IMPRESSIES VAN RUSLAND
Wie brengt een oude foto thuis?
Mooi hoekje
oud-Sneek...
Burgerlijke stand
Wymbritseradeel
11
I
Aanwinsten Fries
Scheepvaart Museum
Nieuwe jaar met veel
vuurwerk ingeluid
Langebaanwedstrijd
voor heren op
Sneker ijsbaan
Gaat u trouwen?
II
Pagina 5
NIEUWSBLAD
S N E E K E R
Dinsdag 2 Januari 1973
DOOR A. M. NAUTA
WW
- -
Aanstaande donderdag:
Bijzonder rustige jaar
wisseling in Sneek
INBRAAK IN HET
ZWEMBAD VERIJDELD
ïlllllliiBBlBllllllllllllllllllllllliyiB
SM
•j ••jp-cxj.-rr i
een
steld.
weer te Woudsend.
0
(Foto Studio Ger Dijs).
Dankzij de oplettendheid van enkele
voorbijgangers heeft de politie een in
braak in het L. Rasterhoff-zwembad
kunnen verijdelen. De 25-jarige los
werkman H.H. uit Sneek werd daar
bij gearresteerd. H. had zich al een
tijdlang verdacht in de buurt van het
bad opgehouden. De politie zette het
park af en H. kon, nadat hij al een
ruitje van het hoofdgebouw had inge
slagen, geen kant meer uit. In zijn au
to vond de politie een vuurbuks, waar
voor geen vergunning was afgegeven.
H. werd ingesloten in heit politiebu
reau.
Na een vier-daags verblijf in Sotsji
wordt de trip voortgezet naar Yalta,
de hoofdstad van het schiereiland De
Krim. Dit schiereiland heeft een
prachtig, sub-tropisch klimaat. Langs
de wegen ziet men verbouw van zuid
vruchten. De Krim werd in vele oor
logen zwaar getroffen; bekend is o.a.
de strijd om Sebastopol in de Krim-
oorlog van 1854-1855. Ook de Duitsers
hebben in dit gebied tijdens de oorlog
1940-1945 onvoorstelbare verwoestin
gen aangericht en ontelbare verhalen
doen hierover de ronde. Juist hier, op
de Krim, werd de Duitsers de giftan
den uitgetrokken en bepaalden in 1943,
bij de conferentie van Yalta, Churchill,
Stalin en Roosevelt de toekomst en het
lot van Duitsland.
van 22-12-1972 t.e.m. 29-12-1973
Geboren: Akke dv Ruurd Pieter Reit-
sma en Dieuwke Wesselius te Oudega.
Gehuwd: Auke Posthumus 27 j. te
Leeuwarden en Maria Elisabeth Mo
lenmaker 22 j. te Nijland; Mintje Pös-
thuma 26 j. te Heeg en Abeline Jan
sen 20 j. te Oudega W.; Jacob Hellin-
ga 24 j. te Leeuwarden en Dieuwke van
der Kooij 22 j. te Woudsend.
Overleden: Comelis Dijkstra 77 j. e.v.
Eelkje Sijbranda te Schamegoutum;
centrum al weer praktisch geheel „ont- Rinkje Boomsma 72 j. w.v. Sieds Wals-
volkt”. |weer te Woudsend.
Naar schatting van adjudant D. Brou
wer is er met de jaarwisseling aan
zienlijk meer vuurwerk afgestoken dan
vorig jaar. Opvallend was evenwel dat
het hierbij in mindere mate om rot
jes ging, men had naar de mening
van de heer Brouwer dit jaar meer
gekozen voor het duurdere vuurwerk
als vuurpijlen, Bengaals vuur enzo
voort. Voor zover hij het kon bekijken
zijn er na 12 uur zondagavond minder
Snekers naar de binnenstad getrokken
dan voorgaande keren, hoewel de stra
ten in het centrum bedekt waren met
overblijfselen van ’t „knalwerk”. Men
bleef meer bij huis.
-7-7-J-,
De vroegere Hospitaalbrug, beter bekend als de „hoge brugge”
tussen de Bolswarderweg en de Kerkhoflaan, enige jaren gele
den afgebroken en vervangen door de tegenwoordige vlakke
betonbrug. Dat kon omdat er praktisch geen scheepvaartverkeer
meer is in de Franekervaart. Kleine, nu meestal plezierbootjes
kunnen er ook nu nog onder door. Een mooi hoekje van Sneek
is echter met de afbraak van deze brug verloren gegaan. Het
nog solide woon- en winkelhuis op de voorgrond moest eveneens
verdwijnen om de verkeerssituatie op dit drukke punt wat over
zichtelijker en veiliger te maken.
Men vindt er ongeveer 50.000 studen
ten die in 22 grote universiteitsgebou
wen de wetenschap beoefenen. Jonge
lui uit alle delen van de wereld, ook
vooral uit Afrikaanse landen, uit Cuba
en Zuid-Amerika, worden hier opge
leid voor allerlei funkties en beroepen
en ook vooral in de toepassing van de
leer en de levensbeschouwing zoals
men dat in het oostelijk blok beziet.
Traag stroomt de Moskwa door deze
wereldstad, waar echter een ietwat
gedrukte stemming overheersend is.
Vrolijkheid en ontspanning vindt men
bij de slavise volkeren, waartoe ook
Rusland wordt gerekend, hoofdzakelijk
bij zang en dans maar ja, over
dag heeft de mens toch wel wat an
ders te doen en in het gewone, nor
male leven komt een ietwat grauw en
eentonig voortschuifelen door het le
ven naar voren. (Slot volgt).
deze aan het einde van de weg wel
ke thans Kloosterstraat heet. Verder
zien wij in de voortuin met het aardi
ge bruggetje over de bermsloot twee
vrouwspersonen staan de ene, in
haar zondagse, zwarte japon lijkt ons
te jong voor echtgenote van de rente-
nier-boer. Mogeljjk was *t diens doch
ter, of was het de huishoudster. Naast
haar, in de typische houding welke bij
het beroep paste, de „bóllekoer-rin-
ster”, met haar koopwaar in de bei
de manden, afhangende aan het juk.
aantal profielschaven en ander gereed
schap, gebruikt door de vader van de
heer Krot, die timmerman is geweest
en woonde in een buurtje, dat wij niet
eens zo gemakkelijk konden terugvin
den de le Oppenhuizerdwarsstraat.
Verder een grote hoeveelheid almanak
jes en andere drukwerkjes, meestal uit
het midden van de vorige eeuw en ken
merkend voor de lektuur, welke onder
het minder draagkrachtige deel van
de Friese bevolking destijds rond ging.
Voor het aanschaffen van boeken en
dagbladen ontbraken de middelen veel
al en wat men zich wél kon veroorlo
ven was doorgaans nogal „suterich”
van aanschijn. Niettemin ging men er
zeer zuinig mee om, haalde het alleen
op zondagen te voorschijn zodat ’t een
Jange levensduur verkreeg. Ook stich
telijk® lectuur vond veel aftrek, zij het
dat deze steeds meer concurrentie on
dervond van hetgeen door de socialis
tische voormannen op schrift werd ge-
I „+«l/l
—I IIIUIIUIHBIIIIIIWWI
RESTAURANT S. v. d. WAL
zalencentrum
Leeuwenburg 5-11
Sneek, Telefoon 3863
Zalen voor 60 - 80 100
en 250 personen
Bespreek vroegtijdig om
teleurstelling te voorkomen
Op de derde dag wordt per vliegtuig
koers gezet naar Sotsji. Het vliegtuig
doet wat knusjes aan, voor de raam
pjes zitten bijvoorbeeld bont gekleurde
gordijntjes. In ruim 5 uur vliegen
brengt het ons van Leningrad dwars
over Rusland naar het zuid-oosten, in
de buurt van Georgië en Armenië.
Sotsji is een zeer bekend kuuroord
waar reeds in de Tsaren-tyd vele dui
zenden genezing zochten voor allerlei
kwalen en vermeende ongemakken. Er
zyn geneeskrachtige bronnen en prach
tige parken, maar bij het zien van
’t strand aan de Zwarte Zee komen
figuurlijk dan) de tranen in de ogen.
Het „strand” bestaat uit een verza
meling kleine- en grote stenen, afge
wisseld door keien in allerhande maten
en modellen. Hier kan met recht wor
den gesproken van „stenen des aan
stoots”. Boven dit alles straalt een
zonnetje 30 graden temperatuur op
de „badgasten” neer en deze kunnen
alleen schaduw vinden onder wat pri
mitieve houten bouwsels afgedekt
met een gegolfd plaat-ijzeren dak.
Wat lijkt het nu allemaal mijlen ver
van ons vandaan, maar toch is de foto
amper driekwart-eeuw oud en hebben
de oudsten onder ons de „böllekoer-
rinsters” nog wel gekend. Meestal wa
ren ’t weduwen of oudere vrouwen, die
het niet ruim hadden en op deze ma
nier iets trachtten bij te verdienen. Wat
moesten zij vaak al niet aflopen, weer
of geen weer, om iedere dag enkele
stuivers te kunnen vergaren en op welk
een hoge ouderom zagen vele stum-
perds zich soms niet gedwongen met
hun handel door te gaan. Maar op on
ze foto merken wij daar weinig van,
want er wordt alle tijd genomen voor
de opname die uitmuntend is en
het tafreeltje speelt zich af op een
prachtige zomermorgen. Wie denkt dan
nog aan regenbuien, storm, ijs of
sneeuw? Op bruinbranden stelde men
voor het overige geen prijs want alleen
heft hoofd en de handen krijgen de kans
iets van de zonnestralen op te vangen
en de dame met de broodmanden aan
het juk draagt bovendjen een hoed met
brede rand.
Waar de foto ook op betrekking gehad
moge hebben, het is in ieder geval een
kostelijk, echt-Fries tafreel. Wij zien
een typische rentenierswoning, een
„dubbelde wente”, zoals er op het
Friese platteland, maar ook wel aan
de buitenkant van de steden, waar am
pel ruimte was, in de periode 1850
1900 ettelijke honderden verrezen. Het
waren soliede, hecht-doortimmerde en
keurig afgewerkte huizen, die de sta
tus bezaten van hetgeen in onze dagen
’t begrip .bungalow’ uitdrukt en toebe
hoorden aan oudere echtparen, die let
terlijk en figuurlijk goed hadden ge
boerd en met een gerust hart hun be
drijf aan kant hadden kunnen doen. Er
waren voor ’t overige ook wel dokters
huizen, notarishuizen of pastorieën van
ongeveer hetzelfde type te vinden
maar deze laatste categorie was toch
meestal wel voorzien van een uitge
bouwde schuur met paardenstal en
koetshuis, en dat laatste missen wij
op onze foto.
De jjsclub Sneek is van plan, ijs
Er zijn geen excessen geweest. De
„schade” is beperkt gebleven tot en
kele gesneuvelde ruiten bij ondermeer
Tromp herenkleding in de Wijde Burg
straat, de rotatiehal van het Sneeker
Nieuwsblad aan de Singel, terwijl er
ook een tweetal vensters van het ver-
keershokje nabij de Koninginnebrug
werden vernield, ’t Is buitengewoon
rustig geweest, om twee uur was het
POESIE -ALBUMS
Onder de geschonken drukwerkjes be
vinden zich verscheidene vrij curieuze
zaken maar misschien komen wij daar
latter nog wel eens op terug. Vermel
ding verdienen tevens twee „poesie-al-
bums”, het ene uit het jaar 1900, het
andere uit de periode 18501855. Ook
daarover zou wel iets meer te vertel
len zijn dan het ons op dit ogenblik
mogelijk is. Tot slot zij nog vermeld
een vervaarlijk mes met houten greep,
dat ons toeschijnt uit een oude kle
wang te zijn gefatsoeneerd. De vader
van de heer Krot vond dit mes een
moordwapen? onder een dak weg-
gèstopt toen hij een herstelling uitvoer
de aan een huis aan de Oude Koe
markt. Hoe dat me daar kwam, en
waartoe ’t had gediend, is nooit opge-
helderd. Tot de volgende keer!
H. H.
Op de voorgrond links zien wjj, ge-
noegelijk „yn ’t sintsje”, een opgewekt
kijkende oude heer die, naar zijn kle
ding te oordelen, een rustend boer zal
zyn geweest. Naast hem op het bankje
een jongetje, dat wel „pake” zal heb
ben gezegd tegen zijn buurman. Vol
gens sommigen zou onze rentenierende
boer Nauta geheten hebben en woonde
en
weder dienende, een langebaan-afval-
schaatswedstrijd voor heren te houden.
Het eerste startschot zal om zeven
uur vallen. Er wordt gestreden om
geldprijzen. *s Middags om één uur de
traditionele schaatswedstrijd voor
meisjes van 14, 15 en 16 jaar om hor
loges. De ijsbaan is vanavond open.
I? -
Dit schone lied schoot ons weer in de
gedachte wij zingen het refrein al
tijd graag bij moedeloze ogenblikken en
dat beurt je dan geweldig op toen
wij op een stokoude foto staarden, het
museum, met nog talloze andere za
ken, geschonken door onze stadgenoot
de heer K. Krot. De schenker wist
ook zelf niet wat de foto precies voor
stelde maar had vernomen dat het een
huis moest betreffen dat eenmaal zou
hebben gestaan daar waar zich nu de
zogenaamde Kloosterstraten uitstrek
ken. Ergo in de omgeving van de ou
de Ambachtsschool en de voormalige
Looxmascholen, tussen Looxmagracht,
Zwette en de spoorbaan naar Leeu
warden.
BEDELAARS
Yalta ligt prachtig aan een ruime
baai en touristenschepen meestal
uit Odessa varen af en aan. In de
ze plaats zijn we op een zondagmor
gen in een klein Russisch Orthodox
kerkje geweest, het enige dat wij in
Rusland als in gebruik zijnde hebben
aangetroffen. Een bordes leidde naar
het kerkje, plaats biedend aan onge
veer 400 gelovigen. Op de treden van
dit bordes, dus op de stenen treden,
zaten veel bedelaars, alle getooid met
heel oude, kleurige doeken en binnens
monds hun gebeden prevelend. De
oogjes waren gesloten, maar de rim
pelige handen waren uitgestrekt om
een fooi in ontvangst te nemen. Dat
kon wel tussen alle bedrijven door. In
het kerkje was jong en oud verza
meld en werd op buitengewoon mooie
wijze gezongen. Na vier dagen werd
begonnen met het laatste deel van de
tocht en ging het richting Moskou.
Af gezien van alles (systeem, levens
beschouwing, politiek en noem maar
op) is Moskou een wereldstad van al
lure met een inwoner-aantal van ruim
7 millioen.
Uit onze kinderjaren herinneren wij ons nog levendig het optreden van een
straatzanger op de Sneker Kermis, die post had gevat op de hoek van de
Galigastraat en de Schamestraat. Hij bracht een lied dart ons met diepe
deernis vervulde want wij verkeerden in de veronderstelhng dat hij zichzelf
bedoelde in zijn gezongen smeekbede, waarvan het refrein luidde. „Wie kan
mij vertellen waar woon ik? Wie mij thuis brengen kan die beloon ik.”
Hoe de rest van het lied luidde weten wij niet meer, maar wij zouden er
veel voor over hebben dat alsnog gewaar te worden. Naar onze schatting
moet het omstreeks het jaar 1925 de „tophit” zijn geweest.
Het geschenk van de heer Krot omvat
intussen veel meer dan deze ene foto
te veel om hier nauwkeurig te kun
nen beschrijven, of ook maar op te
sommen. Wij stippen slechts aan een