t T1 ’ll' I' In hooge kringen, Roman van Reinhold Ortmann. - do I? I ll EX LiA van I I get teg gai sto gra zei vai Zo ZOl kel gez er die pol get slei die kui fen get nei I Bu koi llu kei offi J liai Da Hu op zal bui gee hai sloi Ru te te lid< vei J W be; Eg toe bej teg Isn de del zoc ata. J dat in eeh te bel der dri< XLIII. Margherita had wel is waar een kreet schrik en ontzetting geslaakt, toen zij de forsche gestalte van haar oom met zijn van toorn en inwendige aandoening doodsbleek geworden ge laat onmiddellijk in hare nabijheid uit het donkere geboomte zag te voorschijn komen, maar tegelijkertijd begrijpende dat thans alles bóven haar hoofd zou losbarsten en dat het niet meer mogelijk was het gevaar te ontwijken, ’t welk zij zelf in het leven had geroepen, had zij ook al haar moed en weerstandsvermogen teruggekregen, en met die tot het uiterste be- slotene, trotsche energie, welke gewoonlijk slechts aan de kinderen van het zuiden eigen is, zag zij de dingen tegemoet welke onmisbaar gedu rende de eerste minuten zouden moeten volgen. Toen Ricardo den vorst had bespeurd, twij felde hij er geen oogenblik langer aan, of hij en Margherita waren het slachtoffer geworden van een welboraamden, verraderlijken aanslag, en hoezeer hij deze noodlottige wending ook ter wille van het geliefde meisje betreurde, zoo stond thans, nu er geen uitweg meer was, zijn besluit toch ook onwrikbaar vast, om zijn kost baren schat tot het uiterste te verdedigen. Hij liet zijn tegenpartij los, op wiens vaalbleek gelaat bij het verschijnen van den bisschop een glans van voldoening zichtbaar werd en die een haastigen blik van verstandhouding met zijn bondgenoot gewisseld had, en trad toen met fiere, OVERZICHT. Het protest der rechterzijde van de Fran- sche Kamer uit de begrootingscommissie luidt als volgt„Toen het voorstel om de begrootings commissie te benoemen door de volle Kamer aan de goedkeuring van deze onderworpen was, had do minderheid (de rechterzijde) er op ge rekend, dat haar een rechtmatig aandeel in de commissie zou worden toegekend. Vertrouwen stellende in de verklaringen van de onderteeke- naars van het voorstel, ondersteunde zij het met hare stem, geleid als zij werd door de vader landslievende gedachte, dat zij haar deel zou dragen in de verantwoordelijkheid en in de plichten, die de betreurenswaardige verkwisting gedurende de tien laatste jaren heelt doen ont staan. De republikeinsche meerderheid, die de geheimen harer verspillingen onder den dek mantel wil houden, heeft door hare stemuit- brenging openlijk het voornemen te kennen ge geven, dat zij niet gezind is de gedane belofte, die de billijkheid zelve was, na te komen. Te genover deze nieuwe daad van onverdraagzaam heid is het de plicht der rechterzijde het land te laten oordeelen over de toewijding, waarvan zij het bewijs gegeven heeft en over de uitslui ting, die met haar 3,500,000 belastingschuldigen treft. De verantwoordelijkheid, die zij gedacht heeft te deelen, zal nu weer, evenals vroeger, enkel op de republikeinsche meerderheid neer komen. De rechterzijde, getrouw aan haar programma: „noch nieuwe belastingen, noch leeningen, maar bezuinigingen”, wacht nu de nieuwe begrootingscommissie aan het werk.” Inmiddels werkt die commissie ijverig voort en overlegt met den minister van financiën over de maatregelen die genomen moeten worden om het financieel evenwicht te herstellen. Men schijnt voornamelijk op de begrooting voor open bare werken te willen bezuinigende minister is geneigd om een inkomstenbelasting voor te stellen, doch men weet zoo goed als zeker dat daarvoor geen meerderheid in de Kamer te vinden ismen denkt er nu over om de belas ting op het meubilair te verhoogen. Dezer dagen heeft de Regeering eene extra parlementaire commissie van juristen benoemd voor de herziening van het strafwetboek. Eene der sub-commissiën, waarin de commissie zich heeft verdeeld, heeft thans hare eerste zitting gehouden en met vier stemmen tegen twee zich verklaard voor het behoud der doodstraf. Uit Tlemcen in Algeria wordt gemeld dat aldaar 18 Maart een demonstratie der inboor lingen plaats had. Ongeveer 600 Arabieren verzamelden zich op het plein voor de woning van den maire en trokken van daar naar de onderprefectuur, het gerechtshof en het station. Het doel was een protest tegen de verplichting om hun kinderen naar Fransche scholen te zenden en tegen de hervormingen, in de Ma- homedaansche rechtspleging ingevoerd. Zij be roepen zich, wat dit laatste punt betreft, op de hun in 1830 gedane beloften. De manifesta tie liep rustig af, doch de aanvoerders zullen zich te verantwoorden hebben wegens politie- overtredingen. Sedert vele jaren was een der gelijke demonstratie in Algerie niet voorgekomen. Volgens de laatste berichten uit Achter-lndie wordt Touking nog zeer onveilig gemaakt door roovers. Zoo werd 19 Febr. de sloep Leung-Na, wai Als om te uw dez dan het ove J sch „ik mis stat het bre ren wil van dee lijk, den bijt, nu voo. mij steil spre geei drul slot gesl I vert beet nog hij niet de neef van uwe doorluchtigheid, maar een bedrieger is, die zich zijne toevallige weten* schap van de farailie-verhoudingen ten nutte heeft gemaakt om dit huis op de schande! ij kste wijze te misleiden. Uwe doorluchtigheid mag van mijne handelwijze denken wat zij verkiest, maar zij zal toch niet verwachten dat ik met een man zal duelleeren, dien ik binnen zeer korten tijd in het tuchthuis hoop te zien.” Gedurende deze op zeer kalmen maar vasten toon uitgesproken woorden, sidderde Ernesto zoo erg aan al zijne leden, dat dit den vorst, wiens h»nd nog altijd op zgn arm lustte, niet ont gaan kon. Hij vestigde dan ook een scherpen, doordrin genden blik op zijn neef, een blik, die alles behalve onvoorwaardelijk vertrouwen uitdrukte en die Ernesto het bloed naar de wangen joeg. Eene angstige pijnlijke stilte volgde op de ver klaring van den afgevaardigde. Allen wachtten met spanning het antwoord van den vorst, die toch tegenover zoo’n ongehoorde bewering ón mogelijk zijne tot nu toe aan den dag gelegde kalmte zou kunnen bewaren, en de eenigste die met de meest mogelijke bedaardheid en zelfs met een fijn lachje de verdere ontwikke ling van den tot op het uiterste gespannen toe stand tegemoetzag, was de eigenlijke bewerker van dat alles, de wakkere Koedeler, die den thans op hem gevestigden blik van den bisschop doorstond zonder een oogspier te vertrekken. „Gij hebt, naar ik hoop, wel bedacht, mijn heer de afgevaardigde,” aldas klonk eindelijk de zware stem van den bisschop koud en afgeme ten als te voren te midden van die pijnlijke stilte, „welk een schandelijkheid gij daar ge waagd hebt uit te spreken Als hetenkei uwe bedoeling was om door zulk eene dwaze bewering de gerechte straf door uW eigen misdrijf te ontgaan, dan hebt gij daartoe vaar van meer ernetigen aard, namelijk een nieuwen aanslag der Carlisten. Ook daarop is de regeering echter niet onvoorbereid en scherper nog dan anders wordt op de grenzen toegezieu op alles wat slechts eenigszins verdacht schijnen kan. Zoo werden Donderdag aldaar drie wa gonladingen met scherpe patronen in beslag ge nomen, die aan eenige maires in de Baskische provinciën geadresseerd waren. Zoowel de ver voerders als de geadresseerden werden terstond in hechtenis genomen. Ook te Madrid schijnt de hand op een verborgen arsenaal gelegd te zijn. Althans een telegram van daar meldt: De politie ontdekte alhier in een winkel 290 ge weren en kisten met dynamiet. Er haddei verscheiden arrestaties plaats. Er werden personen in hechtenis genomen tengevolge der ontdekking van een wapendepot te Madrid. Mea vond patronen en wapens met nytro-glycerine. Oostenrijksche bladen verzekeren, dal dr. Prazak, de minister van Justitie, dezer dagei een deputatie uit Stiermarken ontving, die kwam klagen over den arbeid in de gevangenissen, dit concurreerde met de vrije nijverheid. De mi nister zou geantwoord hebben, dat Oostenrijk van plan was om een expeditie uit te rustel naar het Congo-gebied en daar gelegenheid hoopte te vinden voor een verbanningsoord van veroor deelden, waardoor aan de bedoelde klacht zoo te gemoet gekomen worden. Van verschillend! zijden echter wordt de juistheid van dit bericht, althans in dezen vorm, in twijfel getrokken. der kerk tegemoet, die van zijn politieken tegen stander thans ook zijn persoonlijken vijand ge worden was. Hoe ziedend de toorn ook mocht zijn, welke in het hart van den bisschop kookte, toch ver stond hij meesterlijk de kunst om althans voor het uiterlijke zijne kalmte te bewaren en eene koelbloedigheid aan den dag te leggen, die zooals hij heel goed wist, meestal een veel grootere en meer blijvende uitwerking heeft, als de bulderende uitingen van een toomelooze hef tigheid. Ook thans vorderde hij niet met eene van woede bevende stem, zooals Ernesto ver wacht had, maar op zekeren plechtigen toon, zooals het in de kerk bijna op zijn plaats zou zijn geweest, opheldering van den jongen afgevaardigde over diens tegenwoordigheid in het park zijner zuster en in het gezelschap van zijn nicht. Er werden slechts weinige verklaringen tus- schen de beide mannen gewisseld, en zelfs de kalme vastberadenheid waarmee Ricardo zijne vurige liefde voor Margherita beleed en hij zijne hoop uitdruate, de toestemming der vorstin te zullen erlangen, was niet in staat den bisschop uit zijne plechtige kalmte te brengen. „Het behoort niet tot mijn ambt,” verklaarde hij eindelijk, „op zulke dwaze woorden dat ant woord te geven, ’t welk er alleen op past. De straf voor de schandelijke misdaad, waaraan gij u tegenover de eer en de rust van dit huis hebt schuldig gemaakt, zal u daar ten deel vallen, waar gij anders met zooveel ij ver en zulk een voortreffe lijk succes uwe triomfen tracht te vieren, namelijk in de openbaarheid. U we cliënten en uwe kie zers zullen spoedig genoeg vernemen aan wien zij hun vertrouwen hebben geschonken, en wat de persoonlijke voldoening betreft, welke gij z I dit huis verschuldigd zijt en welke gij zeker trotsche houding den hoogwaardigheidsdrager 1 niet van plan zijt te weigeren, zoo zal Marghe rita’s broeder u morgen, op een geschiktere plaats als di park is, zijne mededeelingen doen.” „Ook mij zou het liever geweest zijn, deze besprekingen op eene andere plaats te voeren”, antwoordde de afgevaardigde, „maar om van den beginne af alle verder misverstand te voor komen en teneinde mij voor eene lage verden king te vrijvaren, welke onder dergelijke om standigheden allicht zou kunnen ontstaan, moet ik Uwe doorluchtigheid reeds aan deze weinig geschikte plaats verklaren, dat ik mij met den voorgewenden broeder der prinses nooit met eenige onderhandeling, van welken aard ook, zal inlaten, en dat ik hem geheel het recht moet ontzeggen, eene ridderlijke voldoening van een man van eer te vragen.” „Ellendelingriep Ernesto uit, terwijl hij eene beweging maakte alsof hij zich op nieuw op zijn vijand wilde werpen, maar de bisschop zelf verhinderde hem daarin, door met eene be- sussende beweging zijn hand op den arm van den jongen man te leggen en hem alzoo op zijn plaats te houden. „En welke redenen hebt gij voor zulk eene weigering?” vroeg hij op een toon die bijna zacht kon worden genoemd. „Zoudt gij misschien van plan zijn u onder het een of ander voorwend sel aan de verantwoordelijkheid van uw schan delijk gedrag te onttrekken „Ik was er op voorbereid zulk eene verden king te zullen hooren uitspreken,” antwoordde Ricardo, die blijkbaar slechts met moeite zijne eerbiedige houding bewaarde, „en Ik zie mij daardoor gedwongen, de verschooning, waarmee ik het gevoel van uwe doorluchtigheid wenschte te behandelen, te laten varen. Ik beschouw dien mijnheer daar, wiens plompe manieren reeds maar al te duidelijk mijne verdenking rechtvaar digen, reeds vóór alles daarom geen satisfactie waardig te zijn, omdat ik overtuigd ben dat die de brieven van Nam-Dinh en Hong Yen overbreugt, door hen beschoten, echter zonder eenig resultaat; te See Tray had een botsing plaats tusschen roovers en militairen, waarbij de laatsten twee dooden en twee gewonden hadden, en de roovers 70 dooden op het slagveld achterlieten. In de provincie Than-Hoa werden papieren gevonden, waardoor verscheiden man darijnen zeer gecompromitteerd werden daaruit bleek dat men in het zuiden te Ninh-Binh en Nam-Dinh een opstand had willen uitlokken, hetgeen echter door de gevatheid van generaal Brissaud werd voorkomen. In de Anamsche provincie Phu Yen kon zonder groote inspanning de orde gehandhaafd worden. Het Lagerhuis van E n g e 1 a n d is tot heden, Dinsdag, uiteengegaan, zonder dat de tweede lezing der lersche dwangwet nog heeft plaats gehad en hare tegenstanders hebben nog een paar dagen langer tijd de opinie tegen haar in beweging te brengen. De door de Parnellisten tegen den voorzitter van het parlement gerichte beschuldiging van partijdigheid en de manifestatie van Gladstone, die met zijn geheelen aanhang op zekeren dag de zitting verliet, doen nog veel van zich spre ken. Gladstone heeft nu wel aan bedoelden voorzitter een bezoek gebracht om zich te ver ontschuldigen, en Parnoll is geëindigd met zijn onpartijdigheid te erkennen, doch de zittingen werden de laatste dagen door een der vice-pre sidenten geleid en men twijfelt of de voorzitter Peel geneigd zal bevonden worden om den hamer zelf weder op te nemen. Uit Arolsen wordt gemeld, dat de W a 1 d e c k- s c h e Landdag met algemeene stemmen min éen het nieuwe „Accensionsvertrag” tusschen Waldeck en Pruisen aangenomen heeft. Het is woordelijk gelijkluidend met het vorige. Tevens is een verschil bijgelegd, dat tusschen den vorst en den landdag bestond over de aflossing der met Rothschild gesloten leening, waarvoor de vorst zich thans een opoffering van 333,000 mark heeft getroost. De zaak was bij het rijks- gerechtshof aanhangig, doch zal nu natuurlijk aldaar komen te vervallen. De toestand in den Elzas en Lotharingen trekt nog steeds de aandacht. Te Zabern hebben ernstige ongeregeldheden plaats gehad bij de opkomst der recruten. Een dertigtal belhamels haalden de Duitsche vlag van het gemeentehuis naar beneden, sloegen de stok stuk en verscheur den de vlag. De politie nam 5 recruten in hechtenis en stelt een onderzoek in. Volgens een bericht uit Rome aan Figaro, zou het nieuwe Italiaansche Ministerie bij de Kamers 80 millioen lire aanvragen, om 15000 man troepen naar Afrika te zenden. In Spanje, zoowel te Madrid als elders, ontdekt men thans herhaaldelijk lonten en hel- sche machines, maar gelukkig altijd van vrij onschuldigen aard. Het vermoeden wordt ge opperd, dat men hier met pogingen te doen heelt om de aandacht af te leiden van een ge- De Temps is zeer ingenomen met de pogingei j der Porte, om een oplossing te vinden voor di Bulgaarsche quaestie. Uit Konstantinopel verneemt het blad, dat Turkije aan de mogend heden eene nieuwe circulaire zal zenden, waarin de Porte constateert, dat al haar pogingen, om de partijen te Sofia met elkander te verzoenen, vruchteloos zijn geweest en betoogt, dat de aan wijzing door alle mogendheden en met eenparige stemmen van een candidaat voor den Bulgaar- schen troon het eenige middel is, om aan dei tegenwoordigen onhoudbaren toestand een eindt te maken. Ongetwijfeld zou de Sobranja zulk een candidaat gaarne verkiezen, en dan zou it het vorstendom weder een normale toestand zijn hersteld, overeenkomstig de bepalingen van hei tractaat van Berlijn. De Temps voegt er bij dat Rusland aan deze stappen van de Ports volkomen vreemd is, en zij roemt daarom Kus- lands belangeloosheid. Uit Konstantinopel wordt inmiddels aan Standard gemeld, dat de Sultan ontevreden is op den grootvizier, dewijl de Bulgaarsche quaestie naar het schijnt niet verder komt. De Sultan heeft den groot-vizier in geen drie weken out vangen. Niettegenstaande de vermaningen van het Bul gaarsche gouvernement om geene demonstraties te doen op den verjaardag van prins Alexander, heerschte er Dinsdag te Sofia reeds van den vroegsten morgen eene ongewone beweging. De telegraaf bureaux werden door de menigte be- tuchthuisstraf veroordeeld wegens inbraak bij nacht. De kastelein E. te Hoogezand is niet, zooals vroeger vermeld is, in hechtenis genomen, maar met twee andere getuigen, in de bekende zaak van Nieboer en Vos, door den rechter van in structie gehoord. Hem is het recht van „ver gunning” door burg, en weth. ontnomen. Volgens eene op statistieke cijfers berustende berekening, vormt thans het bedrag der spaar penningen, door drie-en-twintig milloen arbeiders en andere nijvere burgers aan de verschillende spaarbanken in Europa toevertrouwd, een kapi taal van zeven milliard gulden. Dit feit levert weder eene merkwaardige bij drage tot de geschiedenis van het kapitaal. Zij die op zoo hoogen toon met hunne domme sophis- nien het kapitaal bestrijden, zien geheel voorbij, dat het geenszins uitsluitend in het bezit is van enkele vermogenden en dat ook „de kleine man” kapitalist is, zooals uit het bovenstaande blijkt. Wat zouden zij, die sparen, met hun overgelegd geld doen, wanneer zij het niet konden beleggen De prikkel tot spaarzaamheid zou weggenomen zijn en hoe en waar zouden de kleine burgers hun geld bewaren, zoo er geen spaarbanken wa ren De zeven milliard die door de besturen der spaarbanken worden uitgezet en nijverheid, handel en landbouw bevorderden, zouden in la tafels, lessenaars of misschien in kousen, eene zeer onveilige bewaarplaats vinden, en geenerlei vrucht afwerpen noch voor de bezitters, noch voor de maatschappij. (Arnh. Cl.) Het U. D. zegtOver het algemeen wordt in Friesland en ook in een deel van Groningen nog weinig aan tuinbouw gedaan. Wie versche groenten wil hebben moet die meestal, óf zelf kweeken, óf ze van elders ontbieden. Toch zijn er in Friesland en Groningen stre ken, die voor groentenbouw uitnemend geschikt zijn. Wij vestigen hierop de aandacht onzer Ut- rechtsche warmoezeniers, om de door hen ge kweekte smakelijke groenten zoo gunstig bekend. Nu de gronden in Groningen en Friesland niet meer zoo hoog in prijs en gemakkelijker te bekomen zijn dan weleer, is daar o. i. voor menig hovenier, die zijn vak goed verstaat, een ruim middel van bestaan te vinden, waar hem hier daartoe wellicht door al te groote concur rentie de weg is afgesneden. 1 van

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1887 | | pagina 2