ZONDAGS-KIHDEREN.
BINNENLAND.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
10.)
Dat
bepaald niet in den
hij is desniettemin door den
Groningen uit zijne betrek-
vra
de
ver
bel
hie
wil
als
dee
kaï
rat
lijk
Ca
tin
Tii
I
I
een
ge-
tre
ini
Ar
oei
he
op
de
en
de
H
R<
di,
m
in
ge
be
de
bl
al
re
d;
d<
R
di
k
u
d;
P
6
r
l
Novelle van Clara Lattckner.
wegens ziekelijke gesteldheid, of gebreken, of
gemis van de gevorderde lengte.
Sneek den 25 November 1892.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
Den 7 Januari a. s. zal te Arnhem plaats
hebben de internationale wedstrijd in het zaai
en figuurrijden, uitgeschreven door den alge-
meenen Nederl. Wielrijdersbond en het Gel-
dersche-Overijsselsch Clubverbond. Naar men
verneemt zullen verschillende clubs in Duitsch-
land, waar het zaal-rijden op vélocipèdes meer
wordt beoefend dan hier te lande, komen me
dedingen.
van honderd twintig duizend gulden ’sjaars
van de schouders.
De grondbelasting, welke thans t 372,752,77
bedraagt, wordt teruggebracht tot f253,787,05.
Wij hebben dus alle reden, ons te verheugen.
Belastingen ziet men heel zelden verminderen
en het is een buitenkansje, als men eens ont
last wordt. Dit geschiedt thans en in ruime
mate. De grondbelasting wordt met een derde
verminderd. Wie nu f 3 betaalt, zal in de toe
komst slechts f 2 betalen."
Verder zet mr. H. uiteen, dat de provincie
Limburg bij de peraequatie niet alleen voor
deel, maar ook voldoening heeft. Limburg krijgt
gelijk. Bij de herschatting der ongebouwde
eigendommen in geheel het rijk is gebleken,
dat de veronderstelling, waarop de wet van
1865 tot opvoering der grondbelasting in Lim
burg berustte, het kadaster in Limburg ge
lijk aan dat in andere provincies onjuist was.
De nieuwe belastbare opbrengst over het
geheele Rijk toch bedraagt het dubbele van de
oude, de verhouding is dus van 4 tot 2, terwijl
de nieuwe belastbare opbrengst in Limburg tot
de oude slechts staat als 4 tot 3. Kan er door-
slaander bewijs bestaan dat de Limburgers, die
in 1864 beweerden, dat hun kadaster hooger
was dan in andere provincies, gelijk hadden?
Evenveel als de wetgever van 1865 in arren
moede aan Limburg oplegde, evenveel neemt
de wetgever van 1892 ons weer van de schou
ders stilzwijgend erkennend, dat zijn vöor-
ganger ons ongelijk deed.
De hoofdinspecteur van politie Hemmes te
Groningen is wel vrijgesproken door ’t Hof te
Leeuwarden, maar
burgemeester van
king ontslagen.
Volgens het Nieuwsblad v. h. Noorden komt
de procureur-generaal te Leeuwarden niet in
cassatie van het vonnis van het gerechtshof te
Leeuwarden, waarbij de heer Hemmes is vrij
gesproken, zoodat die zaak is afgedaan.
Vanwege het hoofdbestuur der Maatschappij
tot Nut van ’t Algemeen wordt ons verzocht
een plaats te geven aan den volgenden
O p r o e p
De Commissie tot samenstelling van het
VOLKS-LIEDERENBOEK der Maatschappij
tot Nut van ’t Algemeen wenscht een onderzoek
in te stellen naar die oude liederen, welke thans
nog in den mond des volks leven en niet tot
de algemeen bekende behooren.
Zij meent, dat in menige streek van ons land
nog wel dergelijke liederen of fragmenten van
liederen te ontdekken zijn en richt zich daarom
tot allen, die haar willen helpen, met het vrien
delijk verzoek, haar oude teksten en, zoo mo
gelijk, ook oude melodieën te willen mededee-
len, of wel haar den weg te wijzen, om er mede
bekend te worden. De namen der helpers zal
zij later gaarne in dank vermelden.
De Commissie verzoekt beleefdelijk, dat bo
venbedoelde mededeelingen gezonden worden
aan Dr. G. KALFF, Lid en Secretaris, We-
Donderdag avond werd te Amsterdam, in
Plancius, de protestmeeting gehouden tegen de
houding van burgemeester en politie in zake
het zingen op straat na afloop van volksverga
deringen. De heeren F. v. d. Goes en A. van
Emmenes traden ais sprekers op. De eerste
zeide dat uit een slechte maatschappij toch niet
anders dan een slechte politie kon voortkomen.
Van Emmenes beweerde dat de burgemeester
juist door zijn optreden de soc. democraten in
de hand werkt. Want niets trekt meer aan
dan het verbodene. Hij spoorde aan tot sterke
organisatie om tegenover macht macht te kun
nen stellen. Het daarop volgend debat had
niets te beduiden, ’t Waren slechts uitvallen
tegen de politie.
Bij het uitgaan der vergadering trachtte men
weer een optocht te vormen, en zingende te
trekken naar „Constantia". De politie verdeel
de echter met groot beleid den troep. Hier
en daar kwam het met de groepjes tot botsin
gen. Er werd dan van den wapenstok gebruik
gemaakt. Ook zijn eenige personen gearre
steerd.
Een eigenaardige particuliere briefwisseling
tusschen de heeren W. H. de Savornin Lobman
en dr. A. Kuyper komt in de Stand, voor.
In de Nieuwe Pr. Gr. Ct. schreef mr. Lob
man onlangs, dat het slot van art. 2 van het
laatste program van actie der anti-revolutionaire
partij niet was weggelaten. De heer II. Pol-
lema te Nijland deelde daarop in de Stand.
mede dat dit wel degelijk het geval was ge
weest, al is ook bij vergissing in het daarna toe
gezonden program de staart wel opgenomen.
Nu richt de heer Lohman persoonlijk het
woord tot dr. Kuyper. In de vergadering van
10 Mei 1891 is naar hij verzekert door
hem voorgesteld den bewusten staart te doen
vervallen. De voorzitter, dr. Kuyper, liet het
amendement toe, maar bestreed het. Er werd
met zitten en opstaan gestemd en verreweg de
meesten bleven zitten. De voorzitter richtte
zich toen tot hem met de vraagZijt gij over
tuigd dat de meerderheid het artikel in zijn geheel
wil houden Hij antwoorddeJa, mijnheer
de voorzitter. En daarmede is de zaak afge-
loopen.
Nu is zijn eenvoudige vraag deze„Is die
geschiedenis waar of onwaar?" Daarmede laat
hij de vraag, of het al dan niet afknippen van
den staart een weinig onverschillige zaak was,
op het oogenblik buiten debat.
Dr. Kuyper antwoordt: „Ik moet u tot mijn
leedwezen verklaren, dat, zoo uw geheugen u
niet bedriegt, ik zelf voortaan alle vertrouwen
op mijn eigen geheugen verloren heb.
Daags toch na de vergadering, toen ik zag,
dat toch abusievelijk de staart bij artikel 2 er
nog aanzat, heb ik terstond de opmerking ge
maakt, dat dit een pure vergissing was. Sinds
is deze voorstelling bij mij geen enkel oogen
blik aan het wankelen gebracht en nog sta ik
in de vaste overtuiging, dat uw amendement
is aangenomen.
Voor mijzelven echter hechtte ik er niet het
minste gewicht aan, omdat het m. i. aan de
zaak niets veranderde, en alleen te kennen gaf,
dat het middel nog niet gevonden was, om aan
de conditie van den staart te voldoen.
Blijkbaar dacht de vergadering er evenzoo
over; want niemand vroeg er het woord over,
en heel deze discussie liep in minder dan vijf
minuten af.
Hoe het nu te verklaren is dat gij zulk een
afwijkende voorstelling van de zaak mee naar
huis naamt
De schuld zal wel aan mij gelegen hebben,
dat ik in mijn voorstelling als voorzitter niet
helder genoeg was.
Presideeren is, zulk een dag lang, voor
zoo talrijke vergadering, niet altoos even
gemakkelijk."
„Blijde tijding," schrijft mr. L. Haffmans in
het Venl. Weekblad. „De peraequatie is er
door. In de zitting der Tweede Kamer van
verleden Dinsdag den 6 Dec. werd zij met 72
tegen 17 stemmen aangenomen.
Naar Rhenania meldt hebben Nederlandsche
en Belgische kapitalisten het voornemen opge
vat tusschen Brussel, Antwerpen, Rotterdam
en Amsterdam vice versa een stoombootdienst
in het leven te roepen voor gewoon vrachtgoe-
derenverkeer, alsmede voor ijlgoederen.
Aanleiding tot het ontwerpen van deze nieu
we onderneming gaf het Merwedekanaal, wijl
daardoor een tolvrije en uitstekende waterweg-
verbinding tusschen deze vier havens is in het
leven geroepen.
Men is voornemens acht goederenbooten, ter
waarde van 336,000 Mark te bouwen, elk van
4000 ctr. draagvermogen. Voor inventaris en
bedrij fskapitaal worden 84,000 Mark noodig ge
acht, zoodat het geheele kapitaal 420,000 Mark
zal bedragen.
SNEEK, 16 Dec.
Nadat Woensdag der vorige week op de
Bewaarschool met veel opgewektheid het Sint-
Nicolaasfeest werd gehouden, viert heden School
no. 4 haar 26e feest. Hoewel de giften dit
jaar minder overvloedig inkwamen, is toch aan
de ruim 500 leerlingen een aangename dag be
reid. In optocht naar de Concertzaal opge
trokken, vermaakten de kinderen zich daar
met het houden van wedstrijden, sommige van
nieuwe vinding. Heden avond wordt het feest
voortgezet met gezang en spel. Een 2-tal ope
rettes worden opgevoerd, de traditioneele cho
colade en gebak zullen niet ontbreken en zoo
kunnen wij vertrouwen, dat het jonge volkje''
recht veel genoegen zal smaken.
Bij de gisteren alhier gehouden aanbeste
ding van het bouwen van een kaas- en room
boterfabriek te Nijega (gemeente Hem. Olde-
phaert en Noordwolde) waren 9 biljetten in
gekomen, als van H. Biesma te Bozmn en J.
de Graaf te Sneek f31260, J. v. Feer te Nije
ga f30528, K. Kalt te Heeren veen f30187,
F. Kalt te Ureterp f 28957, C. Sehierc te Boom
bergen f28575, J. Duursma te Drachten f 28567,
Tj. v. d. Meer te Molkwerum f 28333 en A.
Schrale te Warns f27860.
j f Eenige jongens jammer genoeg zijn hun
namen nog niet bekend zagen jl. Woensdag
avond, omstreeks half zeven, de 22 jarige doch- i
ter van schipper De A. om boodschappen de I
stad ingaan. Pas was deze uit ’t gezicht of de
deugnieten begaven zich naar De H.’s schuit,
wierpen de plank te water en lieten direct
daarop ’t erbarmelijk geschreeuw hooren Help!4
help schipper, schipper, je dochter leit er in
In een ommezien waren honderden menschen
op de been om met de hevig verschrikte ouders
naar de drenkeling te zoeken.
De vader was op ’t hulpgeroep terstond te
water gesprongen en de politie weinige oogen- 4
blikken daarna met reddingsbaken aan ’t vis- I
schen.
’t Wanhopig gekerm van moeder en kroost
is niet te beschrijven.
Nadat alle moeite vruchteloos scheen, dacht
men er eerst aan of de vermiste soms ook op
komenden weg kon zijn.
Pas werd daar onderzoek naar gedaan, of de
doodgewaande verscheen gezond en wel te mid- I
den van haar diep ontroerde bloedverwanten.
„Neen, neen, ik kan niet, ik kan niet," mom- I
pelde zij.
Alle dames omringden haar, haar moed in- I
sprekende en lachende om haar gebrek aan I
zelfvertrouwen. De heeren bewonderden haar J
treffende schoonheid en hadden erg medelijden'*
met haar. Ieder wenschte dat lieve, teedere
schepseltje te kunnen opbeuren, maar niemand I
wist het rechte woord te vinden, totdat Heinz I
bj het groepje kwam dat zich om hair heen I
gevormd had en haar op zijn gewonen, opge-
wekten toon toeriep
„Wat nu, juffrouw Hilmer zijt gij bang
En dat tegenover zoo’n uitstekenden premier l
amoureux, als ik ben, die al uw aanvang- en*^"
slotwoorden ken, en altijd samen met u op
het tooneel ben Als gij steken blijft, improvi-
seer ik eenvoudig iets, en intusschen bedenkt gij
u op uw rol. Ik zal u bepaald niet in den
steek laten."
„Neen," zeide’ zij met volle overtuiging en
keek hem met haar diepe blikken aan, zoodat
hem een zoete huivering door de leden ging.
De aanwezigen lieten nu het paar alleen, dat?*1
door de bel van den regisseur op het tooneel
geroepen werd.
Ondanks alle pogingen van Heinz, die zich 1
de meest mogelijke moeite gaf, haar goed in A
vermoeden in het hart oprijst, dat het leven
niet in staat is iets schooners aan te bieden, en
daarbij tegelijkertijd de wensch ontstaat, dat er
nu verder niets meer volgen mocht, niets, wat
dit oogenblik kon vernietigen, zoo was
het nu ook met Ilse, en nauwelijks hoorbaar
zeide zij „Ik zou wel willen sterven, sterven."
Heinz kon niets meer antwoorden. De gor
dijn was gevallen, de tooneelspelers waren na
het gebruikelijk applaus teruggeroepen, en nu
kwamen zij allen achter de coulissen, voldaan
ja bedwelmd jloor den bijval en allen met de
overtuiging, hun best te hebben gedaan.
Heinz Forster, dien men als autoriteit in deze
dingen huldigde en die ook eenigermate de re
gie gehad had, werd allerwege in beslag geno
men en moest ieder een woordje van lof geven.
Ilse daarentegen, de arme Ilse, die bleek en
ontsteld om zich heen keek die geen woord
zeggen kon, omdat zij beheerscht werd door
een enkele gedachte, en die niet gewoon was
anders te spreken als zij dacht, zij werd
omringd en moest zeggen, wat haar scheelde,
waarom zij zoo bleek was en of zij zich erg
angstig maakte. Men nam ten slotte aan dat
de coulissenkoorts haar te pakken had, en deze
overviel haar nu ook. Zij voelde zich als ver
lamd. Spelen, thans spelen
OVERZICHT.
De F ran sc he Kamer heeft Maandag de
lastige drankwet weder ter hand genomen en
den minister Rouvier daarbij nogmaals een I
échec toegebracht. Eerst werden de art. 28
en 29 aangenomen, zooals zij door de commissie
gewijzigd waren, nam. met een verhooging der I
alcoholbelasting tot 245 francs en met toepas- l
sing van het algemeen geldende vergunnings- "T
recht ook op de Parijsche wijnhuizen. Vervol- I
gens werden de art. 30 en 31 onveranderd I
goedgekeurd. Bij de additioneele artikelen I
stelde Jourde voor het bedrijf der niet-beëedig- I
de makelaars even hoog te belasten als dat hun- I
ner beëedigde-eollega’s ondanks het verzet des I
ministers werd dit mede aangenomen.
De minister heeft het nieuwe échec, hem I
door de Kamer toegebracht, ernstig opgenomen l
en bij den heer Carnot dadelijk ontslag aange--^*-
Hoe weinig vertrouwen men kan stellen in
de noodremmen op onze spoorwegen, bleek mij,
aldus schrijft iemand aan De Zaanstreek, deze
week. Ik vertrok met de tram naar Amster
dam. Deze stopte aan de Houthaven, ter uit
lating van reizigers. Vóór evenwel allen waren
uitgestapt, zette hij zich reeds weder in bewe
ging, en een der passagiers was verplicht me
de te gaan tot Amsterdam. Een ruk aan de
noodrem en de tram bleef stilstaan? Par
don, hij reed door alsof er niets gebeurd was.
Te Amsterdam aangekomen, werd de conduc-
(Ver volg.}
Dicht bij hen stond de salondame uit hun
stuk, een levendige, jonge vrouw, die met be
langstelling keek naar ’t geen er op het tooneel
voorviel, en door allerlei grappige en spottende
aanmerkingen daarover, de beide zich geheel
met elkaar bezighoudende menschen uit hunne
droomerijen wekte.
Heinz had anders steeds bereidwillig een ge
sprek met haar aangeknoopt, maar heden ant
woordde hij slechts met een enkel woord
hij moest zijn rol nog eens nazien, had hij tot
haar gezegd, toen zij eene aanmerking daarover
maakte.
Deze dame hinderde hem, om het jonge
meisje zijn gevoel ook in woorden uit te druk
ken. Het viel hem erg moeilijk, zich te be
dwingen. Het hart klopte hem, de woorden I
drongen hem naar de keel, en op eens, toen het i uit haar gelaat geweken, en, zooals somwijlen
hem onmogelijk toescheen te zwijgen, kwam het bij een overweldigend gevoel van geluk een
UIT DE PERS.
koortsachtig verlangen bij hem op, Ilse te omhel
zen en aan alle menschen om hem heen toe te
roepen, dat zij zijn verloofde was.
„Bestudeert gij uw rol had de jonge vrouw
hem toegefluisterd, een zijdelingschen blik op
Ilse slaande. Deze zat daar bevende, nu eens
bleek en dan rood wordende.
„O God, wat is het leven schoon Dat
was de gedachte, die al het andere wat in haar
oprees, overstemde. Welk een groot geluk,
welk een grenzenlooze zaligheid hield de toe
komst nog voor haar verborgen. Zij durfde er
niet verder over denken, laat staan eenige be
paalde voorstelling vastknoopen aan hare ge
waarwordingen, maar het gevoel van geluk
overweldigde haar zoodanig, dat de tranen haar
in de oogen kwamen.
Haar lief, mooi gezichtje zag er uit alsof
het door eenbovenaardschen glans omgeven was.
Daar boog Heinz zich over haar heen. Hij
wilde haar toefluisteren, wat zijn hart deed
overvloeien, maar hij kon niets zeggen, alleen
een warme blik drukte zijne gevoelens uit en
eindelijk fluisterde hij met gesmoorde stem
„Ilse, lieve Ilse."
Het meisje sloot de oogen. Alle bloed was
Waartoe nu die lijn dient en waarom de
aanwijzingen: „Ingeval van nood trekke men
de lijn sterk naar beneden" zijn aangebracht,
is mij een raadsel.
De jaarlijksche tentoonstelling van de Ned.
Etsclub zal worden gehouden in de lokalen van
Arti et Amicitiae te Amsterdam, na 15 Janu
ari.
Ik wensch u geluk, dierbaar Limburg.
litie hebben aangeboden
teringplantsoen no. 8, Amsterdam.
teur opmerkzaam gemaakt, dat er waarschijn-
1
i
2
1
I
i
I
I
■w
d
ti
d
w
g
e
V
d
1:
c
lijik aan uc uuuureiu mailKeerue. TjU na
het verhaal van het gebeurde gaf hij doodleuk
ten antwoord„Dat wil ik wel gelooven, mijn
heer Er is wel een lijn, maar geen rem."
