Twee After Tea
leden
weer aktief
JULIAN BREAM:
VAN BACH
TOT BERKELY
MIEL COOLS
I
SNAFU,
funky door
Europa
nieuwe lp:
„Nachten dat de
spin niet spint”
INTERNATIONALE AGENDA
SÉ
i
PLUGSTER MONIQUE HELWEG
JUMBO
Omo en Grieg
16 februari:
GROEFJES
17 februari:
22 maart:
23 maart:
Carpenters, RAI-congrescentrum,
Amsterdam (twee concerten)
Carpenters, Congresgebouw, Den Haag
Traffic, Concertgebouw, Amsterdam
Traffic, Evenementenhal, Groningen
nooit spelen. Ja, door de
lol, maar nooit
Harrison
solozang en
eca, door de oliecrisis, een wat
mvolle sector is geworden, neemt
geen overhaaste beslissingen. Er
king omheen zien te krijgen. We
maken de liedjes niet zelf. Zeker
de tekst niet, daar hebben ze be
drijfspsychologen voor, maar bij de
muziek hebben we wel enige in
breng”.
Cools
grote
vrij
in
Bobby Harrison (op dat moment
druk doende met de samenstelling
van zijn solo-album) een groep op
gericht, die wij onlangs hebben le
ren kennen onder de welluidende
naam SNAFU.
Jumbo bestaat uit: Martin Ach
terberg (piano, orgel, synthesizer),
Kees de Blois (gitarist, zanger),
Fred de Groot (drummer, zanger)
en Han Schotel (bassist en ook zan
ger). „Want”, zo concludeert Mar
tin, „daarom zijn we zo blij met
deze single, een plaat is de enige
manier om je waar te maken, om
je eigen geluid te laten horen”.
Samen creëren zij een sound die
alleen maar te omschrijven valt
met de benaming „funky”, en dat
wil dan zeggen: swingende hard
rock. Het doel van de band
getuige hun bühne-act is, afge
zien van hun goede, opwindende
muziek, het terugbrengen van het
ware entertainment binnen diezelf
de muziek. Sinds de release van
Julian Bream is in Nederland.
De Engelse klassieke gitarist en
fluitspeler is hier om twee concer
ten te geven. Dinsdag 5 februari
treedt hij op in het Amsterdamse
Concertgebouw en op 9 februari
speelt hij in de Stadsschouwburg
van Maastricht.
„Met zaaloptreden is het iets an
ders. Dat staat ons soms gewoon
tegen. Je moet altijd hetzelfde
doen, maar we kunnen er nog niet
onderuit. Ach, we accepteren het
en proberen er altijd maar een
gezellige avond van te maken En
als je dan ziet dat de mensen zich
amuseren en meezingen, dan is het
toch wel weer leuk”.
Op die plaat „Together” speelt
Bream met John Williams. Com
posities van Ravel, Rodrigo, Vil
la-Lobos en Granados, die zij op
sublieme wijze hebben omgewerkt
tot werken voor twee gitaren. De
ze lp „Together” kwam eind 1972
uit en werd vorig jaar de best
verkochte klassieke lp. Binnenkort
zal dan ook „Together again”
verschijnen, opnieuw m t John Wil
liams. Toch gaat de voorkeur van
Bream uit naar zijn luit: „Het spe
len op een gitaar is mijn beroep,
het spelen op een luit is mijn hob
by. Maar misschien moet ik hier
aan toevoegen dat m’n liefhebberij
me meer interesseert dan mijn be
roep”.
graag speelt. Deze suite van Grieg
heeft Jumbo op de plaat gezet. Dat
wil zeggen- een bewerking van
een deel van die suite: „In the hall
of the mountain king”; Het is ze
ker niet hun eerste single, maar
de groep hoopt wel dat juist deze
single het publiek kan overtuigen
van de eigenlijke kwaliteiten van
de vier Rotterdammers.
„broeken en sokken" van Omo, die
door en door schoon worden gewas
sen, de Blue-Band-spot, Jif of
Unox rookworst. Ook dat is Jumbo.
Hoewel deze reklamespotjes de
voornaamste bron van inkomsten
Monique: „Het komt vaak ge
noeg voor dat je een plaat er
gewoon niet door krijgt. Dan
kun je wel ophouden. Het beste
resultaat voor een nieuwe sing
le is een plaats op de Veronica
Tipparade. Die is nog steeds
toonaangevend. Vooral voor de
handel. Die koopt daarop in.
Maar ja, er komen per week 7
of 8 plaatsen op die tipparade
vrij en er komen 70 singles uit.
En als het niet via deze tippara-
de gaat, al is het nog zo’n goe
de plaat dan wordt het zelden
een hit.
Dit zijn enige van de artiesten, die Monique op de hitparade
probeert te krijgen
„Dat is natuurlijk ontzettend ge
zellig, maar je werkt je vier
dagen lang ongelukkig. Dan
moet je alles regelen. Hotels,
eten, taxi’s, zorgen dat er or
kest- of play-back banden zijn
of de arrangementen. Je moet
maar zorgen dat alles in orde
is”.
„Maar dat is juist het aan
trekkelijke van dit beroep. Het
is ontzettend afwisselend. En je
bent helemaal vrij. Als je op
een ochtend een kater hebt, be
gin je wat later en werkt de
volgende dag iets harder. Dat
maakt niets uit. Als de resulta
ten maar goed zijn en dat zien
ze snel genoeg”.
Hoewel alle pluggers onder
ling in feite concurrenten van
elkaar zijn, is volgens Monique
de sfeer onderling uitstekend.
„Ja, er is geen afgunst of zo als
iemand een plaatje in de Vero
nica tipparade heeft. Je kunt er
zelf veel aan doen, maar de
d-j’s stemmen en ik weet dat
er van bijvoorbeeld omkoperij
geen sprake is. Ik heb nu een
goede week: twee platen in de
Veronica tipparade, twee in de
top-20 van Noordzee en op Hil
versum III de lp van de week.
Nou, dan geef ik een rondje”.
Nu is het allemaal nog erg
gezellig, en lucratief, het plug-
gersbestaan. Maar als straks de
piratenzenders verdwijnen,
blijft alleen Hilversum III over
en als alle pluggers en
plugsters alleen daar op aange
wezen zijn, wordt het natuur
lijk wel iets anders. Monique:
„Ik zie het al. Met z’n tienen
de hele week op Hilversum III
rondlopen, dan worden we bin
nen een week knettergek. Onge
twijfeld zal de hele platenin
dustrie een enorme klap krijgen
als Veronica en Noordzee ver
dwijnen”.
Voorlopig hebben ze nog enig
respijt, de piratenzenders en de
pluggers. Want de Eerste Ka
mer heeft besloten het advies
van de Raad van Omroep af te
wachten. Maar dit zal niet voor
juni komen, dus Monique kan
het nog even aanzien.
In januari 1973 werd in Engeland
door toedoen van voornamelijk
hier een hit. Je moet reëel en
geloofwaardig overkomen en
dan gaan ze ook jouw oordeel
leren kennen”.
Belangrijk is natuurlijk te we
ten bij welke disc-jockey je
welke platen het best kwijt
kan. In welk soort programma’s:
die plaat is echt iets voor Tine
ke en die moet naar Cees van
Zijtveld bijvoorbeeld.
Monique: „Als je er een tijdje
in zit, leer je ook wel hoe je
deze of gene het best kunt be
naderen. De één heeft er een
hekel aan als je meteen over
plaatjes begint te praten en
een ander heeft liever dat je
meteen zegt wat je van hem
wilt. Het is allemaal erg subtiel
en taktisch. Je moet gewoon
erg diplomatiek te werk gaan.
Meestal toch wel in de sfeer
van: jij doet je werk, ik doe
mijn werk, dus kom maar op”.
Al of niet geslaagde plug-akt-
viteiten zijn bepalend voor een
plaat, of het nu een goede of
een slechte plaat is.
„Het is wel wat triest”, zegt Mar
tin. „Vroeger speelden we veel in
nachtclubs en daar zijn we toen
mee gestopt, omdat we het te com
mercieel vonden. Nu zitten we
weer in hetzelfde schuitje, omdat
we het met onze eigen muziek ge
woon niet halen. Natuurlijk zijn al
die klussen die we nu doen, ook
leuk. Die spotjes, da’s opbouwend
werk. Je hebt een gekke tekst en
daar moet je dan een leuke verpak-
„VERONICA-TIPPARADE
NOG STEEDS TOONAANGEVEND
Moedig van deze jongens om
toch him doel proberen te berei
ken, terwijl ze daarvoor 90 pet.
van hun tijd werk moeten doen,
muziek moeten maken, waar ze ei
genlijk geen plezier in hebben.
Met als enig doel: het zover bren
gen dat ze eens op het podium
zullen staan om een concert Je ge
ven in plaats van een wat muzika
le metronoom voor een danszaal.
Julian Bream, Andrés Segovia de
Tweede zoals hij vaak wordt ge
noemd, heeft als grote verdienste
een enorme veelzijdigheid. Hij
speelt bijna alles. Zijn repertoire
bestaat uit werken gedateerd van
af 1600, bijvoorbeeld hofmuziek uit
de tijd van koningin Elisabeth, tot
stukken van moderne componisten
als zijn landgenoten Richard Rod
ney Bennet, William Walton en
Lennox Berkely.
Voorkeur voor een bepaalde peri-
ode heeft hij niet, althans daar wil
Bream zich nooit over uitlaten.
Het beperkt zich wel tot de perio
den waarin de gitaar en de luit als
„volwassen” solo-instrumenten wa
ren geaccepteerd. Middeleeuwse
muziek zal bijvoorbeeld nooit op
zijn programma voorkomen. Dus
van voor 1600 speelt hij niet: „Die
periode interesseert mij alleen ge
voelsmatig. Het is zalig om naar te
luisteren. Maar omdat de luit toen
nog stiefmoederlijk was bedeeld en
het instrument opging in een ge
heel van klanken, was het voor
mij als solist niet belangrijk om
deze periode in mijn repertoire op
te nemen. Ik richt mij liever op de
tijd dat gitaar en luit als so-
lo-instrument niet waren weg te
denken”.
hun eerste album op het WWA-la-
bel heeft SNAFU mede door hun
tournees, de nodige bekendheid ge
kregen op het vaste land van Euro
pa. Naast hun optredens tijdens
het concert-toernee van de Golden
Earring door Europa, waren vooral
hun aktiviteiten in het voorpro
gramma van The Doobie Brothers
van grote importantie.
Een nieuwe formatie, dat is
juist, maar de leden genoten op
dat moment reeds de nodige be-
Weinig mensen kennen de Rotter
damse popgroep Jumbo. Van naam
tenminste. Hun geluid kent vrijwel
iedereen. Want wie heeft nooit ge
hoord van de Ster-spotjes als „de
Betuwe Gouden Confiture”, de
onderhouden,
pianist-orga-
van Jumbo:
„Juist omdat we professioneel zijn,
moeten we commercieel te werk
gaan en dat is jammer. Niet dat
commercieel zijn zo afkeurenswaar-
dig is, maar onze eigen muziek kun
nen we i
week, voor onze
voor publiek”.
ook in 197111972 heeft gedaan.
Trompettist Marty schijnt plannen te
koesteren om het Arnhemse Rijnhotel
te kopen. Als geldbelegging. Maar om
dat het een miljoenenzaak is en omdat
oven en Schubert zijn in China
Volksdagblad van Peking af ge
keurd als zijnde componisten met een
„burgerlijke en kapitalistische mentali
teit". Het een en ander zou blijken uit
het feit dat de werken van beide com
ponisten zijn genummerd.
Maar pluggen is niet alleen
„plaatjes rondbrengen en
aansmeren”. Een plugger moet
ook artiesten begeleiden die
naar Nederland komen voor ra
dio, tv of concerten. Monique:
Het is zo langzamerhand genoeg
zaam bekend: Miel Cools is eer
Vlaming. Sommigen vinden dal
een aanbeveling; anderen trekker
daar de wenkbrauwen wat vragend
bij op. Maar er zijn ook menser
die het niets kan schelen of er een
artiest uit Hasselt komt of van d«
Poolcirkel, omdat het er uitslui
tend om gaat wat iemand te zeg
gen heeft of in dit geval te zingen
heeft. Natuurlijk, Cools gal
wel degelijk een grote im
puls aan de Vlaamse kleinkunst,
want hij zat er jaren in het vak
Toen ontdekte Nederland hem en
drukte hem bepaald enthousiast
aan haar zilte boezem. Dat was
niet zo verwonderlijk, want Miel
Cools maakt er geen geheim var
dat hij in feite maar één grote
artistieke hartstocht heeft: Het Ne
derlandstalige chanson, wat dal
ook zijn moge. Dat wil hij en is
daarbij de eerste en enige niet -
„opstoten in de vaart der volken”
Want, laten we wel wezen, er zijr
nog heel wat provinciale geesten
die menen dat iets pas geloofwaar
dig is, als het in het Amerikaans
Engels of Frans gebracht wordt.
Bij gelegenheid van zijn dooi
Henk Noy georganiseerde Neder
landse tournee, waaraan tevens
het trio van Louis van Dijk zijn
medewerking verleende, verscheer
onlangs bij Phonogram op het Phi
lips-label de LP. ’’Nachten dat d«
spin niet spint”; twaalf eigen
geschreven liedjes die minder vrij
blijvend romantisch, vooral direkl
zijn. Cool’s vitale uitbundigheid
zijn tederheid, spotzucht en warm
te moet u, als het goed is, kunnen
vinden bij het beluisteren van deze
plaat. Dat alles bij elkaar is
tenslotte: Miel Cools en zijn passie
voor het Nederlandse Lied.
kendheid: Bobby
ex-Procol Harum
percussie; Micky Moody, eertijds
gitarist van de groep Juicy Lucy;
Peter Solley, piano-synthesiser en
viool, voorheen opvallend opere
rend bij Terry Reid en de formatie
Palladin; ex-Ginger Baker’s Airfor
ce bassist Colin Gibson en drum
mer Terry Popple.
Bream heeft Ip’s opgenomen
waarop hij bepaalde perioden „be
handelt”. Bream ziet zelf als een
heel belangrijke ommekeer in zijn
leven de ontmoeting met de En
gelse instrumentenbouwer Thomas
Goff. Naar aanleiding van hun ge
meenschappelijke liefde voor oude
Engelse muziek bood Thomas Goff
aan een kopie voor Bream te
maken van een „echte” luit. Naar
hun mening kwam de oude mu
ziek, indien gespeeld op eigentijdse
instrumenten, gebrekkig over. Op
een aantal Ip’s bespeelt Bream al
leen de luit: „Lute Music from the
Royal Courts of Europe” en
„Bach: suites voor luit”. Daarnaast
staat de lp „Baroque Guitar” en
,,20th Century Guitar”, waarvoor
hij in 1968 in Nederland een
Edison kreeg.
In de loop van de laatste, zeg
maar tien jaren, is het aantal
platenprodukties enorm toegeno
men. Vroeger kwamen per
week misschien 20 singles uit,
nu zijn dat er zeker 60 tot 70.
Iedere week, 52 keer per jaar.
Reken maar uit, dat is een enor
me hoeveelheid en daarom is
het wel begrijpelijk dat geen
enkele disc-jockey de tijd en de
energie heeft om al die plaatjes
af te luisteren en een keuze te
maken voor zijn programma.
Een soort vóórselectie bleek no
dig en uit die behoefte is een
vak ontstaan dat „pluggen”
wordt genoemd. Pluggers, of
plugsters, zijn in dienst van een
grammofoonplatenmaatschappij.
Uiteraard proberen zij zoveel
mogelijk hun plaatjes in radio
of tv-programma’s te krijgen.
De 25-jarige Monique Helweg
is zo’n plugster. Zij plugt voor
de Franse platenmaatschappij
Barclay en is dagelijks bij Ra
dio Veronica, Radio Noordzee,
Hilversum III en televisie pro
ducers te vinden om iedereen
attent te maken op nieuw uitge
brachte platen. Scheutig deelt zij
dan de presentie-exemplaren
uit en probeert de betreffende
d-j van de kwaliteit van de
plaat te overtuigen.
Monique Helweg: „In het be
gin - ik doe dit werk nu twee
jaar - ging ik echt naar bijvoor
beeld Veronica met vijf singles
en dan zei ik: alsjeblieft, hier
heb jij vijf hits van mij. Nou
ja, dat is natuurlijk flauwekul
en dat leer je ook wel snel af.
Nu zeg je gewoon: je moet echt
even luisteren, het is een prima
plaatje. En ais dat niet zo is,
dan zeg ik alleen: luister eens
en bekijk het maar, ik ben er
niet kapot van. En ik geloof
dat dat de juiste benadering is.
Niet telkens brullen: ik heb
Er zijn tijden geweest dat de Ne
derlandse popgroep After Tea furo
re maakte en werd geroemd als
de beste Nederlandse live-groep.
De eerste lp moest die bewering
staven. Maar helaas, het pakte te
gengesteld uit. De hele lp werd eei
misser en After Tea hield op t<
bestaan. Maar opeens zien we iets
van After Tea terug: de drummei
Ilja is zelf liedjes gaan schrijven
en zingen en gitaristzanger Polls
Eduard manifesteert zich in een
duo met Peter Tetteroo.
D» drummer heeft als ”de nieu
we zanger” Ilja zijn zangdebuul
gemaakt met ’’Every day I see
you” en ’’Motor Song”.
Polle Eduard speelde na zijn Af
ter Tea-periode korte tijd bij de
experimentele groep Drama. Nu
heeft hij dan met Peter Tetteroc
(de zanger van Tee Set) een „ge-
genheidsduo” gevormd. Dat houdi
in dat Peter Tetteroo officieel zan
ger van Tee Set is en blijft. De
activiteiten met Polle zijn zuivei
voor het plezier. Net als de singele
die nu als resultaat te voorschijn
is gekomen. ”1 can’t live withou!
you” (van „Peter en Polle”). Er
Tee Set vindt het best. Zij hebben
toch een rustige periode.
zijn voor de Rotterdamse groep,
doen zij nog wel andere dingen.
Elk weekend treden zij op, ook om
geld te verdienen. Jumbo is een
prof-band en moet dus met de ver
diensten vier groepsleden en hun
eventuele gezinnen
Martin Achterberg
nist en manager
Dat moet natuurlijk wel
frustrerend werken, maar
danszalen wil het publiek tophits
horen, om te swingen en geen sui
tes van Grieg, zoals Jumbo zelf
Julian Bream, Concertgebouw, Amsterdam
5 februari:
Er zit een kans in dat de Kurzaal,
van het Kurhaus in Scheveningen, deze
zomer weer open zal zijn. Daarvoor
was een voorlopige verbouwing nodig.
Het is zelfs zeer waarschijnlijk dat Paul
van Vliet in dat geval zijn show weer in
MINI
