imnit tui tirmojMssHHirsjB.
NlUttS- H IBimiHUO WOK DE
No. 81.
N E G E N-E N-V E E R T I G 8 T E
J A A R G A N G.
1894.
r-
10
r-
is
t
LOSSE GEDACHTEN.
EN
iiwwifiBiwaii.
tit
pre-
do botsingen
van
zijn
HIIIIIIIWIWIW
vertroeteld, be-
het andere ge-
begint
na te
Abonnementsprij
Alle brieven
in te zenden.
ooren
Zy
Honger en liefde
Van den menschebjken
het leven geen zwa-
- .a staat is
wanneer Darwin nog ëens werd
een kijkje te komen nemen en zelf
er van was, dat onder zijn auspiciën de
en edelsten
Baarvan houden
ffü over de
'id
Het artikel van
sterdammer, over o
vooruitstrevende liberalen en radicalen
reeds hier en daar besproken.
De redactie der Midd. Ct. heeft wel
naar het voorstel van den heer Treub
schrijft
nog ver
een ge-
aan hun lot
Deze CO LEANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS-
js voor 3 maanden f 1.franco per post ƒ1.25.
en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
zijn, strijdt met alle humaniteitsgevoel,
toch moet ons het hooge woord er uit,
naar onze innige overtuiging, de zwakken zelf
schuld men vergeve ons dit woord
aan hun slaventoestand.
Wat een spectakel Maandagavond in en om
ten gronde gaan, hij zou,
we ons overtuigd, spijt gevoe-
openbaarmaking zijner leer aan
Jenschen, die haar zoo schandelijk misbruiken.
Zo° werd ook eenmaal de levende leer
et christendom door de christelijke voorgan-
ers belemmerd in haar groei en ten slotte
edood, door ze in hardsteenen vormen te gieten
I!J er daarna het geheele geslacht der christe-
en mee te vergiftigen.
Wij, menschen, zijn van nature geneigd te
verdrijven en door overdrijving zelfs de uit-
emendste leer waardeloos, dood te maken.
Een ander verschijnsel, al even bedenkelijk
'auneer de strijd om het bestaan verwoed fel
egmt te worden, is, dat elk op zichzelf gaat
aan en den schijn aanneemt, als ging hem het
zijner medemenschen in ’t minst niet aan.
Elk voor zich elk op zichzelf ziet men
‘et onverschilligheid, met satanische vreugde
;«8, zijn medemensch naast zich in ’t stof
Bten.
I Ei den werkehjken oorlog, wanneer alle ge-
f*1 hartstocht, en alle hartstocht angst, alias
|oed is geworden, kan men zich zooiets voor-
ook verzoent men er zich mee bij de
aan den korten termijn van den krijg.
I Maar dat wij, menschen, ons leven lang aldus
,uden moeten doorleven, heel het lange leven,
)nder andere liefde dan die de zelfzucht ons
fgeeft, de liefde voor ons eigen ik, men
p’ijpt dat onder die omstandigheden zoovelen
pzuchtig worden, zoovelen onverschillig en
voor het overige in pessimisme zich dompelen slacht, of ze worden geminacht
en vragen
Wat is toch het leven anders dan aanhou
dende pijn, angst en afmatting
r»*
het drukke gewoel des levens, waar men alles
doet of Iaat om der wille van het geld, waar
de pols koortsachtig jaagt en de angst pijnlijk
schroeit, wanneer men ziet dat de buit, het
geld, voor hem is, die de langste beenen heeft,
of voor hem, die zich kan wringen in alle
bochten.
De humaniteit verdwijnt, de solidariteit zinkt
en het karakter ondergaat de pijnbankproef.
Weest humaan en ge wordt bestormd; hebt
gemeenschapsgevoel en ge wordt teleurgesteld
van zonsopgang tot aan haar ondergangweest
eerlijk en ge wordt genegeerd stelt vertrouwen
en ge wordt beschaamd in uw verwachting
zegt uw meening en men doet al het mogelijke
om u onmogelijk te makenmaar vóór alles
wacht u denkbeelden in afkeurenden zin uit te
spreken over den verfoeilijken maatschappelij-
ken toestand van onzen tijd.
Om uw humaniteit, uw solidariteit en uw
karakter te bewaren, moet ge onafhankelijk
zijn.
En dagelijks vermeerdert het getal dergenen,
die gedoemd zijn afhankelijk te leven van an
deren, tot den dood.
Afhankelijk zijn we in zeker opzicht allen.
Bij wat we voor levensonderhoud of levens
genot noodig hebben, wordt hoe lang zoo meer
de beschikking er over afhankelijk van an
deren.
Dit was voorheen niet zoo en nog zijn er
wereldstreken, waar de menschen op zichzelf
en voor zichzelf leven, en geen andere behoefte
hun onderlinge afhankelijkheid vordert dan de
behoefte naar gezelligheid.
Die toestand vinden we evenwel niet wen-
schelijk en we zouden onze onderlinge afhan
kelijkheid gelukkig prijzen, indien niet die al
oude primitieve toestand onder ons terugkeerde.
Dank zij de uitbreiding der wetenschap en
haar reusachtige toepassing, wordt het lang,
zamerhand mogeiijk, dat sommigen voor hun
onderhoud en genot geen andere kracht noodig
hebben dan zichzelf.
Hun onafhankelijkheid maakt anderen als
slaven afhankelijk van hun wil en luim, en
daar de laatsten slechts als slaven worden ge
duld wanneer ze willooze werktuigen zijn van
hun meester, doet zich de vraag voor, of men
niet de moeiten des levens zou willen vermin-
deren, door deze slavenfamilie vrij te stellen
van onderwijs, dat hun later in den weg staat
bij hun voornemen, om zich in gelatenheid te
onderwerpen aan den wil van den onafhanke
lijke.
Vooral treft deze slaven vloek het vrouwelijk
geslacht. Meisjes en vrouwen behooren tot het
zwakkere geslacht, zegt men, en men weet wat
dit zeggen wil in een wereld, waar macht alleen
recht schept.
Of ze worden verafgood,
schermd door de machtigen van
Constantia Kranig ging het er langs; pre
cies zoo ging het als bij sommige bruilofspar-
tyen, vroolijk tot de drank in den man en de
wijsheid in de kan is dan begint men elkaar
min liefehjk te betitelen en eindelijk volgt ge
neraal assaut, bij wijze van apotheose.
We hebben ons werkelijk geschaamd over
ons zelf, verdwaald te zijn geraakt in een ver
gadering van vooruitstrevenden, waar men stok
slagen uitdeelt voor argumenten.
Natuurlijk heeft het socialisme niets uitstaan
de met persoonlijke veeten en antipathiën, en
we mogen van de wederzijdsche toongevende
persorganen, vooral van A. v. A. verwachten,
dat het kort en bondig te verstaan geeft, dat
de zaak te ernstig is om door een rapsodie van
scheldwoorden, dierlijk gebrul en vuistslagen te
worden uitgemaaktwij verwachten gestrenge
afkeuring van het voorgevallene, dat niet an
ders is dan een imposante illustratie van den
zoozeer gehaten stelregel dem-bourgeoisie
„Macnt is recht14 en herinnert aan
van ’t vorig jaar in ’t Noorden.
De heer Hermans heeft eens op een tournée
een schets gegeven van den hemel, waar hij te
midden van zooveel bourgeois zich niet thuis
gevoelde. Zoo zouden wij ongaarne vertoeven
in een hemel te midden van anarchisten als in
Constantia zich presenteerden als de hartstoch
telijke vijanden van de vrijheid, die proseeren
als de eischers van een menschwaardig bestaan
maar van menschwaardigheid nog geen begrip
hebben hoegenaamd, of zoo ze dit mochten
hebben, door hun dwaas optreden blijk geven
van achteruitgang in zelfvertrouwen, dat do
zaak, die hun sympathie heeft, de ware is.
De anarchie, die voor het individu de onbe
perkte vrijheid predikt, heeft vuistslagen uit
gedeeld aan andersdenkendendaarmee heeft
ze, haar eigen leer een slag in ’t aangezicht
gegeven, geen redeneering kan beter bewij
zen dan dezen coup, dat de menschen nog ver
re staan beneden de verhevenheid der leer die
zë willen belijden wat bewezen moest wor
den.
De parlementairen kregen dus gelijk, al
scheen het omgekeerd de revolutionairen ’mo
gen het Pyrrhus nastamelen Nog ééne over
winning als deze en we zijn verloren.
B E K E N D M A KING,
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Sneek maken bekend, dat de eerste
kalvermarkt
dit jaar invalt op Maandag den 22 October e. k.
Sneek, den 9 October 1894.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
U I T DE PERS.
den heer Treub in de Am-
mogelijke samensmelting der
wordt
daar besproken.
zijn de eeuwige prikkels
i vooruitgang, zegt Schil-
er.
In de hoofdstad des lands, de hartader van
iet maatschappelijk leven, hebben deze oor-
len meer dan elders hun bevestiging gevonden.
En honger èn liefde, èn honger met liefde
amen, drijven de bevolking der hoofdstad voort,
)f korter uitgedrukt
De zelfzucht heeft in de hoofdstad een hoogte
lereikt, die voor de samenleving bedenkelijk
>egint te worden de strijd om het bestaan
leeft er het karakter verkregen van een oorlog
önder oorlogsverklaring.
De concurrentie is vrij, dank zij het laisser-
aire-systeem, dank zij de afschaffing der patent-
die in haar tijd nog eens dezen of genen
‘ceihield zich in den stroom te werpen en hem
eed berusten in zijn armoedig bestaan.
Ledenkelijk noemden we de zelfzucht naar
e hoogte die ze bereikt heeften wie met
en stroom meegaat, zal het hierin met ons
ens zijn.
Vooreerst toch verliest de concurrentie haar
Berkelijke of vermeende waarde, welke indivi
dualisten er aan toeschrijven, wanneer de over-
winning niet meer is aan het verstand, niet
Beer is ook aan het toeval, zelfs maar aan den
I Inderdaad,
■eroorloofd
I getuige
Desten
bel an rijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij
oen uitgever. J
overgëlaten, misbruikt.
Zoo ziet men bij avond in de hoofdstraten
honger en liefde gepaard, niet om uit edele aan-
Zie vrij rond, wie onbevooroordeeld is, in drift elkanders leed te verzachten, maar om uit
louter zelfbehoud en zinnelijkheid’ bij wijze van
ruiling elk het zijne te geven.
Daartoe zijn veel meisjes en vrouwen genood
zaakt, al kost het hun strijd tegen betere aan
doeningen.
Elk voor zich de een uit honger en de
ander uit zelfzuchtige liefde daartoe gedreven
levert de prostitutie in den tegenwoordigen tijd
het vreeselijk schaduwbeeld van het individu
alistisch maatschappelijk stelsel.
Verfoeit het, lezer, maar wacht er u voor er
mee te spotten. Nolens volens gaat ge mee,
vroeg of Iaat, in den stroom der prostitutie.
Honger en liefde drijven er toe, vandaag de
een, morgen de ander, worden alle Saulussen
Paulussen.
Op het platteland, waar I
re eischen stelt en ook de vrouw in
desgevorderd haar eigen sober levensonderhoud
te verdienen, komt het verschijnsel nog slechts
sporadisch voor; maar het wordt algemeener,
dank zij den strijd om het bestaan en
meer de levenswijze der groote stad
volgen.
Zoo verloopt onze maatschappij, ondanks al
wat haar tegenhoudt in het dierlijke, en vindt
zich ten slotte terug in het anarchisme.
Het goede zegepraalt ten slotte, maar de
anarchie van onzen tijd mocht velen, en daar
onder edele denkers, een waarschuwend voor
beeld zijn voor de anarchie der toekomst; het
stelsel „macht is recht14 moet worden vernie
tigd met alle kracht, waarover de zwakken
beschikken kunnen, is daaraan echter niet te
tornen, zoolang de zwakken onderling in den
maalstroom des levens elkander uit honger of
liefde blijven exploiteeren.
De revolutie schijnt ons daarom
weg, wijl het onderling wantrouwen,
volg van afhankelijkheid en exploitatie, is door
gedrongen in alle lagen der maatschappij van
boven tot onder.
Er moet organisatie van krachten, zelfver
trouwen zijn, voor men tot zelf bewust handelen
kan overgaan, en het is dan misschien niet
noodig zelfs dat gehandeld worde, wanneer de
zwakken, eenmaal verbonden, zich hun kracht
bewust zijn geworden en de machtigen der
aarde in hun schelp doen kruipen voor de
,Umstürzparteien.“
Zoover zal het moeten komen en inderdaad
schijnt het, of Duitschland’s „volk14, ook in den
strijd om het bestaan, met zijn meesterwerk
van discipline den palm der overwinning zal
wegdragen.
De zwakken te beschuldigen dat zij zwak
maar
dat,
M hartstocht,
dien
lachte
s*<
OURANT.
OBEKBR
'16 V
--•> «-«V.WViVVXUCCiU 1O, 1U
