De ontwikkeling van den Handel.
MW8- H nmimiEBLA»
geld.
Een meisje met
füis met fraaLi
VOOR SUEBI ES OlS'fc™
n
V
JiTo. 73.
4
(X
U
Woensdag 12 Septexnb
Diet Stand.
61e Jas
3
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
Feuilleton.
r
VA TT
Tandarts*(P
KLEIN ZAND 13,
t
I
-t
ons
7a kilo-
HOOFDSTUK III.
Ik zit hier al veertien
i
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per post f0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
Door AMO.
Spreekurerf 10
Ak. MULDER te He
-XX-=fcsdag 18 f
«Wat gebeurt er hier vroeg zij verschrikt.
»Haha I daar is zijn liefje Die moet ik eens zien 1
Ha, ha, nu heb ik je gesnapt, leelijke huichelaar
Én met twee sprongen stond de ongenoode gast in
de kamer. Met een angstkreet vluchtte Lina aan het
bed van hare moeder, doch lohannes wierp zicli woe
dend op den indringer, wiens onbeschaamd gelach
onder zijn vuisten overging in een kreet van woede.
Er volgde een korte, hevige strijd, die daarmede
eindigde, dat Johannes den indringer heel onzacht
buiten op de straat wierp, juist toen een politieagent
naderde.
Met vreeselijken pijn aan zijn voet leunde Johannes
tegen den muur, terwijl Lina bij haar moeder stond
te beven. Op dat oogenblik bleef de politieagent
voor het open venster staan.
«Goeden dag, vrouw BinderGoeden dag, Lina 1
Heeft die vent hier schandaal gemaakt vraagde de
agent vriendelijk, maar was niet weinig verbaasd,
toen hij Johannes bemerkte, die blijkbaar in de zaak
betrokken was.
«Wie ben je? Wat is hier gebeurd?» vroeg bij.
«Hij heeft hier drukte gemaaktik heet Johannes
Burgman, mijn vader woont hiernaast!» klonk het
trotsche antwoord.
Buiten begon Lindeman te schelden en te razen,
maar de agent gelastte hem bedaard te zijn en liet
zich door de beide vrouwen vertellen, wat er voor
gevallen was.
«En woont u hier?« vroeg hij toen met een door
dringenden blik op Johannes. Deze kleurde verlegen;
wat moest die politieman wel van Lina gaan denken
«Het is maar het beste, dat wij alles naar waarheid
vertellen,» sloeg Lina voor en daarop vertelden de
vrouwen, hoe het kwam, dat Johannes bij haar woonde.
ischen 1
f
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement vanWi.
regels 3 cent en van 1000 regels 21/, cent. Groote letters naapO t
plaatsruimte.
chaelsen en was er op uitnoodiging van de
regeering der Unie in 1863 te Parijs een con
gres der post-administratiën bijeengekomen
met het doel tot oprichting daarvan te gera
ken, maar zonder succes.
Von Stephan, die in 1870 het bovengenoemd
ambt aanvaardde, werd door den in dat jaar
uitbrekenden oorlog in de uitwerking van
zijn plan verhinderd, maar in 1874 kwamen te
Bern de afgevaardigden van alle Europeesche
Staten en die van Egypte in de Unie bijeen
en werd het beoogde doel bereikt.
Den 1st en Juli 1875 trad de Algemeene
Postvereeniging in werking onder leiding van
den Zwitserschen overste Borel, die ook de ver
gaderingen van het congres te Bern geleid
had. Toen omvatte de vereeniging 22 landen,
waartusschen een vrij postverkeer met een
uniforme regeling van het port bestond. Op
het eersvolgend congres te
bleek, dat 10 nieuwe
den en werd de naam van
vereeniging» aangenomen, terwijl
internationaal verkeer het port
brief van
werd vastgesteld.
Wereldpostvereeniging nagenoeg alle Staten
en Koloniën met geregeld postverkeer, een
gebied van ruim 100 mill. K.M2 of circa 3/4
van de geheele landoppervlakte, bewoond door
ongeveer 1100 mill, menschen of eveneens 3/4
van de totale menschheid.
Naar aanleiding van een Duitsch-Hollandsch
Postverbond schreef de Parijsche correspondent
van het Handelsblad dezer dagen aan zijn blad:
In het Dinsdagochtendblad van de Petit Pari-
sien, een dagblad dat een oplaag heeft van
meer dan een millioen exemplaren, staat een
telegram uit Berlijn, dat over het Duitsch-
Nederl. postverbond handelt. Wij laten hier
de vertaling van dat telegram volgen. Wij
herinneren er aan, dat de Berlijnsche corres
pondent van de Petit Parisien, zooals alge
meen bekend is en tijdens de Marokko-
kwestie ten overvloede is gebleken, in zeer
nauwe relatie staat met het Pruisische Gouver
nement. «Zooals men weet, zijn Duitschland
en Holland al sinds eenigen tijd in onderhan-
deling over een bijzondere overeenkomst be
treffende de posterijen der twee landen. Het
gaat er nl. om een Duitsch-Holl. postverbond
te sluiten (zooals dat al sinds jaren bestaat
tusschen Duitschland en OostenrijkHonga-
op. Daar hoorde zij de deur gaan en vrouw Binder
hoorde Johannes vragen
«Ben je daar, Lina
«Ja, Johannes!»
«Wel, ik heb jelui wat te zeggen!»
Lina trad aan haar moeders bed. Johannes ook en
toen nam hij vrouw Binders hand in de zijne en begon
«Beste buurvrouw, ik dank u duizendmaal voor alles,
wat u en Lina voor mij gedaan hebt. Dat kan ik nooit
naar behooren vergelden. Ik heb weer werk eu ver
trek dezen avond nog. Mijn vroegere patroon, mynheer
Aalders u heeft het wel gehoord
«Zoo is het. Zij mag mij gaarne lijden en haar
papa doet alles, wat zij wil en als ik er toe kan
besluiten hij heeft er vroeger al op gezinspeeld.
En dan kan ik u tot de laatste penning vergoeden,
wat ik u gekost heb, vrouw Binder. Al het andere,
al uwe liefde en goedheid kan ik mijn leven lang
niet vergelden, maar vergeten zal ik het nooit. En
u zal zien, buurvrouw, dat ik nu voortaan ordelijk
en geregeld ga leven en dat heb ik aan u en aan
Lina te danken.»
De stem begaf hem van aandoening, maar toch zag
hij er verheugd uit. Hij sloeg er geen acht op, dat
moeder en dochter bedrukt keken. In opgewonden
stemming liep hij in de kamer heen en weer; hij hinkte
nog wel, maar de vechtpartij van den middag scheen
hem geen kwaad gedaan te hebben.
«Ik ben bij Ernst Seelink geweest, ik heb reisgeld
van hem geleend en aan mijn moeder heb ik laten
zeggen, dat zij voortaan geen zorg meer over me be
hoeft te hebben en dat Lina mij op den rechten weg
heeft gebracht door haar vlijt en haar opoffering.*
(Wordt vervolgd.)
of van professor E manuel Hermann. Gedu
rende den Fransch-Duitschen oorlog van 1870
*71 werden ze het eerst in Duitschland ge
bruikt; in ons land dateert het gebruik van
1871.
De dienst der posterijen in Nederland is
geregeld bij de wet van 15 April 1891 en bij
verschillende Koninklijke besluiten gewijzigd
en aangevuld. Volgens art. 2 dier wet is nie
mand dan de Staat bevoegd tegen genot van
vracht, brieven te vervoeren, tenzij:
a. de brieven zwaarder zijn dan
gram;
b. de brieven betrekking hebben op de
voorwerpen, waarmede zij vervoerd worden;
c. het vervoer geschiedt binnen den kring
van een post- of een hulpkantoor, met de be
doeling, de brieven ter post te bezorgen, het
geen uit de voldoende frankeering moet
blijken;
d. het brieven zijn van één afzender of één
gezin of slechts één brief te gelijk vervoerd
wordt en het vervoer niet plaats heeft door
een persoon of onderneming, die tevens de
post vervoert, noch zich uitstrekt tot over de
grenzen des Rijks.
Op de voorwaarden, door de Koningin te
bepalen, kan voorts vergunning worden ver-
leend tot het vervoer van brieven binnen den
kring van één post- of één hulppostkantoor,
alsmede tot het vervoeren van bestel- of bood-
schapkaarten, welke vergunning o. a. is ver
leend aan de Nederl. Tramw.-Maatschappij.
Het geheim der aan de post toevertrouwde
brieven is bij de Grondwet gewaarborgd.
Voor den handel is zeer aan te bevelen een
abonnement van f 0,50 per jaar op de Post- en
Telegraafgids, uitgegeven door het hoofdbestuur
der Posterijen en Telegrafie, waarvan in Mei
en November van elk jaar een nieuw exem
plaar verschijnt, bevattende alle mogelijke bij
zonderheden voor de verzending van brieven,
drukwerken, pakketten, postwissels, enz., zoo
wel voor ’t Binnen- als ’t Buitenland. Abon
nementen en afzonderlijke nummers (a f 0,30)
worden door tusschenkomst van de kantoren
der posterijen en de boekhandelaren geleverd.
De oprichting eener internationale postver
eeniging is het werk geweest van den reeds
genoemden «General-Postdirector» Heinrich
von Stephan. Wel was reeds vroeger het
idee van een dergelijke vereeniging uitgespro
ken door den Deenschen postdirecteur Mi-
PAS UITGEVLOGEN.
De kleine Jo, die voor het eerst op school is, begint
op eens luidkeels te schreien.
«Wat is er? Waarom huil je zoo?« vroeg de onder
wijzer.
«Ik weet niet meer, hoe mijn Moeke er uit ziet
snikte de kleine.
«Ga dan gauw even naar huis, kijk haar goed aan
en kom dan terstond hier terug,* zei de verstandige
leermeester.
Een half uur later kwam Jo met een opgeruimd
gezichtje de school weer binnen en nu hield hij zich
goed, totdat de school uitging.
9).
«Ik kan niet, Lindeman.
dagen met mijn bezeerden voet en ze verplegen me
hier. De oude heeft mij het huis verboden.»
»Aha,« lachte de ander en legde toen zijn ellebogen
op de vensterbank en stak zijn hoofd naar binnen.
Ontevreden en verlegen trachtte Johannes hem dit te
beletten met de woorden
«Dat moet je laten! Hier is een zieke!*
«Een zieke? Werkelijk? Nu vrouwtje, u neemt
het niet kwalijk, hé Of mag ik binnen komen
«Laat hem maar binnen,* zei vrouw Binder.
«Neen, dat gebeurt niet! U is ziek en het is hier
geen koffiehuis,» riep Johannes vastbesloten.
«Wel, hoe langer hoe mooierDaar straks wees
die oude brompot me de deur en nu doet die edele
mijnheer Johannes hetzelfde. Ben je gek, kerel?
Die vrouw heeft me immers
«Je blijft waar je bent, of anders ga je er uit op
een manier, die je slecht zal bevallen,* riep Johannes
toornig.
Daar ging achter hem de deur open. Lina kwam
binnen.
XIV.
Het Postverkeer.
Vóór de invoering van het penny-port was zoo
wel het binnenlandsche als het buitenlandsche
port buitensporig hoog: een brief van Frankfurt
a/M naar Dantzig kostte 1,50 mark (90 ets),
een van Berlijn naar Londen f 1,65. In ons
land werd het port berekend naar den afstand,
waarover de brief verzonden werd, zoodat het
voor een brief van gewone zwaarte varieerde
van 5 tot 40 ets. Rowland Hill stelde nu voor
een uniform-port van 1 stuiver voor geheel
Engeland te heffen, wanneer de brief niet zwaar
der was dan 1/a ounce 15 gram). Wel leed
de Engelsche schatkist daardoor plotseling een
groot verlies aan inkomsten, en duurde het
zelfs 14 jaar, voor deze weer tot de hoogte
van vóór 1840 gestegen waren, maar op den
duur zijn de inkomsten van de posterijen
door deze vermindering van het port ontzag
lijk gestegen. Het getal brieven, door de
Engelsche posterijen verzonden, bedroeg in
1839 75 millioen, in 1840 reeds 170 mill., in
1878 1117 mill, en in 1902 ruim 2451 mill.,
terwijl de totale inkomsten der posterijen van
1839 tot 1902 stegen van 2.390.000 pond
sterlingtot 14.466,000 pond sterling (a 12 gld.)
Een gevolg van de invoering van het penny
port was het verkrijgbaarstellen van gestem
pelde postcouverten, spoedig gevolgd door de
uitvinding der postzegels.
Andere landen namen de invoering van het
stuiversport vroeger of later over. In ons
land, waar in 1850 een wettelijke regeling
tot stand kwam, werd bij die wet bepaald, dat
voor afstanden tot 30 K. M. het port 5 cents
bedragen zou, welk bedrag steeg tot 15 ets.
voor afstanden van meer dan 100 K.M. Eerst
bij de wet van 1870 werd hier het uniform
port van 5 ets. ingevoerd. Ook de invoering
van postzegels werd door andere landen over
genomen, het eerst door de kantons Genève
en Zürich, door Nederland in 1852. Tot het
jaar 1900 waren in het geheel 14600 verschil
lende postzegels uitgegeven, in 1899 alleen
nog 815 nieuwe, waarvan 206 in Europa.
Briefkaarten zijn het eerst in 1869 in Oosten
rijk ingevoerd; zij zijn een uitvinding van den
Duitschen postmeester-generaal Von Stephan
«Nu, dan is het maar goed, als we de zaak in der
minne bijleggen, als die vreemde snaak tenminste
bedaard zijn weg wil vervolgen. In geval van nood
kan ik u toch hier vinden,* sprak de agent tot Johannes.
Nu was deze na weinige minuten weer met de
vrouwen alleen.
«Vergeef mij, dat ik u ook dit nog moest aandoen,»
smeekte hij vrouw Binder.
Deze hield de hand van Lina in de hare. Zij scheen
door het onaangename voorval beleedigd.
Lina was de eerste, die vroolijk een woord deed
hooren, maar het gelukte baar toch niet recht en zij
ging spoedig weer buiten aan haar waschgoed.
Den geheelen middag was vrouw Binder even stil
als Johannes. In de avondschemering ging deze echter
uit, zonder te zeggen waarheen.
«Zou hij naar dien kerel zijn, die zoo familjaar met
hem was vroeg vrouw Binder.
«Wat zeide die man toch, moeder? Hoe is dat
gevecht aangekomen vroeg Lina.
«De vreemde bracht hem bericht van eene jonge
juffrouw Aalders, die zoo verliefd op Johannes en zoo
rijk moet wezen. En haar vader liet zeggen, dat hij
terug moest komen, er was druk werk.*
«Moeder
«Ja, Lina, ik wil het je liever zelf zeggen Ik heb
wel bemerkt, dat je hart aan hem hangt.*
«Oh, moeder, neen, dat is niet waarvan die juffrouw
Aalders,» zei Lina zacht.
«Het is waar, mijn kind. Ach, Lina, Johannes is ook
maar een loszinnige knaap
De tranen liepen het goede mensch langs de wangen.
Lina bleef echter bedaard en keek rustig naar de vlam
van de lamp, die op tafel stond.
«Ik geef er niets om, moeder,» fluisterde zij en stond
Parijs in 1881
Staten waren toegetre-
«Wereldpost-
voor het
van een
hoogstens 15 gram op 12l/s cent
Tegenwoordig omvat de
rije), tengevolge waarvan de postzendingen
van Holland naar Duitschland en vice versa
belaet zullen worden volgens het tarief voor
binnenlandsche zendingen. Tegelijkertijd zal
het tarief van de telegraaf verlaagd worden.
Ik herinner me, dat volgens betrouwbare
inlichtingen tijdens de discussies, die op de
algemeene vergaderingen van de Kamers van
Koophandel zouden hebben plaats gevonden
tusschen de minderheid, welke gunstig ge
stemd was voor een Duitsch-Holl. postverbond,
en de meerderheid, die óf weifelde óf het plan
afkeurde, men niet moet vergeten hebben te
spreken over de «oplossing van Holland door
den machtigen Staat, dien het tot buurman
heeft.»
Het zou me niets verwonderen, als de zaak
zich zoo werkelijk toegedragen had.
Na aller pangermanistisch geratel over
Duitschland’s verovering van Holland zou het
niet vreemd schijnen. Maar die oplossing van
Nederland door Duitschland is eigenlijk nog
maar een heel verre, zoo niet onbereikbare
droom, en de groote handelaren van Amster
dam en Rotterdam schijnen langzamerhand
te hebben begrepen, dat een postverbond
«après tout« niets met politiek te maken heeft.
Holland heeft overigens al sinds jaren een
dergelijk verbond met België gesloten en dat
zonder iets van zijn prestige te verliezen.
Het zal waarschijnlijk even zoo gaan, als
eenmaal het postverbond met Duitschland ge-
teekend is. De brieven zullen slechts met 5
cents behoeven getrankeerd te worden in
plaats van met 10 of zelfs 12VS ets. Maar
Holland zal Holland blijven, d. w. z.: een land,
dat volkomen meester van zijn bestemming is,
en dat wel ondanks de grootsprekerijen van
onverbeterlijke pangermanisten, die nooit een
gelegenheid voorbij laten gaan om Duitsch
land bespottelijk en gehaat te maken.»
I
cou
r
rM w
