■ffi- IN IDIMfflHUD ÏOOR DE
(MIHI ffl HEI 1RMDISSMW SJB.
I
J
I
No. 67. z
A R G A xN (1,
1894.
NEGEN-EN-V EERTlGs T JS J J?
22 A. U O U rJ? U S.
«MMHïBïiii
te
BINNENLAND.
op
U I T
DE PERS.
In een twintigste artikel besluit dr. Schaep-
Alle brieven
in te zenden.
>0»
a
Salve,
PROMETHEUS.
G
r;
m
ug-
en
us
>ol
n-
?d
ili.
1-,
er
)t.
!G
Deze CO WL4NT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.— franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
HIHeen
g «steeds bij de hand
Bhet program aan te
zoo eenvoudig, dat een gewoon
er versteld bij staat?
een illustratie van de oude spreuk
wijzen bleef het verborgen, maar den
Van de geleerdheid, man en daarvan alleen!
t Is immers
niefifech
’t Y,
DeA u
kinderwens werd het geopenbaard.
Ge j|ebt de zaak, waarvoor ge strijdt, prach-
manoeuvre getuigt van tak-
De minister van financiën heeft bepaald, dat
in het aanslagbiljet door de bedrijfsbelasting
moet vermeld worden of de aanslag overeen
komstig de aangifte met afwijking daarvan of
ambtshalve is opgelegd.
Zooals men weet houden met November e.k.
de bestaande kiezerslijsten van de kamers van
koophandel op van kracht te zijn, terwijl we
gens opheffing der patentbelasting geen nieuwe
lijsten kunnen worden opgemaakt.
Uit goede bron verneemt de Telegraaf, dat
eerlang een koninklijk besluit zal verschijnen,
waarbij de laatste kohieren der patentbelasting
(die over het dienstjaar 1893/94) nog geduren-
Nopens de cholera kan worden vermeld, dat
hier en daar enkele op zichzelf staande geval-
man zijn beschouwingen over den staat van
zaken en partijen met de bespreking van het
geen er te doen staat.
„Indien voor ons Nederland uit den tamelijk
verwarden staat van zaken en partijen nog een
zooveel mogelijk gezonde, ordelijke en vaste
toestand zal worden geboren, schrijft hij, dan
schijnen mij drie dingen noodzakelijk en on
misbaar.”
Op de eerste plaats een spoedige en afdoen
de regeling van het kiesrecht. Niets is zoo ge
vaarlijk als een steeds terugkeerende strijd over
politieke rechten. Maar daarvoor dient de re
geering het kiesrecht zoo in te richten, dat het
inderdaad ernst blijkt te zijn met het grens-
verschil, dat, zoo heette het, ons alleen scheidt.
De grenzen der grondwet moeten worden ge
ëerbiedigd, men moet er echter niet van ma
ken een beperking, wel een indijking. Het on
mogelijk maken van een nieuwen kiesrechtstrijd
is de eerste plicht der regeering. Met dien
plicht hangt voor alle partijen en in dezelfde
mate en in denzelfden rang de plicht samen
met eerlijk te nemen wat eerlijk geboden wordt.
Degenen, die meenen dat de grondwettige gren
zen zeer ruim kunnen worden genomen, zullen
de toepassing van hun ruimer begrip moeten
vaarwel zeggen, wanneer het grensverschil zich
binnen de boven aangegeven lijnen beweegt.
Van beginselverzaking is dus geen sprake. Men
geeft de ruimere meening in geenen deele op,
omdat men in de minder ruime berust.
Op de tweede plaats behooren de partijen
zich meer en meer te doordringen van de nood
zakelijkheid eener sociale politiek. Sociale po
litiek niet alleen in den zin van bescherming
en ondersteuning der zwakkeren door den Staat.
Neen, in den grooteu zin van het woord, in
zijn eersten en algemeensten zin, is sociale po
litiek de leiding, de bevordering en de verzoe
ning der verschillende maatschappelijke kringen
door den Staat in het belang der staatkundige
gemeenschap. Het wordt toch steeds meer en
meer zichtbaar, dat in iedere staatkundige wet
een sociale vraag ligt opgesloten.
Met een sociale politiek hangt het derde noo-
dige te zamende plicht van alle partijen om
tot dat volk te gaan, dat in meerdere of min
dere mate tot de uitoefening van het kiesrecht
zal worden geroepen, om dat volk te herinneren
dat het de beginselen, waardoor het dat kies
recht gekregen heeft, heeft hoog te houden, nl.
recht, vrijheid en liefde voor de gemeenschap.
En ten slotte men moet niet alleen het volk
lief hebben, maar men moet ook gelooven in
het volk.
Dr. Schaepman eindigt met de verwachting
uit te spreken, „dat de katholieke partij, die
de oudste is, zich ook de stoutste zal toonen.
Dan zal zij blijken tevens de edelste te zijn en
de rijkste worden in verdiensten.”
G& verdedigduw
hek efl menschenkennis.
Ge I hebt uw lezers een blik doen slaan
Eeu (iisfepgeleerden schrijver, die blijk geeft van
2ola n|ets af te weten, in de geheimen van de
LourdtJskuur een vreemdeling zich toont en last
not least nonsens schrijftnatuurlijk, want wie
wü schrijven over do genezing van een gebro
ken been met twee uiteinden, en die eenige
centimeters van elkaar, en daarbij zich onbe-
kwaam toont om deze waarheid in al haar een
voud, reinheid en klaarheid te vatten, zoo
iemand schrijft nonsensan ihm ist Hopfen
und Malz und Lourdeswasser verloren.
Ge zoudt er dan ook niet over geschreven
hebben, indien ge niet gemeend hadt van de
gelegenheid te moeten profiteeren om bij Uw
lezers de bazis van het geloof wat te verster
ken.
In uw fantasie spookten de schimmen rond
van Henry en Caserio, die eens zoo goedgeloo-
vig en vroom waren, maar door het verlies van
dien bazis van geloof en vroomheid tot zoo
misdadige handelingen zich lieten verleiden.
Ge hebt een paar dokters opgenoemd, bij
wie elk twijfelend gemoed troost kan vinden,
en daar hebt ge wèl aan gedaan.
Wij willen (al konden we ’t ook) geen enkele
poging wagen om u in die richting tegen te
werken.
Integendeel, om u ten dienste te zijn, zullen
we aan de reclame meehelpen, omdat we over
tuigd zijn dat velen, ettelijke duizenden, nog
troosteloos voortleven.
Zelfs noodigen we hen die het belang der
zaak beseffen en daartoe in staat zijn uit, in
Frankrijk publiciteit te geven aan de volgende
openbaring
Dr. Boissarie, die vijfjaren als geneesheer in
Lourdes werkzaam was, heeft, toen hij de ge
nezende kracht van het Lourdeswater met eigen
oogen aanschouwde, begrepen, dat hij als ge
neesheer eigenlijk overbodig was; hij schreef
toen zijn
Lourdes histoire médicale.
Drie honderd andere geneesheeren, die zich
persoonlijk hiervan overtuigden, hebben de
wonderdadige genezing geconstateerd onder
eede en zijn daarop zendelingen geworden in
den dienst van Lourdes.
De geleerden der Salpétrière en van Nancy
hebben eenparig hun overmoed afgelegd, om de
feiten, te Lourdes plaats grijpende, te durven
loochenen (zie pater Ermann).
Twee-en-twintig geneesheeren zijn getuige
er van geweest, dat de twee uiteinden van Peter
de Rudder’s gebroken been als door een mag
netische kracht aan elkaar werden getrokken
op drie centimeters afstand (zie pater Ermann).
Hiermee, geachte August, meenen we onze
taak te hebben voleindigdwe hopen dat an
deren ons zullen navolgen, om, zooals we straks
opmerkten, aan Frankrijks zonen, die over ’t
algemeen nog zooveel te kort komen van de
zegeningen des geloofs in Lourdes geneeskrach
tige wateren, de geciteerde bewijsgronden mee
te deelen, opdat zoo langzamerhand de aarde
vervuld worde van het evangelie der genezing
aan Lourdes waterbron.
Ivoor het geëerde publiek.
Ge dacht: ten minste zoo stellen we ’t ons
voor jongens dat is een prachtige gelegenheid
om den lezers van Ons Noorden iets geniet
baars aan te bieden in den nattigen komkom
mertijd, iets waarvan ook nog iets blijft hangen
aan ’t nierenbed
Niet waar, beste August, ge woudt uw lezers
eens vertellen van het gebroken been van Peter
de Rudder, -welks twee uiteinden drie centi
meter van elkander waren verwijderd, waaraan
hij ruim negen jaar had geleden en dat plotse
ling, volkomen is genezen door het regenwater
dat van de Pyreneën naar beneden zakte en
sijpelde, tot het aan de Lourdesbron weer voor
den dag kwam.
^ie, zegt August, de waarheid is eenvoudig,
fein en klaar en dan roepen de menschen nog
bij het herstelde been van Peter de Rudder
’t Is bijgeloof, ’t is een sprookje.”
Weet ge, vriend August, hoe dat komt
de eenigen tijd als grondslag der kiezerslijsten
voor de kamers van koophandel gehandhaafd
worden. De regeering erlangt zoodoende den
tijd om te overwegen -welke regeling voor de
toekomst de meest wenschelijke is en of die
regeling wederom bij koninklijk besluit of bij
de wet zal behooren te geschieden.
Mri L- üaffmans geeft thans in het Venl.
Weekbl. de oplossing, die hij heeft uitgedacht,
voor den doctorsnood ten platten lande. Wat
maakt dien nood? De groote afstand tusscheu
patient en geneesheer. Het halen van den doc
tor en zijn overkomst duren lang en zijn kost
baar. Ook zijn salaris. Het spreekt toch van
zelf, dat de geneesheer den tijd, aan een visite
besteed, in rekening brengt. Kost hem die vi
site een halven dag, dan vraagt hij natuurlijk
veel meer, dan wanneer ze in een kwartier is
afgeloopen.
Kon men den afstand wegcijferen, of liever
kon men aan den bode, die den geneesheer
moet halen, en aan dezen vleugels geven, dan
ware veel gewonnen.
Welnu, het eerste is mogehjk en het tweede
in zekere mate. Wanneer in elk dorp een te-
mphoon was, dan had de bode vleugels; dan
telephoneerde men even den doctor en kreeg
van hem terstond antwoord. Ook raad, wat
er voorloopig tot zijn overkomst gedaan moet
worden.
Welk een kolossale verbetering in den toe
stand van het platteland! Wat mij altijd ver
wonderd heeft, is de onverschilligheid van hen
die zoowel van spoorweg als van telegraaf ver
stoken zijn, omtrent eene verbinding met de
buitenwereld door den telephoon. Deze toch
is voor hen het eenigste middel om uit het iso
lement te geraken, dat tegenwoordig bijna on-
dragelijk is.
Overal spoorwegen aanleggen gaat niet. In
de meeste streken zijn zelf geen trams moge
lijk. Ook is het niet te vergen, dat in elk dorp
een telegraafkantoor besta. Dus het platteland
scheen ten eeuwigen dage gedoemd geïsoleerd
te blijven.
Daar wordt de telephoon uitgevonden, als
het ware expres om het platteland te gerieven.
Er bestaat volstrekt geen moeilijkheid in ieder
dorp eene telephoon te hebben. In de landen,
die om ons liggen, in Belgie en Duitschland’
is ieder dorp telephonisch verbonden. Waarom
met in Nederland? Hier is de Staat nog meer
dan elders daartoe verplicht, daar hij hier den
doctersnood veroorzaakt heeft.
Wij zeiden zoo even, dat ook aan de genees
heeren vleugels te geven zijn, in zekere mate
althans. Ieder begrijpt wat daarmee bedoeld
wordtvelocipedes.
Zoolang het menschdom bestaat, heeft men
van vleugels gedroomd, niet zoo zeer om zich
in de lucht te kunnen verheffen daar heeft
men weinig aan maar om zich snel en ge-
makkelijk te kunnen verplaatsen. Welnu °de
velocipède verwezenlijkt dien ouden droom.
Onze jeugd vliegt. Geen twijfel of de jongere
geneesheeren zullen zich ook op den Pegasus
gaan zetten en hunne patiënten afvliegen.
Er zijn er al die dit doen. Ook notarissen.
Bij het maken van testamenten is dit dikwijls
zeer gewenscht.
Dus met telephoon en fiets is aan den doe-
torsnood veel te verhelpen.
De commissaris van politie te Amsterdam,
de heer J. D. Stork, is overleden.
Aan AUGUST.
We hebben met belangstelling kennis geno
men van uw artikel in Ons Noorden en waren
niet weinig verheerlijkt over uw verklaring dat
ons artikel over Lourdes zoo diepgeleerd was.
Zulk een betuiging van u te mogen vernemen
hadden we niet verwacht, om de eenvoudige
reden dat we elkander niet kenden.
Maar, geachte August, leed deed het ons dat
ge zoo lang hebt moeten zoeken naar een leid
draad in ons betoogtemeer omdat ge u daar
door ten slotte hebt laten verleiden om uw le
zers in de war te brengen met de mededeeling,
dat ons diepgeleerd artikel, after all, „nonsens”
bevat.
Het woord ontglipte u zeker in een vlaag
van moedeloosheid en we vergeven het u daar
om van harte, temeer daar ge ons zoo hadt op
gevijzeld in den aanhef.
Gaarne willen we als blijk van dankbaar
heid over zooveel waardeering van uwentwege,
I hier als ons gevoelen neerschrijven, dat we u
niet voor dom verslijten.
Neen, August de domme zijt ge niet; ge
houdt u maar zoo, en hierin ontdekken we uw
overeenkomst met een anderen August den
domme, diejaren achtereen reclame maakte voor
een u zeker welbekend paardenspel en die
l was om de ledige ruimte op
te vullen met een stukje reclame
ADVEHTENT1ËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents;
voor eiken regel meer 7*/, Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij
den uitgever.
BBMBBBI
it*
16
1
I
I
10
a
i
ids-
■ne-
t0
)ijk
d ng
jm-
Jo-
Ltg.
ea
ir-
U-
Z1J
:ii-
li
jn,
iat
KAEEKEB COURANT.
I JvOOF 11 P.f. o-pöarrlo i
