechts den blik vreugdevol ach
ter zich slaan, maar ook hoopvol vooruit, om
dat, waar de dichter zingt: „In ’t Verleden, ligt
het Heden,” hij er onmiddellijk op volgen laat:
„In het Nu wat worden zal.” Daarom allen de
hand aan den ploeg op het veld, waar nog zoo
veel valt te doen. Allen de beste voornemens
door haar zijn gedroogd, hoeveel sterfbed den
door haar zijn veraangenaamd en verlicht, hoeveel
moeders en vaders er waren die l ij hun heengaan
van de wereld hunne onverzorgde panden onder
veilige handen zagen overgebracht en met een
glimlach op de lippen gerust de oogen sloten
neen, wij wagen het niet dat alles te schetsen
29 Maart 1581 is een eeuwig gedenkwaardi
ge dagniet alleen voor weezen van vroegeren
en lateren tijd, ook voor de gemeente Sneek
Geen wonder, dat A oogden en Voogdessen be
sloten op eene waardige wijze de herinnering
daaraan te herdenken en voor de tegenwoordige
verpleegden dien dag onvergetelijk te maken,
opdat ook in het gedenkboek huns levens reeds
vroeg eene schoone bladzijde zou worden ge
schreven.
Eene commissie uit de Voogden, gesteund
door de-welwillende medewerking van Vader en
Moeder van het Gesticht en een tweetal onder
wijzers dezer gemeente, aan de inrichting werk
zaam, bereidde alles voor tot eene eenvoudige,
maar toch waardige viering. Een der zalen
werd op keurige wijze door den heer C. Koore-
vaar met groen en vlaggen versierd, een klein
tooneel opgericht en ziedaar de gewone jongens
kamer in een feestzaal herschapen.
Zoo naderde het uur der feestviering. Alle
weezen in het gesticht en in deze gemeente bij
anderen verpleegd, wachtten op hunne plaatsen
gezeten de opening af. Daar klonken de vroo-
lijke tonen der muziek; Voogden en Voogdessen
treden binnen, Vader en Moeder zijn reeds te
midden van de schaar; enkele genoodigden,
waaronder Hoeren Burgemeester en Wethouders
met den Secretaris der gemeente, benevens eeni-
ge Oud-voogden, plaatsen zich op de hun aan
gewezen stoelen en het eerste feestlied wordt
aangeheven.
Wij meenen dat eerste nummer te moeten
afschrijven
29 MAART 1881.
In het leven der volken komen dagen voor
die met onuitwischbaar schrift in het gedenk
boek van hun bestaan zijn aangeteekend dagen,
die eene zoo aangename, maar ook zoo diepe
herinnering hebben achtergelaten, dat ze niet
dan met eerbied worden herdacht en waarvan
het noemen alleen de reinste gewaarwordingen
hernieuwt of verlevendigt. Dan nemen de stem
men uit het verleden als het ware vormen aan,
die ons vriéndelijk lachend de schoonste beelden
voor den geest tooveren en ons 'terugvoerer tot
tijden van zegepraal en glorie, van bekroonde vol
harding na bangen strijd.
Ook het leven van den enkelen mensch kent
ze, die dagen, toen onze liefste wenschen wer
den vervuld, onze stoutste verwachtingen be-
t kroond, onze zoetste hope verwezenlijkt, ja soms
onze droombeelden werkelijkheid werden. Wie
kent ze niet die oogenblikken van innig genoe
gen, van zalige voldoening, van reine vreugde,
van waarachtig levensgeluk, die wel tot het ver
leden behooren, maar zich nog gedurig- aan on
zen geest opdringen, als wilden ze onzen levens-
weg, die soms zoo moéielijk te bewandelen 's
verlichten met den glans hunner lieflijkheid
en ons bemoedigen in het voorttreden op onze
baan
En zou dan het Old Burger Weeshuis alhier,
dat een zoo schoon verleden achter zich heeft,
i niet met innig welgevallen terug mogen zien op
den 29 Maart 1581, toen het eerst zijne grond-
slagen werden gelegd, teen het eerste 12tal wee
zen toevertrouwd werd aan de leidende en be
hoedende zorg van mannen, die begrepen, dat
de weldadigheid hare schoonste taak vervult,
en haren heerlijksten triumf viert als ze hare be
schermende hand over weezen uitstrekt en als
een weldoende engel zegenend hare vleugelen
uitbreidt over die ongclukkigen, die van vader
en moeder beroofd, zonder de steunende, red
dende hand van waaraehtige menschenvrienden
ten prooi zouden zijn aan ontbering, verwaar-
lóozing, ellende?
Ja, in het gedenkboek van die stichting is 29
Ij Maart 1581 de gedenkdag bij uitnemendheid.
Wat goeds door haar is gewrocht, hoeveel schoons aimn, pwsiueuu vanuuictiöbvumimssie op en mem
I door haar is tot stand gebracht, hoevele tranen eene korte rede. Een hartelijk „welkonl” klonk
al dadelijk allen aanwezigen tegen op het kin
derlijk feest, dat allen hier samen bracht, een feest,
gewijd aan den dag, die het 300-jarig bestaan
der weldadige instelling van het Old Burger
Weeshuis herinnert. De redenaar wenschte niet
een historisch verhaal van de drie eeuwen, die
henènvlogen, te geven, alleen een kort, opwek
kend woord te doen hooren. Als uitgangspunt
nam hij 29 Maart 1581, toen „Burgemeester en
Schepenen en Raden der stad Sneek op den
Raadhuise vergaderd, eendrachtelijk van den
Raadhuise na het Kruize-Broeders Klooster zijn
gegaan en aldaar hebben ingebracht de eerste
twaalf weeskinderen.”
Daar ligt, zegt 8. iets hartelijks in, dat de
magistraat van die dagen zelf de weezen ter
plaatse heeft geïnstalleerddat was een goed
begin voor eene stichting, die thans zooveel bloei,
welvaart en zegen ondervindt, die nu reeds 98
weezen verzorgt in een gebouw uit- en inwen
dig zoo geheel beantwoordende aan zijne roe
ping. ’t Is, alsof het gesticht zelf de weezen
uitnoodigt om met blijdschap binnen te treden
en met dankbare opgewektheid binnen zijne
muren te verkeeren.
Daar valt, gaat Spreker voort, te roemen en
te juichenThans toch zijn alle burgers van
OEEKER
OIRiV
»w
ins- a uiitrti: vm: n id took de
IB
f
I
i
1
L
Z
V
J.
p
V
