I
1
I
I
ze-
BUITENLAO.
gen dik. Niemand in huis bekommerde zich
og
ak
ge
«J
1
ak,
ier
of
3 ns
ik,
3h-
art
oi
nk
als
ijn
set
en
;en
an
rd,
de
-e-
of
ng
en
ire
in-
20
an
tje
am
•jk
en
er-
ra
in
in-
3 re
ier
>or
er,
en
en
jn.
iat
st
>a-
t
sn.
ch
op
e
en
zij
er.
k.
;en
ion
ral
ke
ee,
ge
ien
hij
Zij was ingevolge den wenseh
óok omdat
Hun huwelijk
”j was altijd
was veel alleen.
Nu was zij ge-
zij
I
aan die kinderen mogen gericht worden
Le plus beau patrimoiue est un nom révéré.
In afwachting van de hervatting der Kamer
zitting op heden Maandag is de politiek min of
meer op den achtergrond geschoven. Daaren
tegen houden de schandaalzaken te Parijs en
elders velenin spanning. Dat de chantage
het afdreigen van geld wegens ware of ver
meende oneerlijke handelingen in groote ste
den een handwerk is, dat weet men reeds jaren
lang o. a. uit de veelgelezen romans van Emile
Gaboriau. Maar nu men eenmaal het mes in
de wond gezet heeft, blijkt het kwaad diep te
zijn voortgewoekerd en geeft nu natuurlijk aan
leiding tot allerlei geruchten. Tegen den ge
arresteerden Raoul Canivet, directeur der Paris,
is nu een nieuwe aanklacht gericht door zeke
ren Gravelie, die hem indertijd een uitvoerig
plan met talrijke teekeningen betreffende een
grooten historischen optocht ter kennisneming
had gezonden met verzoek hem bij de uitvoe
ring van het plan bij te staan. Onder allerlei
voorwendsels had Canivet de stukken gehouden.
Bij een historische cavalcade, die te Nice geor
ganiseerd is, ontving een vriend van Canivet
den uitgeloofden prijs van 40,000 frs. voor het
beste ontwerp. Het bleek, volgens Gra veile,
dat zijn plan was gebruikt, waarvan Canivet
met een handlanger dus de vruchten geplukt
heeft. De rechter van instructie zet het on
derzoek in de chantage-za,a,k ijverig voort; men
beweert dat wederom nieuwe arrestaties te
wachten zijn.
Het schandelijk kiezersgeknoei te Toulouse
zal tot het ontslagnemen van twee kamerleden,
die te Toulouse gekozen zijn, althans gekozen
verklaard zijn, aanleiding geven. De hh. Cal-
vinhac en Leygue zullen op verlangen van een
aantal bedrogen kiezers hun mandaat neder-
leggen.
Inmiddels verwacht men, volgens telegram
men uit Parijs aan het Bert. Tgbl., dat heden
de politieke bom tegen den minister van oorlog
springen zal. De Matin houdt hetzelfde vol;
net blad schrijft ’t alleen aan de schorsing der
debatten wegens den dood van den president
Burdeau toe, dat de zaak nog zoolang rusten
bleef. Behalve de grieven tegen het beleid van
generaal Mercier schijnt zijn collega van bui-
tenlandsche zaken, de heer Hanotaux, ook zeer
ontstemd tegen hem wegens onvoorzichtige uit
latingen die hij zich over het spionneeren in
I' rankrijk, waarbij hij buitenlandsche gezant-
schaps-attachés als betrokken voorstelde, heeft
veroorloofd. Daar bovendien de financieele
plannen van den minister Poincaré meer en
meer verzet vinden, achten velen een ministe
riele crisis aanstaande. Het oogenblik daar
voor zou echter zeer slecht gekozen zijn. Te
gen Kerstmis moet dezgn. „trèvedes confiseurs”
komen. Dan zwijgt de staatkunde, dan koopt
men bonbons en speelgoed en allerlei nieuw
jaarsgeschenken en dan mag geen crisis den
handel komen verlammen. Daarom is ’t wen-
schelijk en ook niet onwaarschijnlijk, dat men
althans een groote uitbarsting nog zal weten
te voorkomen. Evenwel dreigt uit de treurige
Dreyfus-zaak, die a. s. Woensdag zal moeten
beginnen, mede nog gevaar voor den minister,
die ook hierin overijld schijnt gehandeld te heb
ben. Dreyfus blijft men heeft hem nu ein
delijk vergund althans schriftelijke mededeelin-
van hem hij werd al opgewonden, als hij van
buiten zijn stap maar hoorde. Zijn vader moest
hem dan in de hoogte tillen en hij kraaide ’t uit
van pleizier, als hij hem in zijn langen baard te
pakken had. „Komaan, kom nu ook eens bij
mama,4 zeide zij dan ongeduldig. Dat spel
letje, waaraan zij-zelve geen direct deel had
begon haar te verdrieten.
Maar hij klemde zich vast aan zijn vader
„kransje bij papa blijven, met papa paardje rij
den." Dat gaf haar een steek in ’t hart.
Het was de eerste keer, dat zij haar jongen
ruw aansprak, dat zij hem dreigde. Hij zette
den schreiende op den grond neer „Ga mijn
kind, ga nu naar mama." Hij kwam niet
weer in de kinderkamer en daar was zij blij
om. Hij had immers zijn werkzaamheden en
zijn kameraden. Zij had niets als haar jon
gen. Zij berispte zichzelve over hare jaloersch-
heid, maar deze was sterker als zij. Toen hij
op school kwam, leerde zij in stilte latijn, op
dat zij hem zou kunnen helpen en hij niet
naar zijn vader behoefde te gaan.
Eiken zomer ging zij met den jongen op reis
voor een landelijk uitstapje of naar een
badplaats. Hij bleef thuis. Het kwam nooit
zoo erg goed uit met zijn verloftijd. Eens
was hij ziek geweest, terwijl zij uit waren.
Hij had er hoegenaamd niets van geschreven.
Waarom zou hij haar ongerust maken en den
jongen m ’t genot van i_j_
Zij deed hem verwijtingen, maar daarna
I kend geluid Nu was ’t weer stil.
I Hij was veel ouder als zij een stille, ern-
I snge man, die door zijn beroep erg in besla0-
I werd genomen. Z.j
I barer ouders met hem getrouwd,
I ZIJ vertrouwen in hem stelde.
I Was niet ongelukkig geweest. Hij
I heel goed voor haar, maar zij
I Vervolgens kwam de jongen.
I lukkig. En hij
I zag hem nu nog slechts aan tafel zij
|‘Men laat, uithoofde zijne werkzaamheden.
I aak moest hij ook alleen eten, omdat zij met
luaar jongen bezig was. En na ’t eten zat hij
zijn kamer te werken en te rekenen. Hij
I iad een kjeinej kille kamer in het achterhuis.
IZija vroegere had hij afgestaan voor zijn jon-
reil> omdat de doctor die de zonnigste en ge-
foudste vond. Hij had hoegenaamd geen pre-
l euhes. Alle jaren konden zij een aardig som-
■“etje overleggen voor hun jóngen, En dan
IWas zij erg blij en prees hem zeer. Zij spra-
|v/ n.0oit van iets anders, als over den jongen,
1 j°n^en- Zij had zich dat zoo aangewend
lM1Ju jongen.
i] ^0 3 avonds thuiskwam, vertelde zij
r'e®i wat de jongen den geheelen dag zooal
f «daan had. Als hij ’s morgens wegging, was
fp aog niet op. Zij sliep bij haar jongen en
I ^em n*et graag wakker maken.
I Menigmaal was bij in den eersten tijd ook
11 de kinderkamer gekomen. De jongen hield
in de
zijn borst. „Mijn
r
zijn borst, daar vond zij tra-
i nog
maar
zijn borst drukte, zeide
naar onzen jou-
bruari a. s.
Zij begreep heel duidelijk, wat hij zeggen wou
en zij knikte met het hoofd Ja, ja, gij hebt
gelijk. Hij is je goede papa. Hij zal ook bij
je komen. Ik ga hem halen.
Daar zat hij in zijn ouden leunstoel geheel
in elkaar gezakt, bet gezicht in de handen ver
borgen. Op tafel naast hem stond nog het
overgeblevene van zijn eten van gisteren en op
zÜn en boeken lag het stof, van da-
-r. Niemand iu huis bekommerde zien om
hem. Het was koud, bitter koud in de kamer.
„Eberhard," zeide zij heel zacht. Zij was
binnen gekomen zonder dat hij ’t gemerkt had.
Reeds een heele poos stond zij voor hem.
Met een haastigen blik keek hij op en tracht
te te vergeefs zijn tranen te verbergen „Kan
ik iets voor u doenmoet ik iets voor u” ha-
en, Elisabeth
Hij dacht dadelijk aan haar. Een oneindig
feeder gevoel van medelijden beving haar. Zij
stak de armen naar hem uit. Hij durfde in ’t
eerst niet, maar daarna, toen hij haar i
oogen keek, sloot hij haar aan j
vrouw, mijn arme, lieve vrouw f-
En daar, aan j
nen, de eerste tranen. Zij schreide lang!
heb ik niemand r 1
moet gij mij liefhebben. Houdt ge dan
van mij en toen hij niet antwoordde
haar slechts vaster aan r"~ 1
zij zacht: „Kom, kom meê
gen."
gen aan zijn vrouw te richten met de mees
te kracht zijn volkomen onschuld handhaven.
Is hij werkelijk onschuldig dan zal rnr. Denian-
ge, een der uitstekendsche Panjsche pleitbezor
gers, die wel met talent weten in'’t licht te stellen.
De D ui t sche Rijksdag zal ongetwijfeld, in
overeenstemming met de uitspraak der commis
sie, het verlof tot vervolging van Liebknecht
en zijn partijgenooten weigeren. Alzoo lijdt de
regeering de nederlaag en die nederlaag wordt
niet verzacht door het besluit om voorloopig
niet over het rapport der commissie te beraad
slagen. Aan den korten tijd, die nog vóór ’t
Kerstreces beschikbaar is, wil het Huis niets
voor oeze zaak onttrekken; daardoor wordt de
regeeringsaanvraag dus ais weinig beduidend
voorloopig ter zijde gelegd. Evenmin in den
geest der regeenng is het Donderdag gevallen
besluit der meerderheid om het U mstiirz-ont-
werp eerst na Nieuwjaar in behandeling te ne
men. De voorzitter wilde het Vrijdag reeds
aan de orde stellen, de conservatieven en na
tionaal-liberalen ondersteunden hem, maar on
der aanvoering van het centrum werd ’t voor
stel van den president verworpen. De beide
beslissingen moeten de regeering en den keizer
te denken geven.
Intusschen schijnt de Rijksdag eenigszins be
teuterd door zijn eigen vrijmoedigheid om het
regeenngsvoorstel maar voorloopig ter zijde te
leggen. Vrijdag avond werd besloten de zaak
Zaterdag af te doen aan de verwerping der
aanvrage valt intusschen niet te twijfelen'; wat
dan ook is geschied.
Dj behandeling der rijksbegrooting werd
Donderdag voortgezet, waarbij het Zuidduitsche
lid layer (volkspartij) een scherpe critiek over
e nnancieele staatkunde der regeering deed
hooren. Zij geeft hoog op, zeide hij, van haar
nart voor den handwerksman, maar vergeet
steeds, dat men hem dan bovenal voor belem
mering in zijn werk behoeden moet. Met de
ontworpen tabaksbelasting zullen duizenden in
hun werk bemoeilijkt en benadeeld worden.
Hy veroorloofde zich ook een vrij krassen uit
val wegens het ontbreken van het opschrift
„aan het Duitsche volk" op het nieuwe Rijks-
daggebouw en gispte zeer het militaire- en hof
ceremonieel bij de opening van het Huis, dat
toch iets anders is dan een koninklijk paleis of
een ofhciers-casino, al droeg de voorzitter den
rok van majoor der Landwehr. Op bijtenden
toon voegde hij de regeering toe, of zij wellicht
marnieren steen in den voorgevel het
opschrift wilde aanbrengen „dem Deutschen
volke und seinem lieben Bundesrate". Zijn
woorden werden vaak toegejuicht, vooral ook,
toen hij deed uitkomen, dat de njkskanselier
Caprivi beloofd had, dat de hoogere legeruitga-
ven op de sterkste schouders zouden drukken
Wat is daarvan geworden De uitgaven stijgen’
nog altijd en vorderen altijd hoogere belastin
gen, maar hij, die de belofte deed, is weg. De
ministers vragen vertrouwen, maar zij zijn als
de bloemen des velds. Onverwacht'steekt de
stormwind op en de bloemen verwelken en
vallen af. Bij deze zeer doorzichtige critiek op
den keizer ging van vele zijden applaus op.
Het doet goed, ook eens op dergelijke vrijmoe
dige taal uit den boezem der Duitsche volks
vertegenwoordiging te kunnen wijzen.
De Italiaansche Kamer heeft de voor
stellen der commissie van 5 leden, die met het
onderzoek der door Giolitti overgelegde docu
menten belast was, goedgekeurd. De stukken
waren in zes deeleu gesplitst, elk in een afzon-
deilijk enveloppe gesloten. De commissie stelde
voor openbaarmaking der bescheiden in de 4
eerste enveloppes vervat, met uitzondering al
leen van die welke op overleden parlements
leden betrekking hebben. Voorts zullen ook
de brieven van den voormaligen directeur der
Komeinsche bank aan den toemaligen minister
Giohtti worden gepubliceerd. Niet openbaar
zullen de brieven van het 5e couvert worden
daai dezen uitsluitend over de onderhandelin-
gen der bank met de Nationale bank handelen.
En evenmin zal de inhoud van het 6e couvert
gepubliceerd worden, omdat dit slechts brieven
van zuiver privaat karakter bevat. De commis
sie wil deze aan den minister Crispi en aan me
vrouw Crispi terugzenden.
Volgens een nader bericht moet het pakket
wel een lOOtal paticuliere brieven van den heer
Crispi en zijn echtgenoote aan den bankdirec
teur Tanlongo bevat hebben. Het schijnt
ker vreemd dat Giolitti deze brieven zooveel
maanden onder zich gehouden heeft. Wellicht
wordt daaromtrent nog opheldering verstrekt.
Oveugens is nu af te wachten wat de verdere
publicatie oplevert.
Zaterdag was het een buitengewoon onstui
mige zitting. De door Giolitti overgelegde stuk
ken, welke voor de leden der Kamer gedrukt
zyn, gaven daartoe aanleiding. Daaronder ko
men o.a. afschriften van wissels voor, door Crispi
op den directeur der Romeinsche bank Tanlon
go afgegeven. Bovendien zou een chèque
35P000 frs. op naam van het Kamerlid
Chiara in werkelijkheid voor Crispi bestemd zijn
geweest. Dit staat althans in een mede over-
gelegden brief van Tanlongo te lezen. Natuur
lijk gaf dit aanleidieing tot heftige aanvallen
op Crispi, waarbij vooral de radicalen Cavalotti
en Imbiiani zich deden gelden. De minister
noemde de stukken een hoop leugens en val
strikken en het oordeel van invloedrijke bladen
als Riforma Optnione en Tribuna luidt niet
gunstiger. Zij zien in het geheele bedrijf slechts
een onedele manoeuvre om den premier ten
val te brengen.
Met kleine meerderheid besloot de Kamer de
stukken niet onverwijld in behandeling te ne
men, maar bij uitzondering den volgenden da0-
dus Zondag, te vergaderen. Crispi heeft dit’
plan verijdeld, want nog Zaterdag avond maakte
de Staatscourant een koninklijk besluit open
baar, waarbij de Kamerzitting is geschorst. Het
schijnt dus dat de Italië wèl ingelicht was, toen
zij meldde, dat Crispi een decreet tot verdaging
der Kamer had doen onderteekenen, ten einde
hiervan, als hij dit noodig achtte, gebruik te
maken.
De minister heeft den koning een rapport
doen toekomen, dat gepubliceerd is. Voor het
program van hervorming, in de troonrede aan-
gekondigd, zoo wordt in ’t rapport gezegd, heeft
het land dringend behoefte aan een tijdperk
van rust. Nu wordt echter een zeer laakbare
poging beproefd om door schandaal den wet-
gevenden arbeid te verstoren. Het Parlement
is daardoor nu buiten machte onbevangen te
oordeelen. Daarom doen de ministers eenstem-
OVERZICHT.
Hoogten en laagten kenmerken ’t F r a n -
I sche karakter. Het zedenbederf neemt op
zorgwekkende wijze toe, zeggen velen, en zij
F zullen wel gelijk hebben. De zucht om het-
I geen uitsteekt naar omlaag te halen, om wat
I blinkt te bezoedelen, is een treurig en leelijk
B verschijnsel, dat zich bijna nergens zoo sterk
I openbaart als in Frankrijk. Laster en ver-
I dachtmaking zijn de giftige wapens, die maar
I al te gretig gehanteerd worden en menig leven
I verwoesten.
Evenwel is misschien nergens de reactie te-
I gen zulk onedel bedrijf sneller en completer.
I Bie voldoening heeft althans de jonggestorven
I Burdeau nog gesmaakt, toen de laster ook hem
tot zijn prooi zocht. De befaamde Drumont
had hem beschuldigd een huurling van Roth-
I schild te zijn, omdat hij, weleer een tegen-
I stander van het privilege der Bank van Frank-
I rijk, tot een ander inzicht gekomen was en
I een vernieuwing der concessie verdedigde. Die
I omkeer was volgens Drumont het werk van
I Rothschild voor zijn goud was ook Burdeau
I bezweken. De aantijging verwekte geweldige
I sensatie en ©ogenblikkelijk daagde Burdeau den
I aanklager voor den rechter. Daar sprak hij,
I vlammend van verontwaardiging, een zeer kor-
I te maar hartstochtelijke rede uit. „Ik kom niet
I voor mijzelven pleiten, riep hij uit, maar voor
mijn kinderen. Ik bezit in de wereld niets,
I dat ik hun kan nalaten, dan mijn eer. Die
eer vertrouw ik u toe, mijnheeren gezworenen.
I Aan u draag ik op te waken, dat zij bij mijn
dood dien eenigen rijkdom, die bescheiden er-
I tenis, ongeschonden terugvinden”.
Zij hebben dat erfdeel nu onbevlekt ontvan-
B gen; hun vader daalt ten grave, geëerd en be-
treurd door allen, die hem wel gekend hebben.
Zondag werd zijn lijk grafwaarts gedragen, op
staatskosten, omstuwd door de besten zijns volks,
en t schoone woord van Victor Hugo zal daar
moe vreemazaam sluimerde de doode. Me
nigmaal, als de kaarsen opflikkerden en de
“i’W" 'ii* zBn geziebt viel, scheen ’r,
alsof hij lachte en zijn lippen zich bewogen.
voerd. Men scheen vaak niet op zijn gemak
te zijn een kwaal, die men meestal ontdekt,
als rolkennis een weinig te wenschen overlaat.
Ten slotte noemen we ons gerust den tolk
van ’t talrijk publiek, als we ’t Ljouwter Toa-
nielselskip een van harte „tot weerziens
toeroepen.
Naar men ons meedeelt, heeft ’t Reciteer
gezelschap Ons Genoegen ’t voornemen, in Fe-
1 nOg eene voorsj;e]iijng j.e geven>
Wij vertrouwen dat dit voor liefhebbers van
’t tooneel een welkome tijding zal zijn.
Ds. J. Op ’t Holt, pred. te Beetgum, heeft
voor het beroep bij de Ger. Gem. (A) alhier
bedankt.
De heer Mr. H. Klein heeft, naar wij
vernemen, zijne benoeming tot curator aan het
Gymnasium alhier niet aangenomen.
De heer P. Elzer, onderwijzer aan school
no. 3 alhier, staat no. 1 op de voordracht voor
onderwijzer aan een der openbare scholen te
Amsterdam.
Onze vroegere stadgenoote mej. A. van
Wijk de Vries heeft met gunstig gevolg te
’s Hage examen voor middelbaar onderwijs
Fransch (akte A) afgelegd.
zij er hem op, hoe mooi gebruind en stevig de
jongen gedurende het uitstapje geworden was
ida,arover verheugde hij zich met haar!
y\ at de jongen toch op u begint te gelijken
zeide hy. „Maar hij is toch bruin, zooals
Slh Dat bruine haar was voor haar no0-
een heimelijk verdriet. Zij zou hem zoo graag
blond gehad hebben. Hij moest alles van haar
hebben.
„Die goede papa!" Zelfs dat had zij
hem misgundhet brandde haar als een ste
kel in t hart. „Kijk mij nu nog eens aan
Zeg nu nog eens: „mama!" ’tWas haar,
alsof zij t dan gemakkelijker zou hebben kun
nen verdragen maar hij hoorde haar niet, zijn
lippen bleven stom. „Die goede papa
dat was zijn laatste gezegde geweest.
Waarom pijnigde dat gezegde haar zoo
Waarom trok het haar zoo met geweld van
den doode naar den levende naar den ouden
man daarnaast, die ook eenzaam treurde om
zijn kind. Zij had hem immers weggejaagd.
Raak hem met aanHij is de mijne de
mijne De smart over hem is de mijne
Eerst nü begon zij het monsterachtige egoïs
me harer moederliefde te begrijpen. Zii keek
er in neer als in een afgrond, en begJOn te
huiveren.
Hoe vreemdzaam sluimerde de doode.
zijn vacantie storen heldere vlam
19-
la
all
w,
ae-
ter
ils
nt.
as
set
te
ar
en
nd
ir-
ge
ia-
’k-
1
I
I
I
I
i i
-y AMIUg, IN 11
meer als_u, Eberhard. Nu
i wees
