I
u
K
fa t
I
(h
In hoog© kringen,
Roman van Reinhold Oktmann.
11'
'O
den Staat,
Zierik-
in
iTKML A 8».
hij wees
B
ver-
vau
den Balkan had voet gevat,
twee kanten Konstaatinopei
OVERZICHT.
Het incident-Schnabele zal nu weldra tot de
geschiedenis behooren.
Op denzelfden dag dat het officieuse orgaan
der Duitsche regeering deNorddeutsche
allerlei onheilspellende mededeelingen deed no
pens Schnabele en de plannen waarin hij zou
’I
XLV.
Margherita’s vlucht uit het slot werd reeds
den volgenden morgen heel vroeg ontdekt, en zij
was natuurlijk zeer geschikt om de opgewon
denheid en verwarring, welke reeds door het
voorgevallene in den vorigen avond waren
ontstaan, niet weinig te doen toenemen.
De kamenier, die werkelijk de gunstige ge
legenheid voor een nachteljjk rendez-vous niet
ongebruikt had laten voorbijgaan, was ten slotte
toch gekweld geworden door eenige ongerustheid
over de mogelijke gevolgen barer lichtzinnigheid.
Eerst nadat zij weer in hare naast het boudoir
van Margherita gelegen kamer was teruggekeerd,
herinnerde zij zich, dat het gelaat harer gebied
ster een bijzonder lydende uitdrukking had
vertoond, en met schrik dacht zij er aan, dat het
makt
Tc
van
die 1
De
toch
Want
oinve
berei
het l
zich-:
waar
Marg
Nads
dat z
had
ring
werd
die t
offer
Ae
gezoc
vlucl
wijl
die u
-
-
I
aarzelde een oogenblik of zij verder gaan of
terugkeeren zou. Hare inwendige onrust en
nieuwsgierigheid behaalden echter ten slotte de
overwinning en zij sloop tot dicht bij de leger
stede, om voorzichtig een blik achter de gordijnen
te kunnen werpen. Zij kon acuter een kreet van
ontzetting niet onderdrukken, toen zy ontdekte
dat liet bed ledig was en de kussens blijkbaar
onaangeroerd waren. Radeloos keek zij om zich
heen. Wel overviel haar voor een oogenblik
de gedachte aan een vlucht van Margherita,
maar de volmaakte orde, welkeer in het vertrek
hecrschte, de omstandigheid, dat er geen enkel
van de voorwerpen ontbrak, welke Margherita
bij een vlucht toch zeker zou nebben meêgenemen,
waren zoo geheel in tegenspraak met die ver
onderstelling, dat zij deze ook weer dadelyk
verwierp en naar eene andere verklaring zocht.
De lichtzinnigheid van haar warm italiaansch
bloed liet haar daaromtrent niet lang in verle
genheid, ©n in de overtuiging dat ook de prinses
in alle stilte een avontuurtje van deiicacen aard
zou hebben ondernomen, kwam zij tot het besluit,
hare terugkomst af te wachten en door haar
wetenschap van het geheim van haar gebiedster
gewikkeld zijn, schijnt tot het in vrijheid stellen
van den gevangene te zijn besloten. Vrijdag
avond toch is Schnabele weder op vrije voeten
gekomen. Misschien moet dit strekken om een
blijk te geven van de zucht tot toenadering der
regeering. Maar hoe dit zij, voor de rust van
Europa en van eenige erg oorlogzuchtige Duit
sche bladen is de keer, dien de zaak heeft ge
kregen, gelukkig.
Da autoriteiten hebben een middel weten te
vinden om zichzelf te dekken. Zij houden vol
dat Schnabele op Duitsch grondgebied is gear
resteerd, maar geven toe dat hij dien bodem
alleen betreden heeft naar aanleiding van een
verzoek, hem door een Duitsch collega gedaan,
zoodat hij feitelijk een vrijgeleide had. De
agenten, die hem arresteerden, waren met dit
verzoek niet bekend, zoodat zij hun plicht heb
ben gedaan. Alles berust dus op een verklaar
bare en verschoonbare vergissing en de eenige
die er onder lijdt is Schnabele zelt, daar hij
eenige dagen zijn vrijheid heeft moeten missen.
Daartegenover staat echter het voordeel dat hij
gedurende dien tijd een „beroemd” man is ge
weest, terwijl het hem waarschijnlijk in zijn
carrière geen kwaad zal doen.
Aan nabetrachtingen over het Schnabele-
incident ontbreekt het in de bladen niet. De
geheele pers in Frankrijk, Duitschland, Engeland,
Gostenryk, en waar niet al, drukt haar vreugde
uit over den gelukkigen afloop, ’t Best is het
oordeel samen te vatten in de woordende zaak
is op een voor beide partijen eervolle wijze ten
einde gebracht.
Aan de beschouwing, die een der beste orga
nen van de Fransche pers, de Temps, er aan
vastknoopt, willen wij nog even de aandacht
wijden. Hei blad schrijft:
„Met voldoening kunnen wij er op wijzen,
dat de houding van onze regeering en van ons
volk veel tot deze gelukkige ontknooping heeft
bijgedragen. In de diplomatie is het niet vol
doende gelijk te hebben in het wezen der zaak,
men moet ook gelijk hebben inden vorm. Nu
heeft men ons dikwijls genoeg verweten, dat
wij voor ijdele demonstraties en grootspraak
waren. De Fransche bladen en het Fransche
volk hebben in moeitevolle omstandigheden ge
leerd hun karakter te beheerschen. Het verstand
blijft de meerdere van het gevoel. Dit is ge
bleken toen in de maand Februari de vinnigste
provocaties en bedreigingen van gene zijde van
den Rijn tot ons kwamen, en ook in de jongst
verioopen dagen hebben wij ons door een feit,
dat zoo licht de nationale trots in beweging had
kunnen brengen, niet laten meeslepen tot iets,
dat de vrienden van den vrede in Europa had
kunnen verontrusten, ’t Is waar, wij waren
sterk in ’t gevoel van onze waardigheid en ons
goed rechtmaar, hoezeer wij bereid waren ons
tegen iedere onrechtvaardige aanranding te ver
zetten, wij waren tevens bereid te luisteren naar
reden en de voldoening aan te nemen, die men
ons gaf. Dit is zeker, het zal voortaan moeilyk
zijn in Europa de meening te wekken, dat onze
regeering of ons volk van oorlog droomen en
voortdurend de belangen van den vrede be
dreigen.”
Er zullen er zeker wel gevonden worden die
zeggen dat éen zwaluw nog geen zomer maakt,
maar dit neemt niet weg dat Frankrijk werke
lijk in den laatsten tijd in dit opzicht zichzelf
overtreft. De bonne marque, die de Temps aan
eigen volk en pers geeft, is verdiend. Het blad
voegt er nog een behartenswaardig woordje bij,
dat ook buiten Frankrijks grenzen niet geheel
te onpas is, om nl. in !t vervolg de speciale
zaken aan speciale personen over te laten en te
bedenken dat internationale onderhandelingen
zich van deze de vergiffenis te verzekeren voor
haar eigene verkeerdheid.
Maar het eene uur na het andere wachtte zij
te vergeefs. Haar angst en bezorgdheid nam
met ieder oogenblik toe, en toen er eindelijk
leven en beweging in het slot begon te komen,
zonder dat Margherita was teruggekeerd, had
de kamenier in ’t geheel geen rust meer. Zij
spoedde zich naar beneden en deelde aan den
hofmeester, als de eerste die haar tegenkwam,
het ongehoorde en ongelooflijke nieuws mede.
Deze beambte, een oude en trouwe dienaar van
het huis, schrikte erg, want de verklaring, waar
naar de kamenier te vergeefs zocht, lag bij hem
geheel voor de hand. Het voorgevallene in liet
park toch was hem niet geheel onbekend ge
bleven, en al wist hij dan ook niets van den
woordenstrijd, welke later in de vertrekken der
vorstin had plaats gehad, zoo kon hij toch den
hoofdinhoud daarvan wel raden. Hy twijfelde
er dan ook geen oogenblik aan, of het meisje
had het slot verlaten met het vaste voornemen
om er niet in terug te keeren, dn hij sidderde
voor den indruk dien dit treurige nieuws op
den bisschop en voornamelijk op de vorstin zou
Op het bureau van den plaatselijken comman
dant te Breda kwam dezer dagen een jonge
deerne zich aanmelden voor dienstneming bij
het leger in Ned. Indie. Men bracht haar aan
het verstand, dat de oproeping alleen betrekking
had op mannelijke onderdanen van den Staat,
maar zij verklaarde, dat men haar de courant
had voorgelezen en haar had wijsgemaakt dat
ook vrouwelijke onderdanen zich konden aaumei-
den, De 24jarige schoone, op wier moraliteit
niets valt aan te merken, verliet het bureau
bitter teleurgesteld, doch in de volle overtuiging
dat zij als marketenster wat een goed figuur
had kunnen slaan.
Naar men verneemt zijn dezer dagen te
Nijmegen de daders ontdekt van den moord op
zekere Ruintje van Veen, ongeveer 8 jaren ge
leden bedreven. Een der twee mannen moet
op zijn ziekbed tot bekentenis gekomen zijn en
den mededader hebben aangewezen.
De zaak zal binnen kort voor den rechter
behandeld worden. De man, die de bekentenis
heeft afgelegd, is thans herstellende.
Te Eemnes bij Baarn is een Duitscher, zeker
Hubscher, gearresteerd, die in de laatste maan
den in de tusschen Haarlem en Leiden gelegen
gemeenten verscheiden diefstallen van gouden
en zilveren voorwerpen had gepleegd. Ben
groot deel van het gestolene werd nog bij hem
gevonden.
In een ingezonden stuk in het Hand.
klaart prof. Pierson, dat hij kwijtschelding
straf aan den heer Domela Nieuwenhuis een
daad acht, die door de billijkheid wordt ge
vorderd.
Frankrijk terug.
In het Engelsche Lagerhuis is Donderdag
een beslissing gevallen in zake de lersche
quaestie, een beslissing, die echter niet de hoofd
zaak geldt. Een der leden Robert Reid
had, zooals wij reeds in ons vorig nummer meld
den, tegenover het voorstel der regeering, om
tot de artikelsgewijze behandeling van de ler
sche strafwet over te gaan, zijnerzijds een ander
voorstel geplaatst, ’t welk strekte om de ver
scherping der strafbepalingen af te keuren, zoo
lang het Huis geen volledige kennis droeg der
wijze, waarop tegenover de pachters werd ge
handeld, Deze exceptie werd niet als gegrond
aangemerkt en met 341 tegen 240 stemmen
verworpen, waarna zonder stemming is besloten
de lersche strafwet in behandeling te nemen.
Inmiddels heeft de rede van lord Rosebery
pas van zijn reis naar Britsch-Indie terugge
keerd zeer sterk de aandacht getrokken.
Hij sprak te Glasgow en deed zich daar kennen
als een aanhanger van het streven van Glad
stone. Niet dat hij uitsluitend wilde zweren
bij het home-rule-ontwerp van den ex-premier,
maar wel was hij voor home-rule op zich
zelf. Ierland moet ontvangen wat het zelf wenscht
en in ieder geval diende een ernstige proef
genomen te worden eer men weder tot dwang
middelen besluit.
Bij deze afkeurende stem van een der invloed
rijke mannen uit het liberale kamp voegt zich
de stem van het Canadasche parlement. Trots
den tegenstand van den premier Sir J ohn Mac
donald, die meende dat men zich niet te mengen
had in de zaken van ’t moederland, heeft het
Lagerhuis aldaar met 135 tegen 47 stemmen
een motie aangenomen waarin de dwang wet in
vrij sterke bewoordingen wordt afgekeurd.
De Regeering van T u r k ij e is in den laat
sten tijd minder dan vroeger bereid de Russi
sche raadgevingen te volgen en gelijktijdig acht
zij het noodig zekere voorzorgsmaatregelen te
nemen. In de laatste helft van April zyn voort
durend troepen naar de aan Montenegro gren
zende streken gezonden. Bij Prizrend alleen
zijn 12,000 man aangekomen.
Ook aan de Bulgaarsche grens is de waak
zaamheid verscherpt. Brieven in cyferschrift
en verborgen wapenen werden in beslag geno
men. De Turken zijn overtuigd, dat, als een
opstand in Macedonië uit barst, hy door de partij
van Zankoff, die Rusland dient, is aangestookt
en zij meenen daarom by zyne onderdrukking op
den bystand van Bulgarije te kunnen rekenen.
De Bulgaarsche Regeering zou daartoe wel
bereid zijn. Nog onlangs verklaarde een der
regenten openlijk, dat onder de tegenwoordige
omstandigheden Turkije de natuurlyue bondge
noot was van Bulgaryo tegen Rusland, dat, als
het eenmaal aan
gemakkelyk van
kon bereiken.
Uit Athene wordt melding gemaakt van
botsingen op Creta. Tegelykertyd komen van
daar berichten nopens twisten die in Laconic
tusschen Christenen en Muzelmannen zyn uit
gebroken. Alles bepaalt zich echter by deze
korte mededeelingen. Alleen wordt, wat Creta
betreft, nog medegedeeld, dat een Fransch vaar
tuig, de Victorieuss, dat zich te Athene bevond,
onmiddellijk derwaarts is vertrokken.
In de Belgische Kamer van Afgevaardig
den is Donderdag en Vrydag gedebatteerd over
de voorgestelde verhooging der inkomende rech
ten op het vee. Vooral de liberale afgevaar
digde Pirmez heeft de beginselen van den vrijen
handel op krachtige wijze verdedigd. Hij be
toogde dat het stelsel van den vrijen nandel
Belgie voorspoedig heeft gemaakt en
zeer wel mogelijk was dat de prinses naar haar
verlangd en aldus hare heimelijke afwezigheid
ontdekt kon hebben. In dat geval was liet
zeker dat zij dadelijk uit haar dienst zou worden
ontslagen, als ’t haar althans niet in tijds gelukte
Margherita’s vergiffenis te verwerven. Zij sloop
dus op de teenen naar de deur van de slaap
kamer harer jonge meesteres en legde het oor
aan de reet eene bezigheid, waarin zij, in
't voorbijgaan gezegd, door langdurige oefe
ning reeds eene bijzondere bedrevenheid had
verkregen.
Daarbinnen was alles stil, en het meisje
haalde ruimer adem, want zij beschouwde dat
zwijgen als een goed teeken. Maar haar onrust
en angst waren toch te groot dan dat zij zich
geen volle zekerheid zou willen verschaffen, en
zy waagde het dus zachtjes de niet gesloten
deur van het vertrek te openen en naar binnen
te gluren. Bij het matte, roodachtige licht van
de aan den zolder hangende lamp zag zij dat
de gordijnen voor Margherita’s bed waren toe
geschoven, en die ontdekking maakte haar weer
meer ongerust, daar dit volstrekt niet de ge
woonte was van de prinses. Het jonge meisje
moeilijk op den openbaren weg kunnen worden
gevoerd.
Dat Schnabele te Parijs de held van den dag
is, spreekt van zelf. Men wil een som gelds
bijeen brengen, om hem een prachtig kruis van
het Legioen van Eer hij is ridder dier orde
aan te bieden. Ten slotte zij nog vermeld, dat
in een schrijven van Bismarck aan den Fran-
schen gezant de juistheid, dat Schnabele op
Fransch grondgebied zou gevat zijn, wordt weer
sproken, terwijl de juistheid der beschuldiging,
tegen hem ingebracht, wordt gehandhaafd. De
Keizer heeft echter, op voorstel van Bismarck,
ter wille der onvoorwaardelijke handhaving van
alle internationale verplichtingen, besloten den
persoon in quaestie in vrijheid te stellen.
Over de schending van de Russisch-Duitsche
grens hoort men niets naders, ’t Feit zelf was
trouwens weinig belangrijk. Grensdelicten komen
meer voor, en er moeten wel bijzondere om
standigheden bestaan om ze tot een cause célèbre
te maken gelijk bij Schnabele het geval is
geweest.
De National Zeitung meldtIn Elzas-Lotha-
ringen zal, wegens de verraderlijke handelingen,
welke daar plaats vinden, de staat van beleg
afgekondigd worden.
De geruchten nopens het ontslag van dan
Russischen kanselier Von Giers blijven aan
houden. De Beriijnsehe bladen meenen zeker
te weten dat hij, na de ondervonden tegenwer
king, zich zal terugtrekken. Zij zien daarin
een bewijs dat de anti-Duitschgezinde invloed
bij den Gzaar thans de overheerschende is. Als
opvolger van Von Giers wordt Schuwaloff
thans gezant te Berlijn genoemd.
Een honderdtal leden der Kamers van Frank-
r ij k heeft van het parlements-recès gebruik
gemaakt, om in het gezelschap van de Ministers
van onderwijs, post- en telegraaf wezen en openbare
werken, de heeren Berthelot, Granet en Millaud,
een reis te doen door Algerie. Het plan dier
reis was uitgegaan van de Gambetiisten, die de
politiek der koloniale uitbreiding weder populair
hoopten te maken. Het reisgezelschap heeft nu
de belangrijkste plaatsen en de bloeieadste streken
van Algerie bezocht en is overal schitterend
onthaald. Aan vurige lofredenen op het Fran
sche koloniale bestuur heeft het niet ontbroken,
doch in Frankrijk zelf begon men de kosten
van dien triomftocht uit te rekenen en in de
laatste dagen kwamen in de bladen scherpe
opmerkingen voor over de langdurige afwezigheid
van drie ministers. De Temps heeft er op ge
wezen, dat de Kamer en hare begrootingscom-
missie zeer duidelijk het verlangen hebben geuit,
dat ieder Minister in zyn departement bezuini
gingen en hervormingen zou invoeren, en de
parlements vaeantie had moeten worden besteed
aan het opsporen van middelen om aan dat
verlangen gevolg te geven, opdat aan de Kamer,
zoodra zij weder is bijeengekomen, daarop be
trekking hebbende voorstellen hadden kunnen
worden gedaan. Daarenboven zullen van de
reis der Ministers nieuwe uitgaven het gevolg
zyn. Op de feesten, hun ter eere gegeven,
hebben zij welwillende verzekeringen moeten
geven, die natuurlijk door de bevolking van
Algerie als stellige beloften zijn opgevat. „Het
is tyd”, zegt de Temps, „een einde te maken
aan deze opera politiek, aan deze nuttelooze en
niets beteekenonde demonstraties en zich gedul
dig alle dagen aan de zaken des lands te wij
den.”
De ministers schijnen trouwens ook naar huis
te verlangen, want in alle berichten uit Algerie
leest men tegenwoordig over de bezwaren en
moeielijkheden van de reis en de minister van
onderwijs keert reeds wegens ongesteldheid naar
Naar men verneemt, hebbende Burgemeesters
van Groningen, Leeuwarden, Utrecht, Zierik-
zee en Zutfen zich bereid verklaard het lid
maatschap van ’t hoofdcomité der Nationale
Tentoonstelling van oude en nieuwe Kunstny-
verheid, 1888 te ’s Hage, aan te nemen en in
hunne gemeenten plaatselijke commissiën samen
te stellen, Desgelijks de Burgemeester te Sneek,
die onder zijn eere-praesidum reeds een plaat
selijke commissie benoemd heeft, bestaande uit
de heeren J. Houwiuk, voorzitter, mr. C. C.
Paehlig, T. Cool, J. van Druten en dr. A.
Nijland, secretaris.
De Friesche Maatschappij van Landbouw is
eindeiyk gereed gekomen met hafr handelsmerk
voor de Friesche boter. Men stelt zich nu voor
om het op 1 October van dit jaar in te voeren.
Niemand mag het op zijn vat hechten tenzij zijn
naam en woonplaats duidelijk daarojj vermeld
staan. Maakt de een of ander er misbruik van,
dan kan hij, nadat door een commissie dienaan
gaande een onderzoek is ingesteld, door de leden
der vereeniging geschrapt worden.
SNEEK, 3 Mei.
Door Burg, en Weth. is benoemd tot lid van
het college brandmeesters alhier, in plaats van
den heer J. C. A. Wissel, die als zoodanig had
bedankt, de heer J. Hesselink.
lp de:
lien r
lerke
■oor 1
laar
lerplii
lan ei
|oege\
au d
eze
j hel
adee
iet t
en g
oor i
issin
De
Ivoor i
let pi
hield
In ee
Over i
net c
■iet i
De
«oeloi
Avail
Stand
llagei
groet.
’tl
mot 1
meen
berei’
ieder
ten d
geste)
eerst»
kolon
pier
v
SE 11 Al
Tege
I. J. d
I. D
goedge
II. i
nen st
a. li
ilissing
Vouds
loofde
b B
loofd
c. B
fan h<
Liadub
dorp 1
d. 1
te-Ont
e. B
Gaastr
den B;
fan de
B
deneei
jaar 18
*7.
state 1
Waarat
van et
is ontl
lagere
ting e<
h. 1
Van ht
besluit
doeld,
voor z
dat pi
goedkt
Van
den d<
Al d
Verc
boude
a.
.Per jai
b. -v
jaar f]
c. v
het sa;
d. f
brengs
e. a
opbrei
v
jaar I
<h 1
h-
