Pan één
Sneekpromotor ziet z’n
taak als een uitdaging
IJLST
snekerWE?<êB
Mevrouw Unema opent JMS
„Een hoera voor de leiding”
zz I
en
van
Ijlst en Wymbritseradeel
willen samen zonder Sneek
J
Ji
de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL
Officieel Orgaan
Schaap met vijl poten kan alleen goed terecht
komen door aller steun en veel medewerking
- - j
Vanmiddag wordt er
gevaren bij Lemmer,
morgen zal dat ook ’t geval
zijn en vrijdag vindt de
afsluiting van ’t skütsjesilen
plaats op het Sneekermeer.
Zoals de zaken er nu voor
staan, zou het best eens
kunnen wezen 'dat op de
laatste wedstrijddag de
beslissing zal vallen. Het
zou de spanning zowel bij
schippers en bemanningen
als bij het publiek alleen
maar ten goede komen.
(Foto Studio Ger Dijs).
Jij
Hef Sneaker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT, DRIJFHOUTS NIEUWSBLAD en de
-ü'
Het Sneeker Nieuwsblad
het blad voor Sneek, IJlst, ge
heel Wymbritseradeel, Gaas-
terland en Sloten huis aan
huis - in de oplaag van 18.500
exemplaren.
MAANDAG 14 JUL11976
131ste JAARGANG No. 56
Dit blad verschijnt bovendien
donderdags huis-aan-huls In
GAASTERLAND, SLOTEN e.o
-
Hoe schets je de figuur van een „stadspromotor”? De allereer
ste Sneekpromotor probeert het ongeveer zó in een notedop te
gieten: de man moet blaken van enthousiasme, hij zal beslist
een goed koördinator moeten zijn, hij behoort fantasieën,
ideeën en stimulances in de vorm van een konkreet en te
verwezenlijken plan te kunnen gieten, hij dient de ene keer als
inkoper op te treden, de andere dag een als Brugman pratende
standwerker te zijn, soms wordt van hem verlangd, dat hij zich
steekt in de huid van een bedelaar
O
SNEEKER NIEUWSBLAD
SNEEKER NIEUWSBLAD
(vervolg op pagina 17)
winkeliers, de gemeentelijke overheid, de
(Foto studio Ger Dijs).
isj
als Wymbritseradeel hevig bezwaar ge
maakt. Deze week hebben de twee kolleges
van burgemeester en wethouders bekend
gemaakt de gemeenteraden een alternatief
plan voor te leggen: gezamenlijk, maar
zonder Sneek, en IJlst als bestuurscen
trum.
r
provinciale voorstellen tot herindeling van
het gemeentelijk grondgebied. De strek-
-J:. van
de provinciale voorstellen, en in verband
hiermee te verzoeken deze niet verder in
behandeling te nemen, dit voor zover het
van de gemeenten Wymbrit-
Wethouder mevrouw W. Unema-Ehlhardt heeft maandagmorgen op het ijsbaanter-
rein aan de Leeuwarderweg Jongens- en Meisjesstad 1976 geopend. Zij deed dat
door de vlag te hijsen die twee weken lang blijft wapperen om daarna volgend jaar
weer dienst te doen. Immers, de kinderen zongen het al: „Jongens- en meisjesstad
gaat nooit verloren. Knoop het in je oren”.
De wethouder toonde zich een an al be
wondering voor de leiding van het kamp
die eigen vakantiedagen opoffert om een
of twee weken een groep in Jongens- en
Meisjesstad te leiden. De voorbereidingen
daartoe zijn al in januari begonnen en
sommigen hebben zelfs een kursus gevolgd
om maar goed beslagen ten ijs te komen.
„Een hoera voor de leiding”, riep mevrouw
Unema.
Er is voor de eerste week van Jongens- en
meisjesstad een heel programma in elkaar
geknutseld. De eerste dag werden maskot-
tes gekozen en gemaakt. Die maskottes
zullen de hele week worden gebruikt om
de groepen aan te duiden. Verder staan er
op het programma: een zeepkistenrace met
zelfgemaakte zeepkisten, een ganzenbord-
tocht door het Zwettebos, een tochtje naar
Gaasterland. een songfestival, een mode
show, eert vossejacht, straattekenen, het ma
ken van een krant, kompetities handbal en
voetbal, volksspelen, pannekoeken bakken
en een kampvuur.
Om een uur of twaalf wordt er op het
kamp gegeten. Speciale korveeploegen
zorgen dat het brood gesmeerd wordt.
Daartoe moeten zij iedere middag 70
broden smeren en beleggen
SOUND-ENGENEER
Tussen de bedrijvigheden door toog hij
naar Londen en behaalde er bij „Metro
Pictures” het brevet sound-engmrrt, Hij
kreeg dus de „officiële” status van
geluids-technikus, een man die zorgt,
dat filmbeeld en geluid één technisch
en artistiek verantwoord geheel vor
men. Met Bert Haanstra was hij ook
lange tijd in de jungle van Suriname.
Voor de opnamen van Faja Lobbi.
Hiertoe zal op maandag 30 augustus spe
ciale raadsvergaderingen worden gehou
den. De raden zullen aan een gelijkluidend
De Sneker Pan finishte gisteren op het
Heegermeer als eerste. Op de tweede
plaats eindigde het L.-mster skütsje, dat op
zijn beurt Grouw achter zich hield. De rest
van de vloot klasseerde zich als volgt: 4.
Südwesthoeke. 5. Lodewijk Meeter, 6
Heerenveen, 7. Bolsward, 8. Woudsend, 9,
Eernewoude, 10. Langweer, 11. Philips, 12,
Drachten, 13. Leeuwarden, 14. Joure.
Zoals bekend hebben de kolleges van advies toegekomen krijgen, betreffende de
Wymbritseradeel en IJlst er nooit een
geheim van gemaakt tegen het door de -
provincie gelanceerde gemeentelijke herin- k*ng van dit advies zal zijn: afwijzing
delingsplan te zijn. Beide gemeenten zou- vnAret.ihn
den, zo ligt in de bedoeling, met Sneek
.samengevoegd moeten worden, waarbij de
laatste als „hoofdplaats” gaat fungeren, grondgebied
Hiertegen is diverse malen door zowel IJlst seradeel en IJlst daarbij is betrokken.
Verder wil men een verzoek indienen
aan H.M. de Koningin om een voorstel
van wet te doen tot wijziging van de
gemeentegrenzen en wel zodanig dat de
beide bestaande gemeenten zullen wor
den opgeheven en tot één gemeente
zullen worden gevormd. Men gaat daar
bij uit van het huidige grondgebied,
behoudens eventueel mogelijke gewen
ste grenskorrekties.
Men kan niet volmondig stellen, dat Louise
Meijer-Leclercq en Tomes Meijer uit de Edo
Jongamastraat in Sneek over een week of
wat alle schepen achter zich verbranden. Het
heeft er wel een heleboel van weg, want ze
verkopen hutje en mudje en verkassen naar
Botswana om daar minstens drie jaar te
gaan werken in het kader van een ontwikke-
lingsprojekt. Zo’n stap in ’t half duister
neem je niet zou gauw. Het moet een kwestie
zijn van twee zielen, één gedachte. Twee jaar
geleden trouwden Louise en Tomes. Ze
bleven echter met de gedachte rondlopen om
„weg” te gaan, ook al had het gezinshoofd
een aardige baan als opzichter bij de Provin
ciale Waterstaat na een mts-opleiding te
hebben genoten en het verwerven van het
aannemersdiploma grond-, water- en wegen
bouw. De verwezenlijking van het idee kreeg
gestalte na een gesprek met ds J. Postma in
Warns, een man zelf jarenlang in Brazi
lië was geweest. De dominee, die nu met
emeritaat in Appelscha, kenden ze nog van
het doopsgezinde jeugdwerk. Postma zorgde
dat de Meijer’s in kontakt kwamen met de
Internationale Mennonitische Organisatie,
die in diverse landen meewerkt en leiding
geeft aan ontwikkelingsprojekten voor de
autochtone bevolking. Op advies van de
LMO werd tenslotte de republiek Botswana
gekozen. Tomes Meijer zal er gaan werken
bij de aanleg van wegen en riolering en de
huizenbouw. Na een inwerkperiode zal hij
les gaan geven in theoretische vakken als
kalkulatie en bedrijfsorganisatie. Mevrouw
Meijer zal gaan doen wat de hand te doen
vindt. Botswana is sterk ekonomisch af
hankelijk van Forsters Zuid-Afrika. Dui
zenden Botswanen werken in Zuid-
Afrikaanse mijnen en komen slechts één
keer per halfjaar voor enkele weken naar
huis. Botswana wil van die situatie af, maar
zal dan eerst moeten leren eigen boontjes te
doppen. Louise en Tomes komen niet in
dienst van de regering van Botswana, maar
in die van de internationale doopsgezinde
organisatie. Die zorgt voor reis- en verblijf
kosten, zakgeld en sociale voorzieningen.
Het is duidelijk geen kwestie van geld
verdienen. Het gaat echt ook niet om zieltjes
winnen. De Meijer’s willen wat voor de
mensen daar dóén doch ontkennen niet ook
een beetje het avontuur te zoeken. Na drie
jaar willen ze in ieder geval voor een bezoek
naar Nederland terug. Dan zullen ze beslis
singen voor de verdere toekomst nemen. Op
de foto het ondernemende echtpaar; de huis
hond, die al verzekerd is van een goede
nieuwe baas.
OP DE PUNT VAN DE STOEL
Wie is deze meneer t
ziet u zijn konterfijtsel („Op de punt
het imago van iemand, die vinnig
bruisend van
wil, gaan). Uit die foto leert men niet, dat
hij in 1922 werd geboren als zoon van een
vader die in Sneek het levenslicht aan
schouwde. Hij is gehuwd en staat op het
punt om vader te worden.
In de plaats waar hij is getogen bezocht hij
het christelijk lyceum. Daarop volgde een
vierjarige middelbaar technische lucht-
vaartopleiding. Op dat punt was De Vries
in 1942 aangeland. Wat te doen. Als lucht
vaarttechnisch specialist kon hij in de oor-
van Göring. En daar paste hij voor. Hij voor in 1873 de eerste steen werdJgelegd
zocht en vond een 11- J J
geluidsafdeling van „Multifilm” in zijn drastisch verbouwd - onder meer kwam
geboorteplaats Haarlem. "Z
De bezetters ontmantelden Multifilm meer kreeg de naam Mariatehoeve en werd
en meer naarmate ze in ’t nauw kwamen.
De bevrijding zag Ate de Vries als sektie-
kommandant van Z..72
krachten. Tevoren had hij al kennis ge- voldoende deskundige stafleden voorhan-
kregen aan jonge, enthousiaste cineasten den en om vanuit Mariatehoeve via richt-
als Bert Haanstra en Herman van der lijnen (skripts en teksten) opdrachten te
Horst, waarvoor hij „geluid” had verzorgd, verstrekken die verder uitgewerkt kunnen
Met onder meer deze heren hielp De Vries worden. De heer De Vries heeft nu wat
meer tijd om zich op andere zaken te
storten. Atofoon doet hij niet van de hand.
Ook al omdat hij op de hoogte wil blijven
van het buitengebeuren - de nieuwe ontwik-
Gezien de totale visie van de heer Ate A. de
Vries uit Lytshuizen bij Heeg zijn dit nog
slechts enkele van de vele eigenschappen en
kwaliteiten die hij niet zichzelf maar een
ideale stadspromotor toedenkt. Het ontwerp
lijkt dan ook griezelig veel op het beroemde
schaap, dat gezegend is met een ekstra poot.
Dat schaap - en dat komt er nog eens
bovenop - kan echter alleen op zijn vijf poten
terecht komen als er „van de andere kant”
aan een rijtje voorwaarden wordt voldaan.
Met name de volledige (rugge)steun en de
veelsoortige medewerking van handel en In 1950 verliet De Vries Multifilm. Na nog
nijverheid, de plaatselijke zakenlieden- enkele jaren bij kleine filmbedrijfjes te
winkeliers, de gemeentelijke overheid, de hebben gewerkt richtte hij in 1954 Ato-
WV, clubs, organisaties, nieuwsmedia, par- foonstudio Haarlem op. Later verhuisde
tikulieren enz. enz. kortom van de hele dat bedrijf naar Amsterdam. Atofoon
burgerij. kreeg opdrachten voor korte films over
vluchtelingenkampen in Turkije, Duits
land, Italië en Griekenland. Ook maakte
Ate de Vries. Bijgaand hij een film in en over Canada en van het
J r t van grote Nederlandse festival in Japan. Voor
de stoel zit ik het liefst”. En dat geeft hem Nederlandse televisieomroepen vervaar-
j J:~ -J- 'j en digde Atofoon diverse produkties en toen
energie uit de startblokken tien jaar terug de reklame op tv en radio
-offlcieei werd toegelaten ging De Vries
zich specialiseren op het promoten van
bedrijven en produkten.
Op dit moment wordt er bij Atofoon
gewerkt aan een film over de F28 Fellow
ship. Dat gebeurt voor Fokker, die er het
toestel mee onder de aandacht wil brengen
in de Zuidamerikaanse landen.
De heer Ate de Vries is direkteur-eigenaar
-- van Atofoon. Twee jaar geleden kocht hij
logsjaren alleen terecht bij de Luftwaffe in Lytshuizen een kapitale boerderij waar-
D cj
onderkomen bij de door Jan J. Attema. De grote hoeve werd
een kleine montagestudio in. De boerderij
een
waar woonpaleisje.
de Binnenlandse Strijd- Bij Atofoon in Amsterdam zijn intussen
kregen aan jonge, enthousiaste cineasten
Horst, waarvoor hij „geluid” had verzorgd,
mee aan het weer opbouwen van Multifilm
en aan de rpoduktie van een aantal doku-
mentaires over verwoeste Nederlandse ste
den en het begin van de wederopbouw.
