IMPRESSIES VAN RUSLAND Wie brengt een oude foto thuis? Mooi hoekje oud-Sneek... Burgerlijke stand Wymbritseradeel 11 I Aanwinsten Fries Scheepvaart Museum Nieuwe jaar met veel vuurwerk ingeluid Langebaanwedstrijd voor heren op Sneker ijsbaan Gaat u trouwen? II Pagina 5 NIEUWSBLAD S N E E K E R Dinsdag 2 Januari 1973 DOOR A. M. NAUTA WW - - Aanstaande donderdag: Bijzonder rustige jaar wisseling in Sneek INBRAAK IN HET ZWEMBAD VERIJDELD ïlllllliiBBlBllllllllllllllllllllllliyiB SM •j ••jp-cxj.-rr i een steld. weer te Woudsend. 0 (Foto Studio Ger Dijs). Dankzij de oplettendheid van enkele voorbijgangers heeft de politie een in braak in het L. Rasterhoff-zwembad kunnen verijdelen. De 25-jarige los werkman H.H. uit Sneek werd daar bij gearresteerd. H. had zich al een tijdlang verdacht in de buurt van het bad opgehouden. De politie zette het park af en H. kon, nadat hij al een ruitje van het hoofdgebouw had inge slagen, geen kant meer uit. In zijn au to vond de politie een vuurbuks, waar voor geen vergunning was afgegeven. H. werd ingesloten in heit politiebu reau. Na een vier-daags verblijf in Sotsji wordt de trip voortgezet naar Yalta, de hoofdstad van het schiereiland De Krim. Dit schiereiland heeft een prachtig, sub-tropisch klimaat. Langs de wegen ziet men verbouw van zuid vruchten. De Krim werd in vele oor logen zwaar getroffen; bekend is o.a. de strijd om Sebastopol in de Krim- oorlog van 1854-1855. Ook de Duitsers hebben in dit gebied tijdens de oorlog 1940-1945 onvoorstelbare verwoestin gen aangericht en ontelbare verhalen doen hierover de ronde. Juist hier, op de Krim, werd de Duitsers de giftan den uitgetrokken en bepaalden in 1943, bij de conferentie van Yalta, Churchill, Stalin en Roosevelt de toekomst en het lot van Duitsland. van 22-12-1972 t.e.m. 29-12-1973 Geboren: Akke dv Ruurd Pieter Reit- sma en Dieuwke Wesselius te Oudega. Gehuwd: Auke Posthumus 27 j. te Leeuwarden en Maria Elisabeth Mo lenmaker 22 j. te Nijland; Mintje Pös- thuma 26 j. te Heeg en Abeline Jan sen 20 j. te Oudega W.; Jacob Hellin- ga 24 j. te Leeuwarden en Dieuwke van der Kooij 22 j. te Woudsend. Overleden: Comelis Dijkstra 77 j. e.v. Eelkje Sijbranda te Schamegoutum; centrum al weer praktisch geheel „ont- Rinkje Boomsma 72 j. w.v. Sieds Wals- volkt”. |weer te Woudsend. Naar schatting van adjudant D. Brou wer is er met de jaarwisseling aan zienlijk meer vuurwerk afgestoken dan vorig jaar. Opvallend was evenwel dat het hierbij in mindere mate om rot jes ging, men had naar de mening van de heer Brouwer dit jaar meer gekozen voor het duurdere vuurwerk als vuurpijlen, Bengaals vuur enzo voort. Voor zover hij het kon bekijken zijn er na 12 uur zondagavond minder Snekers naar de binnenstad getrokken dan voorgaande keren, hoewel de stra ten in het centrum bedekt waren met overblijfselen van ’t „knalwerk”. Men bleef meer bij huis. -7-7-J-, De vroegere Hospitaalbrug, beter bekend als de „hoge brugge” tussen de Bolswarderweg en de Kerkhoflaan, enige jaren gele den afgebroken en vervangen door de tegenwoordige vlakke betonbrug. Dat kon omdat er praktisch geen scheepvaartverkeer meer is in de Franekervaart. Kleine, nu meestal plezierbootjes kunnen er ook nu nog onder door. Een mooi hoekje van Sneek is echter met de afbraak van deze brug verloren gegaan. Het nog solide woon- en winkelhuis op de voorgrond moest eveneens verdwijnen om de verkeerssituatie op dit drukke punt wat over zichtelijker en veiliger te maken. Men vindt er ongeveer 50.000 studen ten die in 22 grote universiteitsgebou wen de wetenschap beoefenen. Jonge lui uit alle delen van de wereld, ook vooral uit Afrikaanse landen, uit Cuba en Zuid-Amerika, worden hier opge leid voor allerlei funkties en beroepen en ook vooral in de toepassing van de leer en de levensbeschouwing zoals men dat in het oostelijk blok beziet. Traag stroomt de Moskwa door deze wereldstad, waar echter een ietwat gedrukte stemming overheersend is. Vrolijkheid en ontspanning vindt men bij de slavise volkeren, waartoe ook Rusland wordt gerekend, hoofdzakelijk bij zang en dans maar ja, over dag heeft de mens toch wel wat an ders te doen en in het gewone, nor male leven komt een ietwat grauw en eentonig voortschuifelen door het le ven naar voren. (Slot volgt). deze aan het einde van de weg wel ke thans Kloosterstraat heet. Verder zien wij in de voortuin met het aardi ge bruggetje over de bermsloot twee vrouwspersonen staan de ene, in haar zondagse, zwarte japon lijkt ons te jong voor echtgenote van de rente- nier-boer. Mogeljjk was *t diens doch ter, of was het de huishoudster. Naast haar, in de typische houding welke bij het beroep paste, de „bóllekoer-rin- ster”, met haar koopwaar in de bei de manden, afhangende aan het juk. aantal profielschaven en ander gereed schap, gebruikt door de vader van de heer Krot, die timmerman is geweest en woonde in een buurtje, dat wij niet eens zo gemakkelijk konden terugvin den de le Oppenhuizerdwarsstraat. Verder een grote hoeveelheid almanak jes en andere drukwerkjes, meestal uit het midden van de vorige eeuw en ken merkend voor de lektuur, welke onder het minder draagkrachtige deel van de Friese bevolking destijds rond ging. Voor het aanschaffen van boeken en dagbladen ontbraken de middelen veel al en wat men zich wél kon veroorlo ven was doorgaans nogal „suterich” van aanschijn. Niettemin ging men er zeer zuinig mee om, haalde het alleen op zondagen te voorschijn zodat ’t een Jange levensduur verkreeg. Ook stich telijk® lectuur vond veel aftrek, zij het dat deze steeds meer concurrentie on dervond van hetgeen door de socialis tische voormannen op schrift werd ge- I „+«l/l —I IIIUIIUIHBIIIIIIWWI RESTAURANT S. v. d. WAL zalencentrum Leeuwenburg 5-11 Sneek, Telefoon 3863 Zalen voor 60 - 80 100 en 250 personen Bespreek vroegtijdig om teleurstelling te voorkomen Op de derde dag wordt per vliegtuig koers gezet naar Sotsji. Het vliegtuig doet wat knusjes aan, voor de raam pjes zitten bijvoorbeeld bont gekleurde gordijntjes. In ruim 5 uur vliegen brengt het ons van Leningrad dwars over Rusland naar het zuid-oosten, in de buurt van Georgië en Armenië. Sotsji is een zeer bekend kuuroord waar reeds in de Tsaren-tyd vele dui zenden genezing zochten voor allerlei kwalen en vermeende ongemakken. Er zyn geneeskrachtige bronnen en prach tige parken, maar bij het zien van ’t strand aan de Zwarte Zee komen figuurlijk dan) de tranen in de ogen. Het „strand” bestaat uit een verza meling kleine- en grote stenen, afge wisseld door keien in allerhande maten en modellen. Hier kan met recht wor den gesproken van „stenen des aan stoots”. Boven dit alles straalt een zonnetje 30 graden temperatuur op de „badgasten” neer en deze kunnen alleen schaduw vinden onder wat pri mitieve houten bouwsels afgedekt met een gegolfd plaat-ijzeren dak. Wat lijkt het nu allemaal mijlen ver van ons vandaan, maar toch is de foto amper driekwart-eeuw oud en hebben de oudsten onder ons de „böllekoer- rinsters” nog wel gekend. Meestal wa ren ’t weduwen of oudere vrouwen, die het niet ruim hadden en op deze ma nier iets trachtten bij te verdienen. Wat moesten zij vaak al niet aflopen, weer of geen weer, om iedere dag enkele stuivers te kunnen vergaren en op welk een hoge ouderom zagen vele stum- perds zich soms niet gedwongen met hun handel door te gaan. Maar op on ze foto merken wij daar weinig van, want er wordt alle tijd genomen voor de opname die uitmuntend is en het tafreeltje speelt zich af op een prachtige zomermorgen. Wie denkt dan nog aan regenbuien, storm, ijs of sneeuw? Op bruinbranden stelde men voor het overige geen prijs want alleen heft hoofd en de handen krijgen de kans iets van de zonnestralen op te vangen en de dame met de broodmanden aan het juk draagt bovendjen een hoed met brede rand. Waar de foto ook op betrekking gehad moge hebben, het is in ieder geval een kostelijk, echt-Fries tafreel. Wij zien een typische rentenierswoning, een „dubbelde wente”, zoals er op het Friese platteland, maar ook wel aan de buitenkant van de steden, waar am pel ruimte was, in de periode 1850 1900 ettelijke honderden verrezen. Het waren soliede, hecht-doortimmerde en keurig afgewerkte huizen, die de sta tus bezaten van hetgeen in onze dagen ’t begrip .bungalow’ uitdrukt en toebe hoorden aan oudere echtparen, die let terlijk en figuurlijk goed hadden ge boerd en met een gerust hart hun be drijf aan kant hadden kunnen doen. Er waren voor ’t overige ook wel dokters huizen, notarishuizen of pastorieën van ongeveer hetzelfde type te vinden maar deze laatste categorie was toch meestal wel voorzien van een uitge bouwde schuur met paardenstal en koetshuis, en dat laatste missen wij op onze foto. De jjsclub Sneek is van plan, ijs Er zijn geen excessen geweest. De „schade” is beperkt gebleven tot en kele gesneuvelde ruiten bij ondermeer Tromp herenkleding in de Wijde Burg straat, de rotatiehal van het Sneeker Nieuwsblad aan de Singel, terwijl er ook een tweetal vensters van het ver- keershokje nabij de Koninginnebrug werden vernield, ’t Is buitengewoon rustig geweest, om twee uur was het POESIE -ALBUMS Onder de geschonken drukwerkjes be vinden zich verscheidene vrij curieuze zaken maar misschien komen wij daar latter nog wel eens op terug. Vermel ding verdienen tevens twee „poesie-al- bums”, het ene uit het jaar 1900, het andere uit de periode 18501855. Ook daarover zou wel iets meer te vertel len zijn dan het ons op dit ogenblik mogelijk is. Tot slot zij nog vermeld een vervaarlijk mes met houten greep, dat ons toeschijnt uit een oude kle wang te zijn gefatsoeneerd. De vader van de heer Krot vond dit mes een moordwapen? onder een dak weg- gèstopt toen hij een herstelling uitvoer de aan een huis aan de Oude Koe markt. Hoe dat me daar kwam, en waartoe ’t had gediend, is nooit opge- helderd. Tot de volgende keer! H. H. Op de voorgrond links zien wjj, ge- noegelijk „yn ’t sintsje”, een opgewekt kijkende oude heer die, naar zijn kle ding te oordelen, een rustend boer zal zyn geweest. Naast hem op het bankje een jongetje, dat wel „pake” zal heb ben gezegd tegen zijn buurman. Vol gens sommigen zou onze rentenierende boer Nauta geheten hebben en woonde en weder dienende, een langebaan-afval- schaatswedstrijd voor heren te houden. Het eerste startschot zal om zeven uur vallen. Er wordt gestreden om geldprijzen. *s Middags om één uur de traditionele schaatswedstrijd voor meisjes van 14, 15 en 16 jaar om hor loges. De ijsbaan is vanavond open. I? - Dit schone lied schoot ons weer in de gedachte wij zingen het refrein al tijd graag bij moedeloze ogenblikken en dat beurt je dan geweldig op toen wij op een stokoude foto staarden, het museum, met nog talloze andere za ken, geschonken door onze stadgenoot de heer K. Krot. De schenker wist ook zelf niet wat de foto precies voor stelde maar had vernomen dat het een huis moest betreffen dat eenmaal zou hebben gestaan daar waar zich nu de zogenaamde Kloosterstraten uitstrek ken. Ergo in de omgeving van de ou de Ambachtsschool en de voormalige Looxmascholen, tussen Looxmagracht, Zwette en de spoorbaan naar Leeu warden. BEDELAARS Yalta ligt prachtig aan een ruime baai en touristenschepen meestal uit Odessa varen af en aan. In de ze plaats zijn we op een zondagmor gen in een klein Russisch Orthodox kerkje geweest, het enige dat wij in Rusland als in gebruik zijnde hebben aangetroffen. Een bordes leidde naar het kerkje, plaats biedend aan onge veer 400 gelovigen. Op de treden van dit bordes, dus op de stenen treden, zaten veel bedelaars, alle getooid met heel oude, kleurige doeken en binnens monds hun gebeden prevelend. De oogjes waren gesloten, maar de rim pelige handen waren uitgestrekt om een fooi in ontvangst te nemen. Dat kon wel tussen alle bedrijven door. In het kerkje was jong en oud verza meld en werd op buitengewoon mooie wijze gezongen. Na vier dagen werd begonnen met het laatste deel van de tocht en ging het richting Moskou. Af gezien van alles (systeem, levens beschouwing, politiek en noem maar op) is Moskou een wereldstad van al lure met een inwoner-aantal van ruim 7 millioen. Uit onze kinderjaren herinneren wij ons nog levendig het optreden van een straatzanger op de Sneker Kermis, die post had gevat op de hoek van de Galigastraat en de Schamestraat. Hij bracht een lied dart ons met diepe deernis vervulde want wij verkeerden in de veronderstelhng dat hij zichzelf bedoelde in zijn gezongen smeekbede, waarvan het refrein luidde. „Wie kan mij vertellen waar woon ik? Wie mij thuis brengen kan die beloon ik.” Hoe de rest van het lied luidde weten wij niet meer, maar wij zouden er veel voor over hebben dat alsnog gewaar te worden. Naar onze schatting moet het omstreeks het jaar 1925 de „tophit” zijn geweest. Het geschenk van de heer Krot omvat intussen veel meer dan deze ene foto te veel om hier nauwkeurig te kun nen beschrijven, of ook maar op te sommen. Wij stippen slechts aan een

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1973 | | pagina 5