Herijk van Malen en Gewichten.
VOOR mek ES omstrek.
v mmwRW
SIEl WS- El’ WVERTESTIEBLAII
I
De kleine dokter.
Ongelijk in Rang.
61e
Feuilleton.
Uitgever: B.
FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
Officieele Advertentien,
st.
BEKENDMAKING.
t
Vrij bewerkt door MJ. KORViNG.
KENNISGEVING.
e.
1-
23 April 10-12 1—37,
30
plan
HOOFDSTUK X.
21.)
3
4
5
7
het bloed
alsof hij
van
r
5
e
n,
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Sneek
herinneren, naar aanleiding van aitikel 18 der wet van
4 December 1872 (Staatsblad no. 134), de ingezetenen
dat steeds aan degenen, die zich daarvoor aan mel
den, ter Secretarie der gemeente, gelegenheid wordt
gegeven tot kostelooze inenting en herinenting.
Sneek, den 10 April 1906,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
JAC. van der LAAN, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Sneek,
brengen ter kennis van de belanghebbenden, dat in dit
jaar de herijk der maten en gewichten in deze gemeente
zal plaats hebben in een lokaal van de fir ma Louwmans,
aan de gedempte Pol, op de dagen en uren, vermeld in
den hier volgenden staat, waarbij de ijkplichtingen
alphabetisch, in volgorde van hunne geslachtsnamen,
opgeroepen worden, (namen van firma’s als geslachts
namen te beschouwen)
duixurj.urji’j,-) riLii en w eirioij umo oer gemeente
Sneek brengen ter openbare kennis dat het Primitief
Kohier van den Hoofdelijken Omslag dezer gemeente,
dienst 1906, goedgekeurd door Heeren Gedeputeerde
Staten van Friesland, aan den Gemeente ontvanger ter
invordering is ter hand gesteld en een ieder verplicht
is, zijn aanslag op den bij de wet bepaalden voet te
voldoen
dat een afschrift van dit Kohier vanaf 11 dezer ge
durende vijf maanden ter Secretarie dezer gemeente
ter inzage is nedergelegd, alle werkdagen van ’s mor
gens 9 tot ’s namiddags 1 uur.
Sneek, den 7den April 1906.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
JAC. van der LAAN, Secretaris.
«Zóó lief, dat ik met ongeduld wacht naar het oo-
genblik, waarop je mij voor heel de wereld je bruid
zult noemen. Ja ik ben trotsch op je liefde.»
Fedor richtte zich op.
«Hoeveel leed het me ook doet, toch zul je nog een
beetje geduld moeten hebben,* zeide hij, blijkbaar ont-
I stemd. «Mijne moeder heeft in den laatsten tijd veel
I bekommernissen gehad en tengevolge daarvan heeft zij
zoo geleden, dat ik haar onmogelijk over mijne verlo
ving kan spreken.»
«Maar het is toch geen treurige tijding, die je haar
hebt mede te deelen,« voerde Angelina aan, terwijl zij
ook rechtop ging zitten.
I Fedor fronste het voorhoofd.
«Weet je dan niet, dat vreugde een zwak mensch
kan dooden?« vroeg hij ongeduldig. «Ik bid je, laat aan
I mij over, wanneer de tijd gekomen is om onze verlo
ving bekend te maken.*
«Vergeef mij,« fluisterde’Angelina. «Ik wilde je niet
lastig zijn. Ik dacht slechts, lat je evenals ik behoefte
had om Zij verstomde, toen Bariatinsky het hoofd
afwendde en iets onverstaanbaars mompelde. «Ben je
8>/,-12 1-37,
87,-12 1-37,
87,-12 1-37,
87,-12 1-37,
87,-12 1-37,
2 Mei 87,-12 1—37,
87,-12 1-37,
87,-12 1-37,
87,-12 I—37,
87,-12 I—37,
boos op me?» vroeg zij met bevende lippen. «Och, lie
veling, wees niet boos.»
«Hoe kun tje toch zoo aandringen?* vroeg hij een
beetje boos. «Mijn moeder is zoo lijdende
«Dat kon ik toch niet weten, Fedor,* waagde Ange
lina beschroomd tot hare verdediging in te brengen.
Bariatinsky sprong op.
«Het is tijd, dat ik- er een einde aan maak. Waar moet
dat op uitloopen?* dacht hij, en op koelen, beleedigenden
toon sprak hij luid «Het schijnt wel, of je van plan
bent met mij te twisten.*
Ook Angelina stond op. Zwijgend, met een deemoedig
gebaar, greep zij zijne hand en bracht die aan hare
lippen.
Dat liet hij begaan; immers, hij was aan allerlei
huldebetoon gewend geraakt. Zonder een woord te spre
ken, maakte hij zijne hand los; Angelina kreeg geen
liefkozing, geen vriendelijken blik zelfs, en daarom
uitte zij haar verdriet in een smartelijken zucht.
De schouders ophalende, ging Bariatinsky naar zijn
paard, dat met den teugel aan een boom stond vastge
bonden.
«Fedor, mijn Fedorl* riep Angelina in vertwijfeling.
«Vergeef mij, ik bid je! Ik ben schuldig, ja, ik heb je
gekrenkt, beleedigd, maar ik heb het niet opzettelijk
gedaan; ik zal het nooit weer doen. Kun je mij dan geen
vergiffenis schenken?*
Haar geheele lichaam beefde, zij kon zich nau
welijks staande houden. Al hare krachten verzamelende,
sleepte zij zich naar hem voort.
«Heb medelijden met mij!» kermde zij en hield snik
kend zijn arm omklemd.
Met verdrietig gezicht stond Fedor eenige oogenblik-
ken zwijgend naast haar en draaide besluiteloos zijne
knevels om; eindelijk drukte hij haar vluchtig een kus
Uren
Beginletters der geslachtsnamen, datums, voorm. nam.
Verkoopers van nieuwe maten
en gewichten, de Apothekers en
de Goud- en Zilversmeden
Deijkplichtigen, wier geslachts
namen (namen van firma’s te be
schouwen als geslachtsnamen)
beginnen met:
de letters A, Ba, Be, Bi, BI en Bo 25
Br, Bu, Bjj, O, D, E en F 26
G, Ha en He 27
Hi, Ho, Hu, Hij, I en J 28
K, L en M
N, O, P, Q en R
S en T
U en V
W, X, Y en Z
de buurt komen en hem «<net hunne ware en
ingebeelde kwalen lastig vallen, voor hij met
zijn plannen klaar was.
De oQgen keken hem weder zoo vleiend
aan. Een onbeschrijfelijke woede overviel hem.
Was het misschien hare bedoeling den heelen
nacht daar te blijven staan?
Maar voor hij den mond kon openen had
de vrouw zijn arm genomen en fluisterde
met van wanhoop bevende stem: Kijkt u er
toch eerst even naar!
De tegenstand van den jongen man was
gebroken en toen hij voor zijn deur stond,
herhaalde de vrouw met iets luider stem:
Alleen maar zien!
Toen was hij haar gevolgd in de donkere
gang zonder te willen, woedend op zichzelf
en op de vrouw, die hem dwong haar ter wille
te zijn.
Er werd zacht en onophoudelijk tegen de
vensters getikt, alsof het regende of hagelde.
Hoe kwam hij nu op het bal? Hij had niet
zooveel geld om een rijtuig te huren. En zoo
hij er niet een kreeg in dit weer. Wat dan?
Hij kon toch onmogelijk met vuile gelakte
laarzen op het tapijt verschijnen!
Wat ging hem ten slotte de vrouw en haar
ziek kind aan?
Hij wildé voortgaan, zich amuseeren op
het bal, waarnaar hij reeds dagen lang had
verlangd. En nu kwam zij hem halen,
hem berooven van het pleizier. En hij beefde
van woede als iemand, die zich wil bevrijden
en niet kan.
Daarna liet de hand, die zijn arm omklemd
had, los. Er werd een deur geopend. De
vrouw trad eerst binnen in het kleine vertrek,
dat door <^n lamp karig verlicht werd. Toen
Philip haar volgde en de kamer binnentrad,
voelde hij hoe hem plotseling al
naar het hart liep. Het was hem,
een steek in de borst kreeg. De blik
den vader, die smeekend op hem rustte, de
moeder, die hem het kleine schepseltje, dat
heesch hoestend in het bedje lag, toonde, greep
hem aan.
Hij begreep, dat hij de hoop van deze arme
menschen was, dat zij hem vertrouwden en
van hem verwachtten dat hij in staat zou
zijn de ziekte van het kind te genezen, en
Ga jij heen... zeide de vrouw.
Neen, jij kunt beter praten!
En daarna was ze plotseling, zonder een
woord meer te zeggen, uit de kamer gehold.
Dertig passen door de donkere gang, zes
treden naar beneden en zij stond voor een
kamertje, dat voor aan de straat lag.
Voor de deur bleef zij staan, de hand op
het onstuimig kloppende hart. Ze was bang.
Maar ze hoorde het heesche hoesten van
haar kind, zag hoe de kleine vingertjes zich
kromden, en ze klopte snel tweemaal.
Zonder een antwoord af te wachten trad
ze in de kamer, waarin ze een vreemd tooneel
zag.
Op een stoel midden in de kamer, stond
een slanke jonge man, die zich de grootste
moeite gaf in een spiegel, die zeer hoog hing,
te kijken. De stoel wankelde bedenkelijk en er
was een groote mate van behendigheid noodig
om het evenwicht te bewaren. Hoewel hij op
de teenen ging staan, kon hij slechts een
heen en weer stappende in de kleine, halfdonkere ka
mer, vertelde hij woedend, wat er zooeven was voor
gevallen. «En als ik goed over de zaak nadenk, kan
ik den onbeschaamde eigenlijk volstrekt geen ongelijk
geven,* zei hij ten slotte.
Al dien tijd had Gemma aan het open venster gestaan
en naar buiten gekeken. Nu keerde zij het hoofd een
weinig naar Ferrari om, en zeide op een toon, alsof het
haar volstrekt niet aanging:
«Wat wilt ge eigenlijk?»
Het gelaat van den Italiaan werd bijna onkenbaar.
«Dat zal ik je zeggen!* krijschte hij, terwijl hij als
een wild dier op haar toesprong. «Ik wil, dat je niet
langer je voor den gek laat houden! Ik wil, dat je niet
langer de rol speelt van verloofde van een prins, en
dat je voortaan je plicht doet Vooruit, naarde gelag
kamer, om de gasten te bedienen!*
Met een heftigen ruk maakte Gemma haar schouder
vrij uit de omklemming van zijne hand.
Al het bloed scheen uit hare wangen geweken; zelfs
hare lippen waren verbleekt.
Toen zij zoobevend van verontwaardigingtwee,
drie schreden deed, week Ferrari naar de deur terug.
Zij bemerkte dit, en een glimlach vol onuitsprekelijke
verachting gleed over haar gelaat.
«Ga heen,* sprak hij, en een laatsten blik vol haat op
zijne dochter werpende, verliet de Italiaan het kamer
tje.
Dien avond, bij het ontkleeden om naar bed te gaan,
zeide Angelina
«Roman blijft erg lang weg.*
Ook zij begon reeds te twijfelen aan den terugkeer
van Sulkowsky; zelfs Benedetto dacht jn dén laatsten
tijd meer dan eens «Die komt niet terug.»
Gemma alleen twijfelde niet. En dat zij haar vertrou-
op het voorhoofd.
Hoe onhartelijk deze liefkozing ook was, toch was
Angelina er door verrukt.
Half lachend, half weenend, drukte zij zich vast
tegen Fedor’s borst en stamelde woorden van hartelijken
dank.
«Ik had bij mijn voornemen moeten blijven,* dacht
Bariatinsky, toen hij een half uur later den weg naar
de grenzen insloeg. «Het is een malle geschiedenis.»
Hij glimlachte ontevreden. «Wat zou mama wel van
zoo’n schoondochter zeggen!»
Hij nam zich voor, Angelina niet meer op te zoeken.
Ondanks dit voornemen bracht hij in de volgende weken
toch weer bijna dagelijks een paar uren in haar gezel
schap door. Om met haar te kunnen omgaan, sloop hij,
nu eens onder dit, dan weer onder dat voorwendsel het
huis uit.
Het was reeds half Mei geworden. Bijna dagelijks
kwamen er brieven en rijke geschenken van Roman
Sulkowsky voor Gemma, doch hij zelf kwam niet.
Onophoudelijk werd Ferrari door zijne gasten ge
plaagd met zijn prinselijken schoonzoon, en zijne ant
woorden werden voortdurend vinniger, naarmate Sul
kowsky langer weg bleef.
Op zekeren dag maakte een jong, rijk handelsman
grijnslachend de opmerking «Als de prins werkelijk
van plan was je dochter te trouwen, Ferrari, dan zou
hij in de eerste plaats wel gezorgd hebben, je een be
hoorlijk jaargeld te geven, want hij kan er onmogelijk
mee tevreden zijn, dat zijn schoonvader hier een her
bergje houdt.* Die woorden brachten den Italiaan tot
razernij. Eerst wierp hij dien bezoeker de deur uit,
vervolgens vloog hij naar Gemma.
«Laat jouw verloofde naar den duivel loopen!*
schreeuwde hij. «Nu heb ik er genoeg van.» En gejaagd
De openbare instellingen
dat, als maatregel van orde, de ijkplichtigen uitgenoo-
digd worden, om zich op den voor hun geslachtsnaam
(firma) vastgestelden dag, ’s morgens, een kwartier
vóór het begin der zitting, aan het herijk-lokaal te be
vinden tot het verkrijgen van een volgnummer, dat uit
gereikt zal worden met aanwijzing van het uur, waarop
zij hunne maten en gewichten ten herijk behooren aan
te bieden
dat, om onderzocht te kunnen worden, de maten en
gewichten behoorlijk gereinigd en roestvrij moeten zijn
en de ijkplichtigen het dus aan zichzelven zullen te wij
ten hebben indien, bij niet-nakoming van dat voorschrift,
de voorwerpen niet tot den herijk worden toegelaten;
dat belanghebbenden behooren toe te zien, dat hunne
maten en gewichten na den herijk van het vereischte
merk (de letter q in schrijfvorm) voorzien zijn en dat
blijven tot aan den eerstvolgenden hei ijk;
dat de verificatie van de milligram-gewichten uitslui
tend aan een der ijkkantoren kan plaats hebben, en
dat het ijkkantoor te Leeuwarden, aan de Oosterkade,
voor het publiek geopend is eiken Dinsdag en eiken
Vrijdag van 9—1 uur.
Sneek, den 20 Maart 1906.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
JAC. van der LAAN, Secretaris.
rekken, tot het hem ten slotte gelukte, zijn
lachend gezicht in den spiegel te zien, maar
hij zag twee oogen achter zich, twee branden
de, wijdgeopende oogen, die al zijn bewegin
gen volgden met een wonderlijken blik, dat
Philip zich nerveus omkeerde.
Een oogenblik zag hij haar aan, nog steeds
op zijn stoel staande, daarna sprong hij licht
op den grond en vroeg: wat verlaagt u?
Zij kon slechts stamelen een paar woorden:
Het is om de kleine!...
Om., de... kleine?
Tusschen de bevende stem van de vrouw,
die met moeite de woorden uitbracht en die
van den jongen man, was een groot verschil.
En zij werd weer door hare moedeloosheid
bevangen en zweeg bevreesd. Het was haar
alsof haar keel dicht was. Ónmogelijk was
het, de ziekte van het kind te beschrijven,
die in de laatste dagen zooveel erger was
geworden. Van daag was de koorts zoo hoog.
En ze konden niet helpen, ze wisten het wel.
Bij alle dokters in de buurt waren ze reeds
geweest, doch tevergeefs. De een wilde
norgen terugkomen, de ander sprak van het
ziekenhuis. En als ze weer aan het ledikantje
van hun kindje zaten en hun lieveling zoo
zagen lijden zonder te kunnen helpen, liep de
man weer voort naar een anderen dokter.
Vanavond was het weer erg geweest, ze had
den geen hoop meer. Tot eensklaps de vrouw
op het idee was gekomen naar boven te gaan,
waar de «kleine dokter* woonde, die zou
kunnen helpen en het kind redden!
Er sprak zooveel angst en leed uit hare
oogen, terwijl zij den jongen man aankeek,
dat ieder medelijden met haar zou hebben
gekregen.
En toch vervloog hare hoop. «De kleine
dokter*, zooals de menschen hem in het huis
noemden, stond klaar om uit te gaan in rok
met een groote bloem in het knoopsgat. De
hooge hoed, overjas en handschoenen lagen
klaar om op te zetten en aan te trekken op
het bed.
Het was zijn eerste bal en zijn eerste rok.
En de aangename verwachtingen die hij koes
terde! De plannen, die hij voor dezen avond
had gemaakt! Misschien begon van heden
af een nieuw leven voor hem!... En zulk een
ei.
te
oogenblik had de vrouw uitgekozen om hem
te storen!
«An
beien
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 27» cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per post f0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
deel van zijn waarde »ik« zien.
Zonder op het kraken van de deur te letten,
